Wij zijn inmiddels verhuisd van Leeuwarden naar Stiens, Wij wonen nu in een nieuwbouw senioren woning, energie zuinig en extra beveiliging tegen inbrekers. Ook is de woning uitstekend geisoleerd tegen geluidsoverlast. En dit is wel nodig want wij wonen net onder de landingsbaan van de militaire vliegtuigen. Vroeger vlogen hier F !4 die minder lawaai maakten maar deze F 16 kunnen er wat van. Stiens is een mooi dorp met heel veel winkels. In het dorp wonen veel mensen die werken op de vliegbasis en er is ook een heel mooi en duur villapark. Hoog opgeleiden en zaken mensen bouwen daarom ook een huis in Stiens
Links de foto van Joyce,12 jaar, en rechts Wendy, 9 jaar.
Op het rapport dat Joyce van school mee kreeg stonden alleen maar negens ,9. Wendy had allemaal 8,5. Joyce gaat nu naar het Gymnasium in Leeuwarden en wil, wat opa vroeger ook wilde, dierenarts worden.
Bij een keyboard uitvoering kreeg Joyce de derde prijs voor de uitvoering van een ,door haar zelf gecomponeerde, muziekstuk.
Joyce deed mee aan een selectie wedstrijd turnen in St Annaparochie en behaalde de eerste prijs.Tevens krieeg zij een uitnodiging om in mei 2009 mee te doen aan de wedstrijd voor het Fries kampioenschap.
Wendy deed op 28 februari mee aan een selectie wedstrijd in Hoogenveen om het kampioenschap van de 3 noordelijks provincies. Zij behaalde daar de 5 de prijs en kreeg een uitnodiging om op 4 April 2009 mee te doen aan de Nederlandse kampioenschappen in Waalwijk.
Wij kregen een telefoontje of het kleinkind Eva bij ons mocht blijven en slapen, zij zou dan blijven tot dinsdag 1 juli. Dinsdag morgen kregen wij weer telefoon met de vraag of haar broertje Sebastiaan 16 jaar met zijn vriend ook mochten komen. En graag wilde zij mee-eten want de moeders waren op stap en er was geen eten. Snel nog wat aardappeltjes geschild en een pot roden bieten open gemaakt. Daar ging de huistelefoon en Brigit kwam langs. Haar vriendin kwam pas na 12 uur en zij kwam ons weer, na bijna een jaar, opzoeken. Snel nog wat aardappeltjes geschild en een zak boontjes erbij gedaan. Nu zouden wij zeker genoeg hebben.,draadjesvlees was er wel genoeg voor 6 man. Daarna even een ommetje gemaakt met Eva op de scootmobiel. Eva mocht sturen en gas geven en ik had de scootmobiel op de laagste snelheid afgesteld.
Woensdag 2 juli en om half 7 stonden weer twee kleinkinderen voor de deur, Tessa en Wendy.
Wendy blijft slapen en Tessa gaat om 14.00 uur weer naar huis. Wat ellendig is is die telefoon, de moeders moeten constant op de hoogte zijn van hun kind en bellen om het uur. Op donderdag komt Tessa weer bij ons en Eva wilde ook weer maar dat is wat teveel voor oma. Zaterdag 5 juli komt Joyce en die gaat zondag mee wokken in het wokpaleis. Zij verheugt zich er zo op dat zij met grote mensen mee mag.
Hoe kun je, je katholiek noemend, bijna 40 jaar liegen.
Op deze foto mijn huidige lieve vrouw die ik al bijne 30 jaren ken.
Op 6 november 1969 toen ik thuis arriveerde van mijn werk bleek het huis leeg te zijn. Alle meubels waren weg, de 3 kinderen heb ik niet meer gezien en al het geld, ook van de spaarrekeningen, bleek van de bank gehaald. Nog geen 14 dagen later kwam er een brief van een advokaat voor een echtscheidings procedure.
Ik kreeg van Mr Ballieux en Mr.Keuning via mijn advokaat Mr.Stoop deze brief op 25 maart 1971; In deze brief stond het volgende verzoek!
Zou het niet mogelijk zijn om Uw client ( Louis Lousberg) te bewegen alsnog overspel te erkennen ( desgewenst tegen afgifte van een contra-letters ) om op die mannier toch echtscheiding te verkrijgen in plaats van echtscheiding van tafel en bed, die de rechtbank gezien het bewijs alleen maar kan uitspreken.
