Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
het testament
het testament
03-05-2007
trijn janssens
Beste lezers,
Ga naar de website van JIM TV en stem daar om de clip van Lady Anegelina in de charts van puur Belgisch te krijgen.Je gaat haar daar een groot plezier mee doen.Je mag stemmen zoveel je wil.
Je kan de clip ook bekijken op de website van Lady AngelinA
www.ladyangelina.be
Trijn Janssens maakt fijne muziek die aansluit bij het levenslied en is eigenlijk de mannelijke equivalent van Guido Belcanto,die haar begeleidt heeft met de teksten.De productie was in handen van Roland van Campenhout.
Lady Angelina heeft ook wel de bijnaam "The saddest voice Of europe"
En haar cd is te koop in de betere en ook de slechtere muziekwinkel en heet "C'est qoui de l'amour".
Zo een promotie blogberichtje omtrent Trijn Janssens.
Als we mensen kunnen helpen moeten we dat zeker niet laten.
Momenteel verhoudt ik een haat-liefde relatie met de verfsoort acryl.Het lukt me niet echt om met deze verf te schilderen,en daarom zal een overstap naar olieverf weer broodnodig zijn.Ik heb me dan maar voorgenomen om met die acrylverf een action-painting schilderij te maken.
Hierbij wil ik ook Nicole bedanken voor de prachtige 1/5 dag die ik mocht doorbrengen bij haar en haar vrienden,en het daaraan gekoppelde zeer mooie trouwfeest.Alvast proficiat bij deze,en omdat ik weet dat je dit soms leest,mijn dagelijkse onzin,zou ik je voor de rest van je leven het allerbeste willen toewensen.
Voor de rest verblijven we in een prachtig klimaat,zijn de mensen niet meer zo boosaardig,en kunnen we al eens genieten van een terrasje in goed gezelschap.
Of zoals ik al eens eerder vermeld heb op deze blog,het geluk ligt hem in de kleine dingen.
Mijn papegaai Bobientje heeft gisteren mijn mooie boek over de cultuur van de maya's in stukken gebeten,en heeft dan daarna in een hels lawaai zijn genoegen daarvan geuit.Bobientje is reeds 11 jaar mijn trouwe vriendin (want het is een vrouwtje),is een zeer lief diertje,maar ook zeer koppig zolas zijn baasje.Zodat het tussen ons soms weleens stuift.Zijn ongenoegen uiten doet ze door oftewel mijn boeken kapot te bijten,ofwel met een geweldig spastische bewegingen aan zijn speeltje(een koperen belletje) te duwen,tot je er om den duur horendul van wordt.
Maar over het algemeen is het zeer volgzaam diertje dat me als een hondje overal volgt,en op een geweldige speelse manier altijd de aandacht naar zich toetrekt.Het is als het ware een showbizzpapegaai.Die zich onledig houdt met de wildste tuimelingen,op zijn rug gaan liggen,of te spelen alsof ze dood is,en wanneer de paniek bij mij uitbreekt,haar vrolijke zelf weer wordt.
Bobientje legt drie eiren per jaar,die ze ook uitbroedt en waarvan het resultaat nul is.Ze legt met andere woorden windeieren.Uit haar kot mogen is haar grootste genoegen,en vooral bij deze warme temperaturen,dan geniet ze ervan om kleine wandelingtjes in de tuin te maken.Waar ze dan als een wulps dametje de andere vogels het hof probeert te maken.
Gisteren in het prachtige weer met Martin nog eens wat gebrainstormd over op stapel staande plannen.Als alles meevalt beschikken we over een aantal weken over een eigen schildersatelier waar we dan op een symbiotische manier wat kunnen werken aan een aantal schilderijen voor de komende expositie.
Bovendien gisteren nog eens een uitstekende maaltijd genuttigd,in een mooi kader.
Soms hoeft het allemaal niet zo moeilijk te zijn en komen we tot het besef dat het geluk hem in de kleine dingen ligt gelukkig maar.
