- Rijden met knooppunten in België: perfect te doen
- Rijden met knooppunten in Nederland: niet te doen, je zou er de hele tijd een kaart bij moeten nemen.
- Neem steeds een gedetailleerde kaart mee.
- Navigatie is OK maar niet heilig makend.
- Waterdichte reistassen zijn een must, mijn keuze was gelukkig dik in orde.
- Neem niet te veel kleren mee. Ik vervang bvb volgende keer mijn short en mijn korte broek door 1 afritsbroek.
- Steeds Cash geld bij hebben voor onvoorziene omstandigheden zoals een overzetbootje, ...
- pijnstillers en ontstekingsremmende zalf voor de gewrichten en de spieren moet je voorzien, evenals recuperatiezalf voor spieren en zitvlak.
- Rijd aan de kust van zuid-west naar noord-oost, dan heb je wind in de rug en verloopt alles net iets vlotter.
- Het rijden met knooppunten in België levert hele mooie routes op. Je moet alleen allert blijven om de bordjes te zien staan. Bij twijfel kijk eens
achterom want dit systeem moet in 2 richtingen kloppen.
- De keuze van een iets grotere tent heb ik me niet beklaagd, zeker niet met het slechte weer . Een beetje luxe is niet verkeerd. Het is vakantie en die
Het heeft heel de nacht non-stop geregend. Om 5u30 viel de laatste druppel. Om 6u00 sta ik op en begin ik in te pakken. Ik wil vroeg vertrekken want ik heb meer dan 130 km voor de boeg o.a. door de Zwalmstreek met al zijn kasseien en zijn klimmetjes. Om zeven uur is alles ingepakt en begin ik te fietsen. Ook de regen begint terug roet in het eten te gooien. Om 7u30 ben ik in Oudenaarde. Het Centrum van de Ronde van Vlaanderen is gesloten tot 10u00. Dan maar geen koffie drinken, enkel een fotootje nemen en dan verder naar huis door de regen. In de Zwalmstreek komen de hellingen, meerdere malen lees ik op mijn Garmin stijgingspercentages van boven de 10%. Zonder 1 voet aan de grond te zetten, weet ik ze allemaal te overbruggen. Ik voel me toch een beetje een kampioen. De zwaarste klus waren de kasseien in de regen en de zwaar beladen fiets. Wat een tijd verlies ik op deze stukken!
Om 11u00 trek ik mijn Craft regenjasje uit. De laatste rechte lijn naar huis is begonnen. Met de wind in de rug maak ik het tijdverlies van op de kasseien terug goed. Via Aalst, richting Breendonk en dan verder via Klein-Willebroek naar Lier. Een laatste tussenstop maak ik bij Bicyclette in Duffel. Een lekker kopje koffie drinken en wat napraten over de trip. Maarten van Bicyclette had namelijk voor mijn juiste kledingkeuze gezorgd en omdat deze winkel een specialleke is onder de wielerwinkels, hoort hij zeker thuis in het rijtje van shops die ik de voorbije week heb bezocht.
Het einde is in zicht. 15 km later ben ik thuis.
Tent opstellen om te laten drogen, bagage uitpakken en in bad!
De fietsvakantie zit erop, een vervolg zit er zeker in.
Een hele nacht onweer en bakken regen. De wei waar mijn tent staat is omgetoverd in een bijna moeras. Gelukkig stond ik op het hoogste punt van de wei. Maar met al die neerslag moet ik toch zeggen dat mijn tentje waterdicht blijkt te zijn. Helaas moet ik de tent weerom nat inpakken. Maar ook dat begin ik gewoon te geraken.
Om 8u00 sta ik aan de receptie om mijn GPS op te halen. De mensen van de camping waren zo vriendelijk om die voor mij op te laden. 10 minuten later zit ik op de fiets richting Vlaamse Ardennen. Het is ondertussen droog en ik hoop dat de bui van 6u00 deze morgen de laatste is geweest. De pijn in mijn knie is er nog steeds maar ik rijd van de kust weg, dus dat moet wel lukken met de wind langs opzij in plaats van op kop.
Het eerste gedeelte van de dag fiets ik door de Ijzervlakte. Ik was er mij niet van bewust dat de flora en fauna er zo mooi is. Van vervuiling is er bijna geen sprake op een leeg chipszakje en een kapotte strandbal van Natuurpunt na. Hopelijk zijn die strandballen snel afbreekbaar.
