Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Gigi.
Ik ben een man en woon in Oilsjt (Belgie) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 28/02/1971 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Voetbal ,Films,Games,Stephen King & vooral Indianen.
Welkom op de blog van gigi.
De bedoeling van deze blog is gewoon puur voor de fun,al wie mopjes of grappige filmpjes heeft kan die altijd naar me doorsturen,je kan ook een berichtje nalaten indien je dit wenst,ik wil er gewoon een grappige site van maken.
Groetjes;
Gigi.
De Powhatan leefden aan de kust van Virginia, waar de Engelsen hen in 1607 aantroffen.
Hun opperhoofd noemde zich ook Powhatan, d.w.z. zo verstonden de kolonisten het.
Pocahontas (een princes) huwde in 1613 met John Rolfe. Drie jaar later ging john naar Engeland terug om haar aan koningin Anne voor te stellen. In Engeland was deze "princes" een enorme sensatie.
Maar het geluk duurde niet lang. In 1617 stierf zij ten gevolge van de pokken. In de kerk van Gravesend kan men haar graf bewonderen.
Er waren eens twee bevriende stammen, die dicht bij elkaar hun kampen hadden opgeslagen. De kinderen speelden met elkaar, en de vrouwen werkten samen aan hun vlechtwerken, terwijl de mannen hun buitgemaakte huiden ruilden.
Plotseling werd de rust verstoord. Twee kinderen waren al de ganse ochtend met elkaar aan het spelen, maar hadden nu ruzie. Ze hadden een sprinkhaan gevangen en beweerden nu allebei dat zij hem het éérst hadden gevangen. De moeders werden erbij gehaald, doch ieder nam het op voor zijn eigen kind. Algauw stond het kamp in rep en roer. De discussie liep zo hoog op dat de mannen erbij moesten komen. Het resultaat... de beide stammen verklaarden de oorlog aan elkaar, die tientallen jaren duurde en ontelbare slachtoffers maakten, alvorens men tot inzicht kwam waar men eigenlijk mee bezig was.
Moraal : Spelende kinderen moet je gerust laten. Terwijl de ouders verder ruzieën, hebben de kinderen al lang vrede gesloten.
De Indianen geloven dat de dood van een mens zijn ziel ergens op aarde of in de hemel is, ze weten niet precies waar, maar ze zijn er zeker van, dat zijn ziel nog bestaat.
Er hangt een waas van mysterie over dit, veel ervan heeft te maken met de mysterieuze aard van de Noord-Amerikaanse inheemsen die wij per abuis Indianen noemen.
Ze geloven dat de geesten overal zijn en zich soms kenbaar maken aan hun vrienden, maar ze hebben nooit tot hen gesproken, tenzij misschien in hun dromen.
Het huis van de prairie Indianen is een tipi, een grote, kegelvormige tent. De tipi wordt gemaakt van bizonhuiden die door de vrouwen schoongemaakt en gelooid zijn. De huiden worden aan elkaar genaaid en dan rond een frame van lange houten stokken gedrapeerd. Binnenin de tipi brandt meestal een vuur, de rook kan weg via een smal gat bovenin. Er staat vaak een ketel soep of stoofpot op het vuur en iedereen kan zichzelf bedienen. s Nachts slaapt het gezin op een laag huiden rond het vuur. Er waren ook indianen die niet-nomadisch waren en dus geruime tijd op dezelfde plaats woonden. Zij bouwden huizen van natuurlijke materialen als hout, takken, huiden en gras.
Uitgehakt in volwassen ceders door de oorspronkelijke bevolking
van de Noordwest kust van Brits Columbia,
Canada en zuid Alaska,
zijn de grote totempalen het meest in het oog springende product van de regionale kunstvormen.
Oorspronkelijk een belangrijk onderdeel van een Potlatch ceremonie,
een zeer belangrijke sociale gebeurtenis bij de stammen aan de kust,
worden de de totem palen uitgehakt en opgericht als representatie van een familieclan,
hun systeem van verwantschappen, hun waardigheid, hun prestaties,
hun prestige, hun avonturen, hun geschiedenis, hun rechten en privileges.
Een totempaal is in essentie een embleem van een familie of clan en vaak een herinnering aan hun afstamming.
