Ik ben Gianni
Ik ben een man en woon in Haasdonk (Beveren-waas) (Belgie) en mijn beroep is Mama en papa de stuipen op het lijf jagen..
Ik ben geboren op 28/12/2004 en ben nu dus 20 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kruipen en de kapoen uithangen.
Ik ben een prematuurbaby.Ik wou de wijde wereld zien op 27.5 weken,dus ik ben 3 maanden te vroeg geboren.Mijn mama die h
Gianni is naar creche geweest, van heel de dag geen koorts gehad. Oef gelukkig,het was wat koorts van buisjes te laten steken. Eenmaal thuis stond hij gloeiend,koorts gemeten 40 graden. Naar kinderarts gebeld,ik zei alles en vroeg of ik nog langs mocht komen,en wat kreeg ik voor een antwoord! Sorry ik ga naar huis,geef hem junifen en aerosol. Later op de avond,hij bleef hoge koorts hebben,dan maar de huisarts gebeld,die zou direct komen na spreekuur. Het werd 22.30u nog eens bellen of ze ons vergeten was. Nee zeker niet zoiets zal ik niet vergeten maar het was zeer druk de wachtzaal zat vol. 22.45u eindelijk de arts was er. Nog hoge koorts,dokter onderzocht Gianni volledig. Wat had onze kleine spruit : roodvonk,windpokken en angine en daar nog eens bij dat s'maandags buisjes in zijn oortjes waren gestoken. De arts verstond haar er niet aan dat ze hem eerst niet onderzocht hebben voor ze die buisjes staken en ze heeft het nog nooit geweten dat er een klein kindje 3 ziektes tegelijk had. daarvan die hoge koorts. We hadden een brief voor spoed voor als er iets ernstig zou geweest zijn,want we moesten waken bij de kleine. Mijn man vroeg of er dan gevaar was en ze zei daar ga ik me niet over uit spreken. Morgen moet hij op controle. Dat was een korte beruchte nacht voor ons met veel schrik.
Vandaag was het een stress dag voor ons. Onze kleine ukke puk moest buisjes in zijn oren laten steken. Het was niet zo een stress dag voor die buisjes maar voor de verdoving. Hoe zou hij reageren op die narcose ? De schrik blijft er toch in zitten omdat hij prematuur was. Hij heeft tenslotte nog altyd een apneumonitor. Maar nu we gezien hebben dat alles oke was met hem na de narcose zijn we de volgende keer toch al wat geruster. Hij heeft nu nog wel wat koorts maar hopelijk is het morgen beter. De mama moet er nu op letten dat er geen water in de oortjes komt en volgende week maandag moeten we op controle bij de arts.
Dit blog heb ik gemaakt om eventueel nog mensen met een prematuurbaby te steunen en ook om iedereen te laten zien hoe flink onze zoon al geworden is. Gianni woog bij de geboorte 1.090 kg en was 35 cm klein. Als je iemand kent met een prematuurbaby is het niet altyd gemakkelijk hoe je moet reageren enz....Het is gemakkelijk gezegt,dat komt allemaal wel goed ,want de medici is er erg op vooruit gegaan enz...Dat is inderdaad zo,maar dat is het niet alleen hoor. De baby moet ook zelf willen,dwz het moeten vechtertjes zijn. Ik geef je een vb wat wij kregen te horen.Maar infeite is het de waarheid .Dokter..... komt Gianni erdoor? Sorry,daar kan ik niet op antwoorden,je babytje is ernstig ziek,als we de machines uit zetten is hij er niet meer en je kindje moet ook willen vechten voor zijn leven. Dat was een koude douche,maar we werden op de ware feiten gedrukt.Als je zelf geen prematuurbaby hebt gehad weet je niet hoe het er aan toe gaat. Bij sommige gaat het heel goed,die hebben misschien dan wel longrijpers gekregen en dan kan je kindje sneller zelfstandig ademen en bij sommige gaat het dan weer slechter.Ik heb geen longrijpers gekregen. Wij hebben het geluk gehad dat Gianni geen operatie's heeft gehad alleen zijn prematuur geboorte. Als je moest weten wat wij hebben gezien op 3 maanden tyd en dan alleen de uren dat we er waren.... je zou je ogen niet kunnen geloven. Telkens als wij dat zagen,zakte onze moed terug in de schoenen. Zo zie je maar dat het altyd geen glorie is,ook al is de medici er al erg op vooruit gegaan. Je mag de moed normaal gezien niet opgeven,maar dat is niet altyd zo simpel. Als je je slecht voelt die dag ben je best dat je je kindje niet vast pakt,want die voelen dat enorm. Natuurlijk mogen we ook blij zijn dat de medici al zover staat ivm prematuren. Ze hebben nu al het nodige materiaal ervoor. Ik dank iedereen enorm die onze zoon hebben verzorgd,en ik leef met de mensen mee die hetzelfste mee maken wat wij hebben mee gemaakt en dan nog de ergere dingen natuurlijk ook,maar dat woord spreek ik niet graag uit.