Wij hadden inmiddels al 17 maanden geprocedeerd.
Ik dacht dat je voor de rechtbank alleen maar de waarheid mocht spreken en nu krijg ik van advocaten het verzoek om te gaan liegen ??
Ik hoorde van Familie dat een maatschappelijk werkster van het katholiek charitatief centrum mijn ex geadviseerd had om bij mij weg te lopen! Ik ben onmiddellijk naar deze maatschapelijk werkster toe gegaan om uitleg te vragen. Gelijk verweet zij mij dat ik kolen bij mijn ex op tafel gegooid had. Ik vertelde haar dat ik in een nieuwbouw wijk woonde en dat daar geen kachels om kolen te stoken meer waren. In deze wijk waren de huizen aangesloten op wijkverwarming, en dat is warm water. Wel wist ik dat ik bij een landbouwer kwam waar net de bloemkolen machinaal geoogst waren en dat ik bij de resten die nog op het veld stonden enkele bruikbare mocht uitzoeken en gratis mocht meenemen. Die kolen heb ik op tafel gelegd. Mijn ex kreeg het advies van de maatschapelijk werkster om met mij bij haar terug te komen maar dat deed mijn ex maar niet. Overigens wist deze maatschapelijk werkster niet dat, begin 1980 in een nieuwbouwwijk in een stad, er geen steenkolenkachels meer waren?
Vervolgens hoorde ik dat de huisarts haar adviseerde om bij mij weg te lopen. Ik heb deze huisarts gebeld en ben naar hem toe gegaan. Bij hoog en laag beweerde hij dat hij haar geen advies had gegeven om weg te lopen en dat hij haar niet onderzocht had. Wel had hij haar gezegd dat het haar eigen beslissing was en zij zelf verantwoordelijk was voor haar beslissing. Later kreeg ik 2 rekeningen van de huisarts voor het consult aan mijn ex en het consult aan mij.
Ook hoorde ik dat zij zelfs bij de politie was geweest en dat de politie haar geholpen had de meubels uit het huis te halen. De politie had op wacht gestaan om mij te beletten bij het huis te komen. Ook bij de politie ben ik gaan informeren maar daar ontkenden zij alles. De politie wist nergens van en had ook niets gedaan. Ik ben wel 10 keer gaan informeren tot dat een agent, van de kinderafdeling, zich versprak en mij vertelde dat hij de indruk had dat hier iets goed fout was gegaan. Ik rook onraad en heb opnieuw herhaalde malen naar het politie bureau gebeld. Opeens vertelde mij een rechercheur dat hij het was die mijn vrouw geholpen had weg te lopen. Ik ben onmiddellijk naar het bureau gegaan om verder inlichtingen te vragen. Opeens kon de man zich niets meer herinneren en ook zijn chef wist niets. Deze chef was bepaald grof en verweet mij dat ik hun met deze persoonlijke dingen niet moet lastig vallen. Vervolgens ben ik naar de burgemeester gegaan ,als hoofd van de politie, om een afspraak te kunnen maken met de commissaris. En dat lukte mij. De commissaris was nauwelijks op de hoogte en wist heel weinig. Hij vertelde mij dat mijn ex door de huisarts naar de politie gestuurd was en dat zij verschrikkelijk mishandeld was. Ik vroeg de commissaris hoe hij wist dat de huisarts haar gestuurd had. Dat had zij zelf verteld, beweerde hij. Ik had de politie slimmer gedacht maar dit is een teleurstelling. De gegevens waren niet meer aanwezig en konden ook niet meer achterhaald worden, vertelde de commissaris nog. De politie had hier niets mee te maken. Ik denk hier het mijne van. Mijn indruk was en is dat zij niet de waarheid spraken. Men probeerde onder een grove blunder uit te komen. Alleen ik bleef op een zaterdag achter in een leeg huis met de hulp van de politie leeg. Ook de kinderen heb ik tot vandaag, 36 jaren later, niet meer gezien. En de politie kan zich niets meer herinneren.