Na de ijzerstreek met zijn vele waterwegen en slechts een 10-tal auto's voor ik Ieper bereikte, beginnen de hellingen. Ik vind het zelfs leuk en als ik mag kiezen: liever hellingen i.p.v. de wind op kop. Bij een helling zie je tenminste het einde, de top. De kilometers verlopen vloten het weer is uitstekend, soms wel te warm.
Goed op schema kom ik aan op camping Panorama in Kluisbergen. Ik krijg een plaatsje toegewezen. Terwijl ik begin op te stellen komt er een Canadese Engelsman op de fiets toe. Ook hij zoekt een plaatsje. Ik nodig hem uit om bij mij te staan. Op de manier kunnen we de kosten wat delen. Na het opstellen begint het eten-ritueel, de afwas en een douche. Nadien ga ik mijn collega fietser een koffie drinken met de winst die we gemaakt hadden door onze plaats te delen.
Later begin ik weer aan de voorbereidingen voor mijn laatste dag en kruip ik terug onder de wol. Het begint weer te regenen, maar het kan mij niet schelen ik lig droog, net als mijn fietske, en trouwens, morgenavond zijn we toch thuis. Voor mij een bad en een pizza.
Om 6u00 word ik wakker. Het is droog. Ik besluit eerst te gaan douchen om nadien in te pakken en te vertrekken. Het is een heerlijk warme douche. Spieren voelen goed aan en de pijn in mijn knie is blijkbaar weg. Wanneer ik uit de douche kom, regent het voor de verandering. Gevolg: weer nat inpakken. Om 7u30 zit ik op de fiets richting overzetboot. Ik tracht me in te checken maar het ticketmachine weigert dienst. De man van dienst opent het deurtje dan maar manueel zodat ik door kan. 20 minuten op zee, dat is weer eens wat anders. Het weer is ondertussen droog.Als ik in Breskens terug voet aan wal zet zijn er toch terug van die donkere dreigende wolken en veel wind. Ik vertrek weer met de knooppunten, moet even omrijden voor wegenwerken en word daar getrakteerd op een platte achterband. Een joekel van een stuk glas in m'n band. Ik zet me aan de kant, begin de bagage af te laden en krijg weer een regenvlaag over mij heen. Benieuwd of ik in deze omstandigheden een band kan plakken. Die zelfklevende plakkers, vergeet het maar. Dan maar op de klassieke manier met lijm. Wonder boven wonder, na het oppompen blijkt de band hard te blijven. Terug verder fietsen met nu en dan een regenbui. Een uur later sta ik terug plat. Blijkbaar had mijn rustineke het niet gehouden. Deze keer de grote middelen. Wiel eruit, binnenband vervangen en wiel er terug in. Ik herstel ook nog eens de kapotte band voor het geval dat ... . Ik vervolg mijn rit richting Belgische kust. Onderweg kom ik een Engelsman tegen. Hij was met zijn skateboard en een rugzak met tentje en slaapzak onderweg. Hij was in Luxemburg vertrokken en ging vandaag Brugge nog bezoeken om nadien het Kanaal terug over te steken. In Knokke vraag ik in een fietsverhuurwinkeltje of ik even wat extra druk mag steken op mijn achterwiel. Geen probleem hoor, 1 euro a.u.b. OK dan maar, maar enkel op voorwaarde dat ik ineens mijn handen mag wassen. Gelukkig mocht dat. Ondertussen is het al 10u00 geworden en kan ik eindelijk vertrekken. Ik moet trouwens nog 90 km fietsen. De wind blijft stevig op mij inbeuken maar het blijft verder gelukkig droog. Ik moet door de wind weer zo'n hoge trapfrequentie erop nahouden dat mijn knie weer begint te protesteren. In Oostende houd ik het niet meer en zoek een apotheker. Hij geeft me een tube Voltaren en wat stevige pijnstillers. Ik smeer mijn knie in, neem een pijnstiller en vervolg mijn route. In Vlaanderen kan je duidelijk wel via knooppunten rijden. Het zijn soms lange autovrije stukken die steeds verder brengen. Dit blijft zo door gaan tot de weg ineens ophoudt aan de vaargeul in Nieuwpoort. Mijn verbazing is groot als ik zie dat ik ook hier een overzetboot moet nemen. Deze keer gratis.
