Toen Jeffrey
terug kwam, ongeveer 30 minuten later, volgde Cindy niet.
Cindy? Waar is
ze?! Over Freyas wangen rolden tranen.
Oh, onze brave
schat? Allee, zal ik zeggen, dat was onze brave schat, ja sorry hé!
Wat heb je met
mijn zus gedaan? Julie, aan wie het niet meer kon schelen wat met haar ging
gebeuren, was zo bang!
ZEG OP!!! Ze is
mijn zus!!
Tja, kan ik
eraan doen dat ze tegenstribbelde, mijn vrouw en mijn tante waren net zo en die
STOP! Dit word
mij teveel! Je vermoorde 1 van mijn beste vriendinnen, weet jij wel hoeveel ze
betekende voor mij?! onderbrak Freya hem meteen.
Heb ik ook
meegemaakt! Ik
Kunnen wij er
wat aan doen dat jij door je maat veraden werd? Ik weet niet dat je wel beseft
wat je ons aandeed! Verslagen liet Freya haar op de grond vallen. Onder haar
lag een heel plasje tranen.
jij bent wel een
farse hé! Hoe durf je!
Hoe durft ze?
Hoe durf jij! Je vermoordde mijn zus, ze was alles wat ik had, ik had maar EEN
zus en GEEN broers! Ik had alles aan haar! Ze hielp me overal mee! Huiswerk,
moeilijkheden, verdriet, enzovoort! Maar nu, nu kan ze me niet meer troostten
door jou! Jij bent de duivel op aarde! Julie had dit veel eerder moeten
zeggen, dit was misschien wel waar wat ze zei, het was toch al te laat!
Jullie moeten je
schamen, maar dat doen jullie toch niet waarschijnlijk, en weet je wat ik met
zo een meisjes doe? Die laat ik nog langer afzien!
Doe maar, als we
Cindy verliezen, verliezen we alles! Dat was waar, dit was hun beste vriendin!
Dit WAS, ik kon het nog steeds niet geloven! Cindy is weg, weg hé, en morgen
ben ik er natuurlijk ook al niet meer, door de waarheid!
Kom hier!! Nu is
het genoeg!
Freya , die nu
toch een beetje bang kreeg, ging bij hem staan. Ze liet niks blijken van haar
angst.
Jeffrey boog zich
naar haar hals en haalde met een mes uit, maar doordat Freya naar links sprong,
vloog het mes naar haar hand. Haar hand werd rood en ze schreeuwde het uit.
Julie verstijfde van de schrik. Freya strompelde naar achter.
Hou je nu op met
zeveren! Jeffrey zei het , alsof het zo bedoelt was.Julie stond nog altijd even stil. En Freya,
Freyaging terug naar Julie,scheurde een
stuk van haar T-shirt en bond het rond haar hand.
Zo! zei
jeffrey. Hij had op twee stoelen nagels vastgekleefd. Ga maar zitten! hij
lachte, het is confortabel hoor! hij lachte nog meer. Ben je nu allemaal gek
geworden? vroeg Freya.euh neeh, mijn
vriend en zijn oom wel! Waarom moesten de ouders toch juist nu weggaan! Net
deze avond. Julie was verdrietig en bang. Ze hoopte dat dit snel gedaan was.
Freya! Jij gaat
eerst, want jij bent de farste! Freya wist ook wel dat ze niet anders kon en
ze ging zitten. Zezweeg ook al had ze
zoveel zeer. De stoel deed haar denken aan het spijkerbed in de technopolis,
daar was ze naar toe gegaan met Julie en Cindy Ze hield het niet meer. Tranen
stroomde over haar wangen. Toch hield ze nog altijd haar mond.
Julie ga jij ook maar zitten! hij grinnikte stil. Julie ging op de
stoel zitten. Ze zwegen allebei.
