Sinds maanden gisteren nog eens een rustige dag gehad,een dag zoals de normale man die leeft.
En dan kom je plots tot het besef dat daty eigenlijk ook wel leuk kan zijn.
Opstaan op een normaal uur enz,niet tegen de middag,of anders heel vroeg,maar gewoon eens opstaan om 8 uur,en sinds lange tijd ook eens een ontbijt nemen,in plaats van een slaaf te zijn van je agenda,het is sinds december van vorig jaar geleden dat ik nog eens ontbeten heb.
En dan dat leven in het normale ritme van de dag,het is toch wel een beetje een aanpassing moet ik zeggen,na maanden te hebben rondgereden,rondgezworven,op afspraken te verschijnen en in de meest bizarre omstandigheden omzeild te geraken.
Als ik eens kijk merk ik dat het nu wel 4 dagen zo zal blijven en mijn lichaam neemt me dat in dank af.
In die 11 jaar dat we bezig zijn heb ik drie jaar rond de wereld gereisd non-stop,talloze afspraken gehad,onnoemelijk veel concerten gezien in binnen en buitenland,verward geweest,euforisch,jetlag gevoel,en nog zoveel dingen meer.
Een soort van luxe-zwerver ben ik altijd een beetje geweest denk ik dan zo.
Maar rondzwerven op deze aardkloot zit me wel een beetje in het bloed.
Mocha is de mooiste rastafari die ik tot hiertoe gezien heb en dan nog wel in Antwerpen of all places.
Ik ben tegen foto's trekken maar nu smeekt een mens om een fototoestel.
Ik ga samen met Robert naar Sizzla volgende week.Naar mijn gevoel iets te millitant,maar wel Bobo Ashanti en dat strekt tot eer.
De allermooiste zangeres van het gehele muzikale spectrum vind ik nog altijd Skye,van Morcheeba;tijdens die concerten kom ik in een liefdestrance.
In tegenstelling tot de liefdeswaan en hemelsheid waarin ik de laatste tijd verkeer heb ik gisternmiddag als bij wijze van compensatie nog eens naar Christiane F gezien,het verhaal over de Berlijnse Drugsscene in de jaren 70 en toch vind ik daar ook liefde in,als is dan wel enigzins verwrongen,maar toch.
Ooit heb ik op die locatie of waty er van overblijft eens een hele dag rondgehangen,en vooral gesproken met de mensen ,met de vraag wat ze er zich nog van herinneren.
Na het cynische,botte,zwartkijkende optredende volkje dat Antwerpen rijk is,is het nu tijd voor de predikers van de liefde.
Predik de liefde,omarm en heb lief.
Jamaica komt altijd naar mij,op broederschap staat geen grenzen,en ik kan het weten,heb zelf drie jaar de wereld rondgezworven,en honderden zoniet duizenden mensen ontmoet;een belangrijke les die je daarbij moet leren is predik altijd de liefde.
Hier in Belgie zijn we arm en op dat gebied eigenlijk een beetje zielig.Iedereen mag hier dan mss wel trots zijn.Ik weet beter.
Belgie is een zeer arm,zielig,bijna verwaarloosbaar land.
Van alle vergeten groepjes vind ik Bleu Oyster Cult het beste.
I like to be under the sea.
Binnenkort naar mijn goede vriend Jan De Corte om zo eveneens het theaterseizoen af te sluiten,het is leuk omdat met Jan te kunnen doen,stel je voor dat je dat met Vitalski moet doen.
Dit jaar geen vakantie en dat vind ik eigenlijk wel prima,het moet niet altijd carnaval zijn.
Kathleen Scheirs zie ik een goede toekomst tegemoet gaan.
Antwerpen in het lichte duister kan mooi zijn.
Stilte is mooier dan lawaai en de eeuwigdurende muziek,ik ben een fan van stilte;het geeft je perceptie een andere richting.
Esme haar glimlach is onweerstaanbaar,groot zijn in klein zijn.
S'nachts over het strand van Biarritz wandelen met de klanken van Paolo Fresu in je oren,met die mooie verschijning.
Zaterdag ga ik naar een benefiet voor het kinderopvangtehuis "het voske" in borgerhout onder de naam "ocharme",er zullen verhalen voorgelezen worden door acteurs,verplegers en betrokkenen.Verder zal een muzikale omlijsting zijn,en er zullen grappige entre'actes zijn.
Antje de Boeck,Eld dottermans,Rheinhilde Decleir enz zullen erbij zijn.
Als we onze bijdrage kunnen leveren voor het goede doel op een positieve ,aangename manier doen we dat zeker en met veel plezier.
Met de grong gelijk maken zou ik het niet noemen,het is eerder een opmerking.Je doet er verder mee wat je wil.
Ik schrijf alleen vanuit het gevoel dat ik bij het boek heb.Er zijn veel zinnen die eigenlijk niet ingebed zijn in een bredere context,zodanig dat de betekenis volledig er niet toe doet of te wel volledig overbodig is.
Het deja-vu gevoel heeft vooral te maken met het feit dat we weinig concreet worden betrokken,ik mis een spanningsboog,het is een opsomming van feiten zonder enige verdere uitwerking.Het lijkt me alsof je louter door het feit dat je zinnen niet ingebed zijn,je soms bezig bent om een boodschapenlijstje neer te schrijven en dan plots tot de constatie komt dat er ook nog een narratief kader moet komen.
Waarin je dan inderdaad niet verder komt dan de gebruikelijke situaties,en stereotiepe benadering van de gebeurtenissen,en zo eigenlijk een weinig opwondend boek schrijft.
Dit is geen kritiek noch met de grond gelijk maken,het is gewoon een gevoelen.
Uw confrater in letteren en wijsbegeerte Tommy van Gompel.
Mijn beste Tommy heeft mijn boek - MT15 - dus met de grond gelijkgemaakt. Een schrijver moet zijn zinnen beter inbedden en minder schrijven vanuit een déja-vu-gevoel, aldus Tommy.
Volgens mij moet Tommy zelf letten op wat hij schrijft, want ik constateer dagelijks meerdere fouten op zijn blog. Schrijf eens een voltooid deelwoord zonder dt!
Vooraleer men kritiek uit op een medeschrijver is het goed eens in eigen hart te kijken.
In navolging van Cees Nooteboom,A.Alberts,Gerard Reve,enz veel meer heeft J.M.A Biesheuvel de P.C. Hooftprijs gewonnen.
Ere wie ere toekomt zeg ik altijd,en eindelijk hebben ze eens aan die goede oude Biesheuvel gedacht,om maar te zeggen dat er in Nederland nog andere schrijvers bestaan dan Arnon Grunberg.
Ook in Belgie hebben we naast modeschrijvers als Tom Lanoye en Vitalski de uitstekende Jeroen Theunisse en Yves Petry en dat mag toch wel eens gezegd worden vind ik.
Ik heb zelfs de indruk dat de schrijvers waar de minste promotie wordt rond gemaakt met voorsprong de beste schrijvers zijn.