De rest van de route wordt een afwisseling tussen het rijden naast de kust en vechten tegen de wind, soms tegen amper 7 km/h met zand in mijn mond enerzijds en anderzijds het rijden in het hinterland waar de wind minder vrij spel heeft.
Om 18u00 bereik ik de camping "ter Hoeve" in Adinkerke (B). 118 km zitten erop. Ik hoop dat dit mijn zwaarste dag is geweest. Morgen rijd ik terug het land in met dan hopelijk een beetje wind in de rug. Nu nog de dagelijkse rituelen: tent op zetten, pasta koken, eten, douchen, de rit van morgen voorbereiden en dan snel slapen.
Het is 6 uur in de ochtend. Mijn wekker loopt af, maar eigenlijk ben ik al wakker. De zon schijnt! De wereld glinstert onder een natte film van dauw. Het wordt dus weer nat inpakken, maar dat deert niet. Ik heb ondervonden dat dat geen enkel probleem oplevert. Ik heb heerlijk geslapen en ik ben er klaar voor. Ik ben veel te vroeg klaar want ik kan maar eerst om 9u00 mijn douche sleutel gaan terug geven om zo mijn waarborg terug te krijgen. Nadat alles ingeladen is, begin ik alvast uit te zoeken welke richting ik uit moet. Een paar foto's nemen en dan is het negen uur. Ik begeef mij naar de receptie van de camping, krijg mijn waarborg terug en krijg nog wat uitleg over hoe ik het beste rijd. Opnieuw vertrek ik met de knooppunten. Het blijkt te kloppen. Na 10 km vrees ik het ergste. Ik zie in de verte een oudere man fietsen, spurt er naartoe om hem de weg te vragen. Ik vertel hem dat ik met de knooppunten naar Vlissingen rijd en dat ik vrees dat ik verkeerd zit. "Je rijdt een tweetal km terug, ga dan de brug over en vervolg via de dijk. Je bent niet niet de eerste hoor, vorige week vroeg me nog een vlaming hoe dat hier zat met die knooppunten", antwoordt hij mij. Als je het mij vraagt kan je de knooppunten gebruiken, maar zie dat je op zijn minst de kaarten bij hebt, zodat je kan nazien waar je zit als je ineens andere nummers te zien krijgt. Nadat ik de raad van de oude man heb opgevolgd ben ik wat blijven gokken, heb ik de knooppunten en de GPS gebruikt om in de juiste richting te fietsen. De omgeving is prachtig maar wat kan het hier waaien. Ik tel de omwentelingen van de windmolens. 30 omwentelingen per minuut. Dat moet te achterhalen zijn hoeveel windkracht er hier aan het spelen is tegen mijn rijrichting in. De trapfrequentie stijgt om toch nog een beetje vooruit te geraken. Mijn linkerknie begint te protesteren. Even proberen of Panadol de pijn kan onderdrukken, hoewel ik vrees dat dat niet het geval zal zijn. Ik neem dan maar een snoepbeertje van Liezelot, kwestie van mezelf een beetje te verwennen.
De uitzichten blijven verrukkelijk en ik ben duidelijk niet de enige vakantiefietser die voor deze mooie omgeving koos, alleen: al de anderen rijden in de andere richting. Deze route rijd ik vast nog eens opnieuw maar dan ook in de andere richting, met de wind in de rug! Enfin, je hoort me niet klagen hoor, het is en blijft genieten.
Om 14u30 kom ik aan op de camping in Vlissingen, De Nolle B.V. Het is de duurste camping tot nog toe en ook de slechtste. Voor de uitbater moet je ook een groot gevoel voor humor hebben want hij is nogal een grapjas. Ik zoek een plekje gras in de zone voor trekkerstentjes maar ik moet mijn tent opstellen op een ondergrond van steentjes. Hopelijk geraakt mijn grondzeil niet beschadigd op deze ondergrond. Ik leg mijn slaapmatje in het midden van de tent zodat ik er telkens kan gaan opzitten om geen druk te zetten rechtstreeks op het grondzeil. Liever wat voorzichtig zijn, het is trouwens ook minder pijnlijk voor mijn knieën.
