kweetook nie goed wa zegge,but no panic,alles gaat goed..we kun eetn drikn,mafn int droge ,dus...keb al heel wa ding bijgeleerd over vanalles en nogwajavascript:emoticon(' ')voe de rest nog vele groetjes an iedereen en wees gerust ALLES komt terug....zelfs ik!oed junder goed and may the force be with you!!nickyayee!
Nu ik hier voor het scherm zit weetr ik nie goed wat zeggen. M' n handen zijn al serieus verandert. Ik hoop dat m' n geest al even verandert is als m' n vingers.
Met andie gaat alles goed. Hij heeft een wrijfplek op zijn poot van zijn rugzak, maar we verzorgen hem goed. Het schooien begint te werken. We doen minimum 10km per dag max. 20. Onze zakken zijn zwaar onze voeten vol bleinen. We hebben constant geluk het pad is magisch.
DE berichtjes in ons gastenboek ontroeren me. IK zie jullie graag... GISKIE
Bij deze doe ik een oproep aan de thuisblijvers om via het gastenboek alvast de vragen te stellen waar je alvast graag een antwoord zou willen op hebben.
Ik vermoed dat hier aan het thuisfront intussen na die lange stilte er heel wat vragen door het hoofd spoken.
Laat maar alvast voelen dat we de stappers niet vergeten zijn.
Maar vergeet niet geen nieuws is goed nieuws.
Laten we hopen dat ze nu snel een internetcafee vinden.
Morgen 28 maart 07 om 00.00 uur zijn ze juist geteld 1 week onderweg.
Een week zonder enig nieuws. Maar geen nieuws zal wel goed nieuws zijn denk ik.
Ik denk dat niet ik alleen hier regelmatig kom kijken of we iets van ons reizend gezelschap hier kunnen vernemen. Maar helaas tot nu toe blijft enig teken van leven uit.
Ik heb een vermoeden dat ze proberen zo snel mogelijk de warme streken van frankrijk te benaderen.
Ze zijn nu dus momenteel 7 dagen op stap. Laten we even aannemen dat ze de eerste dag even bekomen zijn van de cultuurschok welke ze moesten ondergaan. Ze zullen zich denk ik eerst wat hebben willen aanpassen aan hun nieuwe leef wijze, streek en het toch op dit moment minder gunstig weer.
Als we er van uit gaan dat ze min of meer de geplande route hebben kunnen volgen en ze per dag gemiddeld zon 15 Km kunnen vorderen ze intussen 1 dag zichzelf rust hebben toegekend dan zouden ze zich mogelijk in de omgeving van Saint-Aubin. Als dit zo is dan zouden ze min of meer reeds volgend traject hebben afgelegd.
Natuurlijk niet vergeten dat dit wel een gok blijft. We zullen pas hopelijk meer weten van zodra ze contact kunnen opnemen.
Om de tergende stilge rond onze stappers op te vullen breng ik alvast wat informatie van deze toch niet zo eenvoudige tocht.
Maar we kunnen wel stellen dat geen nieuws zeker mag en moet beschouwd worden als goed nieuws.
Al kijken we natuurlijk met heel veel interesse uit wat ze ons te vertellen zullen hebben tijdens hun eerste internet contact. Vooral willen we weten waar bevinden ze zich en verloopt alles min of meer volgens hun verwachtingen.
Om eens een indruk te geven welke route de 4 moedigen zullen bewandelen breng ik de kaart in beeld welke ze min of meer van plan zijn te volgen.
Ze hebben zich echter wel voorgenomen zich niet volledig te binden aan dit plan of deze route.
Er zijn te veel factoren die mede zullen bepalen welke richting ze zullen volgen.
Maar het bijgevoegd plan is toch min of meer hen eerste leidraad om hen op de goede weg te zetten naar het verre Santiago de Compostela.
Op 21 maart 2007 om 00.00uur vertrokken ze allen vol grote verwachtingen van hun grote avontuur.
Ik bracht ze midden in de nacht naar een afgezonderde plaats in Frankrijk namelijk naar Nesle - Normandeuse. Net voorbij het kruispunt Rue de La Gare zette ik de 3 heerschappen omstreeks 03uur in de nacht af met hun trouwe hond te midden van een open veldweg. Op het eind van en akker zagen ze denk ik toch een mogelijk bos. Of zouden het maar enkel bomen op een rij geweest zijn. Ik weet het niet maar ze waren alvast van plan om het te gaan verkennen. Gepakt en gezakt Giskie met een rugzak van 20 Kg waren van plan daar hun tentjes op te slaan en de rest van de jonge nacht slapend door te brengen. Zo zouden ze s morgens fit kunnen ontwaken. Ze hadden al afgesproken om bij het ontwaken een ei - omelet klaar te maken.
Toen ik hen afzette midden het donkere veld was het guur weer. Er was een ijskoude wind, We hadden al onder de weg heel wat regen gehad en mijn boordthermometer duidde amper 1 graad Celsius aan. Maar ze waren optimistisch gestemd. Ze zijn en waren er vast van overtuigt dat de weergoden hun enkel en alleen maar gunstig konden gestemd zijn. Met andere woorden het weer kon alleen maar beter worden.
