We zijn weer een enige tijd verder en de (vriendschaps)relatie tussen Gus, dat is de bijnaam van Augustus, en mij is weeral een heel stukje gegroeid. Onlangs gaf Gus mij het mooiste cadeau van de wereld. Allereerst gaf hij mij een boeket knaloranje tulpen en nam hij me mee naar een open plek waar kinderen over een gigantische sculptuur van een skelet klauterden. 'Funky Bones,' zei Augustus. 'Gemaakt door Joep Van Lieshout, een Nederlandse artieste.' En daar stopte het niet bij, hij had ook boterhammen mee met Nederlandse kaas en droeg een shirt van een Nederlander van een sport waaraan hij de hekel heeft. Ik was zo verward van dit alles, dat hij uiteindelijk vertelde waarom hij dit allemaal had gedaan. 'Ik heb mijn wens bewaard.' zei hij met een grijns. 'Nu moet je niet denken dat ik mijn wens aan jou ga geven. Maar ik heb met de Stichting gesproken en ze zijn het helemaal met me eens. Ik heb hun verteld dat ik naar Amsterdam wou gaan en volgens hen is het begin mei prachtig in Amsterdam. Ze stelden er een verblijf voor van drie nachten en vier dagen. Natuurlijk woont Peter van Houten daar ook en het zou weinig zin hebben om hem te ontmoeten zonder het meisje dat mij zijn boek heeft aangeraden,' waarop ik antwoordde dat dit absoluut geen zin zou hebben. Ik ben Gus zo dankbaar voor deze kans.

Veel liefs

Hazel Grace

(Tekst gebruikt van pagina's: 74, 76 en 77 uit het boek 'Een weeffout in onze sterren' van John Green)