Ja, zo noemen onze 2 nieuwe schildpadden en het is eveneens een scheldwoord in t Spaans. Jullie zien, ons Spaans gaat vooruit hee J.
De laatste week is hier wat rustiger verlopen, we namen afscheid van Dorien en Popis die terug naar België vertrokken.
Dat was wel eventjes een minder leuk moment maar we pikten toen snel terug de draad op en begonnen met volle moed te spelen. We kwamen zelfs 1 keer aan 40 kinderen in Lomas, daaraan geraakten we onze energie wel kwijt! Dat was efkes slikken maar tegelijkertijd deed het ons veel deugd om met zoveel enthousiaste kindjes te spelen. We speelden spelletjes over de dieren, maakten leeuwen- en olifantenmaskers en een dierenmemory.
Ook gaven we onze eerste lesje op het schooltje. We deden een soort quizje over de verschillen tussen België en Mexico waarbij ze een rood of groen kaartje naar boven moesten steken als ze dachten dat de stelling juist of fout was. Sommige kindjes waren er van overtuigd dat we in België hond aten. Deze misverstandjes zijn dus bij deze allemaal rechtgezet en de kindjes hebben nu een beter beeld van hoe België eruit ziet.
We hebben ondertussen terug enkele uitstapjes gemaakt. We zijn gaan zwemmen in een buitenzwembad dichtbij het meer Chapala met een supervriendelijk koppel, Gaillo en Carla. Zij hebben een superschattig zoontje, Roberto. Raar genoeg was dit zwembad verwarmd, een frisse duik kon je het dus niet echt noemen maar toen het wat afkoelde deed het wel deugd om wat rond te dobberen. Toch missen we hier wel nog een zwembad in de buurt waar we af en toe een frisse duik in kunnen nemen.
We besteden een hele namiddag aan het maken van een taart met Carmen, de dochter van Doña Luz. En gaven deze als bedanking aan de familia Flores.
Ook gingen we naar een luxueus resort waar we uitgenodigd waren door een vriend van Memo (zoon van Guille van het winkeltje hier in de wijk). Daar deden we iets aan ons conditie want we liepen heel het resort af om te zoeken naar een verloren gelopen hond van Angel. Chelsey (zo noemde de hond, hij was mooi wit met een prachtig roos pakje) was het noorden kwijt en liep de golfbanen op en af en hupla, het bos in. Gelukkig vonden de buren hem terug en a dit grappig avontuur genoten we van een lekkere BBQ. %%%FOTO21%%%
Onze eerste ervaring met een Mexicaans circus hebben we ook al gehad, het was nogal wat! Wat begon met playbackende kinderen, vervolgde met een playbackende travestiet en sloot af met een hypnotiserende Mexicaan. Hij liet een persoon stokstijf tussen twee stoelen liggen. %%%FOTO22%%%
En een uitstapje naar Guadalajara centrum eindigde met een harry potter film! We vermoeden dat het een goede film is maar het Spaans kan wel voor wat verwarring gezorgd hebben.
Voor derest beginnen we hier wat bekend te worden in de wijk maar blijven de venten ons nafluiten. Ook het voorbereidingswerk en de was moeten gedaan worden, maar gelukkig blijft het zonnetje hier schijnen! En wij schijnen mee J
%%%FOTO23%%% %%%FOTO24%%%
Bij deze sturen we wat zonnestraaltjes mee naar het koude Belgenlandje.
Ondertussen is het al een week en een half geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben. Daarmee onze tweede update!
Jullie denken waarschijnlijk, vanwaar die titel? Wel, hier rijdt regelmatig een busje rond dat gas verkoopt, en dat liedje gaat zo: teta teta teta -gas.We zongen dit altijd vrolijk mee totdat Dorien ons vertelde dat het eigenlijk zeta gas was J oepsie!
Onze weken zijn alweer zeer mooi gevuld en we hebben het al superdruk gehad. Ons Spaans is al veel verbeterd in deze periode, we kunnen ook al wat langer en beter slapen, maar het eten vormt nog altijd een moeilijk punt. Het doet ons deugd om nog eens Belgisch te koken, of althans dat proberen we toch... want we vinden hier toch niet alles in Mexico... zoals een goe latje chocolade of bloem voor sauzen te maken is nog een zoektochtje om dit allemaal te vinden.
