De huidige impasse in de Gazastrook zorgt weer voor de nodige opschudding in Antwerpen.  Het grondoffensief in een regio van nauwelijks 362 km² groot, iets kleiner dan 2 maal stad Antwerpen, staat echter in schril contrast met de situatie in Antwerpen.  Maar ondanks het verschil in motief en daad, leven ook hier sommige Antwerpse burgers in angst.  En ja, U leest het goed, ik maak namelijk geen onderscheid tussen wel of niet-Jood, de stelling dat burgers zich bedreigd voelen op ons grondgebied is op zichzelf absoluut onaanvaardbaar. Betogingen die uit de hand lopen, slogans zoals “Joden buiten”,  bedreigingen tot vergelding, patrouilles aan alle synagogen en Joodse scholen en tot slot brandstichting… leven in angst is geen leven, niet in de Gazastrook en niet in Antwerpen.

In plaats van de Intifada naar de Antwerpse straten te halen, kunnen we beter het vredelievend en democratisch samenwonen naar de Gazastrook exporteren. Het kan immers ook op een positieve manier, wat dat betreft hebben we voorbeelden genoeg: zelf heb ik in het Vlaams parlement initiatief genomen om de uitzendingen van Arabische haatzenders in Vlaanderen stop te zetten, in Antwerpen roepen Michael Freilich van het blad Joods actueel en Open VLD-gemeenteraadslid  Hicham El Mzairh op tot verdraagzaamheid, Claude Marinower lanceert een oproep om de stad niet langer te beschadigen, 11 januari zal het Forum der Joodse organisaties een actie voor vrede in het Midden-Oosten organiseren… allemaal initiatieven die willen bijdrage aan een constructieve sfeer.

Het is een wijsheid zo oud als de straat: afbreken is altijd éénvoudiger dan opbouwen.  Laat ons een voorbeeld zijn voor anderen in plaats van het gevolg van een conflict in Gaza.