Een totempaal kan om verschillende redenen worden opgericht:
*Om een overledene te eren die van grote betekenis was voor de clan.
*Om het grote aantal namen (titels) en rechten die een persoon in zijn leven heeft verworven te tonen.
*Om een ontmoeting vast te leggen met een buitennatuurlijk wezen.
*Als symbool voor de gulheid van een persoon die een potlatch ceremonie had georganiseerd.
Een man komt 's avonds moe en uitgeput thuis. "Moet je horen," zegt zijn vrouw, "vanmorgen werd er aan de deur gebeld en toen ik opendeed stond er een man en die vroeg me: 'Heeft u een geslachtsorgaan?' Van schrik heb ik onmiddelijk de deur dichtgeslagen."
De volgende avond vertelt zijn vrouw: "Die man kwam weer aan de deur en vroeg: 'Heeft u een geslachtsorgaan?'"
De man spreekt met zijn vrouw af dat zij de volgende dag die vieze vent aan de praat moet houden. Hij zal dan op het juiste moment tevoorschijn komen. De volgende dag is de viezerik weer aan de deur. En weer vraagt hij: "Heeft u een geslachtsorgaan?"
"Ja, hoezo?!" vraagt de vrouw.
Zegt de man: "Mag ik uw man dan beleefd verzoeken of hij dat van u wil gebruiken en niet dat van mijn vrouw!"
Overzicht van het leven van Sitting Bull.
1831 : geboren bij de Grand-rivier in Zuid-Dakota in een familie van Hunkpapa- opperhoofden en kreeg de naam ' Jumping Badger,' kreeg enkele jaren later de bijnaam 'Hunkesni' (Slow).
1845 : maakte naam als krijger,werd 'Sitting Bull' genoemd, kreeg schild en lans, onderging vision quest.
1846 : trad tot de krijgsgenootschappen Kit Fox en Strong Heart toe.
1851 : verdrag van Laramie, huwelijk met Light Hair.
1856 : eerste zonnedans om heilig man te worden (hij was 25 jaar), voetverwonding in gevecht (licht mank voor rest van zijn leven).
1857 : oorlogsopperhoofd van het Midnight Strong Heart-genootschap, oorlogsopperhoofd van alle Hunkpapa's, Light Hair stierf bij geboorte zoon, adopteerde One Bull (tweede zoon van zus Good Feather), adopteerde een Assiniboine-jongen, huwelijk met twee vrouwen: Snow-on-Her en Red Woman.
1858 : Red Woman schonk hem een zoon
1859 : zijn vader Jumping Bull in gevecht met Crow's gedood, schonk geadopteerde Assiniboine de naam van zijn vader.
1861 : zoon uit huwelijk met Light Hair stierf.
1864 : confrontatie met generaal Sully bij Killdeer Mountain.
1868 : Snow-on-Her uit tipi verstoten, delegatie naar Crow Foot (opperhoofd van de Blackfeet), nieuw verdrag van Laramie, generaal Reynolds bij Powder-rivier verslagen.
1869 : oorlogsopperhoofd van alle vrije Lakotals.
1870 : Fetterman verslagen, door Miles verslagen aan de Yellowstone-rivier.
1871 : Red Woman stierf aan een ziekte.
1872 : huwelijk met Four Robes en later dat jaar ook haar zus Seen-bij-the-Nation die twee zonen had.
1873 : tegen Custer gevochten aan de Yellowstone-rivier.
1874 : Custer vond goud in de Black Hills.
1876 : beroemde visioen tijdens zonnedans aan de Rosebud-rivier, Slag aan de Little Big Horn gewonnen op 25 juni.
1877-81: uitgeweken naar Canada.
1881-83: gevangen in Fort Randall.
1884 : tour door de USA (als moordenaar van Custer voorgesteld), zijn moeder Her-Holy-Door stierf.
1885 : tour met Wild West Show door USA en oostelijk Canada.
1887 : geweigerd om met Wild West Show naar Engeland te gaan.
1890 : door Red Tomahawk op 15 december gedood, zijn zoon Crow Foot tijdens datzelfde incident gedood, bloedbad bij Wounded Knee op 29 december.