De verzoeningscomparatie!!! Wat gaat een echtscheidingsprocedure snel? Mijn ex is nauwelijks de deur uit en dan de papieren al en gelijk daarop de verzoeningscomperatie? Kennelijk is zij druk doende geweest toen ze nog bij mij woonde. Op de zitting bij de rechtercommissaris worden de voorlopige voorzieningen getroffen. Gelijk op mijn vraag waar mijn kinderen waren kreeg ik het verzoek om even te wachten. Mijn ex kreeg een behoorlijke alimentatie. Het vonnis is bij voorraad uitvoerbaar. Ad 1. Zij mocht verblijven op het adres van mijn ouders want daar was ze nu en ik mocht daar niet meer komen. Ad 2. En wat mijn kinderen aangaat vertelde de rechter dat zij mij die niet mocht weigeren. Ik had namelijk het bericht gekregen dat zij mij kapot wilde maken en dat ik de kinderen niet meer te zien kreeg. Waar ze waren hoorde ik niet! Ik had mijn kinderen al een maand niet meer gezien en belde de Raad voor de Kinderbescherming. Ik vertelde wat de rechtercommissaris mij toegezegd had en van die mijnheer, van de Raad voor de kinderbescherming, kreeg ik te horen dat de rechter-commissaris niets te vertellen had over het kinderbezoek en dat hij zou beslissen. De echtscheiding moet eerst uitgesproken zijn en dan zou hij eens kijken wat hij doen kon. Verder wilde hij niet meer met mij praten. Tot mijn verbazing hoorde ik van mijn advocaat dat hij wel een rapport over mij geschreven had en dat rapport was bijzonder slecht voor mij. Ik heb buiten dit telefoon gesprek geen contact met deze man gehad. De politie had haar toch het advies gegeven om weg te lopen en zelfs had de politie mee geholpen om mijn meubels uit het huis te halen dan moet ik wel een schoft zijn. Was er ook niet een mijnheer Lancee????
Opeens kreeg ik bericht dat er beslag was gelegd op mijn salaris. Ik had alle alimentatie betaald en aan de deurwaarde, die mij het beslag kwam aanzeggen, wilde ik de girostortings bewijzen laten zien. Dat kon niet ik moet naar de advocaat en gaan procederen. Ook werden de deurwaarderkosten al ingehouden. Volgens mijn advocaat hoort dit bij de pesterijen en het gevolg was dat ik mijn huur en verdere kosten niet meer kon betalen. Het duurde zeker 2 maanden voor ik het geld terug kreeg maar de deurwaarderkosten kreeg ik niet terug.
Ad 2 Het bleek dat toen, zij bij mij wegliep, zij naar het huis van mijn ouders ging en daar snikkend binnen viel. Zij vertelde dat zij behoorlijk mishandelt was en dat de huisarts en de politie haar geadviseerd hadden om,bij mij, weg te lopen en ook dat de politie haar geholpen had. Mijn moeder noemde mij in een telefoongesprek een schoft omdat ik mijn vrouw zo mishandelde, de huisarts en de politie hadden haar toch geholpen. Vele jaren later hoorde ik van mijn vader, zelf, dat hij haar dezelfde avond had verzocht weer weg te gaan en zij trok bij mijn jongere broer in. Zij ging niet naar haar eigen familie. Toch vertelde zij op de verzoeningscomparatie dat zij nog bij mijn ouders woonde. Iedereen was verbaasd en ik moet toch wel een schoft zijn. Ik had totaal geen contact met mijn familie alleen nog met twee broers. Wel belde mijn jongere broer, waar zij nu bij inwoonde, en vroeg mij de allimentatie te betalen. Hij is zelf ambtenaar en ik vertelde hem dat,bij ambtenaren, de allimentatie van mijn salaris is afgehouden. Hij vertelde mij dat zij beweerde dat zij niets kreeg.
Ik smeekte de Kinderbescherming of ik mijn kinderen mocht bezoeken. Uiteindelijk mocht het dan op een zaterdag. Aangezien ik 300 km verder woonde heb ik een treinkaartje gekocht en ben heel vroeg in de ochtend gaan reizen. Op de plaats van bestemming aangekomen bleek die mijnheer niet op kantoor te zijn en geen spoor van mijn kinderen. Later kreeg ik een bericht van hem dat ik mij verzet had tegen een schuld bekentenis en dat ik daarom de kinderen niet te zien kreeg. Dit is mij tot 2 X toe overkommen. Ik beken niet dat ik iets maar dan ook iets misdaan heb. Ik heb haar nog de kinderen mishandeld. Overigens niemand heeft mij naar mijn verhaal gevraagd.
