Vandaag was het al weer vroeg dag want om 6u30 werden we in ons hotel opgepikt door Subbu (één van onze Indische contactpersonen) voor een autorit van 6u naar Shimoga. Shimog ligt op +/-270 km van Bangalore en de wegen zijn niet zoals de onze waardoor je er iets langer over doet dan bij ons en je iets meer dooreen geschut op je bestemming aankomt.

Onderweg moesten we enkele keren stoppen aan een Money Checkpoint. Dit zijn controles van het leger waarbij ze in de auto kijken of je geen (zwart) geld vervoert

dat door politici gebruikt wordt om in deze verkiezingstijd mensen om te kopen voor hun stem. Volgende maand zijn er hier nationale verkiezingen.

India is een militaristische staat waardoor je eigenlijk overal veel militairen ziet. 

De lange autorit was wel de moeite waard omdat je heel wat dorpjes en stadjes passeert en zo een ander deel van India ziet dan in de grootsteden Bangalore en Mangalore.

In Shimoga naam Subbu ons eerst mee naar zijn huis waar zijn vrouw en dochter een lunch voorzien hadden en waar we ons konden opfrissen voor onze meeting.

Subbu zou in Shimoga graag een ziekenfonds (Health Insurance) oprichten om zo zaken te verzekeren die niet door de overheid worden voorzien.

We hadden hiervoor een afspraak met de hoofdgeneesheer (chirurg), één van de artsen en het hoofd marketing van één van de ziekenhuizen in Shimoga.

Geert gaf uitleg over hoe bij ons de ziekenfondsen ontstaan en geëvolueerd zijn van vrijwillige, kleine, lokale ziekenfondsen naar het verplichte nationale systeem van vandaag. Hij gaf ook info over waarom een Health Insurance in hun regio interessant kan zijn naast wat de overheid hier voorziet. Heel wat dingen zijn hier immers niet verzekerd.

Een ongelooflijk voorbeeld hiervan is de behandeling voor diabetespatiënten. Vanuit de overheid krijgen diabetespatiënten hun doktersbezoeken en medicatie niet terugbetaald. Ook het toestelletje voor zelfcontrole moeten ze volledig zelf betalen. Veel mensen kunnen hun behandeling dus niet betalen en sterven. Absurd hierbij is dat een diabetespatiënt die een voet of been moet laten amputeren omwille van niet-behandelde diabetes voor deze amputatie wel verzekerd is door de overheid.

Ook hier krijgen ze info rond hoe ze best te werk gaan om zo een Health Insurance op te richten met hulp van Nitte University Department Public Health uit Mangalore.

Daarnaast stelt Geert ook het project rond de training van vroedvrouwen voor ism Vives Kortrijk-Brugge via lange-afstandsonderwijs. Hierop reageert de hoofdgeneesheer dat ze ook nood hebben aan training van Trauma Nurses op hun spoedafdeling. Deze vraag nemen we mee naar België om met Vives te bekijken of ze ook hiervoor een trainingsproject kunnen opzetten.

Ook onze spoedverpleegkundigen kunnen hiervan leren want door minder uitgebreide veiligheidsvoorschriften gebeuren hier in India soms arbeidsongevallen met letsels die in België niet zo veel meer voorkomen maar toch niet helemaal onbestaand zijn.

Op termijn kan er ook uitwisseling zijn van verpleegkundigen. Belgische verpleegkundigen die hier stage komen doen en omgekeerd.

Subbu, Geert en ik stappen na de meeting met een tevreden gevoel terug in de auto voor de lange terugrit naar Bangalore.