Vandaag hebben we na een zeer koude nacht een halfuurtje later opgestaan. De wandeling ging direct stevig omhoog, en na een goed uur waren we boven op de top. Daar was er een prachtig uitzicht op de gekende bergmeren capitellu en melo. We marcheerden verder langs de rand van de berg en moesten dan plots nog een stuk hogerop. Eenmaal aangekomen op 2210m (het hoogste punt van de gr20) aten we iets, en rustten we wat. Dan volgde nog een afdaling van een uurtje, en toen kwamen we aan bij de berghut. We aten en dronken wat, en rustten vooral!
Vandaag vanuit corte terug de bus genomen naar waar we gisteren eraf moesten. Met nieuwe schoenen een volle buik, en na goeie nachtrust zetten we onze tocht verder. De tocht ging eerst over een berg waar de bomen scheef groeien door de wind. Dat was een raar zicht. Daarna nog een Col, en dan een afdaling naar een vallei waar Lac de Ninu is gelegen. We liepwn een uur rond het meer, en stapten door verschillende velden om na enkele uren bij de volgende bergerie aan te komen. Daar zaten onze vrienden te wachten, en we dronken we nog een pintje op de goeie afloop. Dan eten en snel het bed in!
Vandaag moeten we anderhalve etape doen, omdat we bij castel de vergio de bus naar Corye gaan nemen
nemen. We moeten namelijk nieuwe schoenen hebben voor Simon. Het wordt een moeilijke tocht van bijna 7uur. Eerst ging de wandeling over rustige bospaadjes, maar al snel waren we terug bezig aan het beklimmen van een Col. Na 3,5uur kwamen we bij een berghut waar we snel iets dronken, en simon zijn schoen wat probeerde op te lappen. Dan volgde een leuke afdaling war we ons precies in?Colorado Springs waanden. Eindelijk kwamen we aan op onze eindbestemming, en dit niets te vroeg, de zool van Simon had nu helemaal de geest gegeven. We namen de bus richting corte, en na 2uur gingen we snel opweg naar een sportwinkel. Daar vonden we gelukkig wat we zochten. We aten nog snel ons buikje rond met lekkers ( nu we de kans hadden) en gingen dan naar de camping om te genieten van wat welverdiende rust.
Vandaag komt het moeilijkste stuk van de gr20. Men zegt dat als je dit hebt kunnen doen, je de gr20 aankan. Vol goede moed vertrokken we in de kou naar boven. In de afgelopen dagen leerden we enkele mensen van Gent kennen, en die gingen met ons mee de cirque de la solitude doen. We passeerden nog enkele sneeuwvelden, dronken nog een theetje om ons wat op te wamen, en dan begon het echte werk. Na nog een felle beklimming te hebben gemaakt kwamen we aan op 2183m, aan de rand van de cirque. Het was er toen mistig, en leek op een bodemloos gat. Tijdens het afdalen kwam de zon er door en werden we getrakteerd op het meest spectaculaire zicht dat ik ooit zag. Beneden aten we snel iets, en begonnen dan terug aan de beklimming (met kettingen) omhoog. Daarna volgde nog een lange afdaling naar de berghut. Tijdens deze afdaling viel plots de zool van Simon zijn noeuwe schoenen eraf. Gelukkig hadden onze Gentse vriende wat ducktape mee. We kwamen ongedeerd aan bij de volgende berghut, en aten er ons buikje rond aan Corsicaanse soep en pastaschotel.
Vandaag was het niet zo'n mooi weer. Eerst regen en dan mist, en het was behoorlijk koud. We begonnen aan de beklimming vanaf de bergerie, en kwamen na zo'n twee uur stappen boven op de Col. Daar waren enkele moeilijke ongezekerde passages. Door dw mist vonden we dan uiteindelijk toch dw weg naar dw volgende berghut.
Amai! En dan dachten we dat de eerste dag zwaar was! Eerst een mooie maar stevige klim naar 2000m, om daarna via nauwe bergpasjes naar de volgende Col. Daar aangekomen begon een zeer lastige saaie en lange afdaling van 980m. Afgepeigerd kwamen we aan bij de berghut. Snel de tent opzetten, en dan nog even zwemmen in de natuurlijke (koude) zwembaden. Dan snel onder de wol voor dag 3.
Amai, wat hebben we gezweet vandaag! Het was al direct stevig omhoog. Bij de refuge waren er paarden, maar ze waren niet wacht simons vriend. Deze dagen is het enkel omhoog!
