Vandaag werd Astor erg ziek, hij had hevige koorts en hij heeft nog steeds veel buikpijn. Ik heb in het hele huis gezocht maar ik vond geen enkele pijnstiller, ze waren opgegeten door de muizen die aangetrokken waren door de stinkende lichamen van onze ouders. Ik heb ze ooit naar buiten gebracht, begraven en er weer uitgehaald. Ik wou dat mama altijd in haar bed lag, ook al was het gewoon een versierd skelet. Ik moest dus op zoek gaan naar medicijnen en de enige manier om ze te vinden, is door te kijken wat er te vinden is in de andere huizen. Onze ouders hebben ons altijd geleerd dat het slecht was om te stelen, maar ik denk niet dat dit “stelen” noemt, er leeft toch niemand meer in onze straat en alle huizen liggen vol skeletten. Het enige wat ik uiteindelijk gevonden heb is een doosje waarop staat “antibiotica”. Ik weet niet precies wat dat is maar hopelijk zal dit helpen tegen de pijn.

21-03-2019, 18:45 geschreven door Hajar Jabbouri  

Dag iedereen. Mijn naam is Anna, ik woon in Sicilïe en ik word volgende week woensdag 13 jaar oud. Ik ben net aangekomen in Grand Hotel Terme Elise, ik kom hier af en toe en dit is de enige plaats waar internet nog aanwezig is. Ik plaats deze blog op het internet omdat ik er heel erg van overtuigd ben dat er nog volwassenen leven in de buitenwereld en ons zullen komen redden. Het enige wat ik moet doen om daar te komen is de zee oversteken en daarom ben ik naar hier gekomen. Misschien is het beter dat ik jullie vertel wat er aan de hand is. 

De Rode Ziekte is een virus dat alle volwassen van Sicilïe vermoord heeft. Alle kinderen werden achtergelaten en zo moet ik ook voor mijn broertje Astor zorgen. Het is hier een grote ramp, er is bijna nergens elektriciteit, voedsel of drinkbaar water te vinden. We moeten vaak tegen elkaar vechten om te kunnen overleven. Mijn broertje en ik wonen nu al een tijdje alleen in het huis van onze ouders en het is de enige veilige plek voor ons. Er gebeuren vaak gruwelijke dingen die Astor niet mag zien en daarom mag hij nooit mee wanneer ik op zoek ga naar voedsel. Ik hoop dat er nog volwassenen bestaan in de andere landen die dit zien en ons komen helpen. Ondertussen zal ik andere blogs schrijven over wat ik elke dag meegeleefd heb.

21-03-2019, 18:28 geschreven door Hajar Jabbouri