|
Met meer dan 600 mensen hebben we zaterdag 3 januari afscheid van je genomen...al zou ik liever willen zeggen dat we je leven hebben gevierd.
9 mensen hebben iets voorgelezen en volgend tekstje heb ik voor je geschreven en na heel wat twijfelen zelf voorgelezen:
' Mei 2001, ik loop door de gangen van U.Z Leuven met mijn witte jas. Ik had net een dossier van een patiënt opgehaald bij een andere dienst en was op weg naar de bestralingsafdeling.....beige pijl, -1....Ik deed er mijn stage in mijn laatste jaar hogeschool. Ik draai het hoekje om richting de balie van de receptie en zie je plots voor me staan met een bos bloemen....
Augustus 2014....hand in hand lopen we naar de bestralingsafdeling...beige pijl, -1.....ik kijk je aan en vraag je zacht: 'herinner je nog waar het allemaal begon 13 jaar geleden....?
Nu is de cirkel rond, alleen de cirkel is veel te klein...ik had hem graag zoveel groter voor je gemaakt.
Ik mis je...in alles wat ik doe, de meest eenvoudige dingen....
Toen we het ziekenhuis verlieten nadat we het verschrikkelijke nieuws hadden gekregen, zei je nog: 'nu weet ik niet wat er in Eastenders zal gebeuren'. Wel schat, ik kan je vertellen dat Ian & Jane weer samen zijn en Ian voor de zoveelste keer verloofd is. Kat heeft Alfie aan de deur gezet en Mick wet dat Shirley niet zijn zus is maar zijn moeder, de moord op Lucy is nog altijd niet opgehelderd maar de ontknoping komt eraan, dat vertel ik je later nog wel....
Een paar dagen geleden was ik aan het zappen en zag dat het schaatsen was, spontaan bleef ik kijken en was best tevreden over mezelf omdat ik zag dat het Koen Verweij was....je zou trots op me geweest zijn dat ik het wist.
Je mocht dan al een hele tijd in België wonen, je bleef Oranje in hart en nieren. Ik heb zo met je meegeleefd tijdens het WK, heb hard gevloekt na die kut-match tegen Argentinië, net geen finale.... De prestaties van Oranje zijn de laatste tijd ook niet wat het zou moeten zijn en de kwalificaties voor het EK hebben je al wat stress bezorgd...maar dan zei je iedere keer..'ach ja, het zal toch niet meer voor mij zijn....' je dat horen zeggen, deed me zo veel pijn want ik weet hoeveel het voor je betekende.
Lieve schat, weet dat mijn hart ook een stukje Oranje gekleurd is, ik zal oprecht met veel overgave en inzet de prestaties van Oranje blijven volgen.
Je schoenen staan nog in de keuken, je jas hangt nog tussen die van ons, de VI (Voetbal International) ligt nog in het toilet beneden....
en toch zal ik moeten leren dat die 4de plaats aan tafel leeg blijft, dat je niet meer zal morren als ik mijn spullen in de badkamer niet opruim....
We hebben je sterretje aan de hemel al gevonden en ik heb al vaak naar je gekeken....
Er zijn zoveel dingen die ik nog tegen je wil zeggen, die ik je wil vragen....
Ik ben nog naar je toe geweest op je 41tigste verjaardag en realiseerde me dat het de allerlaatste keer zou zijn dat ik je zou zien....
Vandaag moet ik voor altijd afscheid van je nemen...en dat wil ik niet want ik ben bang...
Bang dat ik niet meer zal weten hoe je stem klonk, hoe je lachte....zelfs hoe je ruzie met me maakte....
Maar je hebt me 2 prachtige kinderen geschonken, Carsten & Charlotte, je zal voor altijd verder leven in hen....het zal de herinnering aan jou levendig houden...
Ik hou van je....voor altijd'
10)
Goodbye
On Saturday the 3rd January,
together with more than 600 people, we said goodbye to you, although I prefer
to see it as a celebration of your life.
9 people read something out on the day;
stories about you and some poems. I myself wrote the following text for you,
and after a lot of deliberation I read this out myself.
May 2001, I am walking the corridors of
the University Hospital Leuven, wearing my white coat. I had just picked up a
patients file in another department and was heading to the Radiation
department
beige arrows, -1. I was there doing my placement in my senior year.
I turn the corner to walk towards reception and suddenly I see you, standing in
front of me with a big bunch of flowers
August 2014, hand in hand we are heading
towards the Radiation department, beige arrows, -1
I look at you and quietly
ask you do you remember where it all started 13 years ago
? Now the circle is
complete but the circle was way too small, I would have done anything to make
the circle bigger for you.
I miss you, in everything I do, the simplest
things
.!
When we left the hospital after we received
the devastating news, you said to me now I will never know what will happen in
EastEnders. Well sweetheart, I can tell you that Ian and Jane are back
together, and Ian is engaged for the umpteenth time. Kat kicked Alfie out, and Mick
now knows that Shirley isnt his sister but his mum. The who killed Lucy
story line still isnt complete but we should know soon, Ill tell you all about
it at a later time
A few days ago I was zapping on the remote
and came across the speed skating, spontaneously I stopped to watch and was
very pleased with myself because I knew it was Koen Verweij, you would have
been so proud of me.
You may have lived in Belgium for a very
long time, but you stayed a true Orange man in your heart and soul. I sympathised
with you during the 2014 World Cup, and swore a lot after the shitty game
against Argentine
just missed out on playing in the final. Recent results from
the Dutch team havent been up to scratch, and the European Championship
qualifications caused you a lot of stress. But then you would say Oh well, it
wont be for me to see anymore anyway. To hear you say that hurt me so much as
I know how much it meant to you.
Darling, please know that a piece of my
heart will be orange for ever and I promise I will honestly continue to watch
and follow the performance of the Orange team.
Your shoes are still standing in the
kitchen, your coat is still hanging with ours, and the Football International
magazine is still in the bathroom downstairs
and yet I will have to learn not
to set the 4th place at the dinner table and that I will no longer
hear you complain about the mess Ive left behind in the bathroom.
We have found your star up in the sky and I
have looked up at you many times.
There are so many things that I still want
to say to you, so many things I want to ask you
On the 1st January, your 41st
Birthday, I went to see you. I realised then that it would be the last time I
would ever see you
Today I have to say goodbye to you forever,
but I dont want to, I am scared. I am scared that I wont remember what your
voice sounds like, how you laugh, even how you would fight with me.
But you gave me two beautiful children,
Carsten and Charlotte, and you will live on in them forever and they will keep
your memory alive.
I love you, forever
|
Wat begon als een vlekje...
