10

Toen Jeffrey terug kwam, ongeveer 30 minuten later, volgde Cindy niet.

“Cindy? Waar is ze?!” Over Freya’s wangen rolden tranen.

“Oh, onze brave schat? Allee, zal ik zeggen, dat was onze brave schat, ja sorry hé!”

“Wat heb je met mijn zus gedaan?” Julie, aan wie het niet meer kon schelen wat met haar ging gebeuren, was zo bang!

“ZEG OP!!! Ze is mijn zus!!”

“Tja, kan ik eraan doen dat ze tegenstribbelde, mijn vrouw en mijn tante waren net zo en die …”

“STOP! Dit word mij teveel! Je vermoorde 1 van mijn beste vriendinnen, weet jij wel hoeveel ze betekende voor mij?!” onderbrak Freya hem meteen.

“Heb ik ook meegemaakt! Ik …”

“Kunnen wij er wat aan doen dat jij door je maat veraden werd? Ik weet niet dat je wel beseft wat je ons aandeed!” Verslagen liet Freya haar op de grond vallen. Onder haar lag een heel plasje tranen.

“jij bent wel een farse hé! Hoe durf je!”

“Hoe durft ze? Hoe durf jij! Je vermoordde mijn zus, ze was alles wat ik had, ik had maar EEN zus en GEEN broers! Ik had alles aan haar! Ze hielp me overal mee! Huiswerk, moeilijkheden, verdriet, enzovoort! Maar nu, nu kan ze me niet meer troostten door jou! Jij bent de duivel op aarde!” Julie had dit veel eerder moeten zeggen, dit was misschien wel waar wat ze zei, het was toch al te laat!

“Jullie moeten je schamen, maar dat doen jullie toch niet waarschijnlijk, en weet je wat ik met zo een meisjes doe? Die laat ik nog langer afzien!”

“Doe maar, als we Cindy verliezen, verliezen we alles!” Dat was waar, dit was hun beste vriendin! Dit WAS, ik kon het nog steeds niet geloven! Cindy is weg, weg hé, en morgen ben ik er natuurlijk ook al niet meer, door de waarheid!

“Kom hier!! Nu is het genoeg!”

Freya , die nu toch een beetje bang kreeg, ging bij hem staan. Ze liet niks blijken van haar angst.

Jeffrey boog zich naar haar hals en haalde met een mes uit, maar doordat Freya naar links sprong, vloog het mes naar haar hand. Haar hand werd rood en ze schreeuwde het uit. Julie verstijfde van de schrik. Freya strompelde naar achter.

“Hou je nu op met zeveren!” Jeffrey zei het , alsof het zo bedoelt was.  Julie stond nog altijd even stil. En Freya, Freya  ging terug naar Julie,scheurde een stuk van haar T-shirt en bond het rond haar hand.

03-07-2011 om 21:10 geschreven door de griezelfanaten