Te lang geleden alweer kwam het laatste bericht op deze weblog. Maar nu willen we verder nadenken over God, de schilder van een fraai landschap (of idee of ontwerp). God waagde het om als een van de eerste dingen een aarde te schilderen. Een aarde waarop het voor de mensen leefbaar is. Met het vele groen op aarde was het een mooi bewoonbaar geheel. Na zoveel jaren is het vaak voor mensen allemaal niet zo leefbaar meer. Het lijkt net of de schilder daar niet aan gedacht heeft. Er is iets mis gegaan. Nee, het is niet waarschijnlijk, dat de schilder iets over het hoofd zag. Maar, als we het over de God van Israël hebben, hebben de rabbijnen daar dan iets over te zeggen? Zij lezen al honderden, zo niet duizenden jaren hun geschriften. Zij hebben ook wat over die schilder, die God te zeggen. Het lijkt erop, dat zij deze God met grote eerbied benaderen, want zij willen niet eens Zijn naam uitspreken. Dat is wel opvallend. Die rabbijnen zeggen wel dat hun God de wereld maakte. Een waar kunststuk, als je hen moet geloven. Ja, over het ontstaan van de wereld waarin wij leven is al zóveel gefilosofeerd, je weet niet waar je moet beginnen en waar je moet eindigen met erover lezen en nadenken. Elke godsdienst heeft wel zo zijn eigen verhaal. Dan is er wel steeds sprake van een God, een opperwezen, een grote geest, die het alles maakte. Als je het mij vraagt is die God de totaal andere. Anders dan mensen. Dat moet wel. Stel je voor dat God zo als de mensen zou zijn! Ja, God. Wat denk je dan als je die drie letters leest? Je denkt als mens toch minstens een paar keer in je leven na over waar je vandaan komt. En waarom je hier op aarde bent, zestig, zeventig, tachtig jaar. Korte tijd. Waar ga je dan naartoe? Zou het echt allemaal met de dood afgelopen zijn? Heeft het allemaal wel zin wat ik doe? Hele moeilijke vragen. De schilder heeft daar een antwoord op geschilderd? Laten we kijken, of hij dat gedaan heeft. Daarover een volgende keer meer.
Vorige week kwam de vergelijking tussen God en een schilder naar voren. Een schilder die een mooi landschap op het doek wil krijgen en eerst uitdenkt hoe dat het beste kan. Daarna worden de kleuren verf op het palet gedaan en waar nodig gemengd, zodat de ideale combinatie klaarligt. Zo is God ook aan de slag gegaan. Hij heeft eerst het hele 'landschap' bedacht en had vooraf al het eindresultaat voor ogen, met alle kleuren die daarvoor nodig zijn.
Zo is het ook gegaan met de hele geschiedenis zoals de mensen die kennen. Veel mensen hebben allerlei ideeën over het wat en hoe en waarom alles gaat zoals het gaat en gegaan is. Mensen geloven vaak nog wel, dat er 'iets' is wat hoger is dan zij zelf. Het zou mensen van veel onzekerheid af helpen, als het zo zou zijn, dat er een groot en machtig wezen zou zijn, die zorgt voor een goed einde. Zoals veel verhalen eindigen met: '....en zij leefden nog lang en gelukkig'. Je kijkt om je heen en ziet al die ellende op de wereld, al die dingen die fout gaan, het lijkt wel de wet van Murphy!
Misschien hoop je wel op een goede afloop, maar je gelooft er eigenlijk niet meer in. Misschien teleurgesteld door negatieve ervaringen met mensen die je hoop de grond in boorden, door hun bedrog, list en verkeerde bedoelingen. Of je bent het zat dat zoveel mensen uit naam van geloof elkaar vermoorden. Dat is al zo vaak gebeurd in de geschiedenis (de kruistochten bijvoorbeeld). Of kort geleden, het vermoorden van Joden, zigeuners, gehandicapten, homo's, en dat volgens een vooropgezet plan (1933-1945). Te gruwelijk om aan te denken. Mensen lijken er niets van te leren. Het gaat maar door, in het Midden-Oosten dagelijks geweld, vaak uit naam van een godsdienst, een religie.
