Hoi. Hoe moet je nu beginnen aan zo'n blog ? Misschien eerst wat uitleg over de naam en van die dingen, ik kwam eigenlijk bij de naam 'great expectations' per toeval. Het is de titel van een liedje dat ik wel leuk vind, en toen ik erover nadacht beschrijven die 2 woorden mijn visie op de toekomst, dus dat ik hoge verwachtingen heb van mijn leven.
Anyway, ik dacht dat het wel leuk zou zijn om mijn dagelijkse frustraties, bedenkingen, activiteiten, ... met jullie (degenen die het eventueel interessant zouden vinden, ik verwacht niet dat er veel mensen zullen zijn, maar een paar is toch leuk) te delen.
Op dit moment zit ik lekker in de zetel, met de laptop voor mij (normaal zit ik gewoon op de computer, maar die is nu bezet door mijn broer, die zogezegd iets voor school moet doen, terwijl ik het logo van facebook vanaf hier kan herkennen) met youtube openstaan en een paaseitje aan het eten. Ik heb hiervoor al eens een poging ondernomen om te bloggen, en dat ging goed, voor een paar dagen. Ik vond het heel leuk, dus zat ik er wel meer dan 1 keer per dag op, maar toen vertrokken we op vakantie en had ik ook de behoefte niet om nog wat te schrijven, dus is mijn voornemen zowat verwaterd. Nu, volgende week gaan we wel op vakantie, maar ik denk dat ik deze keer wel wat meer moeite ga doen om mijn blog te onderhouden.
Dus, zoals ik al zei, volgende week vakantie. Paasvakantie. De eerste week gaan we skiën, zoals elk jaar. Niet elk jaar op dezelfde plaats of met de zelfde mensen, thank god. Maar wel elk jaar in de paasvakantie skiën, met ons vijf. Meestal zie ik er half tegenop, en ik kijk er half naar uit. Het negatieve eraan zijn de lessen, elke voormiddag in een groepje met een monitor gewoon wat op en af. Meestal zijn het zo van die verwende, kleine kindjes die elk jaar met dezelfde organisatie meegaan en die dus al hechte groepjes vormen met de anderen, en dan kom je daar zo als outsider bij. Maar dit jaar gaan er wel mensen mee die wij kennen, en ook nog nooit met die groep zijn meegeweest, dus dan zal er sowieso al een extra groepje zijn (wij dus). Bij mijn ouders is dat anders, volwassenen zijn vaak veel dramatischer, ingewikkelder en onbegrijpelijker, maar in dit opzicht zijn ze spontaner en verdraagzamer. Op zo'n moment zou ik liever volwassen zijn. Maar ik hoop dat de mensen dit jaar een beetje meevallen (waarschijnlijk wel).
Wauw, al zo'n lange tekst, dat gaat dus makkelijker dan verwacht. Maar misschien moet ik nu beter stoppen, want anders wordt het te langdradig.
Dus, au revoir en I'll keep you updated. (Dat klonk very Gossip Girl-ish, haha)
