Julot*

Inhoud blog

	Gebroken vliezen
	Een onzekere start
	Opname MIC
	Begin zwangerschap

Zoeken in blog

Julot*

Een verhaal over hoe er wordt geboren, wordt verloren, wordt gegeven, wordt ontnomen...

03-11-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Gebroken vliezen

Tijdens de nacht van 16 op 17 april sliep ik slecht. Ik draaide me op mijn rechtse zij en voelde hoe mijn bed nat werd. Na een miliseconde sloeg de schrik me om het hart: Dit moet vruchtwater zijn! In een poging het te willen ontkennen, liep ik naar het toilet. Heel eventjes maakte ik mezelf wijs dat ik gewoon moest plassen, tot ik in huilen uitbarstte. Trillend maakte ik Jordy wakker: We zijn hem kwijt, mijn vliezen zijn gebroken! Verdwaasd belde Jordy zijn ouders op, dat we dringend naar het ziekenhuis moesten, of zij op Ebe wilden passen. Ik bleef ondertussen maar herhalen dat ik het zeker wist, dat er geen twijfel bestond.

De weg naar het ziekenhuis leek ellenlang te duren. Ik dacht aan de te vroege komst van Ebe, door gebroken vliezen op 34 weken. Er was toen geen andere optie dan onmiddellijk te bevallen, wegens kans op infecties. Dat zou nu ook vast zo zijn... 23 weken, dat betekent nog niet levensvatbaar. Niet levensvatbaar, we zijn hem kwijt ...

Op de materniteit kwam de bevestiging. Mijn vliezen waren gebroken, ik was zo goed als al het vruchtwater kwijt. Jordy werd bleek, de realiteit leek tot hem door te dringen. Toen de dienstdoende arts zijn hartslag zocht, probeerde ik mezelf bij elkaar te rapen. Zijn hartje sloeg nog goed, hij leek nog steeds comfortabel. Ik luisterde naar zijn harttoontjes en bedacht me dat dit wellicht de laatste keer was ... dat ons zoontje zo dadelijk zou sterven.

Geef hier uw reactie door