Van een kloosternon kreeg ik te horen dat het maar goed was dat mijn vrouw weggelopen was. Zij had zoveel slechts van en over mij gehoord ook van mijn moeder. ??? Diep treurig. Mijn advocaat liet mij ook verstaan; wat een familie!!! Iets om je voor te schamen!
Ik belde de advocaat van mijn ex en vroeg hem of hij niet kon bemiddelen om mijn kinderen te zien. Hij weigerde want hij mocht niet met mij praten. Vervolgens belde ik de katholieke pastoor uit de stad waar mijn ex woonde en ook die weigerde. Ik bid nooit geen "Onze vader meer. Dat blijkt maar een loos iets te zijn. Nergens maar dan ook nergens kreeg ik gehoor!
Opeens kreeg ik een telefoon van een sociaal rechercheur van de heel grote gemeente waar mijn ex woonde. Deze man bleek wel instaat om de situatie goed inteschatten. Hij had het over fraude en het bij hoog en laag ontkennen, door de ex, van iets wat de ambtenaar zelf had waargenomen. Mijn ex woonde inmiddels met iemand anders samen en dat ontkende zij . Zelfs toen de ambtenaar deze andere man op haar slaapkamer gezien had. Bij de werkgever van de man bleek het adres van de ex. als huisadres te zijn opgegeven en ook de loonrekening stond op het adres van de ex. Ook bij Gemeente en de Belastingdienst bleken zij hetzelfde adres te hebben. Zij vroeg namelijk een bijstanduitkering aan en verzweeg dat zij allimentatie kreeg. Ik heb vervolgens bij de rechtbank een getuigen gehoor verzocht. Ik mocht de gegevens van deze ambtenaar niet gebruiken. Onder EDE ontkende 2 van HAAR kinderen dat zij en haar vriend samen woonden terwijl dat toch duidelijk geconstateerd was.
Ik hoorde van Familie dat zij vertelde dat zij mij kapot zou maken. Dit is nu echt een christelijke gedachte ?? En raar vond en vind ik dat niet een van de familie hier tegen protesteerde. En ja hoor er kwam weer een deurwaarde aan de deur om beslag te leggen en nu op de paarden. Ik heb wel 10 x een deurwaarde op bezoek gehad maar dat hoorde bij de pesterijen. Zelfs gingen telefoontjes naar mijn werkgever met mishandel verhalen. Gelukkig was er in mijn stad een ambtenaar van de kinderbescherming die rond uit zijn mening gaf en zei dat hij haar verhalen niet geloofde.
Ik las in het verleden een boek over een Dokter Vlimmen.
Bij het huwelijk is het toch belangrijk dat de opleiding en ontwikkeling een beetje bij elkaar past. Vroeger was het zo dat je elkaar moeilijk leerde kennen. Alleen de kerkgang, en dan enkele malen per dag, was toegestaan en voor de rest kreeg je een begeleider mee. De hele vasten tijd mocht je niet bij het meisje komen. Een avond feesten was er niet bij en naar de kroeg gaan helemaal niet. Je hoorde alleen maar over zonden en onkuisheid. Ik moet toegeven dat ik blij ben dat ik van deze ex af ben. Verschillende overheids instanties hebben mij erbij geholpen. Het was voor mij een moeilijke tijd maar na verdriet komt zonneschijn. Ik heb nu een pracht leven met een vrouw van gelijk niveau. Mijn huidige vrouw zegt dat zij het mooiste en beste huwelijkscadeaux van mijn ex gekregen heeft en dat is dat zij met deze man kon trouwen.Ondanks dat de ex voor het huwelijhk nog belde dat mijn vrouw goed moet oppassen, want de man waar zij mee wilde trouwen is heel gevaarlijk. Gelukkig zijn wij al 25 jeren samen en wij genieten van het leven met onze kleinkinderen.
