Deze ochtend stond ik op met het gevoel dat ik aan iets nieuws toe ben. Ik lees graag boeken, dus misschien was het wel de moeite waard om zelf eens mijn borst nat te maken en om een boek te schrijven? Maar zoals jullie waarschijnlijk nog niet wisten, ik heb kanker. Ik weet nooit wanneer mijn einde zal aanbreken, al is het wellicht eerder vroeger dan de gemiddelde mens. Mijn favoriet boek is 'An Imperial Affliction' van Peter Van Houten, waarbij de protagonist kanker heeft en sterft op het einde. Ik haat open eindes en aangezien mijn einde elk moment kan aanbreken, wil ik jullie dat niet aandoen. Dus dan begon mijn zoektocht naar een innovatie verder. Uiteindelijk kwam ik op het idee om een blog te schrijven en jullie mee te nemen in mijn dagelijkse leven. En hier zit ik dan, al schrijvend en knus onder een warm dekentje, schrijvend over mijn allicht wel korte, maar daarom niet minder waardevolle leventje. Ik zal beginnen met me voor te stellen: ik ben Hazel. Zestien. Oorspronkelijk schildklierkanker maar met een indrukwekkende satellietkolonie in mijn longen die zich daar permanent heeft gevestigd. En het gaat prima.

Veel liefs

Hazel Grace

PS: Ook al haat ik open eindes, nog steeds raad ik jullie aan om het boek 'An Imperial Affliction' van Peter Van Houten te lezen.

(Tekst gebruikt van pagina 8 uit het boek 'Een weeffout in onze sterren' van John Green)