Een uitstekend werk aangeschaft van Will Elder de huiscartoonist van het ter ziele gegane satirische tijdschrift MAD.
Ook de plannen voor de komende vakantie lijken in een vaste vorm te vallen,alleen is de plaats van bestemming nog wat discutabel,en lijkt het me een mooie optie om eens af te zakken naar het prachtige Budapest.Wegens een van de weinige Europese steden die ik nog niet angedaan heb;
Gisteren naar de "The pervert's guide to cinema part 1,2,3," gezien van Slavoj Zizek.Wat Zizek hier doet is ons aan de hand van zeer beroemde filmfragementen laten zien wat we doorheen de film over ons zelf kunnen leren.Je zou kunnen zeggen dat hij eigenlijk een psychoanalyse doorvoerd op deze filmfragementen en dat hij aan ons de kijker de analyse verklaart,en ons tegelijkeetijd een spiegel vooerhoudt van wie we zelf zijn.
Deze dvd bevat voor mij twee vliegen in een klap,enerzijds krijgen we in de 150 min dat deze film duurt een overzicht van de meest memorabele filmfragementen allertijden gaande van de Marx Brothers over Fellini tot Lynch.En anderzijds leren bijzonder veel over ons zelf;de mens en zijn onvervulde verlangens.
Deze dvd is zeker een aanrader voor wie van film en psychoanalyse houdt;
Het enige minpunt is dat deze film zeer moeilijk te vinden is,maar onlangs hebben ze hem nog afgespeeld in het MUHKA als ik mij niet vergis.
LDA of de nieuwe groep van Manu Bruynseraede Literary Dub Association.
Songs:Dagelijkse nachtmerries In het Zielenasiel of Meewerkend lied Kompassie met ons eigen Funky Cédy
Foto's:Foto's van Manu Live (Gent,Bottom Line,Factorij......)
Tekst: Literary Dub Association ontstond op 15 december 2005.Het is de samenwerking tussen de illustere Manu Bruynseraerde
(Schrijver van Een jaar in Gomorra romantische porno
Dageraad in de hemel-relaas vanuit het Zielenasiel (dagboeken)
Songs (songteksten),schilder,performer en rechterhand van Vitalski.
en Noel Schellekens (all-round muzikant). ot zov Manu verzorgt de lead zang en alle teksten en Noel alles wat de muziek aangaat.Deze laatste speelt van kindsbeen af basgitaar in diverse reggaebands (dread invasion....) en produceert de muziek van LDA,waarbij hij alle essentiele instrumenten (gitaar,bass,keyboards,....) linkt aan de computerprogramma's Cubase en Reason.De muziek van LDA,die tot nu toe een dertigtal songs omvat,kan omschreven worden als een crossover tussen reggae,rock,hiphop en nog een paar andere stijlen.
voorbeelden:Dire Straits,Lee "Scratch" Perry,Bob Marley and the Wailers,Mike Oldfield,Talking Heads,Eminem,Pink Floyd.....
Tot zover stel ik deze groep voor.
Voor mensen die contact willen opnemen om deze groep eens te boeken bellen het best naar manu zelf.
Met deze mens de persoonlijke huisfotograaf van The Factory (het atelier van Andy Warhol), 8 jaar geleden ooit eens in NY TEA een twee uur durend gesprek mee gehad.Als je ooit een inkijkje wil hebben in een van de meest experimentele en rumùoerisgste tijden uit de New Yorkse underground-scene moet dringend eens een afspraak maken.Een zeer aimabel en boeiend mens die alle details nog tot in de finesses kent.
Bedankt Gerard Malanga om me ooit eens te woord te staan,het was een zeer waardevol gesprek;
Vandaag niets te melden,en toch meldt ik iets,of hoe gewoon en banaal het leven soms kan zijn;we doen niets,we zijn niets en we worden niets.En we vullen dat in op onze eigen manier.Bij sommige lukt dat wonderwel en bij anderen lukt dat hoegenaamd niet.En zo is het en niet anders.