Resume' . Ik meende dat als iemand beschuldigd is hij dan recht heeft op een wederwoord. Niemand maar dan ook niemand heeft naar mijn lezing gevraagd. Het ergste is nog dat een kloosternon schreef dat zij wel gehoord had van de mishandelingen en dat het goed was dat mijn ex was weggelopen. Ik weet waar zij deze roddel vandaan had. Katholieken bidden ; vergeef mij mijne schuld enz. Ik weet dat allen, die bij deze zaak betrokken waren, het katholieken geloof hadden en hebben. Met de mond wel maar in daden niet. Op de foto hieronder zit opa met de kleinkinderen samen op de familieschommel en wel op opadag 25 juli. Deze dag is voor de kleinkinderen een grote feestdag. Oma maakt de foto.
Wij genieten met de kleinkinderen en er is een spreekwoord; Na regen en onweer komt toch weer zonneschijn. Of uit nadeel komt toch weer voordeel en het voordeel is voor mij enorm groot. Volgend jaar ben ik met mijn huidige vrouw 25 jaren gelukkig getrouwd en ik ben dol op haar. Wij houden dan ook een groot feest met onze bekende kinderen en kleinkinderen.
Het is paaszaterdag en oma bracht paassnoep naar haar kleinkinderen. Wendy maakte van de gelegenheid gebruik om oma te vragen of zij mee mocht met oma. Oma vond het prima en Wendy ging mee. In het begin van deze week is Joyce een dag op bezoek geweest en de volgende keer mag Tessa mee. Het is voor de kinderen een feest om bij oma en opa op bezoek te komen. Oma had weer gelijk lekkere groentensoep gemaakt met balletjes en een heerlijk toetje gekocht. Ook nog kaizerbroodjes en hagelslag en roomboter. Het feest kon niet op.
Deze man met zijn toek-toek begeleide ons de hele dag toen wij op vakantie waren in Sri lanka. Graag zou ik daar weer eens heen willen maar de gezondheid laat dat niet toe.
Het is vandaag 2 februari 2008 en Wendy gaat meedoen aan een selectie wedstrijd van de Turnvereniging Sint Annaparochie. Wij moeten om half 8 opstaan en dan als gebruikelijk de hond uitlaten, douchen, spuiten tegen diabetisch en een boterhammetje eten.
Vervolgens naar Stiens waar de turnwedstrijd plaats zal vinden tussen de noordelijke verenigingen in Friesland.. De verwachtingen voor Wendy, onze kleindochter, zijn hoog want in deze wedstrijd beslist men of zij naar de Friesche turnkampioenschappen mag gaan. Haar verrichtingen waren altijd uitstekend en nu kwam zij weer als eerste van allemaal uit de bus. Dus zij gaat naar de Friesche kampioenschappen. Nu is een foto's maken van Wendy heel erg moeilijk want zij staat geen moment stil, het is een en al beweging.
Volgende week zaterdag moet Joyce aan een selectie wedstrijd meedoen en wij zijn benieuwd.
Dit is een foto van mijn vrouw en ze staat naast een vissersboot in Sri Lanka. Het was een een heel mooie vakantie. Maar daarna durfde mijn vrouw niet meer op vakantie te gaan want er moeten heel wat medicijnen mee en ook spuiten voor de insuline. En haar zus, van mijn vrouw, kwam op visite en die wilde ook op vakantie maar niet alleen met haar vriendin, zij wilde dat er een man meeging. Mijn vrouw had al snel door dat zij met ons op vakantie wilde maar daar had ik nu geen zin in. Die zus van mijn vrouw begint te praten en er komt geen einde aan, je kunt er geen woord tussen krijgen. Ook de kleinkinderen nemen wij nu niet mee. Vroeger deden wij dat wel en bleven wij in Nederland op vakantie. Tot mijn verbazing bleek later dat mijn vrouw toch wel op vakantie wilde maar dan naar Benidorm. Gelijk toehappen en morgen gaan wij naar het reisbureau van Vroom en Dreesman om te proberen een reis te boeken. Ik heb er wel zin in, alleen de rolstoel moet mee en welke bepalingen zijn er voor de medicijnen en de priknaarden? Ook kijken of er nog reizen zijn want veel is al uitverkocht? Eind februari wilde wij 2 weken naar Benidorm toe en ik verheug mij er al op. Heerlijk weer eens op vakantie maar eerst even naar de huisarts en de internist in het ziekenhuis of het wel kan. In het verleden hadden zij geen probleem en ik denk waarom nu dan wel. Ik ben enthousiast en zal jullie op de hoogte houden en veel foto's maken.