In 1889 ontstond de "Geestendans-beweging", die zich baseerde op de profetieën van Wovoka, een indiaanse profeet van de stam van de Paiuten. Wovoka had in een visioen gezien dat de bleekgezichten door een grote ramp van de aarde zouden verdwijnen. De indianen moesten zich met de geestendans op deze gebeurtenissen voorbereiden. Tijdens dit ritueel dansten de indianen op monotone gezangen en getrommel tot ze van uitputting in trance raakten. In deze toestand hoopten ze hun gestorven stambroeders weer te zien en met hen een reusachtig leger te vormen dat de bleekgezichten zou verslaan en de indianen hun vrijheid terug zou schenken. De Verenigde Staten zagen de Geestendans-beweging als voorspel tot een massale opstand van de indianen, in de eerste plaats van de Sioux. Daarom vroegen ze aan Sitting Bull, het opperhoofd van de Sioux, om deze dans te verbieden. Maar hij lachte de bleekgezichten uit, waarop hij bij een handgemeen werd neergeschoten. Woedend om deze moord wilden de Sioux hun reservaat verlaten en een aantal van hen vluchten de bergen in. Deze ca. 150 mensen werden echter kort daarop, op 29 december 1890 door de zevende U.S.-cavalerie bij Wounded Knee op gruwelijke wijze neergeschoten. Daarmee was het geloof in de geestendans bij alle stammen verloren. Wovonka hief de beweging op met de woorden: "Mijn kinderen, vandaag roep ik jullie op, een nieuw pad in te slaan, het enige dat nog open is - het pad van het bleekgezicht."
Een oudere man vertelt zijn vriend over een nieuw restaurant waar hij samen met zijn vrouw heeft gegeten. "Het eten en de bediening waren uitstekend!" zegt hij. Zijn vriend vraagt: "Hoe heet dat nieuwe restaurant?" "Hmmmm, ik kan het me niet meer herinneren," zegt de man "hoe noem je ook al weer een bloem met van die witte blaadjes?
"Bedoel je een margriet?" antwoordt zijn vriend.
"Dat is het!" zegt de man en hij draait zich om naar zijn vrouw en vraagt: "Margriet, wat is de naam van dat restaurant waar we laatst waren?!"
Witte Salie of White Sage wordt ook wel Indianenwierook genoemd. Door de Amerikaanse indianen werd salie gebruikt tijdens zuiveringsceremonies en het zuiveren van leefruimten(smudging).
Wij kennen het kruid vooral uit de tuin en de keuken. De plant heeft een zilverwit blad met een zeer indringende geur.
Het branden van dit kruid verjaagt negatieve energieën, gedachten en emoties en heeft een beschermende werking. Verder heeft het ook nog een kalmerende invloed. Kort samengevat: salie reinigt de aura en ruimtes en opent de hartchakra. Het kruid wordt dan ook vaak gebruikt bij het begin van menig ritueel.
De prairie-indianen zijn nomaden, oftewel zwervers. Ze leven niet in blijvende nederzettingen, maar verplaatsen hun kampement met het wisselen van de seizoenen. Alle spullen zijn makkelijk mee te nemen, zelfs hun huizen, de tipis, zijn makkelijk opvouwbaar. Ze reizen te paard en met kanos mocht dit nodig zijn. In de zomer volgen ze de bizon kuddes. Eenmaal per jaar, in de zomer, komen de stammen bij elkaar op de Grote Vlakte voor een stammenvergadering. Later slaan ze hun winterkamp op in een beschutte vallei.
In vroegere tijden, kenden de "Plain Indians" vrij strikte beleefdheidsregels. Iedereen paste ze ook spontaan toe wanneer hij bijvoorbeeld de tipi van een vriend bezocht.
Was de deur open, dan kon een vriend meteen binnenkomen. Was ze dicht, dan gaf hij zijn aanwezigheid te kennen door aan de deur te krabben, of door met de deurklopper, een uitgesneden buffelhoef, te schudden. Hij wachtte dan gewoon tot hij binnen werd geroepen. Een stel gekruiste stokken voor de deur betekende zoveel als "niet storen". Gekruiste stokken of gesloten rookflappen, betekenden dat de bewoner niet thuis was. Het was een doeltreffend beveiligingssysteem, want geen mens zou eraan denken om naar binnen te gaan.
