Henri was dit weekend voor het eerst een heel weekend thuis inclusief overnachten (weekendarangementje..) Dat lijkt leuk en dat is het ook , ..maar ook heel zwaar en super intensief en vermoeiend. We hadden een rollen spel. Henri speelde lastige hulpbehoevende patient en ik speelde de hulpverleenende altijd vriendelijke, nooit geduld verliezende verpleegster. Grappig toch, alleen in dit geval was het echt!!! en dan is het soms niet meer grappig, soms HELEMAAL niet meer grappig! Henri is er op dit moment behoorlijk klaar mee. Hij ziet weinig vooruitgang en het kost ,m op sommige momenten behoorlijk veel moeite om nog positief te blijven. En dat is bij mij regelmatig het zelfde geval. .............................. Maar we gaan door. Met vallen en opstaan hebben we allemaal leren lopen. Dus in dit geval gaat het ook lukken. Het duurt mischien wat langer maar onze vriend lukt het ook........................