Onze eerste themaspelletjes zijn al gespeeld. Vorige week hebben we rond de dias de los muertes gespeeld en geknutseld. En deze week knutselen en spelen we rond het thema kleuren. Het is deze week de eerste keer dat we alleen (zonder Dorien ) spelen en dat is toch wel een hele beproeving voor ons Spaans. Maar t begint altijd maar beter en beter te lukken en de kinderen helpen ons hier goed bij!
In de afgelopen dagen hebben we alweer zeer veel bezocht en gedaan. We hebben nog enkele mensen leren kennen zoals Esperanza, Memo, Yola,...Twaren allemaal aangename bezoekjes en we proberen die contacten goed te onderhouden. Ondertussen is Vero, de dochter van Doña Luz bevallen van een superschattig meisje, Gresia genaamd.
Met de familie verliep het de eerste cena (iedere dinsdag de avondmaaltijd) wat stroef, maar met ons Spaans die steeds beter verloopt, verlopen onze contacten met de familie ook beter. We mochten mee de 18de verjaardag vieren van Sammy en gisteren was onze eerste cena waarbij we zelf moesten koken voor de familie. Voor deze avond maakten we een taart voor de familie samen met Carmen (dochter van Doña Luz). Twas veel werk, maar heel leuk en het is, al zeggen we het zelf, goed gelukt! De avond werd dan ook geslaagd afgesloten met deze taart en het getokkel en beluisteren van gitaarmuziek.
We bezochten ook nog vele mooie plekjes zoals San Juan, een supergrote markt in Guadalajara, en het centrum zelf. Ja, daar waren we wel een namiddagje zoet J. We zagen ook al Chapala, het grootste meer van Mexico by night. Daarvoor hebben we een avontuurlijk ritje voor moeten maken in de laadbak van nen chevrolet, dat was echt superleuk maar vreselijk koud! Ingeduffeld in dekens en slaapzakken overleefden we de koude nachtelijke trip.
Vorig weekend gingen we voor het eerst naar de Ranch en naar Casa Nazareth. Padre Madrid nam ons eerst mee naar een bijeenkomst met allemaal padre´s, twas wel even geduldig afwachten tot die bespreking gedaan was met in slaap vallen tot de kop toe, want veel verstonden we er niet van. Na een lekkere maaltijd reden we verder door naar de Ranch. De Ranch is zeer afgelegen en het ligt in het midden van de natuur. Het was voor ons echt leuk om eens helemaal tot rust te komen. We speelden daar party animals met de andere jongeren die daar zitten en schoven mee aan tafel. Het was echt een aangenaam groepje en we kijken er al naar uit om volgende maand terug te gaan.
Na de Ranch maakten we ons klaar om naar Skalloween te gaan. Ons eerste Mexicaans verkleedfeestje. We hadden een hele disco outfit, de foto´s spreken wel voor zich J.Sommigen waren echt suuupermooi verkleed en een Avatar won de prijs van het sjiekste kostuum!
Jullie horen het al, we beginnen ons hier al thuis te voelen, we hebben het superdruk, maar toch we vergeten jullie niet hoor!
Na een toch wel moeilijke start in de luchthaven met paperassenmiserie kwamen we na ongeveer 14uur vliegen aan in Mexico City. De eerste indrukken waren enorm: auto´s die kris kras door elkaar rijden, het warme weer, arme buurten, grote gebouwen en veel politieagenten. Aangekomen in het motel en genietend van een ontbijt met uitzicht over Mexico City, gekleurd in het rose wegens de jaarlijkse kom op tegen kanker parade, beseften we dat we er eindelijk waren. Ons groot avontuur kon beginnen! Na een korte powernap snoven we de sfeer verder op in Mexico City. We bezochten verscheidene marktjes, of zeg maar markten, en genoten van een prachtig uitzicht vanop de Torre Latinoamericana. Verder genoten we nog van verschillende vormen van straattheater en de verschillende eerste Mexicaanse indrukken. Na deze eerste vermoeiende dag kropen we doodop, maar voldaan in ons bed. Onze toeristische trip ging verder op dag 2, we deden een tourgeorganiseerd vanuit het motel. We bezochten vele mooie plekjes, proefden van tequila, maar het hoogtepunt was toch wel het bezoek aan Teotihuacan waar we de tempels van de zon en de maan bezochten. ´s Avonds gingen we nog samen met onze gids Isaac en Nathalie, een Belgisch meisje die we leerden kennen, nog een hapje eten om vervolgens met de nachtbus terug een slapeloze nacht tegemoet te gaan.