Ik zie uit naar twee dagen welverdiende rust namelijk maandag en dinsdag,en dan ben ik van plan om de annotated versie van Lewis Carrol's Alice in Wonderland nog eens te herlezen.
Verder gaat er weinig gebeuren en dat is heel goed,door het feit dat er niet altijd iests moet gebeuren in een mensenleven,soms is gewoon zijn voldoende en kunnen we ons daarbij neerleggen.
Er moet teveel gebeuren in het leven,en dat lijkt alsmaar meer een pertinent gegeven te worden in onze huidige Westerse maatschappij.De druk van het heilige moeten,en dat werkt zeer vervelend.Omdat de echte wezenlijke dingen gemaaakt worden door mensen die daar niet aan mee doen.Die het heilige moeten of het obsessieve bezigzijn niet heiligen.
Volgens mij was er maar een kunstenaar die dat kon,maar waarschijnlijk was dat omdat hij goed personeel had,(ik heb ooit in een ver verleden gepraat met de huisfotograaf van de Factory),en dan is het eigenlijk geen kunst meer maar reproductie.
Geef mij maar J.D. Salinger,één boek schrijven,van een ongelooflijke kwaliteit en zeggingskracht en je dan terugtrekken in de wouden van Pennsylvania.
Er zijn teveel schrijvers met teveel boeken en te grote rommel,STOP MET DAT SCHRIJVEN.
Achtereen zal ik met veel plezier afzakken naar Brighton,mijn kamergenote in de Strasbourgse jaren gaat trouwen.Toen ik nog maar juist bij mevrouw Chavanne op kot zat,kreeg ik het oogverblindende gezelschap van de kunstgeschiedenis studerende Nicole.Nicole met de gitzwarte haren,was echt wel een angelieke verschijning.Ik heb met haar menige nachten het bed gedeeld maar ook weleens gefilosofeert over het subject,dat in die tijd zo belangrijk was voor ons.Blijkbaar heeft ze besloten om na haar studies een prullaria winlkeltje te gaan uitbaten in Brighton By the sea.Waar ze haar Franse vriend Frederique tegen het lijf gelopen is.Dit vertelde ze me altijd via mail.Ze was en is blijkbaar zot van die man,ik zal hem binnen 2 weken voor het eerst zien en hopelijk leer ik hem wat beter kennen;ik had nooit gedacht dat Nicole ging trouwen omdat ze vrijgevochten was,maar nu is het er blijkbaar toch van gekomen.
De hooikoorts speelt me parten,en dat houdt me de hele nacht wakker.Verder last van de maag door de liters koffie die door mijn maag vloeien.
Om 16.00 een afspraak met Jean-Paul van Bendegem,en hopend op een leuk gesprek.
Gisterenavond nog wat comics gelezen,omdat ik het boeken lezen steeds meer vervelender begin te vinden.Als ik nog eens iets lees gaat het gewoonlijk over psychiaterie,en soms een beetje vakliteratuur filosofie.Maar literatuur in de vorm van romans nog maar zeer zelden;Het stelt allemaal geen knijt meer voor.Meestal is de hedendaagse literatuur een herkauwing van wat al eens geweest is,en in vele gevallen was het beter.
De laatste goede boek die ik gelezen heb was Ayn Rand :de eeuwige bron.
Neen,wat me tegenwoordig het meeste bevalt is het lezen van poezie,en korte stukjes uit romans die ik vroeger allemaal al eens gelezen heb;
Eigenlijk ben ik de laatste tijd erg verveeld met alles,het is allemaal veel te oppervlakkig en te eenduidig geworden. Hoe lang is het nu al niet geleden dat ik nog eens iemand boeiend ben tegengekomen.De gesprekken die ik de laatste tijd met de meeste mensen voer,en dat zijn er nogal wat op een dag,zijn eigenlijk inhoudsloos en zinloos.Met een zekere Manu kan ik nog wel goed praten,maar dat komt mss omdat we op dezelfde golflengte zitten.