Als een man de tipi betrad, ging hij meteen naar rechts, en wachtte daar tot de gastheer hem vroeg om achterin de tipi links van hem te gaan neerzitten. Een vrouw kwam na de man binnen en ging meteen links. Over het algemeen zaten de vrouwen aan de zuidkant en de mannen aan de noordkant van de tipi.
Van de gast die op de maaltijd was uitgenodigd, werd verwacht dat hij zijn kopjes en lepels zelf zou meebrengen, en ook dat hij al het voedsel dat hem werd geboden opat.
Het gold als een gebrek aan beleefdheid tussen het vuur en de persoon door te lopen. Ze liepen daarom steeds achterom de de anderen, en wie neerzat leunde zachtjes voorover om plaats te maken. Niemand zou ook over het altaar in het midden of over het vuur stappen.
De vrouwen moesten op hun hielen zitten of met beide benen samen aan één kant, zeker niet in kleermakerszit, zoals de mannen zaten. In een groep moesten jonge mannen zwijgen tot de oudere hen uitdrukkelijk vroeg om te spreken.
Als de gastheer zijn pijp uitklopte, was dit voor iedereen het teken om weg te gaan, wat dan ook zonder enig gemor gebeurde.
In grote trekken gelden dezelfde regels ook nog vandaag.
Indianen leven van bizons en andere vangsten. Voor het vangen van bizons gebruikten ze diverse methoden.
Rituele vangst.
Bij het lokken van bizons gebruikten ze zeldzame stenen die in de vorm waren van een bizon om de bizons naar ze toe te lokken, en ze gebruikten vuur om ze in een hindernis te lokken. Ze hadden het vuur helemaal om alle bizons en één opening, dus daar stonden de Indianen met de stenen in de vorm van een bizon.
Verkleed als wolf.
De indianen gingen vroeger ook als wolf vermomd met pijl en boog en speren.
Maar als eerst gingen ze een wolf vangen om de vacht er af halen, en dan gingen de Indianen op jacht. Onder de vacht van de wolven zagen de bizons hun niet.
Een fatale val
Voor dat de Indianen paarden hadden joegen de indianen jagers te voet de bizons naar een afgrond. En dan gingen ze later naar beneden in de kloof. Een van de meest beruchte kloven is de "verbrijzelde kop".
Paarden + speren +pijl
Indianen gingen meestal met 5 of 6 indianen aanvallen op bizons.
Ze kwamen altijd met speer of pijl en boog.
Er werd net zo lang op bizons gejaagd tot dat er genoeg was voor het eten.
De huid ging naar de tipi's en het vlees werd voor het eten gebruikt.
De jagers dachten vroeger dat ze de geesten van de bizons hadden gedood.
Bizons werden altijd gedood door een speer of pijl en boog en niet met stenen want die waren om te lokken.
De Indianen zagen de gevallen bizons als broers die zich hadden opgeofferd.
De mest van de bizon werd gebruikt als brandstof.
Vroeger maakten de indianen van bizonhorens een lepel, van een maag van een bizon werden potten gemaakt, en van de hoeven maakten ze een rammelaar en veel lijm, er werden ook van bizonstaarten vegers gemaakt.
Van een goede vangst van een hele dag kon een hele stam minstens een jaar leven.
Twee mannen botsen in de supermarkt tegen elkaar met hun kar.
Excuseer zegt de ene man, ik ben wat zenuwachtig want ik ben mijn vrouw aan het zoeken.
Ja zegt de andere ik ook, willen we samen zoeken?
Ok zegt de eerste man, hoe ziet uw vrouw eruit?
Ze is blond, heeft volle rode lippen, blauwe ogen en ze draagt een smalle witte jurk met een diep décolté en hoe ziet uw vrouw eruit?
Laat maar zitten zegt de andere we gaan die van u zoeken.
Eigenlijk kennen we de betekenis van het dragen van veren niet echt, maar we vinden het allen een mooie kunstvorm. Men gaat er vanuit dat het de Sioux(Dakota) waren die de haardracht bedachten die nu wordt gezien als de traditionele haardracht van de Indiaan. Het gaat dan om de gevederde haardracht die we vaak zien bij krijgers en Chiefs in afbeeldingen. Alleen de moedigste en sterkste van een stam droegen de veer in het haar.
