omdat mijn vrouwke haar blog toch niet gebruikt en ik ook graag verhaaltjes schrijf zal ik hier mijn kleine leventje neertokkelen. Het is goedkoop en ecologisch ook want dan kunnen de bomen blijven groeien en kan ik ze lekker onderplassen wanneer ik daar toevallig passeer. Bovendien verlies ik mijn blaadjes altijd of vrouwke gooit ze bij het oud papier omdat ze mijn hanepoten niet kan lezen.. Vandaag dus mijn eerste stukje op dit papier dat geen papier is. Het is een heel speciale dag want het zou moeten vriezen maar het vriest niet. Toch hebben ze het heel de tijd over de vorst op de televisie en ze hebben ook gezegd dat hij er niet was toen ze zijn feest in gang staken. Toch raar die mensen die vieren iemand die er niet is.Nu moet ik stoppen want mijn baasje komt thuis ik ga blij gaan zijn aan de deur want vandaag heb ik heel lang moeten wachten tot hij naar huis kwam, daarom ben ik nu dubbel zo blij. Ik ben ook blij dat mijn baasje geen vorst is anders kwam hij niet. tot morgen
Ho, ho, wat heb ik slecht geslapen vannacht. Dat kwam zo, omdat mijn baasje zo laat thuis was, heb ik mijn kommetje laat uitgegeten en toen kon ik niet slapen en toen ik wel sliep droomde ik. Het was een echt nachtpaard dat mijn droom kwam binnengelopen. Ik droomde dat ik weer in een kot zat, in Anderlecht. Niet Anderlecht van het voetbal maar Anderlecht van de weide, de vee-weide, dat is een asiel voor alle hondjes, katjes, konijntjes, kippetjes, koetjes, ganzen, pony's, apen, ezels en nog veel meer dieren die geen baasjes meer hebben omdat hun baasjes hen niet meer willen of niet meer kunnen voor zorgen. Ik heb daar dus gewoond in een hok met ijzeren tralies. Samen met een andere hond en die was zo rap dat hij altijd al mijn eten opat ( dat is eigenlijk niet waar maar ik had wel altijd honger, omdat ik nog zo jong was, nog maar 6 maanden). Ik zat altijd door de tralietjes te kijken of mijn baasjes niet terug kwamen want ik hield heel veel van hen ik dacht dat het maar voor even was. De andere honden lachten mij uit en zeiden dat baasjes nooit terug kwamen als je daar eenmaal zat en dat je je best moest doen om lief te kijken naar de mensen die op bezoek kwamen omdat die je dan misschien mee zouden nemen en je zo een nieuw huis zou krijgen. Ik deed mijn best en sprong heel hoog omhoog als de mensen op bezoek kwamen maar niemand wilde mij...misschien omdat ik zo hoog sprong. Of misschien omdat ik twee grote pukkels op mijn kop heb. Ik weet ook niet hoe die daar komen maar ze zitten er en ik moet er mee leven. Ik heb daar heel lang gezeten in dat kot wel twee lange maanden en alle andere honden zeiden dat ik niet moest denken dat er ooit nog iemand zou komen om mij mee te nemen. Dat droomde ik dus maar toen ik wakker werd, lag ik tussen de baasjes op een zacht bed. Ik werd er helemaal blij van en likte, heel eventjes maar de hand van mijn baasje. Toen vloog ik van bed. Maar dat was niet erg want toen ik over het randje keek zag ik dat ik wel baasjes heb. Ik heb er meer dan twee. Mijn baasje en vrouwke wonen altijd bij mij maar ik heb nog een vrouwke in Parijs, dat is femeltje. Ik hou heel veel van femeltje maar ik zie haar niet veel. Soms komt ze met een grote lange trein naar huis en dan is ze na een keer slapen alweer weg. Ik wou maar dat die trein niet zo haastig was. Mijn andere baasje woont in Gentdat is Sietse. Ik hou heel veel van hem, hij vecht altijd met mij. Hij hoopt altijd dat hij zal winnen maar ik ben veeeeeeeeeel sterker dan hem en daarom win ik altijd. Mijn baasje uit Gent heeft ook een vrouwke, dat is loezeke, loezeke is lief maar ik doe haar altijd niezen en dat is niet express maar het gebeurt wel. Dan pakt zij een pilleke en dan moet zij niet meer niezen, gelukkig maar. Sietse en Loezeke waren met mijn baasjes mee toen ze mij kwamen halen in Anderlecht. Dat ging zo, ik was juist gaan kijken in onze kom als er nog was korrelkes inlagen toen de andere hond blafte. Het was een 'goedendag, ik doe mijn best blaf' ik haastte mij dus om ook aan de tralietjes te gaan kijken en mijn sprongskes te tonen. Toen zag ik voor het eerst mijn vrouwke, zij keek niet naar de andere hond en ze stak haar hand uit naar mij, door de tralies, ze was niet eens bang, en zei:' ha prutske, en ga jij mee met ons naar huis?' Toen heb ik gesprongen, zo hoog, dat ik met mijn kop tegen het plafond vloog en nog een pukkel bij kreeg...maar zo kreeg ik baasjes.
het eerste fotootje is een fotootje van mijzelf met femeltje. Omdat ik nog zo een klein hondje ben mag ik soms bij haar op de schoot en ik wou ook nog een fotootje van sietse tonen maar toen kreeg ik dat er niet op en daarom zet ik het hier. Dit is sietse die een klein hapje eet. Nu doet hij dat zo niet meer omdat hij veel moet trainen niet om met mij te vechten en hij dan heel misschien eens wint maar wel omdat hij heel goed met de fiets wil kunnen rijden. Niet zomaar een fiets hoor maar zo een raar lomp ding op dikke banden. En soort tank voor op bergen en in bossen. Ik ga daar ook graag maar ik heb daar geen fiets voor nodig. Mijn vriend wil daar koersen gaan rijden en nog winnen ook, dan wint hij toch eens, hoewel als ik meeloop... ik kan rap lopen. Hij wil winnen van een zekere filip, dat is een soortement kampioen met zo'n tankfiets maar nu rijdt hij niet meer omdat hij de verkeerde pillekes heeft gepakt. Neen, neen, niet omdat hij moest niezen van mij maar omdat hij rapper wilde rijden en die pillekes mochten niet. Volgend jaar zal die filip dan weer op zijn fiets zitten. Ha hij zal nogal raar kijken als mijn sietse hem plots voorbij rijdt... zonder pillekes.