Ook al deed het zoveel zeer. Ook bij haar
stroomde de tranen over haar gezicht. Het was de zoveelste keer die dag. Ze
dacht na, hoe lang zouden ze hier nu al zijn? Ze gokte iets rond de 4 uur.Door aan andere dingen te denken voelde ze de
pijn niet eens.
Jeffrey kreeg langzaam een rode kleur. "Waarom schreeuwen jullie het niet
uit van de pijn?! Zeg op doet het jullie dan niks?"
Freya en Julie bleven zwijgen. Julie kreeg zelfs een grijns op haar gezicht.
Jeffrey kon er niet meer tegen. "Sta
op en vlucht, ik kom jullie halen!" schreeuwde hij. Waarschijnlijk dacht
hij dat ze zouden gehoorzamen. Dat had hij fout gedacht. Julie en Freya bleven
gewoon zitten en je zag aan hun
gezichten dat ze hem vanbinnen aan het uitlachen waren.
Jeffrey sprong naar Julie en trok haar van
de stoel. Heel even zag je een angstblik bij Freya. Maar Julie deed iets wat ze
al veel eerder had moeten doen. Ze trapte met alle macht die ze had in zijn
kruis. Jeffrey hapte naar adem. Freya en Julie rende naar de deur, jammer
genoeg was die op slot. Jeffrey naderde hun langzaam. Opeens hoorde ze een wild
geblaas en een kat sprong op Jeffrey zijn rug. Pas nu herinnerde Julie dat ze
de katten achter een doos had verstopt. Picatchu krabde Jeffrey in zijn gezicht
en liep weg.
Freya en Julie maakte hier gebruik van en
liepen ook weg naar een raam. In 10 seconden hadden ze het raam open gemaakt.
" wat is het hoog!" slikte Julie. "Wat had je verwacht?"
vroeg Freya, "haast je hij komt er aan!" Julie gilde om hulp toen
freya naar achter werd gegooid. Jeffrey had haar bij haar keel vast.
"Julie . Help!" riep Freya. Ze
stikte langzaam. Wat kon Julie doen? Ze sprong op Jeffrey af en probeerde zijn
arm los te rukken. Freya zuchtte een laatste keer en viel slapjes in de armen
van Jeffrey. Hij liet haar neervallen en naderde Julie. Het angstzweet brak
haar uit en ze liep langzaam achter uit, ze stond tegen de muur gedrukt en kon
geen kant meer uit.
Jeffrey lachte en
nam Julie bij haar keel. Julie kreeg bijna geen adem meer toen de deur open
gestampt werd door de politie. " Verroer je niet! En Jeffrey laat dat
meisje los!" schreeuwde een politieman, het was dezelfde man die eerder in
de dag hen probeerde te redden. Julie had een hekel aan die politieman, maar ze
wist dat ze hem nodig had.
Jeffrey liet
Julie los en liep naar het raam, dat nog open stond. De politie probeerde hem
nog neer te laten, maar dat schot miste en raakte Julie haar arm. Julie gilde
en viel neer. Ze viel flauw. Het laatste wat ze hoorde was het alarm van de
ziekenwagen. Een week later ontwaakte ze in het ziekenhuis. Haar ouders en de
ouder s van Freya keken haar aan. "Gaat het meisje?" vroeg haar
moeder. "Ja, maar ik had een vreselijke nachtmerrie, jullie waren weg en
er was een man die Jeffrey heette en " Ze zag de gezichten van haar
ouders en Freya's ouders veranderen. "Nee! Het kan niet waar zijn is het
echt ?" Haar ouders knikte zacht. Julie begon te trillen en hapte naar
adem, ze werd gek. "Jullie liegen!Jullie " Haar woede veranderde naar
verdriet, ze begon hevig te snikken.
Daarna was ze stil
en keek ze recht voor zich uit. Ze keek angstig en draaide zich met een ruk om.
Ze dacht dat ze overal het gelach van Jeffrey kon horen. Door die aanval, moest
ze nog 3 maanden in het ziekenhuis blijven.