Het lijkt er dan wel op, dat er helemaal geen machtig wezen is, dat door christenen 'God' wordt genoemd, die almachtig is, en zo in kan grijpen. Maar er gebeurt niets! Zo lijkt het. Misschien is het wel zo: God, de grote schilder, is nog niet klaar met dat schilderij. Hij is bezig met een stuk op dat doek te krijgen wat niet zo mooi is. Maar wel nodig om het schilderij compleet te krijgen en iedereen versteld te doen staan.
Daar kun je het dan zo moeilijk mee hebben. Zou het waar zijn? Zou er dan toch een God zijn, die wel precies weet waar Hij mee bezig is en bij de laatste penseelstreken toont dat niet de mens, maar Hij het laatste woord heeft. En dat de wet van Murphy ineens omgedraaid wordt en alles niet echt fout ging, maar precies past(e)?
Maar dat foute wat door veel mensen steeds gedaan wordt dan? Kan God dat niet stoppen? Eindelijk eens een keer? Jawel, God is bij machte -want Hij is God- dat te stoppen, van het ene op het andere moment.
Ieder, die dit leest: van harte welkom. Als je ergens komt waar veel mensen bij elkaar zijn, is het fijn dat je je aanvaard voelt. Je hoort er bij! Ergens een begin mee maken, is soms best lastig. Zeker als je bijvoorbeeld aan een nieuwe baan begint, is de eerste dag vaak spannend. Een nieuw begin! Dat is ook als je iemand leuk vindt en hem of haar beter wil leren kennen. Een eerste afspraak is dan ook een drempel waar je over moet gaan. Misschien met kloppend hart in je keel. Elke dag kent een begin. Opstaan, misschien ervaar je het wel als een sleur, de dag die komt. Of juist als heel erg spannend. Omdat je weet, dat er allerlei nieuwe dingen gaan gebeuren op die dag, allemaal 'beginnen'.
Zo is God ooit een keer begonnen. Misschien ook met kloppend hart in de keel. De Bijbel zegt iets over dat begin in Genesis 1:1. 'In een begin schiep God de hemel en de aarde'. God begint ergens mee! Mensen wijzen weleens met een vinger naar een ander en zeggen: 'Jij bent begonnen!' of: 'Hij begon ermee!' Je zou tegen God kunnen zeggen: 'U bent begonnen!'. En als je heel goed en kritisch om je heen kijkt, spreek je die laatste zin misschien met het nodige verwijt uit. Al die ellende.... en dat misschien wel heel dichtbij, in je eigen leven.
God is begonnen. Maar....God is geen mens. Hij schiep. En je kunt daarover al struikelen. Evolutie? Grote oerknal, eens? God begint ergens aan. Maar, als je nu om je heen kijkt, kan het gevoel je bekruipen, dat er iets grondig mis is gegaan. Was dit wat Hij wilde? Als je een kunstenaar, bijvoorbeeld een schilder, vraagt wat die in het hoofd had toen er een mooi landschap op het doek moest komen, dan zou die zeggen: 'Nou, ik wilde er iets moois van maken'. Die schilder gebruikt de kwast, het palet met verschillende kleuren verf: rood, blauw, groen, geel, wit..... Op het palet worden ook kleuren gemengd. Van een afstand lijkt dat dan een zootje. Je denkt: 'dat wordt niks!' Maar je vergeet intussen naar het schilderij zelf te kijken. Dat krijgt langzaam maar zeker vorm. Een prachtig mooi landschap. Je kan God zien als een soort schilder. Hij is bezig iets moois op het doek te krijgen. Hij is ooit begonnen. Het spannende is: maakt Hij dat nog een keertje af ook? Wat zou het einde dan zijn? Mooi? Of maakt dat schilderij een grote ondergang mee?
We willen in de komende tijd kijken naar dat schilderij, waarmee Hij eens begon. Met welke kleuren Hij schildert. En we ontdekken misschien, wat voor een (levens)kunstenaar God is.
