Nadat Nina bijna 11 uur geslapen heeft (mama heeft daarentegen lang wakker gelegen en liggen denken, denken, denken ) met slechts 2 'onderbrekingen', zijn we op uitstap geweest naar het Zomerpaleis (uit 1750).  Prachtige rustige (tov Peking stad) wandeling gemaakt langs het meer en de onderdelen van het paleis. Maryse, Jos en Bei zijn niet meegegaan omdat Bei nog steeds veel last heeft van buikloop en ze is al het fijnste meisje van de groep.
We hebben Nina in haar skipakje gehesen zodat ze het lekker warm had.  Al wandelend hebben we haar pap gegeven en heeft ze een kleine boterham en stukje banaan op.  Ja, ja, het is behelpen op zulke dagen.  Het schommelen tijdens de busreis bracht haar opnieuw in dromenland.  Ze begint meer en meer te vertellen maar helaas is dat Chinees voor ons.
Na een bezoekje aan onze favoriete lunchplaats, Starbucks, en de supermarkt, is ze uiteindelijk nog even naar dromenland vertrokken.
Volgende afspraak is om half zes in de lobby en dan gaan we Peking eend eten!  Mama en papa zijn heel blij dat ze in Wuhan een reis kinderstoeltje hebben gekocht want dat komt nu wel van pas.  In de restaurant hebben ze bijna nooit kinderstoeltjes en da's voor de andere koppels steeds een uitdaging. Je ziet hier trouwens heel weinig kinderen op straat.  Pas vanaf de leeftijd van 5 jaar ofzo, zie je ze in het straatbeeld.  Ik denk in ieder geval dat Nina gezondere lucht in Wuustwezel zal inademen dan hier in Peking want de mondkapjes komen vaak voor, zeker met het regenachtige weer.

Papa, mama en Nina hebben vandaag de Grote Muur beklommen en een hero card ontvangen.  Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind.  Niks hebben we gezien van de muur behalve de paar meter waar we op stonden want het was zeer mistig.  Dat was helemaal niet zo leuk maar we hebben het niet aan ons hart laten komen en ons Nina heeft dartel meegestapt met papa tot aan de eerste honk.
Nina spreekt al vloeiend babytaal; gelukkig verstaan de kindjes elkaar onderling
En ze lijkt altijd goed gezind. En alle Chinezen (vooral de vrouwen) draaien zich nog eens om in het voorbij lopen. Sommigen willen zelfs op de foto met haar! We leren haar elke dag een beetje beter kennen en weten ook dat ze o.a. haar hoofdje in haar nek gooit als ze het niet naar zin heeft. Maar volgens mij is dat universeel. Ze eet heel veel en bijna alles graag (dus niet zoals de mama). Het avondritueel van badje (in de lavabo want hier zijn geen kinderbadjes) en pap is haar ondertussen ook bekend waardoor ze op dat ogenblik dus hevig protesteert.  Na een kwartiertje tegenspartelen, moet ze het van vermoeidheid opgeven.  We laten haar nooit huilen want voor opvoeding is er nog tijd genoeg.  Eerst ervoor zorgen dat ze beseft wie we zijn, dat ze ons 200% kan vertrouwen en dat we er altijd voor haar zullen zijn.  Het is cliche maar ik kan me de tijd zonder Nina niet meer voorstellen.  Ze is ons zonnetje in huis (lees: hotelkamer) maar dat zal iedereen kunnen merken eens we een tijdje thuis zijn.  Mama 'draait' deze nacht de shift maar normaal gezien slaapt Nina tamelijk rustig tot ongeveer half zeven.

Gisteren vierden we de verjaardag van Yuna, zusje van Yenthe en dochtertje van Tamara en Henri; vandaag was Maryse aan de beurt (mama van Bei - zie links).  Elke keer hebben mevr Gu Wang Yu en dhr Liu ons op taart en een kroon getrakteerd

Een woord voor vandaag: super vermoeiend. Om 10u stipt (en ook geen minuut vroeger ) stonden de valiezen klaar en een kwartiertje later zijn we vertrokken naar de vlieghaven.  Voldoende eten en drinken bij voor onderweg want we wisten niet wanneer we terug een maaltijd zouden kunnen nemen. Dan anderhalf uur wachten en we konden opstijgen. Tijdens de vlucht heeft Nina zich karig gehouden en opnieuw tegen de slaap gevochten.  Vorige nacht is ze drie keer wakker geweest en tegen vijf uur vast ingeslapen.  Onnodig om te zeggen dat we nu echt zombies zijn geworden. Om half vijf in de namiddag waren we dan eindelijk in het hotel.  Na het uitpakken is Nina net voor het eten in slaap gevallen van pure vermoeidheid dus mama al ongerust want veel gegeten had ze vandaag niet tijdens zo een trip.  Tijdens het eten werd happy bunny terug wakker en heeft haar buikje rond gegeten.  Daarna is ze tamelijk snel in slaap gevallen ... en papa bijna even snel

Vandaag voor de laatste keer naar de CCAA voor het Chinese paspoort van Nina te gaan halen.  Vanaf vandaag zijn we officieel volgens de Chinese authoriteiten de ouders van Nina.  Omdat de kindjes altijd ongeduldig worden - behalve ons Nina - tijdens het wachten, is het moment van glorie heel snel voorbij gegaan. Nadien wilde monsieur Liu ons perse nog een meer laten zien in de buurt, dat in de zomerperiode waarschijnlijk veel volk trekt maar nu er heel triestig in de regen lag.
Het middagdutje was weer van korte duur (halfuurtje) maar af en toe valt ze in slaap in de bus of in de draagzak bij de papa.
Het eten daarentegen was weer een succes.  Nu gaan we nog wat shoppen   En de regen is opgehouden!
Morgenvroeg dienen onze valiezen buiten aan de kamer klaar te staan om 10u. Wat een uitdaging!  En om 10u30 vertrekken we naar de vlieghaven en verlaten we de geboorteplaats van Nina oftwel Wangmian Huang.

Wat een toepasselijke t-shirt he tante Tine!