Gisteren hebben we een wandeling met een gids door Irkutsk gemaakt. Die heeft mij gelukkig weer wat bijgeleerd. Er staan hier veel vervallen huizen in Siberië. Met mijn vooroordelen dacht ik onmiddellijk dat de huizen slecht onderhouden worden. In de winter wordt het hier echter -40 graden en in de zomer +40. Door dit grote temperatuurverschil moeten de huizen elk jaar opnieuw gerenoveerd worden. Dit kost de overheid en de bevolking heel veel geld. In april wordt ermee gestart en aangezien ze niet al de huizen en overheidsgebouwen samen kunnen renoveren en schilderen zijn ze pas tegen oktober klaar en dan begint de vrieskou alweer. Wat een gedoe. De mensen zijn hier heel gelovig dus bij de kerken zie je veel mensen schilderen. Die zien er dus al prachtig uit. De kerken zijn aan de buitenkant meestal in het rood en blauw geschilderd. Rood voor schoonheid en blauw voor puurheid.
Vanochtend zijn we dan uit Irkutsk vertrokken met de bus richting het Baikalmeer. Het grootste zoet water meer van de wereld. Ik had mij zo verheugd op mijn eerste nacht terug in een echt bed, maar ik heb amper geslapen. In de bus ben ik dan onmiddellijk in slaap gevallen en pas meer dan een uur later aan het meer weer wakker geworden. Ik hoop dat ik onderweg niet te veel mooie uitzichten gemist heb. Snel onze koffers op de kamer gezet om een boottochtje te maken over het meer. Na ons boottochtje hadden we de namiddag vrij. We zijn met een paar mensen de vismarkt gaan bekijken en wat souveniertjes gaan kopen. De plaatselijke economie gaan steunen dus. Ik was van plan om op de vismarkt een gerookte vis te kopen als middageten, maar toen ik ze zag was ik toch niet moedig genoeg. Dus heb ik gewoon groenten en vlees in een broodje aan een kraampje gekocht. Ook tipisch iets van hier denk ik. Het is wel steeds een verrassing als je zo'n broodje koopt waarmee het gevuld gaat zijn. Het Engels van de lokale bevolking is niet goed genoeg om ons dat te zeggen. We hebben er al gehad gevuld met witte kool en eentje met een aardappel in het midden. Meestal zit er een soort stoofpotje in. Het is vanavond onze laatste avond in Rusland en we gaan met de groep in een vistestaurant eten. Morgen om 5u50! vertrekken we weer uit het hotel om de trein te nemen richting Mongolië. Ik hoop en denk het hoogtepunt van deze reis. Ik kijk hier zo naar uit!
Na 5 dagen en 4 nachten op de trein aangekomen in Irkoetsk. Het is hier 6u later dan in België. Je hebt op zo'n trein niets te doen en toch heb ik mijn iPad niet bovengehaald en maar enkele pagina's in mijn boek gelezen. De tijd is voorbij gevlogen. Wij zaten met 4 vrouwen in een coupe die echt wel klein is, uitgestrekt kwam ik langs beide kanten net niet tegen de wanden. De bedden waren 55cm breed, heel veel lawaai en geschud van de trein, dus amper geslapen. We hebben 2 provodniks, dames die verantwoordelijk zijn voor onze wagon. De hele groep ligt samen in de wagon, dus met 20. We hebben heel veel geluk in onze wagon, de dames houden alles heel proper. Als we door andere wagons wandelen zien we daar andere dingen. Enkele wagons verder zijn er nog 2 Belgen, 4 Nederlanders en een Oostenrijkse groep Verder vooral Russen. Na 4 bijna slapeloze nachten ben ik nu heel moe, maar ook heel blij dat ik dit heb meegemaakt. Het landschap onderweg was prachtig, ik heb uren naar buiten gekeken. Iedereen in de groep heeft zo veel mooie verhalen te vertellen. We hebben uren gepraat, nu en dan een spelletje gespeeld en genoten van de sfeer. Met de plaatselijke bevolking kan je eigenlijk amper contact maken, de meesten willen dit ook niet. Ze vinden ons vooral vreemd omdat wij als vakantie de trein nemen. Natalia een leerkracht Engels is mij komen vragen waarom we allemaal de trein naar China nemen en niet vliegen. Zo moeilijk om dit uit te leggen. Ze vindt het ook grappig dat we heel de tijd foto's nemen. Het is hier schoolvakantie, dus er zijn veel gezinnen onderweg van de stad naar hun geboortedorp. Net als bij ons duurt de vakantie 2 maanden, in augustus starten ze dus terug.
Ik had mij Siberië wel anders voorgesteld. Het is hier heel nat en groen. De meeste gebieden waar we doorreden waren moerassig en we hebben amper dieren gezien onderweg. De verhalen van de baboesjka die aan de personen eten verkopen zijn tot nu toe voor ons ook overdreven. Dag 2 stonden er op een perron enkele mensen aardbeien te verkopen en dag 3 enkele met gedroogde vis en broodjes. Verder waren de perrons leeg, op een straathond na. Er waren wel kleine supermarktjes waar je eten voor op de trein kon kopen. De keuze was echter beperkt.
Het lukt mij voorlopig niet om foto's op mijn blog te zetten en het is moeilijk te omschrijven hoe mooi het hier is, maar ik ben volop aan het genieten van de prachtige natuur rond mij. Over een half uur hebben we een wandeling met een gids door Irkoetsk de hoofdstad van Siberië. Dus ik stop hier met schrijven zodat ik nog iets kan zoeken om te eten.
Ik heb net genoten van een lange douche, we vertrekken over een half uurtje naar de trein en daar zijn geen douches. Ik heb ondertussen al wat gepraat met mijn medepassagiers en ze zijn allemaal super sympathiek! Oef . Dus die vier dagen en nachten op de trein zullen wel lukken. Ik ga waarschijnlijk geen internet verbinding hebben de volgende dagen dus dit zal voorlopig mijn laatste bericht zijn. Tot in Irkutsk x
. Dus die vier dagen en nachten op de trein zullen wel lukken. Ik ga waarschijnlijk geen internet verbinding hebben de volgende dagen dus dit zal voorlopig mijn laatste bericht zijn. Tot in Irkutsk x