Ik ben vandaag halfweg, dus besluit ik dat ik vandaag ga uit eten. Ik ga eerst nog een brood halen voor morgen en de plaats zoeken waar morgenochtend de fietsveer naar Breskens vertrekt. Op mijn terugweg verken ik nog even het oude stadsgedeelte van Vlissingen. Best gezellig. Na mijn terugkomst op de camping ga ik nog even gratis douchen en even andere kleren aan doen. Vervolgens ga ik het restaurant van de camping eens uit proberen. Restaurant "De Schelp" is momenteel al open maar er zit nog geen volk. Ik vraag of ik al kan eten en of ik er mijn GPS kan opladen. Beiden zijn mogelijk. Ik zet me aan een tafeltje met een uitzicht op een mooie oude Constructam Caravan. Ik bestel een biefstuk met champignons en als dessert een ijsje met bananesaus. Lekker was het! Ik neem rustig de tijd om hier nog mijn dagboekje in te vullen.
Terug in mijn tent doe ik weer de dagelijkse voorbereidingen voor de tocht van morgen. Nadien kruip ik in mijn slaapzak, in de hoop morgen wakker te worden zonder al te veel pijn in mijn knie.
De eerste nacht op een matje in een tentje heeft zijn sporen nagelaten. Ik ben opgestaan met pijn in al mijn botten, met veel snot en met hoofdpijn. Dit zal de ziekte van de eerste nacht wel zijn. Nu maar hopen dat vooral die hoofdpijn snel verdwijnt. Blijven liggen helpt niet, dus sta ik maar op. Het is 7u30. Alles ligt nat na een nacht vol neerslag. Mijn ontbijt neem ik in mijn tent. Een paar granenrepen en peperkoek en ik kan m'n dag beginnen. Ik trek mijn fietskleren aan, vul mijn fietstassen, zet mijn fiets buiten en begin mijn tent af te breken. Het is niet erg leuk als je de tent nat moet inladen, maar wachten tot alles droog is heeft geen zin. Er staat teveel op het programma vandaag om mijn vertrek uit te stellen.
Om 8u30 vetrek ik richting Rotterdam via de knooppunten. Een paar kilometer later besef weer eens dat ik de knooppunten kwijt ben. Dit is hopeloos! In Nederland kan je niet van punt A naar punt B met knooppunten. Dan maar via GPS rijden. Eenvoudig is dat ook niet maar het lukt al wat beter. Tegen 10u45 bereik ik mijn eerste doel. Met een hoofd dat nog steeds barst, bestel ik een koffie verkeerd in het Tourcafé van Rotterdam. Ik ben de enige in de zaak. Straks, zo vertelt men mij, loopt het hier terug vol om naar de tour de France te komen zien. Het is er leuk ingericht met allerlei tour-attributen zoals truitjes, fietsen, foto's van weleer, ... Ik stap terug op mijn fiets om mijn volgende traject aan te vatten. De rit gaat nu naar Lola Bikes & Coffee. Door de miezerige regen tracht ik Rotterdam te verlaten. Dat valt niet mee. Wel vijf keer kom ik terug op dezelfde plaats. Enfin na een uur proberen ben ik dan toch op weg naar Den Haag. Via de fietswegwijzers en mijn GPS geraak ik in Den Haag. Het is 12u30 en ik stap binnen in de shop op de Noordeinde 91. "je mag gerust je fiets binnen zetten" verwelkomt de eigenaar mij, maar ik laat mijn beladen ros buiten staan, vlakbij het raampje waar ik mij neerzet. Ik bestel een koffie en 2 croissants. Ik besluit ook maar 2 Panadols in te nemen tegen die hoofdpijn. Op mijn duizendste gemak geniet ik van de koffie, de croissants en de omgeving. Overal fietsen. Mijn hoofdpijn ebt langzaam maar zeker weg en ik besluit om de fietsen in deze winkel eens van dichtbij te gaan bekijken. Het zijn stuk voor stuk pareltjes. Hier kom ik zeker nog eens terug.
Het is ondertussen al even in de namiddag. Ik moet nog 55 km gaan, zou ik dat wel doen of zoek ik in de buurt een camping? Ik besluit toch door te gaan tot in Hellevoetsluis. Mijn hoofdpijn en de regen zijn weg, de zon begint zelfs te schijnen. Tijd om mijn zonnecellen hun werk te laten doen. Tegen de wind in vervolg ik mijn route. Om half 4 stopt mijn route. Hier ben ik duidelijk genoodzaakt om de boot te nemen. Voor 1euro 20cent word ik overgezet aan de Maassluis - Rozenburg. Door de kou en de wind had ik namelijk geen zin om te gaan zwemmen.