Voor de rest is het weinig of niet interresant.
De barriere van het echt converseren is blijkbaar de laatste tijd nog maar aan weinig mensen geschonken.Het is de panische angst voor diepgang en het achterste van hun tong laten zien dat hun parten speelt;Tegenwoordig lijkt het wel of de mensen hebben schrik om zich nog bloot te geven,voor mij komt het over als een angstpsychose.
Omdat ik niet reken op beterschap blijf ik toch positief.
Morgen heb ik een afspraak met een van mijn lievelingsprofessoren destijds Jean-Paul van Bendegem,een van de mensen die me indertijd overhaalt heeft om van de universiteit die naderhand niets voor mij bleek te zijn over te stappen naar de VUB,en me geweldig goed geholpen heeft om later de stap te ondernemen om in het buitenland te gaan studeren wars van alle uitwisselingsprogramma's die er waren,maar volledig autonoom een beslissing te nemen en om later opgenomen te kunnen worden bij een franse filosoof.
Van Jean-Paul zelf heb ik geleerd te zijn als iemand die behoedzaam maar wel open in de wereld te staan en volledig zelfstandig mijn gedachten te formuleren en waar nodig de dingen op en speelse maar wel geargumenteerde manier de dingen onderuit te halen.
Gisteren mijn goede vriend Bert Van lommel gaan terugbetalen,die mens heeft mij geweldig uit de shit geholpen met de treinstaking die er heerste in het centraal station van brussel.Daarna toevallig Manu Bruynseraede tegen het lijf gelopen.Wat gedronken en fij n gebabbeld,tot Anneke zijn vriendin haar portefeuille verloor en dat een domper op de feestvreugde zette.
Later die avond had ik een gesprek met Trijn janssens of "Lady Angelina" die ondanks de kwalijke reputatie de ze met zich meedraagt een zeer lieve en empathische vrouw blijkt te zijn,ze zegt dat ze met mij op dezelfde golflengte zit,en zou me graag nog eens terugzien.Bij deze zal dat er nog weleens van komen.
Later nog wat gebabbeld met martin en Ann Wulf,die daar ook een afspraak hadden.
Gisteren was een mooie dag.Alreeds vroeg vetrokken om een interview met Julian Barnes bij te wonen.Het toeval wil nu dat die mens daar gewoon op het terras zit op het binnenplein van de Permekebibliotheek.Dit leidt bij mij (mens zonder gene) tot een gesprekje.Waaruit blijkt dat het een zeer erudiete en lieve man is.Julian was ook direct bereidt om mijn boek te tekenen dat ik daar speciaal voor had meegenomen.Het interview op zichzelf was zeer goed en volledig gelardeerd met grapjes van Julian,het blijkt ook een zeer grappige mens te zijn.
In de namiddag vanwege het prachtige weer al zeer vroeg naar Brussel afgezakt,normaal gezien kom ik noiit voor de nacht gevallen is in Brussel,maar gisteren een uitzondering dus.Het maffe toeval wil weer eens,een bevestiging van mijn geflipt leven,dat ik daar in gezelschap terecht kom bij Arno en Dirk Roothooft,die blijkbaar hetzelfde Spaanse restaurant verkiezen.Na een een geanimeerd gesprek van twee uur.Het pand verlaten en afgezakt voor een zeer groots concert van de manisch-depresieve song-writer en mooi mens Daniel Johnston.Ik heb in mijn leven honderden concerten gezien,maar dit was een van de mooiste omwille van de tederheid en de breekbaarheid die er vanuit gaat.Teksten waarvan je weet dat ze doorvoeld zijn,muziek die op zeer eigengereide manier door Daniel word geinterpreteerd.Het is verre van perfect allemaal,maar het is o zo mooi,en een dikke fuck you aan al die gladjanussen en would-be artiesten die tegenwoordig het muzikale landschap rijk zijn.
Of een neerslag van hoe mooi een mensenleven kan zijn.
