Vlissingen - gisteravond nog gedineerd langs de
oever/strand van de Westerschelde op een terras, ondertussen de zeeschepen
spottend die op- en afvoeren en de loodsen aan boord namen of op hun kleine
pilotbootjes terug naar de haven brachten.
Voor Anny was dit de eerste maal dat ze dit mocht aanschouwen, voor mij een jeugdherinnering
van meer dan 55 jaar terug al -wat ik
mij van toen herinner is vooral de lange Flandria boottocht Antwerpen Vlissingen H/T
het standbeeld van Michiel De Ruyter, de zeeschepen en de vele boterhammen die
ik toen verorberd heb (ben er nochtans niet groot van geworden!?).
Ons hospita in Vlissingen die langs de Westerschelde woont
en blijkbaar in zeeschepen gefascineerd is, was vooral in onze minicruise met dfdsseaways geïnteresseerd.
Onze tandem moest voor de eerste maal in openlucht slapen en
in de regen (weliswaar op een afgesloten koertje) na een nochtans zomerse
avond.
Deze morgen in Vlissingen nog droog vertrokken, 45 moeten
wachten op de ferry (zondagdienst), in Breskens dan : felle regen. Zon 2 uur
in die regen moeten fietsen.
totaal vandaag iets meer dan 80km in 3h45
Eerst nog langs Piet gefietst voor home
Home, song van David Byrne,
remember de song van enkele dagen geleden : Some days Im like Sean Kelly,
Some days Im David Byrne (op begrafenis
en herdenkingen was er telkens een song van Byrne)
Oef, vandaag duidelijk minder wind dan gisteren. De passages
over de Brouwersdam/Stormvloedkering van vandaag zouden gisteren tricky geweest
zijn vrees ik.
Nederland = Waterland
Vandaag 86km, 19km/h en 4h30 gefietst, logeren in Vlissingen
en morgen laatste ritje naar huis, ongeveer 90km.
de overtocht naar IJmuiden vlot verlopen, geen zakje nodig
gehad. Had slechter verwacht met de voorspelde wind bij aankomst in IJmuiden.
Wind die er wel degelijk was en hoe, niet krachtig maar zeer
krachtig. Meer dan 80km tegen de wind moeten vechten, het pakje boter is
volledig ingedeukt.
Anny: fietsen wij met onze remmen dicht?
Alleen de laatste 12km toen we den Hoek (van Holland)
omdraaiden en richting Maassluis fietsten hadden we de wind wee. Daar de pont over
de Maas genomen ipv van in Hoek van Holland, anders moesten we daar nog 15km
tegen de boksen vooraleer we in de bewoonde wereld kwamen. 95km gefietst 5u45 16,5km/h en toch nog
383hoogtemeters (duin op, duin af in het vlakke Nederland)
Vandaag dus niet gefietst. Even in het dorp North Shields
geweest met taxi en in de namiddag ingescheept voor IJmuiden. Het Engeland
avontuur zit er dus op, nu nog 3 fietsdagen naar huis.
Het links fietsen heeft voor niet te veel problemen gezocht,
de stoker was meer dan attent als ik even dreigde de verkeerde kant te kiezen.
Wat de schapen betreft, er genoeg gezien en gehoord, zijn
zelfs meermaals voor ons wielen komen lopen. Begrijp Fernand zijn vraag niet
waarom ik geen schapen gefotografeerd heb, ik heb dat schaap achter mij toch
meermaals vereeuwigd.
Het eten viel best mee, hadden slechter verwacht. Ook de
bezochte pubs waren een openbaring.
Hebben alleen Gretna Green laten schieten. Had teveel schrik
van de moeilijkheidsgraad van de C2C route die toen (na Carlisle) nog op
programma stond. Heb de opmerkingen en de verhalen die ik onderweg had
opgevangen niet allemaal vertaald naar Anny toe: hevig, stijl, moeilijk, met
een tandem??
