Toch nog snel een berichtje: ons Nina was een beetje zeurdiger vandaag dus ik vreesde al dat dat een teken aan de hand was.  Nadat ze vanmiddag 2,5 uur geslapen had, werd ze wakker met een gloeiend voorhoofd.  Net toen papa bijna alles ingepakt had en we klaar waren voor een drink in de bar, op uitnodiging van de Triobla, VCOK en Horizon, maten we de koorts en ja hoor, 39.1 graden.  Mama heeft dan een suppo opgestoken en is gaan vragen aan mevr. Gu Wan Yu of we naar het ziekenhuis best gaan. Klinkt heel dramatisch maar de dokters zitten gewoon in het ziekenhuis. Na een helse taxirit door de spits van Peking, moesten we telkens een bonnetje halen aan 1 loket, betalen aan het ander en dan naar de dokter of diegene die het bloed afnam (waarom?? wanneer zien we die resultaten??).  Wat een ervaring... Tegen de tijd dat we in het ziekenhuis waren begon de suppo te werken en werd Nina heel kalm en nadien tijdens het eten terug in het hotel heel levendig.  De medicatie uit het ziekenhuis heeft ze echter niet binnengehouden.  De avondpap was ook niet welkom.  Hopelijk slaapt ze vannacht goed want om 5u45 staat de wekker   We vertrekken al om 7u om zo heel vroeg de zijn om bij de check-in de kinderbedjes te kunnen vragen maar we rekenen er niet op; de vlucht naar Amsterdam zit sjokvol.  Carpe Diem!

Ik had nooit geloofd als er iemand me 14 dagen geleden had gezegd dat ons verblijf in China zou omvliegen maar nu moet ik dat toch toegeven. Nochtans zijn we heel blij om terug naar huis te gaan; met ons drietjes.  Ik denk dat echter niemand naar die lange vlucht uitkijkt maar eens die voorbij is, zijn we eindelijk thuis!  Het is nu ongeveer 16u en we zijn aan het inpakken. We hebben deze ochtend een extra valies gekocht.  Een kleintje maar hoor .  Wat er allemaal niet in de handbagage en luiertas moet
Voor de rest heeft Nina een beetje last van haar verstopte neus en ze heeft een hoestje.  Meestal laat ze dat niet aan haar hart (en humeur) komen!  Ik weet eigenlijk niet wat ik nog meer wil schrijven; het is in ieder geval met gemengde gevoelens dat we vertrekken.  China heeft me in ieder geval zeer veel kunnen bekoren.  En de Chinese keuken nog meer
Volgens mij hebben we totnogtoe een adoptie uit de duizend meegemaakt; zowel met Nina natuurlijk als met de informatie die we allemaal kregen, voor Nina, voor later.  Daar zijn alle ouders uit de groep heel dankbaar voor. 
Mag ik iedereen toch nog om 1 ding vragen?  Willen jullie de info over hechting (links) goed lezen en met andere woorden Nina een beetje rust gunnen bij de aankomst in Zaventem?  Natuurlijk vinden wij het fanastisch dat jullie allemaal willen komen om ons (lees Nina ) te zien maar probeer haar niet te veel aan te raken of niet rechtsstreeks iets te geven. Hopelijk mogen wij op jullie begrip rekenen want daarna is er tenslotte nog tijd zat om haar te leren kennen.  Alvast bedankt voor jullie eindeloze steun en tot morgen!

De zon probeerde er door te komen toen we vandaag de Hutongs en de Zoo van Peking bezochten.  De hutongs hebben we bezocht met een riksha en dat vonden we allemaal heel leuk.  Maar het is ook allemaal heel toeristisch, echter, dat zijn we al gewoon en we laten ons daar deze 2 weken niet door afschrikken.  De Zoo van Peking kan je niet vergelijken met die van Antwerpen (daar zijn we Antwerpenaren voor ) maar de panda's zijn indrukwekkend.  Een soeveniertje meenemen mag dan ook niet ontbreken.
Nina heeft gisteravond zeer goed gegeten maar vannacht heel onderbroken geslapen.  Is het omdat ze al die dingen van tijdens de dag verwerkt of is ze gewoon een standaard woelige slaper?  Dat zullen we pas binnen een aantal weken weten.  Ondertussen danst ze nog steeds even graag; ze staat rechtop en beweegt dan heel snel door de knieen en dan is het lachen!  Ze kan ook heel goed nee en ja schudden.  Ook bijvoorbeeld als ze in bed ligt, dan beweegt ze heel snel met haar achterste en tegelijkertijd schudt ze heel hard neen! En hoe zotter Gerry er mee doet, omhoog gooien in de lucht bijvoorbeeld, hoe luider dat ze lacht!
Vanavond eten we rustig in het hotel en dan gaan we onze laatste rustige nacht in want zaterdagochtend dienen we al om half acht, denk ik, klaar te staan.  Ingepakt en alles

