Enkele maanden geleden startte de vzw Ouders van een Vermoord Kind met een petitieactie tegen de wet Lejeune (die gedetineerden de mogelijkheid biedt vrij te komen na één derde van hun straf, red). Lang vóór de moord op Joe Van Holsbeeck hadden wij op 21 mei a.s. ook al een Stille Mars gepland, zegt voorzitster Marina Maes. Wij hadden daarvoor toestemming gevraagd aan het stadsbestuur van Brussel maar kregen nooit antwoord. Wij vroegen aan de NMBS vermindering op een treinticket maar dat werd ons geweigerd. Als wij iets vroegen, bleek dat onmogelijk. En dan zie je opeens dat anderen zoiets in enkele dagen tijd geregeld krijgen. Dat is pijnlijk, hé? In onze vereniging voelen veel ouders zich gepasseerd. Moet je kind eerst vermoord worden door een allochtoon voordat je aandacht krijgt? Ze vroegen mij: Waar bleven de bloemen van de Koning toen óns kind werd vermoord? Ik heb daarop geen antwoord. Wij voelen ons ook verraden door de politici. Nu belooft men plots een strengere aanpak van de daders. Maar in het verleden zagen wij hoe moordenaars er met lichte straffen vanaf kwamen. Daarom willen wij onze geplande herdenkingsmars herdopen tot de Mars van de Hoop. Want net als de ouders van Joe Van Holsbeeck willen ook wij rechtvaardige en effectieve straffen voor de daders.
De Mars van de Hoop is gepland op 21 mei vanaf 13.30 uur. Vertrek aan het CentraalStation in Brussel.Meer info: vzw Ouders van een Vermoord Kind tel. 050/51 40 08
Passeerde voor mn ogen als een hinde majestueus gedragen op handen der zeewinde omhelst door stralend zonlicht, een huid als satijn sprankelende lach, jij lieflijke hinde.. verdween, als een te mooie droom om waar te zijn
Doelloos lopend langs de branding, strand ontloken plots die ranke sporen in het mulle zand van 't betoverend mooie meisje op blote voeten.. 'k vond haar dromend kijkend aan het water het leek wel een aardse eeuwigheid later
Normen lieten we voor wat ze waren net of we kenden elkaar al vele jaren je handen vormden deze letters in het zand, - in de verbeelding - daar nam jij me plagend, al spelend heen beleefden een sprookjesdag als geeneen
Knipperend met nog glanzende ogen ontwaakte ik 's morgens uit die dromen en toch, nog in mn hand, ticket van rit naar verbeelding, naar 't meisje op.. blote voeten.