De reacties onderweg waren: ongelooflijk, buitengewoon, woh,
strong pedaling,... stoker kreeg wel paar keer de opmerking dat ze niet mee
pedaleerde maar de appreciaties waren toch voor haar.
Engelsen altijd speciaal volk geweest, geen metriek stelsel,
dus hun stijgingspercentage begint pas vanaf 10% volgens mij.
Stoker geen last van de knieën deze keer, wou deze maal geen
klikpedalen en maar best ook. De sluizen en de hekkens op de cycleways,
dikwijls te pas en vooral te onpas moeten afstappen, snelheidsfietspaden zijn
het zeker niet en in Gateshead zou ze waarschijnlijk
De stoker was dus gewoon weer amazing!
Zal nu nog 3 dagen stoempen naar huis worden met de
krachtige tegenwind, maar ons, sorry, mijn motto is nie neuten, terten.
Morgen slapen in Rozenburg, zaterdag in Vlissingen, zondag
in Eine, als alles volgens plan verloopt en dan ik Geesje zijn kunstjes opnieuw
testen.
deze morgen het historische Grand Hotel in Tynemouth met
spijt verlaten, maar vandaag waren ze volgeboekt.
Een paar telefoons gedaan en hotel gevonden op 500m van de ferry voor morgen.
Dan maar naar op zoek naar de Engel van het Noorden in
Gateshead, onderweg een koffie gedronken in een bikehub aan de Millenniumbridge
en via deze mooie brug dwars door het centrum van Gateshead op het spitse
middaguur, met de tandem voorwaar geen sinecure, verkeerslichten, file en Anny
paar maal niet startensklaar zal haar tirades maar niet herhalen.
En dan verschijnt plots de Engel, imposant! 200 ton staal
en een spanwijdte van 54 meter.
Betekenis is drieledig: om aan te geven dat onder de site van de bouw vroeger mijnwerkers
werkten, een tweede is de overgang van het industriële naar hetinformatie tijdperk, de derde is voor later (daar
een emotionele omhelzing van Engels lady gekregen omdat we Belgen waren en ze dit
jaar Ieper had bezocht brave Belgiums)
Terug via de Millenniumbrug en het fonkelde theater van
Newcastle en onderweg nog een bouwwerk uit het industriële tijdperk met British
steel.
We krijgen reacties via 3 kanalen, pas nu via Luc het
laatste kanaal ontdekt, dus nu pas gelezen, ben dus duidelijk nog geboren in
industriële tijdperk.
Over de stoker later meer!?
Song van de dag- wou
deze eigenlijk sparen voor mijn funeral, maar de song is zo mooi en nu we
stukje van Engeland doorkruist hebben dus in avant première, het is wel een Ierse
singer-songwriter, een sublieme Luka Bloom met enige overdrijving bijna op
mijn lijf geschreven:
the bike, the road and me;
pedaling along the canal;
Some days Im like Sean Kelly, some days David Byrne,
Make a fresh start, Get out of my head, When the head spins
enfin, luister en geniet
De stoker nam voor het eerst ook 2 spiegeleieren bij het
ontbijt, wie weet morgen de black pudding. Onmiddellijk na de start naar het
hoogste punt van de route 609m, uiteraard steil, uitermate stijl. Hebben dan
nog de gemakkelijkste route genomen op advies van meter die aan haar deur
zat: 'ik zou de grote weg nemen ipv van de cobblestones die dan later nog
overgingen in een onverhard gedeelte, onverwacht deskundig advies! En gelijk
had ze, dank.
Buiten de schapen kom je er geen levend wezen tegen. Een verlaten
mijn en steile hellingen des te meer.
Even gedacht de laatste helling te hebben gehad, snicker,
banaan en cola ter satisfactie, echter bij het buitenrijden van Stanhope nog zon
onding van 17%, ditmaal echt de laatste. 33km en 800 hoogtemeters, de North
Pennnines daar achterlaten en achterom kijkend is dat alleen maar met respect.
