|
Ongeluk komt nooit alleen en ook voor ons wordt er hier geen uitzondering op gemaakt. Gerjan's mama had recent de diagnose borstkanker gekregen. Een volledige borstamputatie was noodzakelijk, gelukkig verliep de operatie goed en zo ook het herstel. Al heel snel wisten we dat de klieren niet waren aangetast en dus konden blijven zitten....oef...maar toch was het nog wachten tot 2 december. Op die dag zou Tine alle resultaten van de patholoog krijgen en weten of er moest nabehandeld worden.
En ja, zoals ik zei, een ongeluk komt nooit alleen, het was slecht nieuws. Het bleek om een agressieve vorm van borstkanker te gaan en ondanks dat de klieren 'schoon' waren, wilden de dokters geen risico nemen. Tine zal starten met een intensieve chemo (4 x om de 2 weken, daarna 12 wekelijkse sessies) gevolgd door 25 bestralingssessies. Dit alles zal haar bezig houden tot mei 2015. De poortcatheter werd geplaatst op vrijdag 12 december en maandag 15 december start de eerste chemo sessie.
Op zulke momenten vraag je je wel eens af wat we verkeerd gedaan hebben om dit te verdienen. Gerjan zijn situatie is al zo oneerlijk, moeten we dit er dan echt ook nog bijnemen? En hoe moeten we dit in godsnaam aan de kinderen vertellen.....We zitten echt in een rollercoaster van emoties, maar het is net eentje die alleen maar dieper en dieper gaat en het ziet er niet onmiddellijk naar uit dat die weer omhoog zal gaan...
Hoe moet je dit allemaal verwerkt krijgen? Hoe moet je sterk blijven? Hier bestaat geen handleiding voor, hier word je niet op voorbereid en dat zou ook niet moeten...maar toch. Alle steun die we nu kunnen krijgen is meegenomen, het zal een 'bumby ride' worden, gemakkelijk zal het allesbehalve zijn maar we staan ervoor en we moeten er doorheen,...dus..schouders eronder en doen wat we moeten doen. Dat is de enige keuze die we hebben
6)
Fate
Misfortune never comes alone, and we are no
exception. Garys mum was recently diagnosed with breast cancer. A complete mastectomy
of her right breast was required. Luckily the operation went well as did Tines
recovery. Soon we found out that the cancer hadnt spread into her lymph nodes,
therefore she wouldnt need another surgery
.thank god
but still we had to
wait for the final results due on the 2nd December, on that day Tine
would find out if she required any further treatment.
And well, like I said, bad news never comes
alone, it was not good news. It turned
out that Tines type of breast cancer is extremely aggressive, and although the
lymph nodes were clean, the doctors didnt want to take any chances. Tine will
start with intensive chemo; 4 times every 2 weeks, followed by 12 weekly chemo sessions. Finally she will need 25
radiotherapy sessions. All of this
treatment would take her up-to at least the end of May 2015.
On the 12th December the Portacath was placed. (Portacath is a
small medical appliance that is installed beneath the skin that connects the
port to a vein, through which drugs are injected or blood can be drawn multiple
times). On the 15th December Tine would start her first round of
chemo.
At times like this we wonder what we did to
deserve this. As if Garys situation isnt bad enough, do we really need to
have this on top of it all? And how on earth are we supposed to explain this to
the kids? We are in a rollercoaster of emotions, but its one that only seems
to be getting deeper and darker, and we cant see any light at the end of the
tunnel. How are we supposed to process all this? How do you stay strong? There
is no manual for this, nobody prepares you for this, nor should you have to be
prepared for this kind of situation. Its going to be a bumpy ride, and it sure
as hell wont be easy, but this is what we are faced with and we have to find a
way to get through this. So head up and keep going; that the only choice we
have.
|
Wat begon als een vlekje...
