Hier zijn we weer na een weekend met bezoek over de vloer. We hebben een heel leuke tijd gehad, dus mercikes Bist en Koen om ons een bezoekje te brengen! En gelachen dat we hebben......
We kunnen maar best beginnen bij het begin. HOUSTON, WE HAVE A PROBLEM! Nadat we de chicos hadden opgehaald op de luchthaven hebben we de metro genomen naar huis. Daarop kregen we een verontrustend verhaal te horen. Bist had namelijk de dag ervoor zijn valies naar Koen gebracht zodat die daar nog enkele spullen kon bij steken. MAAR de valies ging niet open! Geen probleem dacht Koen, hij zal me wel de foute code hebben doorgegeven dus hup het vliegtuig op. Eenmaal op het appartement bleek de doorgegeven code zogezegd toch de juiste te zijn, MAAR de valies ging nog steeds niet open. 1000 verschillende combinaties mogelijk, dus een klein klein probleempje! Heidi ging vol goede moed aan het werk want we moesten en zouden de valies openkrijgen. Bist daarentegen begon zich toch wat zorgen te maken en stond op het punt de mama te bellen toen Heidi plots riep: "voila, ze is open". En dat op nog geen 5 min tijd! Waar vrouwen toch niet goed voor zijn!!
Vermits we hier niet overdreven veel slaapgelegenheid hebben had Bist zijn luchtmatras meegebracht. Natuurlijk liep dit ook weer niet van een leien dakje, hoe kan het ook anders. Onze lieven Bist had zijn pomp vergeten en vermist de luchtmatras nogal onmogelijk op te blazen was met eigen kracht hebben we een beetje geïmproviseerd en mocht Heidi eindelijk eens op onze zetel slapen. (Iets waar ze al lang naar uitkeek)
Na het uitpakken zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. Eerst de chicos voorzien van eten want die zaten al even zonder. Pizza is het uiteindelijk geworden voor de gemakkelijkheid. EN EN EN zelfs Heidi heeft een hap gegeten!!!!!! This is one small step for a woman, one giant leap for Heidi! (en al haar vrienden die wel pizza eten)
Na het eten natuurlijk een koffietje van de Starbucks!! Voor diegenen die het nog niet wisten, in de Starbucks vragen ze telkens je naam bij je bestelling en dan schrijven ze die op de beker. Wij zijn ANA en EDDY geworden. Heidi gaat nu dus een spaanse naam aannemen om naar de Starbucks te gaan!! Suggesties??? Den Bist bestelde een "Americano"! We installeren ons chill in de zeteltjes boven om even tot rust te komen. Bist kwam er al snel achter dat de koffie die hij besteld had nogal zwaar was en zonder melk. Dus hij vraagt: "hoe zegt ge melk in het spaans?", "leche": zeggen wij. Hij vol enthousiasme naar de man van de Starbucks en vraagt om "leche". Starbucksboy zegt iets tegen hem in het spaans en doet teken naar beneden. Dus ging den Bist 2 treden naar beneden maar Starbucksboy roept hem terug, zegt de zin opnieuw en wijst terug naar beneden. Bist was helemaal de kluts kwijt en riep nogal verontwaardigd: "ma manne, helpt me na toch es". hihi, uiteindelijk is hij terug gaan zitten en heeft de koffie zo opgedronken.
Eenmaal op de Plaza Mayor wilden we foto's maken en we geven jullie deze goede raad!! Laat den Bist de foto's NOOIT maken want dan heb je 3 dagen laten nog geen. Maar hij leert bij!
Als afsluiter van de avond zijn we dan nog in een tapasbar iets gaan drinken. Een applausje voor de Koen want hij is de enige die nog van de tapas heeft gegeten!! De cervezas sloegen wel wat tegen, maar dat hebben we dan met wijn proberen goedmaken de volgende dagen!
Na een korte nachtrust hebben we ons "stadje" dan eens laten zien. We zijn naar de arena gegaan waar stierengevechten gehouden worden en hebben daar een rondleiding gekregen. Daarna zijn we door el parque de retiro naar het Museum Reina Sophia (museum voor hedendaagse kunst) gegaan. Het central park van Madrid en vermits het 20° was en volle zon was het een zalig wandelingetje.
