Te lang geleden alweer kwam het laatste bericht op deze weblog. Maar nu willen we verder nadenken over God, de schilder van een fraai landschap (of idee of ontwerp). God waagde het om als een van de eerste dingen een aarde te schilderen. Een aarde waarop het voor de mensen leefbaar is. Met het vele groen op aarde was het een mooi bewoonbaar geheel. Na zoveel jaren is het vaak voor mensen allemaal niet zo leefbaar meer. Het lijkt net of de schilder daar niet aan gedacht heeft. Er is iets mis gegaan. Nee, het is niet waarschijnlijk, dat de schilder iets over het hoofd zag. Maar, als we het over de God van Israël hebben, hebben de rabbijnen daar dan iets over te zeggen? Zij lezen al honderden, zo niet duizenden jaren hun geschriften. Zij hebben ook wat over die schilder, die God te zeggen. Het lijkt erop, dat zij deze God met grote eerbied benaderen, want zij willen niet eens Zijn naam uitspreken. Dat is wel opvallend. Die rabbijnen zeggen wel dat hun God de wereld maakte. Een waar kunststuk, als je hen moet geloven. Ja, over het ontstaan van de wereld waarin wij leven is al zóveel gefilosofeerd, je weet niet waar je moet beginnen en waar je moet eindigen met erover lezen en nadenken. Elke godsdienst heeft wel zo zijn eigen verhaal. Dan is er wel steeds sprake van een God, een opperwezen, een grote geest, die het alles maakte. Als je het mij vraagt is die God de totaal andere. Anders dan mensen. Dat moet wel. Stel je voor dat God zo als de mensen zou zijn! Ja, God. Wat denk je dan als je die drie letters leest? Je denkt als mens toch minstens een paar keer in je leven na over waar je vandaan komt. En waarom je hier op aarde bent, zestig, zeventig, tachtig jaar. Korte tijd. Waar ga je dan naartoe? Zou het echt allemaal met de dood afgelopen zijn? Heeft het allemaal wel zin wat ik doe? Hele moeilijke vragen. De schilder heeft daar een antwoord op geschilderd? Laten we kijken, of hij dat gedaan heeft. Daarover een volgende keer meer.

Shalom aan alle lezers,
Dalèth