"Ik ga je nu al wel zeggen dat ik vanavond niks verkeerd ga doen, maar ga gerust mee, wij vertrekken naar de Charlatan", zegt M. Even twijfel ik, maar dan klim ik achterop zijn fiets en we sjeezen door het stadscentrum van Gent. Het is half vijf 's nachts en ik vraag me af hoe ik hier weer verzeild ben geraakt met mensen die ik vanmorgen nog niet kende. Effe Terugspoelen...
Het is zaterdagavond en ik zit rustig op mijn bed in mijn klein studiootje, beetje aan het Facebooken, mails checken. Plots rinkelt mijn telefoon. Onbekend nummer... "Hallo met H.", zeg ik. "Met R. hier (!), heb je zin om vanavond af te spreken?" Ik heb R. al twee, drie maanden niet meer gezien. Even aarzel ik, maar dan zeg ik tot mijn grote verbazing: "Geef me een half uurtje."
Drie kwartier later stap ik in R.'s auto. We rijden naar hem thuis en even weet ik niet wat hiervan moet verwachten. In de auto vraagt hij me: "Je vertrouwt me toch, he?" Hij geeft me braaf een rondleiding in het huisje waar hij nu woont met twee vriendinnen en dan vertrekken we te voet met 2 Leffe's naar het Keizerpark. Het Keizerspark is het voorbije jaar helemaal 'gerenoveerd' en dat is er aan te zien. Een uitnodigende brug voor fietsers en voetgangers, nieuw aangeplant groen, gezellige wandelpaden, kleine heuveltjes en een bbqzone. De zalige zomerse geur van gebraden vlees hangt in de lucht en in het speeltuintje spelen de kinderen van lokale allochtonen. De sfeer is gemoedelijk. Het is valavond en we liggen tegen een heuveltje onze Leffe's te drinken. We praten over mijn nieuwe ontdekking: datingsites. R. is geïntrigeerd door het fenomeen en begint me allerlei vragen te stellen. Hij concludeert als volgt "Eigenlijk is het à la carte-daten. Je kiest uit een hele resem profielen wat, of liever wie, je interessant lijkt." Ik spoor hem aan om het ook eens te proberen, maar dan komt de aap uit de mouw. R. heeft een vriendin, al bijna vier maanden. Ik vraag hem of het serieus is. De eerste drie maanden zat het goed, maar de laatste weken zijn er al strubbelingen. Hij betreurt het dat hij die website nu niet kan uittesten. Misschien was er nog iemand beter voor hem weggelegd dan zijn huidige vriendin?
Onze Leffe's zijn op en al wandelend bespreken we hoe de ideale vrouw voor R. eruit moet zien en welke kwaliteiten ze moet bezitten. Hij is ervan overtuigd dat ze niet bestaat, dus vindt hij zijn huidige vriendin wel ok. We zetten onze wandeling verder richting de Genste stadsbrouwerij; daar wordt bier gebrouwen volgens een middeleeuws recept met kruiden en zonder hop. Tegen de tijd dat we in de Grote Huidevettershoek aankomen, bekent R. zijn twijfels over de relatie. In het begin ging zijn vriendin tegen hem in ging en dat vond hij geweldig maar nu, nu vindt ze alles goed wat hij zegt. Plots lijkt hij te beseffen dat zijn eerlijkheid tegenover haar respectloos is, dat hij niet alles moet zeggen wat in hem opkomt. Is het iets typisch mannelijks om je aangetrokken te voelen tot iemand met hetzelfde temperament om vervolgens je eigen temperament te laten botvieren en dan tot te ontdekking te komen dat het object van je affectie niet meer de vrijgevochten, zelfstandige vrouw is waarvoor je gevallen bent?