Na 8u kwamen we toe in Guadalajara. Jorge aka Poppies aka het vriendje van Dorien pikte ons op en bracht ons veilig en wel naar ons toekomstige huisje in Artesanos, op zo ´n 20 minuten rijden.
Onze eerste twee dagen in het huisje vulden we met het kuisen en inrichten van het huisje en een extravagant bezoek aan de soriana (een supergrote supermarkt).Tussendoor spraken we ook onze eerste woorden spaans met het gastgezin. Eens gesetteld volgden de eerste bezoekjes in de twee dorpen, Artesanos en Lomas, elkaar op. Zo leerden we de familie van Memo kennen, Doña Luz (een oude bekende voor vele vrijwilligers) en de padre. Deze mensen toonden ons aan dat ons Spaans toch nog veel moeite met zich zou meedragen, maar zoals velen van hen ons reeds vertelden: Poco a poco!
Onze eerste avonden vulden we met het eten van pizza, het koken voor en spelen met Poncho en Jairo (2 zonen van het gastgezin), poppies en ons 3. Ook brachten we een bezoekje aan Toluquilla, de thuishaven van poppies waar grote feesten doorgingen met vuurwerk.
Vrijdag bestond eruit om de dorpen wat beter te leren kennen. Zo ontdekten we de plaatsen waar onze spelletjes hoofdzakelijk zouden doorgaan. Tijdens deze kennismaking hadden we nog niet de doelstelling om te spelen, toch kwamen al enkele kinderen eens kijken en besloten we al wat kleine spelletjes te spelen. Met als resultaat: in Lomas 7 kinderen en Artesanos 5. In de avond kregen we een uitnodiging om te gaan genieten van een typische mexicaanse avond bij Doña Luz. Tequila, bonen, tortilla´s, limoen, chilli en zout brachten ons in Mexicaanse sferen. Ook de grote drukte van het gezin toonde ons hoe de cultuur van Mexicaanse gezinnen in elkaar zit.
Vervolgens, zaterdag, onze eerste speeldag! In Lomas kwamen er ´s ochtends meer dan 20 kinderen met ons spelen. Anderen wouden meedoen maar mochten niet omdat ze de kerk moesten kuisen. Maar eigenlijk kwam het er op neer dat ze alleen maar mochten toekijken vanop de kerktrappen. Artesanos in de namiddag was minder populair, een opkomst van 5 kinderen liet ons samen parels rijgen. Even later kwamen er meer en meer kinderen toe omdat de catechese zou gaan beginnen. We hadden nog even kort de tijd om de andere kinderen mee te trekken in het project. Zo ´n 30 kinderen sprongen in het springtouw en beleefden veel plezier. We gaan er van uit dat door dit moment heel wat kinderen warm gemaakt zijn om deel te nemen aan de spelletjes. Daarna werden we uitgenodigd door de seminarist om jury te spelen. Een tiental kinderen hadden zich verkleed omwille van Dias de los muertos en wij moesten beoordelen wie het mooiste uitgedosd was en wie de beste uitleg gaf over zijn personage.
Uiteindelijk is het vandaag zondag, een week na ons vertrek en eigenlijk ons eerste rustmoment. We kunnen vandaag onze eerste indrukken verwerken, maar ook wassen, spaans leren en ons voorbereiden op onze voorstelling in de mis zijn nog taken voor vandaag. Met andere woorden zal het toch nog een drukke dag worden, maar we blijven genieten en de Mexicaanse sferen en culturen opsnuiven.