's Avonds was dan het hoogtepunt van de dag. De match REAL MADRID - REAL BETIS. Na het afhalen van de tickets, waarop in het klein een plaatsnummer is aangegeven, was het zoeken geblazen. Begin maar eens 3 plaatsen te vinden in een stadion waar plaats is voor 80.000 mensen. Na een rondje in de tribune zijn we er uiteindelijk toch geraakt en het was overweldigend. Veel werd er niet gezegd behalve: "shit man", "hehe", "ziet da af". Terwijl het stadion vol liep hebben wij ons bezig gehouden met het maken van een pronostiek. Bist zei: 2-0, Koen 2-1, heidi 3-1. Uiteindelijk kon de match beginnen. De sfeer zat er al snel in want na 20 min stond Real Madrid al 3-0 voor. En het bleef maar komen. Op het einde van de eerste helft was het al 6-1 (waarna we dus onze scores hebben moeten aanpassen) en dit is de score gebleven!! Feest natuurlijk!!! Het terug thuis geraken was wel wat anders. De metro was onbegonnen werk dus zijn we aan een 3km lange wandeling begonnen en hebben na 20 min onze bestemming bereikt.
Terug thuis hebben we een quiz gespeeld. Wanneer was de Franse Revolutie ook alweer Bist? 1732 was het niet e!!! hihi.. En dan moet je bedenken dat de vraag ervoor reeds beantwoord was! Dat de smurfen blauw zijn kon hij dan wel beantwoorden, daar had hij het ervoor met Heidi nog overgehad. De hoofdstad van Turkije zorgde ook voor problemen. Zelfs Istanbul (zoals de meeste mensen denken) kwam er niet uit laat staan Ankara!! Koen is met de hoofdprijs gaan lopen en den Bist is na een spannende finale toch de verliezer geworden! Volgens ons gaat hij nu toch een beetje studeren voor de volgende keer!!
Eindelijk weekend na een weekje werken! Normaal zouden we een lange siësta houden MAAR we krijgen ons eerste bezoek over de vloer. Koen (Heidi haar broer) en den Bist mogen de spits afbijten. We zullen ze eens laten zien wat een zalig leventje we hier hebben!
Vandaag is de kuisvrouw ons terug een bezoekje komen brengen. Deze keer waren we op de hoogte! Hoewel ze geen echte spanjaard is heeft ze toch de gewoontes overgenomen, want he he, hoe lang kan het duren om living, keuken en badkamer te kuisen!?!? hihi.. En zingen doet ze ook graag. Leuk voor haar, en ook voor ons als het niet zo vals was!
Na onze samenvatting van gisteren hebben we niet zoveel te melden, maar zondag zijn we er weer met updates en foto's!!
Het aanmaken van een blog heeft lang geduurd maar het is er dan uiteindelijk toch van gekomen. De meesten onder jullie weten waarschijnlijk al dat we goed zijn aangekomen in Madrid en dat we toch al eventjes aan het werken zijn. We wonen 10 min van het centrum in een appartementje met z'n tweetjes. Klein maar fijn, en meer hebben we eigenlijk ook niet nodig! Het enige kleine nadeel is dat onze buren fiere ouders zijn van een kindje, en deze oh zo schattige kleine persoon heeft nog niet geleerd de nacht door te slapen!!
Geloof het of niet, maar hoewel het nog maar februari is en jullie aan het klagen zijn over het koude weer, besteden wij onze vrije tijd in het park voor het palazzo in het zonnetje.. Het is hier namelijk 19°!!!!!!!
We hebben ook nieuwe stopwoordjes tegenwoordig... enkele voorbeelden: no entiendo, como?, Que?, no comprendo, puede repetir? en last but not least "si si".. Ondertussen gaat het wel al veel beter en begrijpen we zo goed als alles, maar toch vermoeiend zo hele dagen zitten vertalen in je hoofd! Langs de andere kant is het dan wel leuk dat anderen ons niet verstaan. Overal waar we komen kunnen we vrijuit babbelen over alles en iedereen en niemand die weet waar het over gaat. We hebben wel geleerd toch een beetje op te passen hiermee. Je kan namelijk nogal eens voor verrassingen komen te staan, zo is er bij ons in het hotel een Nederlander aan het werk die perfect spaans spreekt en waarvan we pas deze week weten dat hij ook nederlands praat. Oepsi!