Hij neemt nog een slok van zijn blonde Gruut en ik van mijn witte en dan komt er een vriend van R. voorbij die ons uitnodigt om naar het Sioux café te komen, 'alle anderen' zouden er blijkbaar ook zijn. Een half uur later lopen we Sioux, één van de grotere danscafé's in het centrum van Gent, binnen en kom ik te weten wie de anderen zijn. Een hele hoop namen en gezichten passeren, maar het enige wat voor mij telt is de dansvloer. De muziek die gedraait wordt, is ok en alle mensen aanwezig, dansen mee. Ik doe m'n best om in het groepje te passen en dat lukt vrij goed want op een gegeven moment zit ik op schoot bij een kerel die ze 'Tom Cruise' noemen vanwege de uiterlijke gelijkenis (ahum) en de kerel ernaast probeert me nog een derde kerel aan te praten en de vierde vraagt mijn telefoonnummer. De verbazing staat op R.'s gezicht te lezen. Hij wist niet dat ik zo populair was. Ik mag nog eens mee. Een aantal van zijn vrienden denken dat ik zijn vriendin ben en ik betwijfel het of hij ze corrigeert. En dan ga ik op zoek naar de toiletten...
"Ja, je ziet er goed uit!", zeg ik lachend tegen een kerel die uitvoerig zijn haar in model probeert te leggen voor de spiegel. Hij draait zich naar me toe en zegt "Thanx!" Zijn tandpastaglimlach verblindt me bijna. Hoofdschuddend loop ik de toiletten uit. Hoe ijdel kan een man zijn?!, bedenk ik me, maar meteen daarna moet ik toegeven dat hij er ongelooflijk goed uit zag. Plots lijken de vrienden van R. wat saai. Vanop de dansvloer kijk ik rond en zie de tandpastakerel op een kruk aan de toog zitten. Die paar glazen die ik te veel op heb, maken me overmoedig en ik stap op hem af. Hij heet M. en hij is samen met zijn vrienden dit verjaardagsfeestje onuitgenodigd binnengevallen. Amper tien minuten later zit ik achterop zijn fiets.
In de Charlatan zijn we nooit geraakt. Wel in het café ernaast en in de nachtwinkel, waar ik een ijsje koop en hij een blikje Jupiler. Op een stoepje eet ik mijn Cornetto en drink hij zijn bier en praten we over de verwachtingen van onze ouders, onze eigen verwachtingen en onze mislukte relaties. Plots keert hij zich naar me toe en kust me. Het is een goede kus; een zachte, maar geoefende, één die smaakt naar meer. Er zit geen passie in, maar passie is over het algemeen ver te zoeken om zes uur 's morgens; in ieder geval niet op een stoepje naast een nachtwinkel vlakbij de Vrijdagsmarkt. Het begint licht te worden en ik zeg M. dat ik maar eens ga vertrekken en dat hij welkom is om mee te gaan. De uitnodiging komt eerder voort uit mijn tegenzin om de lange wandeling alleen te ondernemen dan uit het verlangen naar gezelschap in mijn bed. Hij vraagt of ik condooms in huis heb en dan slaan we nog wat bier in voor onderweg. De kerel van de nachtwinkel draagt een T-shirt met "Hold my beer, while I kiss your girlfirend."
Het bier is noodzakelijk want het is een tocht van drie kwartier op zijn minst, maar we halen het en hebben zelfs nog energie over om één van mijn twee condooms op te gebruiken. Of beter gezegd, hij had nog energie, de energie om twee keer klaar te komen terwijl ik het al lang had opgegeven. Hoe ironish dat je pas aan seks toe komt als je zat bent en dan te zat bent om aan seks te doen.
De uren die volgen, draai en keer ik en woel ik in mijn bed en wens ik dat hij zou opstaan om door te gaan. Rond de middag wordt M. wakker en geeft me een knuffel en maak ik eiersalade voor op zijn boterhammen. We roken een sigaret en drinken koffie en roken nog een sigaret en we praten over het leven. Oh ja, en dan belt zijn vriendin. Tijd voor hem om door te gaan.