Tenslotte zagen we ze verdwijnen met hun lampje op het hooft als monniken verdwijnen in het donker. Op de terugweg hadden we nog af te rekenen met heel veel vervelende sneeuwbuien zodat we vermoeden dat het best mogelijk is dat deze stappers naar Santiago de Compostela best mogelijk zullen ze ontwaakt zijn in een mooi wit sneeuwlandschap.
Net voor de afreis begon heb ik van deze vier moedigen enkele fotos genomen zodat iedereen die thuis aan hen denkt ze goed in beeld voor de geest kan halen.
Voor mijn terugkeer moest ik allen die hen kennen verzekeren dat ze via deze weg de groetjes over maken.
Na het plaatsen van de foto's wordt het vol spanning afwachten op de eerste tekens van leven van dit gezellschap.
komaan man beman je met alle moed voel de oerkracht zacht vloeien door je koele bloed ingewanden worden ingewenteld in een warme gloed word gewaar dat anders moet,maar wat dat weet je zelf niet goed boek vooruitgang,zoek een uitgang uit de hoek behoed je hoofd,want kan uitdraaien op boel en dat is niemands doel! geen enkele ziel is van nature blij of triestig tis simpel,tbegint bij een zinvol gezin vol liefde en dat ontbreekt er in de westerse beschaving gebaseerd op materieel waardoor we slaaf van ons bestaan zijn haat,stress,ruzie,zo ben ik opgevoed maar kgroei deruit nu en bloei open zoals voorbedoeld mooi kbetaal me boetes en het voelt nog goed ook!!
Ik zie jullie allemaal graag. iedereen gaat mee in onze gedachten, Coco het afscheid valt me zwaar. Vooral omdat ik het je niet kan uitleggen, waarom ik moet gaan. Ik beloof je lieve vogel : ik kom zeker terug ...
geen beweegreden buiten zichzelf meester worden over de dingen Bevroren boedha - gesmolten licht de gloed van god
toevlucht: verandering is de uitdaging telkens opnieuw te beginnen, los te laten, af te wijzen, verder te gaan om een nimmer voorspeld leven te ontdekken dat NU vorm krijgt
alles blijft een onvolkomen zaak, zolang men zich niet richt naar het volkomen geheel wanneer alles zich richt naar het volkomen geheel worden de wederom ingeschakelde integrerende deeltjes op zich zelf eveneens volkomen giskie
The custom of the time stimulates a desire to follow the great names of history in trying to relive, in our day the famous moments of a power point. Alas, water no longer flows beneath the choir of compostela. The flooring and the new concrete spans have combined to maintain a permanent barrier, as much for those still to be born as for the present generation. But is that a sufficient pretex to assert that there are no more miracles at Santiago De Compostela? Certainly not above the solemn faces there is also a very high vibration-light that we need luck to catch on the wing, like a flash of lightning that one might capture in a fraction of a second. But it could also completely escape us. The large silver statue of Saint James gleams above the crypt where the saint's urn lies. This figure is placed very high and is either too visible or impossible to see if you approache too closesly. The visitor of pilgrim who passes by rapidly will retain only the impression of a collective feeling. But there also exist moments of grace when the thinking of the surprised seaker dissolves in light, under an almost physical form of sparks crackling around his head. Terrible rationalists that we are, we measured on the Bovis scale a vibration never before attained on a power point.
The pilgrim can climb by a narrow stairway up to shoulderlevel of saint's statue, as seen from the back. There, excactly vertically above the crypt where the apostel's remains rest, is produced the extraordinary shock of 21,000 Units! This is the treshold of the unknown. How does it happen that above that tomb should be this light of life, illuminating the brain dazzling and transporting the human being above the clouds? It is as if our heads suddenly became light and illuminated, leaving behind a doughy body and entering a multitude of translucid diamond bubbles, reflecting iridescent colours.
We would like to be able to understand and deepen the meaning of the marvellous blossoming. Is it pure energy, an instant of flight in the overconcious wich place at hide-and-seek? Or is it a contact of the "I" of the Saint with the small "Me" who passes by, even across the ages...? A unique and fabulous instant in the life of man, an instant of incomparable richness. A favour certainly, but also a kind of unexpected miracle! It would be fine if every human being could, once in his life, plunge into such a brilliant instant, and that is really what the pilgrim hopes for. However in observing man in the mass, who seems to have lost his individuality, we can only be saddened to see him locked tightly in the opaque density of his own reality. But let us hope that without noticing it his physical presence will even so has intercepted some reflections of holiness. There are often some crumbs which fall from the table without our noticing it.
')voe de rest nog vele groetjes an iedereen en wees gerust ALLES komt terug....zelfs ik!oed junder goed and may the force be with you!!nickyayee!
Klik op de foto om een korte slideshow te zien.
Giskie en zijn hond Andy zijn bezig met zich voor te bereiden voor de grote wandeling.