Ergens in de 2de
maand hoorde de verpleegsters een gil van uit haar kamer, onmiddellijk gingen
ze ernaar toe. Ze zagen Julie liggen op de grond in een plasje bloed, ze was
dood. Ze dactte dat ze zelfmoord had gepleegd.
Onmiddellijk
belde ze de politie, die het lijk bekeek en algauw wisten dat dit geen zelfmoord
was , maar een gruwelijke moord. Ze hoorde een lach van achter hen. De politie
draaide zich om, zag Jeffrey door de gang weg rennen en aarzelde geen moment.
Hij liep achter hen aan. De verpleegsters hoorde een paar schoten en even later
kwam de politie terug." Hij was de dader, geen schrik, ook hij heeft de
dood ontmoet."
Het nieuws deed
de ronde en algauw wist iedereen het. Maar naarmate de tijd voorbij ging, hoe
meer het als een griezelverhaal werd gebruikt. En na enkele jaren was het zelfs
een broodje aap verhaal geworden.
Dit was het einde van ons eerste verhaal we hopen dat er snel nog vele zullen komen, bedankt voor jullie geduld, ik weet dat jullie op enkele hoofdstukken heel lang hebben moeten wachten, sorry daarvoor!
Omdat het schrijven van ons tweede verhaal iets langer duurt dan normaal heb je hier een tussendoortje, het is een verhaal dat we op het internet hebben gevonden en dus niet zelf hebben geschreven. Die soorten verhalen zullen we tussendoortjes noemen, zo kan je weten of het door ons is geschreven of niet.
een Vrouw in Amerika heeft een grote Boa Constrictor. De Vrouw verstopt altijd dode
dieren in het huis voor haar slang, zodat hij die kan op eten. Ze laat hem altijd los, om
de dieren te zoeken. De slang lag altijd opgekruld bij haar in bed. Maar na een tijdje
hield de slang op met eten. Dus moet de vrouw zelf de dode dieren terug te voorschijn
halen, omdat die anders zouden beginnen met rotten.
Nadat dit een paar weken duurde, ging de vrouw ongerust naar de dierenarts. De
dierenarts hoort haar verhaal en zegt haar dat ze het nog enkele weken moet aan
zien, maar de slang vermagert en hij ligt niet meer opgekruld bij haar in bed, hij ligt
eerder naast haar als een stok. De vrouw maakt zich onmiddelijk terug zorgen en gaat
terug naar de dierenarts. Die hoort haar verhaal weer en schrikt zich haast dood. Hij
kijkt haar angstig aan en zegt: "We moeten die slang van u meteen laten afmaken, want
slangen leggen zich zoals een stok om hun maag te laten rekken en hun maag klaar te
maken voor een grote prooi. Mevrouw, hij ziet u als een prooi!"
sorry jullie zullen nog even moeten wachten op verhaal 2
De voorspellende puzzel Een oude vrouw was gek op puzzelen. Op een dag kwam ze in een kast een puzzel tegen die ze niet kende. Vreemd genoeg zat er op de doos geen plaatje. Maar dat maakte de uitdaging alleen maar groter.
De vrouw begint enthousiast en langzamerhand ontdekt ze dat ze de afbeelding op de puzzel kent. Het is haar woonkamer. Nieuwsgierig en een beetje bang werkt de vrouw uren achter elkaar door om de puzzel te voltooien. Al snel ziet ze ook zichzelf op de puzzel.
Wanneer de vrouw de puzzel helemaal af is kijkt ze er geschrokken naar. De puzzel is een natuurgetrouwe weergave van haar woonkamer. Ze ziet zichzelf voorovergebogen over de tafel staan met een puzzelstukje in haar handen. Dan ziet ze iets dat haar eerder niet is opgevallen. Achter het raam in de puzzel staat een man die naar haar staat te kijken.
Op dat moment hoort de vrouw achter zich het geluid van brekend glas.
