|
Op 14 maar jl , in het Federaal Parlement , o.l.v gewezen senator Ludo DIERICKX ,vondt een colloqium plaats over de solidariteit geintituleerd "Confrontatie over solidariteit". Het is ook hij die de groep Groen!+-Ecolo+ op zich neemt. Deze groep komt regelmatig bijeen.
Ludo Dierickx zegt:
Dit coloqium over soidariteit is belangrijk.Nadenken over solidariteit is nodig. Mensen voelen zich spontaan met elkaar verbonden. Ze zijn solidair omdat ze elkaars zorgen , angsten, smarten kennen, niet om redenen verkondigd door politieke en culturele leiders.
Fondamentele vraag.
Welke soort solidariteit willen wij tussen de inwoners van België?
De keuze moet worden gemaakt: ofwel kiezen wij voor interpersonele democratische federale solidariteit, ofwel voor interregionale diplomatieke confederale samenwerking anderzijds. Het verschil is fundamenteel. In het tweede geval hebben wde te maken met een onbetwisbaar zwaar democratisch deficit. De besluitvorming geschiedt grotendeels buiten de parlementen. De wetten worden vervangen door samenwerkingsakkoorden tussen executieven waarop de burgers en hun vertegenwordigers geen vat hebben.
In de uitnodiging voor deze confrontatie ,werden 5 vragen gesteld. Deze vragen konden provocerend overkomen. Het was de bedoeling discussie uit te lokken. Het was een groot succes. De pers was ook aanwezig.
De eerste vraag was:
Zijn er grenzen aan de solidariteit tussen mensen?
Mag men spreken over een grens aan de solidariteit als het welvaartspeil van de hulpverlener bedreigd wordt?
Of is er een grens aan de solidariteit als de situatie van de noodlijdende zo groot is dat helpen zinloos wordt geacht. Deze redenering wordt in ons land gehoord in de relatie tussen Vlaanderen en Wallonie.
2° Welke verschillen tussen mensen rechtvaardigen het verbreken van solidariteitsbanden?
Om de haverklap ontdekken wij verschillen tussen Vlamingen en Franstalige Belgen (bijvoorbeeld inzake consumptie van antibiotica of de relatie tussen de huisarts en de specialist: de doorverwijzing of echelonering). Dit zijn dan redenenen om splitsingen ( in de zieksteverzekering) te eisen.
De vraag moet echter anders worden gesteld: met welke verschillen tussen mensen en bevolkingsgroepen kan een democratie, a fotiori,een federale democratie , niet leven? Welke verschilen kan zij verteren, welke niet ? De geschiedenis leert dat de democratie grote verschillen kan verteren,religieuze,culturele, economische, sociale , en vele andere..... Waazrom niet bij ons? In de E.U zijn der verschillen onmetelijk veel groter.Ze zijn van economische en taalkundige aard.
De democratie werd uitgevonden omdat,wij mensen, verschillen in denken en doen.Verwijzen naar bestaande verschillen om en democratie te splitsen(in stukken te hakken)is een aanfluiting van de democratie. Zij die dat doen zijn geen democraten, want zij vergeten waarvoor de democratie bestaat( a fortiori de federale democratie).
Mensen die niet willen weten waarvoor de democratische(federale) besluitvorùmingsystemen bestaan zijn nationalisten en nationalisme en democratie gaan niet samen.
3) Wat is de basis voor solidariteit? De religie,de ideologie, de nationaliteit, de cultuur; levensstandaard, huidskleur, de taal?
In ons land is de taal een determinerende factor. De taalfronten zouden moeten doorkruist worden door bijvoorbeeld ideologische fronten, een socialistische, een christen democratisch, een ecologisch , een syndicaal....Is dit niet mogelijk?
4) Welke krachten bedreigen het meeste de tussenmenselijke solidariteit?
De racistische of de nationalistische? Wat is bedreigender: discriminatie op basis van ras of van taal? Bedreigend is het verheffen van ras of taal tot opperste criteria voor groeps-en staatsvorming. wat betekend dit voor België en de E.U? Nationalisme is de essentie streven naar zelfbeschikkingsrecht. Kan daarmee gebouwd worden aan de toekomst van een kleiner wordende wereld?
5) Welke besluitvormingsystemen zijn bevorderlijk voor het behoud van de interpersonele solidariteit, welke niet of minder?
In een confederaal systeem is samenwerking tussen deelgebieden mogelijk. Maar de samenwerking komt niet democratisch tot stand en kan ondemocratisch en eenzijdig worden verbroken. In een federaal democratisch systeem is dit anders. De solidariteit wordt georganiseerd(aangepast en herzien) in een federaal parlement waarin de burgers vertegenwoordigd zijn waarin geen enkele macht eenzijdig belist over een wettelijk of feitelijk veto of verbrekingsrecht.
Van, Ludo Dierickx Contactgroep Ecolo+ - Groen!+
24-03-2008, 00:00 geschreven door Guy Willems 
|