We zien er thans niet echt spaans uit MAAR er zijn al 9 mensen aan ons de weg komen vragen op straat. And we're still counting!
Heidi wordt zot van het feit dat iedereen hier het derde boek van twilight aan het lezen is terwijl zij nog steeds aan het wachten is op de nederlandse vertaling!
Vermits de spanjaarden verzot zijn op eten en wij dus in vergelijking met hen kleine eters zijn, hebben onze collega's gezegd dat we de spaanse eetgewoontes moeten overnemen en moeten verdikken! Toen we hier net waren en onze diepvries toch met iets moesten vullen hebben we elke dag ijs gegeten, maar ondertussen zijn we hiervan afgestapt want met de zomer in zicht leek het ons toch niet zo'n goed idee hiermee verder te gaan! We hebben ook ondervonden dat spaanse worstjes niet ons ding zijn! We dachten in de supermarkt dat daar toch niets mis mee kon zijn maar niets was minder waar! Heidi was zo slim van het niet te riskeren en een proberende Hannah werd een zieke Hannah. Geen worstjes meer voor ons dus! Iedereen maakt ons jaloers met de overheerlijke frietjes van de frituur en dus waren we oh zo blij toen er 's middags in het hotel frietjes waren. Jummie dachten we en dus namen we er goed veel. Spaanse frieten zijn spijtig genoeg niet zoals de onze. Ze zien er wel hetzelfde uit, maar in tegenstelling tot lekker krokant waren het platte, koude, heel zoute "patatas fritas". Beetje puree-achtig. Ze weten niet wat ze missen!!
Onze directeur Dhr. Soria kwam Heidi overlaatst tegen in de lobby en hij vroeg hoe het ging met werk en taal enz. Hij wist haar te vertellen dat de beste manier om spaans te leren een spaans vriendje zoeken is. Onze lieve Heidi haar reactie was helemaal rood worden en ja knikken.. "si si".. We weten dus wat doen de komende maanden!
De eerste week kwamen we thuis van een vermoeiende werkdag en waren we blij eindelijk de sleutel in de deur te steken. Het gekke was, de deur bleek niet op slot te zijn. Heidi deed de deur open op een kier en het licht brandde. Ze draaide zich naar Hannah om en zei; "huh, hebben wij het licht niet uitgedaan deze morgen?". Ze deed een stap naar voren en maakte een sprongetje! Het grappigste sprongetje dat Hannah ooit gezien heeft. Er stond iemand in onze living! Een nogal struise mevrouw van de dominicaanse republiek. En wie bleek het te zijn? Onze kuisvrouw!!!! Een geluk dat ze een borstel in haar handen had want anders had Heidi haar aangevallen!!
Vrijdag gaan we op zoek naar een nieuwe stamcafé en niet alleen om Dhr. Soria zijn goede raad op te volgen!
We springen deze eerste keer nogal van de hak op de tak, maar dit is een kleine samenvatting van de eerste weken!!
hihi.. En zingen doet ze ook graag. Leuk voor haar, en ook voor ons als het niet zo vals was! 
Ondertussen gaat het wel al veel beter en begrijpen we zo goed als alles, maar toch vermoeiend zo hele dagen zitten vertalen in je hoofd! Langs de andere kant is het dan wel leuk dat anderen ons niet verstaan. Overal waar we komen kunnen we vrijuit babbelen over alles en iedereen en niemand die weet waar het over gaat. We hebben wel geleerd toch een beetje op te passen hiermee. Je kan namelijk nogal eens voor verrassingen komen te staan, zo is er bij ons in het hotel een Nederlander aan het werk die perfect spaans spreekt en waarvan we pas deze week weten dat hij ook nederlands praat. Oepsi!