Na een heerlijke pauze van 15 minuutjes op de boot, moet ik terug op de fiets en maar stoempen. Stoempen tegen de wind tot op de camping.
Rond 17u00 kom ik aan op camping Weergors in Hellevoetsluis. Ik krijg een plaats toegewezen, stel mijn tent op zodat die eindelijk kan beginnen drogen na die natte nacht. Ik loop nog even binnen in het camping-winkeltje voor een brood en 2 flesjes Coca-cola: ééntje voor vandaag en ééntje voor morgen onderweg. Vanavond eet ik deel 2 van de pasta Pesto met wat brood. Het brood smaakt me enorm, dit heb ik blijkbaar wel wat gemist. Na het eten even een afwaske doen. Nadien geniet ik van een warme lange douche. Heerlijk voelt het aan wanneer dat warme water mijn nek ontspant. Fris gewassen zet ik een koffieke. Genietend van de koffie maak ik mijn dagverslagje.
Straks nog mijn tanden poetsen en dan hopelijk wel een goede nachtrust, want morgen is het tegen de wind in naar Vlissingen, 98km via de knooppunten, 256km volgens de navigatie. We zien morgen wel hoe we dat aanpakken.
Voor de geïnteresseerden weer de GPS info via onderstaande link:
Hopelijk zijn die strandballen snel afbreekbaar.
Om 6u00 word ik wakker. Het is droog. Ik besluit eerst te gaan douchen om nadien in te pakken en te vertrekken. Het is een heerlijk warme douche. Spieren voelen goed aan en de pijn in mijn knie is blijkbaar weg. Wanneer ik uit de douche kom, regent het voor de verandering. Gevolg: weer nat inpakken. Om 7u30 zit ik op de fiets richting overzetboot. Ik tracht me in te checken maar het ticketmachine weigert dienst. De man van dienst opent het deurtje dan maar manueel zodat ik door kan. 20 minuten op zee, dat is weer eens wat anders. Het weer is ondertussen droog.Als ik in Breskens terug voet aan wal zet zijn er toch terug van die donkere dreigende wolken en veel wind. Ik vertrek weer met de knooppunten, moet even omrijden voor wegenwerken en word daar getrakteerd op een platte achterband. Een joekel van een stuk glas in m'n band. Ik zet me aan de kant, begin de bagage af te laden en krijg weer een regenvlaag over mij heen. Benieuwd of ik in deze omstandigheden een band kan plakken. Die zelfklevende plakkers, vergeet het maar. Dan maar op de klassieke manier met lijm. Wonder boven wonder, na het oppompen blijkt de band hard te blijven. Terug verder fietsen met nu en dan een regenbui. Een uur later sta ik terug plat. Blijkbaar had mijn rustineke het niet gehouden. Deze keer de grote middelen. Wiel eruit, binnenband vervangen en wiel er terug in. Ik herstel ook nog eens de kapotte band voor het geval dat ... . Ik vervolg mijn rit richting Belgische kust. Onderweg kom ik een Engelsman tegen. Hij was met zijn skateboard en een rugzak met tentje en slaapzak onderweg. Hij was in Luxemburg vertrokken en ging vandaag Brugge nog bezoeken om nadien het Kanaal terug over te steken. In Knokke vraag ik in een fietsverhuurwinkeltje of ik even wat extra druk mag steken op mijn achterwiel. Geen probleem hoor, 1 euro a.u.b. OK dan maar, maar enkel op voorwaarde dat ik ineens mijn handen mag wassen. Gelukkig mocht dat. Ondertussen is het al 10u00 geworden en kan ik eindelijk vertrekken. Ik moet trouwens nog 90 km fietsen. De wind blijft stevig op mij inbeuken maar het blijft verder gelukkig droog. Ik moet door de wind weer zo'n hoge trapfrequentie erop nahouden dat mijn knie weer begint te protesteren. In Oostende houd ik het niet meer en zoek een apotheker. Hij geeft me een tube Voltaren en wat stevige pijnstillers. Ik smeer mijn knie in, neem een pijnstiller en vervolg mijn route. In Vlaanderen kan je duidelijk wel via knooppunten rijden. Het zijn soms lange autovrije stukken die steeds verder brengen. Dit blijft zo door gaan tot de weg ineens ophoudt aan de vaargeul in Nieuwpoort. Mijn verbazing is groot als ik zie dat ik ook hier een overzetboot moet nemen. Deze keer gratis.
We zien morgen wel hoe we dat aanpakken.
