|
Na enige
vertraging en vol ongeduld wachten op de bus, waren we eindelijk vertrokken. En
anderhalf uur later kwamen we aan bij het mijnmuseum. Eerst ons lekker
lunchpakket verorberen, nadien brachten we een bezoekje aan het mijnmuseum.
We beleefden
een dag uit het leven van een mijnwerker. Zoals de echte mijnwerker kregen we een
kastje met een vest en een helm in. Dit trokken we aan en gingen dan onze lamp
ophalen. Iedere mijnwerker had een nummer op een plaatje. Met dat plaatje
konden ze hun lamp halen. Dit plaatje kwam dan in de plaats van de lamp te
hangen. Zo konden ze op het einde van de shift zien wie er nog beneden was. We
kregen uitleg over het omkleden en konden de badzaal zien: een grote zaal met
allemaal aparte hokjes met douches. De werkers werden opgedeeld in groepen. Per
groep werd je op een trein gezet. Iedere werker had een taak. Ook wij kregen
een taakje; zo waren er werkers, opruimers, iemand die de bouten naar beneden
moest dragen, ....
Toen kwam het
treintje aangereden. Wat maakte dat lawaai! Per 4 namen we plaats in een
wagonnetje. Wat was dit een belevenis ! We werden afgezet aan de
ondergrondsimulatie. We deden de lampjes aan want we zagen geen hand voor de
ogen. Doorheen de mijngang zagen we de machines die de kolen vervoerden. De
gids zetten de boor aan en de luchtsluis, wat een hels lawaai. De arbeiders
moesten op hun knieën werken, er was amper 80 cm doorgang. Ongelooflijk dat de
mensen zo 8 uur per dag werkten en voor zon weinig loon..
Na het bezoek
aan de mijn stapten we terug op de bus en reden we naar de jeugdherberg.
Eenmaal aangekomen rolden we onze valiezen naar de kamers. We maakten de bedden
op en legden onze kleren netjes in de kasten (lees: schuif onder het bed).
Daarna konden we nog wat spelen op het terrein en de dieren eens bezichtigen.
Hier lopen paardjes, geiten en een pauw.
Tijd voor het
avondmaal: prei-roomsoep; patatjes, boontjes en varkensgebraad met een lekker
sausjes; als dessert: een puddinkje. Na het eten was er tijd om kaartjes te
schrijven naar het thuisfront. En natuurlijk ook gezellig gezelschapsspelletjes
spelen met elkaar.
Om 21 uur
vertrokken we naar de kamers: er werd gedoucht en we trokken onze pyjama aan. Jammer
genoeg moesten wij al afscheid nemen van Brent Renneboog wegens ziekte.
|