Dan komen de moorlands van Nortthumbria, minder heuvelachtig
en daar toch ergens een beetje beschutting gevonden voor de picknick. De song
voor vandaag zou geweest in een klein sta echter het hotel blokkeert
Youtube.
Vandaar is het eigenlijk één lange afdaling naar Newcastle
en aangezien de benen nog goed waren dat ook maar gedaan ipv te stoppen na
50km.
In Newcastle omzeggens alles volzet vanwege de diploma uitreiking
van de universiteit. Noodgedwongen dan maar naar Tynemouht gefietst zon 20km
verder. Ook daar niet evident om nog iets te vinden, tot een B&B eigenaar
de raad gaf: probeer het Grand Hotel eens, ondertussen al bijna 19u00. Daar
gelukkig voor vandaag nog een kamer vrij. Hebben dan maar in Grandeur onze Engelse
fietstocht althans met een diner daar afgesloten, bediend voor vriendelijke Mister
Hudson.
Morgen nog op zoek naar een nieuwe slaapgelegenheid, wat dan
is alles hier volgeboekt en ik heb de boot pas voor donderdag geboekt,
bovendien wil ik nog naar Gateshead voor de Engel. We zien wel.
Vandaag uiteindelijk toch meer dan 90km en meer dan 1000
hoogtemeters gefietst in ongeveer 5u30.
Gestart met regen deze morgen, na een overvloedig ontbijt
met ontbijtgranen nog gevolg door full English breakfast (met o.m. black
pudding = bloedworst)
Even buiten ons B&B van vannacht passeren we Blencow
Hall, een versterkte hoeve met een pele-tower. Deze borderlands werden in
vroegere tijden regelmatig bezocht door plunderende Schotten. Daarom hadden
grote hoeves en kastelen in de streek een dergelijke versterkte toren waarin
zowel mensen (boven) als vee (beneden) konden schuilen. Deze pele towers zijn
uniek voor Noord-Engeland.
In Langwathby de gps-route gevolgd ipv de bordjes. Na enkele
km bergop geconstateerd dat we niet op route zaten van Long Meg and her
daughters, de 2de grootste steencirkel van Engeland. Waren al volop
aan t klimmen, retour met extra kms en hoogtemeters was geen optie, vooral met
hetgeen ons nog te wachten stond. Gemist dus.
De North Pennines zijn deels in wolken gehuld en voorspellen
niet veel goeds, bovendien is ook de wind komen opzetten, dus nog extra
tegenstander (regen, steile hellingen en wind).
Na 33km al 700 hoogtemeters - in een brochure: wind and
rain can be your worst ennemies here, ze vergeten duidelijk de steile
hellingen.
1903 en hoogste café van Engeland nat/bezweet na een vlugge koffie, cola en
cake naar beneden met dooie vingers.
Na de middag is het gelukkig droog gebleven.
The North Pennines
zijn tot AONB 'Area of Outstanding Natural Beauty' benoemden in 2003 door de
UNESCO als 'Geopark'. Ze worden wel eens 'de laatste woestenij van Engeland'
genoemd. Eindeloze, uitgestrekte, verlaten 'moors' en 'peatland'. 40% van de
Engelse hooilanden bevinden zich hier.
Na 50km over deze wegen is het genoeg
geweest, vooral de laatste 3km was opnieuw bezaaid met een steile helling
(halverwege bevoorradingstop Cola en Snicker, was nodig ). Op de routekaart
waren we gewaarschuwd: check breaks, steep descent. Control your speed!. 3h30
gefietst 1077 hoogtemeters en 14km/h.
We zitten ook in een verlaten
mijnwerkerstreek, dus hebben we maar en kamer geboekt in plaatselijke pub
Miners Arms.
Terwijl Anny de was ophing, praatje gemaakt de plaatselijke fietsenmaker,
verleden jaar 2 Nederlanders moeten depanneren die de steile bocht gemist
hadden