Vandaag werden we op tjd gewekt door Nina; ze sliep dan ook al om 20u in - al slurpend aan haar avondpap.  Dan is het langzaamaan wakker worden met zijn drietjes en pap, om dan weer een dagprogramma af te werken.  Van zodra we Nina in de draagzak zetten, kraait ze van plezier. Ze zit dan tegen de buik van de papa met haar gezichtje naar voor zodat ze alles en iedereen kan zien en bekoren.  In slaap vallen kan ze ook, zo in de draagzak, al tsjokkend tegen papa's benen.  In een zonnetje (eindelijk!) hebben de kindjes hun middagpap gedronken en koeken gegeten.  Toen mama en papa ook eindelijk iets konden eten - aan de Zijdestraat (klinkt veel exotischer dan wat het is) - heeft ons Nina nog wat fruit gegeten.  Ze lust dus werkelijk bijna alles - ze is echt een goede eter (niemand jaloers )!
In deze zijdestraat, hebben de mama's zich weer tegoed gedaan aan veel koopwaren.  We mochten maar max. 30% van de vraagprijs geven.  Mama Mieke heeft dat afpingelen al goed onder de knie
Om vier uur waren we terug aan het hotel en heeft Nina toch zeker een halfuurtje geslapen. 's Avonds hebben we in het hotel gegeten en dat is eigenlijk wel het rustigste voor de kindjes.  Nina was wat zeurdiger na de daguitstap maar ze had blijkbaar honger dus aan tafel was ze weer haar voorbeeldige zelf.  Ze heeft gestoomd ei, rijst conge, patatjes met vleesjus gegeten.
Tijdens de avondpap is ze dan weer ingeslapen en blijven slapen.  Hopelijk nu voor de rest van de nacht met een minimum aan onderbrekingen want papa's tip werkt heel effectief maar is vermoeiend voor mama's rug: oppakken, over linkerschouder zetten en wandelen (in de hotelkamer welteverstaan) tot ze...bzzzzzzzzzz.

Nadat Nina bijna 11 uur geslapen heeft (mama heeft daarentegen lang wakker gelegen en liggen denken, denken, denken ) met slechts 2 'onderbrekingen', zijn we op uitstap geweest naar het Zomerpaleis (uit 1750).  Prachtige rustige (tov Peking stad) wandeling gemaakt langs het meer en de onderdelen van het paleis. Maryse, Jos en Bei zijn niet meegegaan omdat Bei nog steeds veel last heeft van buikloop en ze is al het fijnste meisje van de groep.
We hebben Nina in haar skipakje gehesen zodat ze het lekker warm had.  Al wandelend hebben we haar pap gegeven en heeft ze een kleine boterham en stukje banaan op.  Ja, ja, het is behelpen op zulke dagen.  Het schommelen tijdens de busreis bracht haar opnieuw in dromenland.  Ze begint meer en meer te vertellen maar helaas is dat Chinees voor ons.
Na een bezoekje aan onze favoriete lunchplaats, Starbucks, en de supermarkt, is ze uiteindelijk nog even naar dromenland vertrokken.
Volgende afspraak is om half zes in de lobby en dan gaan we Peking eend eten!  Mama en papa zijn heel blij dat ze in Wuhan een reis kinderstoeltje hebben gekocht want dat komt nu wel van pas.  In de restaurant hebben ze bijna nooit kinderstoeltjes en da's voor de andere koppels steeds een uitdaging. Je ziet hier trouwens heel weinig kinderen op straat.  Pas vanaf de leeftijd van 5 jaar ofzo, zie je ze in het straatbeeld.  Ik denk in ieder geval dat Nina gezondere lucht in Wuustwezel zal inademen dan hier in Peking want de mondkapjes komen vaak voor, zeker met het regenachtige weer.

Papa, mama en Nina hebben vandaag de Grote Muur beklommen en een hero card ontvangen.  Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind.  Niks hebben we gezien van de muur behalve de paar meter waar we op stonden want het was zeer mistig.  Dat was helemaal niet zo leuk maar we hebben het niet aan ons hart laten komen en ons Nina heeft dartel meegestapt met papa tot aan de eerste honk.
Nina spreekt al vloeiend babytaal; gelukkig verstaan de kindjes elkaar onderling
En ze lijkt altijd goed gezind. En alle Chinezen (vooral de vrouwen) draaien zich nog eens om in het voorbij lopen. Sommigen willen zelfs op de foto met haar! We leren haar elke dag een beetje beter kennen en weten ook dat ze o.a. haar hoofdje in haar nek gooit als ze het niet naar zin heeft. Maar volgens mij is dat universeel. Ze eet heel veel en bijna alles graag (dus niet zoals de mama). Het avondritueel van badje (in de lavabo want hier zijn geen kinderbadjes) en pap is haar ondertussen ook bekend waardoor ze op dat ogenblik dus hevig protesteert.  Na een kwartiertje tegenspartelen, moet ze het van vermoeidheid opgeven.  We laten haar nooit huilen want voor opvoeding is er nog tijd genoeg.  Eerst ervoor zorgen dat ze beseft wie we zijn, dat ze ons 200% kan vertrouwen en dat we er altijd voor haar zullen zijn.  Het is cliche maar ik kan me de tijd zonder Nina niet meer voorstellen.  Ze is ons zonnetje in huis (lees: hotelkamer) maar dat zal iedereen kunnen merken eens we een tijdje thuis zijn.  Mama 'draait' deze nacht de shift maar normaal gezien slaapt Nina tamelijk rustig tot ongeveer half zeven.

Gisteren vierden we de verjaardag van Yuna, zusje van Yenthe en dochtertje van Tamara en Henri; vandaag was Maryse aan de beurt (mama van Bei - zie links).  Elke keer hebben mevr Gu Wang Yu en dhr Liu ons op taart en een kroon getrakteerd