Wat een stilte deze nacht en ochtend…de kinderen hadden duidelijk nood aan slaap. Een stevig ontbijt helpt ons hier doorheen en geeft ons vernieuwde krachten voor een nieuwe dag.

In de voormiddag brachten we een bezoek aan “Cosmodrome”. We namen plaats in zeteltjes die lekker achteruit klapten zodat we wat konden liggen. Boven ons was een heus scherm waarop de sterrenhemel geprojecteerd werd. We kregen uitleg over de stand van de maan, de zon en de planeten. Tussen al die sterren gingen we op zoek naar de sterrenbeelden. Dat was niet altijd even makkelijk, veel fantasie was hier wel nodig. Nadien gingen we naar de sterrenwacht. Daar stond een gigantische telescoop. De zon werd geprojecteerd op een schotel, want je mag niet met je ogen in de zon kijken. Op het schermpje zagen we de vlekjes die op de zon zijn. Zo konden we duidelijk zien dat de Aarde draait. Een stukje papier voor de lens stond al heel snel in brand, zo ondervonden we dat het heel warm is de zon. Als afsluiter mochten we een stukje meteoriet vasthouden en een wens doen.

Toen we aankwamen met de bus stond de directie, juf Ilse en Anaïs ons al op te wachten. Na enkele lekkere sandwiches trokken we te voet naar het Groene Huis. In groepjes van 4 kregen we een opdrachtenboekje, een verrekijker en een materiaaldoosje met een kompas, een meter, een loep en een watertester om de zuurtegraad te meten. Na deze natuurzoektocht mochten de kinderen nog even vrij op de speeltuin.

Bij thuiskomst stond de spaghetti op ons al te wachten en een lekker ijsje als dessert. We namen spijtig genoeg afscheid van juf Carla.

 ’s Avonds kwam de valkenier langs. Hij toonde ons enkele roofvogels, zoals de uil, een Amerikaanse zeearend, een woestijnbuizerd en een gier. Met voedsel lokte hij de vogels en liet ze over onze hoofden scheren. Amaai, wat was dat spannend en angstaanjagend! Iedereen mocht nadien eens op de foto met de buizerd op de arm, maar gelukkig met een handschoen aan, hier en daar gingen de hartjes sneller slaan.

Nog even bekomen van deze drukke dag en dan bedje in en tijd om te slapen.

Na een korte nacht was het tijd om op te staan. Eerst een lekker ontbijtje en ons lunchpakket klaargemaakt zodat we vliegensvlug richting Bokrijk konden vertrekken. Het weer zat ons mee en na een mooie wandeling door de bosrijke omgeving van Genk kwamen we aan in het domein van Bokrijk.

Onze groep startte met een rondleiding  “een dag uit het leven van” doorheen de Kempen. We keerden 100 tot 200 jaar terug in de tijd. We bezochten de verschillende huisjes, proefden van zelfgemaakt brood met siroop, van boekweitpannenkoeken, we smulden van het lekkere eenpansgerecht: patatjes met ajuin en mosterd, we mochten even de was doen…

Om twaalf uur werd er geluncht onder de stralende zon, daarna konden we spelen in de supergrote speeltuin van Bokrijk. Weinig volk, vele speeltuigen en de weergoden hadden we mee. Wat moeten kinderen nog meer hebben? ;-)

Daarna mochten we een ambacht ‘potten bakken’ beoefenen. Wat waren ze daar stil en geconcentreerd om een zo mooi mogelijk potje te draaien. En de resultaten mochten gezien worden.

Natuurlijk wouden ze nog wat centjes spenderen aan leuke souvenirtjes en wat lekkere snoepjes.

Als afsluiter van het bezoek aan het domein Bokrijk, mochten ze zich nog eens volledig loslaten in de speeltuin. Een drijvend vlot op ‘een klein watertje’ trok al heel snel de aandacht. Voor we het wisten stonden ze er in hun onderbroek op het vlot in het water…. En ze amuseerden zich rot… wat was dat lachen geblazen!

‘Nat’ waren ze, maar plezant vonden ze het wel. Eenmaal gedroogd en we onze troepen weer verzameld hadden, stapten we terug naar de jeugdherberg. Allen de douche in met de nodige drukte, maar ook met heel wat gelach.

Honger hadden we allemaal en we konden niet vlug genoeg aan tafel zitten. Vandaag op het menu stond er consommésoep, rijst met curry, ananas en een kippenbil. Om onze vingers van af te likken ! Als nagerecht een lekker puddinkje van vanille en hazelnootchocolade.

Als afsluiter van deze leuke, zonnige dag, zorgde de stagejuf ‘Elien’ voor een fijne quiz.

Na ‘enige’ vertraging en vol ongeduld wachten op de bus, waren we eindelijk vertrokken. En anderhalf uur later kwamen we aan bij het mijnmuseum. Eerst ons lekker lunchpakket verorberen, nadien brachten we een bezoekje aan het mijnmuseum.

We beleefden een dag uit het leven van een mijnwerker. Zoals de echte mijnwerker kregen we een kastje met een vest en een helm in. Dit trokken we aan en gingen dan onze lamp ophalen. Iedere mijnwerker had een nummer op een plaatje. Met dat plaatje konden ze hun lamp halen. Dit plaatje kwam dan in de plaats van de lamp te hangen. Zo konden ze op het einde van de shift zien wie er nog beneden was. We kregen uitleg over het omkleden en konden de badzaal zien: een grote zaal met allemaal aparte hokjes met douches. De werkers werden opgedeeld in groepen. Per groep werd je op een trein gezet. Iedere werker had een taak. Ook wij kregen een taakje; zo waren er werkers, opruimers, iemand die de bouten naar beneden moest dragen, ....

Toen kwam het treintje aangereden. Wat maakte dat lawaai! Per 4 namen we plaats in een wagonnetje. Wat was dit een belevenis ! We werden afgezet aan de ondergrondsimulatie. We deden de lampjes aan want we zagen geen hand voor de ogen. Doorheen de mijngang zagen we de machines die de kolen vervoerden. De gids zetten de boor aan en de luchtsluis, wat een hels lawaai. De arbeiders moesten op hun knieën werken, er was amper 80 cm doorgang. Ongelooflijk dat de mensen zo 8 uur per dag werkten en voor zo’n weinig loon..

Na het bezoek aan de mijn stapten we terug op de bus en reden we naar de jeugdherberg. Eenmaal aangekomen rolden we onze valiezen naar de kamers. We maakten de bedden op en legden onze kleren netjes in de kasten (lees: schuif onder het bed). Daarna konden we nog wat spelen op het terrein en de dieren eens bezichtigen. Hier lopen paardjes, geiten en een pauw.

Tijd voor het avondmaal: prei-roomsoep; patatjes, boontjes en varkensgebraad met een lekker sausjes; als dessert: een puddinkje. Na het eten was er tijd om kaartjes te schrijven naar het thuisfront. En natuurlijk ook gezellig gezelschapsspelletjes spelen met elkaar.

Om 21 uur vertrokken we naar de kamers: er werd gedoucht en we trokken onze pyjama aan. Jammer genoeg moesten wij al afscheid nemen van Brent Renneboog wegens ziekte.