Het is Dinsdag 22 januari 2008 en wij willen weer op vakantie, maar nu zonder de kinderen of kleinkinderen. Het is nu 8 jaar geleden dat wij de laatste keer op vakantie gingen in het buitenland. In Nederland gingen wij vaak met de kleinkinderen maar nu een keer samen. Om half 8 uit bed ,douchen, eten en insuline spuiten en om half 9 naar het reisbureau van Vroom en Dreesman. Wij wilden naar Spanje, het liefste" all in" en een goed hotel dat rolstoel vriendelijk is. Het eten moet goed zijn en het hotel moet dicht bij de boulevard liggen, er moeten veel winkeltjes zijn, en niet te duur. Wij moeten nog geld over houden om straks nog een keer te gaan. Heel wat vragen of eisen en de juffrouw van het reisbureau deed haar uitterste best een goed hotel te vinden. Zij beschikte over referenties van reizigers die er al eerder waren en uiteindelijk viel de keuze op Princes Park. Wij vertrekken op 26 februari en komen 8 maart weer terug. Die lieve juffrouw had bijna 2 uur nodig om de reis uittezoeken en dat voor 25.00 euro. En nu begon ons werk; een annulerings en reisverzekering afsluiten. Naar de huisarts voor een briefje dat ik een rolstoel en medicijnen nodig had en welke. Naar de apotheek om een insuline en medicijnen pas. Schiphol bellen voor begeleiding voor de rolstoel en wat komt er nog meer. De schoonzoon brengt ons naar schiphol om 3.00 uur in de nacht. Heerlijk. Hij komt ons ook ophalen en dan gaan de kleinkinderen mee, samen een ijsje eten.
Ik ken Annie Wijma al langer dan 25 jaren en het volgende jaar zijn wij 25 jaren getrouwd. Dit zijn de gelukkigste jaren van mijn leven geweest. Bij mijn eerste huwelijk telde het aantal keren dat je de kerk bezocht. Al was de vrouw zo dom als een ezel braaf moest zij zijn, maar ook de jongen moest braaf zijn. Telkens dat geloop naar de kerk. Ik weet nog dat je een keer per week haar bezoeken mocht en dan altijd met iemand erbij. In de vastentijd mocht je haar 40 dagen niet zien en overigens elke keer naar de kerk om de rozenkrans te bidden. Het eerste huwelijk was een grote vergissing en gelukkig ben ik van haar af. Maar dan ook helemaal omdat ik niets van mijn pensioen aan haar hoef af te dragen.
Het was nat en koud weer maar de kleinkinderen moeten toch bij opa en oma lang om het Sint Maartenliedje te zingen. Van opa kregen ze ieder 2 euro en oma zorgde voor snoep.
Dit is het dochtertje van de jongste dochter. Zij logeert heel veel bij ons omdat de moedser en vader veel moeten werken. Gelukkig is er een opa en oma die het kleinkind kan opvangen. Zij is een heel lief kleinkind en een schat.
De oudste kleindochter, kind van de jongste dochter, leert al heel goed met de computer omtegaan . Zij kan al heel mooie werkstukken maken met Paint Shop Pro.
Met opa en de kleinkinderen aan de heerlijke soep van oma.
Vaak maar dan ook heel vaak komen de kleinkinderen als oppas bij opa en oma. Oma maakt dan van die lekkere soep en opa gaat gegrilde drumsticks halen bij de slager.
Ik woonde in Amby-Maastricht en heel vaak werkte ik bij een boer. Daar moesten wij het graan laden.
Wij zijn inmiddels verhuisd van Leeuwarden naar Stiens, Wij wonen nu in een nieuwbouw senioren woning, energie zuinig en extra beveiliging tegen inbrekers. Ook is de woning uitstekend geisoleerd tegen geluidsoverlast. En dit is wel nodig want wij wonen net onder de landingsbaan van de militaire vliegtuigen. Vroeger vlogen hier F !4 die minder lawaai maakten maar deze F 16 kunnen er wat van. Stiens is een mooi dorp met heel veel winkels. In het dorp wonen veel mensen die werken op de vliegbasis en er is ook een heel mooi en duur villapark. Hoog opgeleiden en zaken mensen bouwen daarom ook een huis in Stiens
