Als er één uitdrukking van toepassing is op Andy Warhol, dan is het wel dat hij 20 jaar geleden het tijdelijke voor het eeuwige heeft geruild. Warhol is eeuwig gebleven en het oeuvre van de artistieke duizendpoot is zo omvangrijk dat ik me er telkens weer over verbaas wanneer hij dat allemaal heeft gepleegd. De reactie van "de maatschappij" op wat halverwege de jaren zestig opgang kende was er één van : "Het zijn allemaal luiaards, leeggangers, druggebruikers, sexverslaafden en nietsnutten".
Lang leve de generatiekloof die toen manifest aanwezig was en waar we ons konden manifesteren als anders dan onze ouders, die in de accordeonmuziek waren blijven steken en niets begrepen van wat er toen gaande was. Er was een subcultuur ontstaan die eindelijk eens degelijk aan de boom van de gevestigde waarden ging schudden. Het eigenaardige aan die subcultuur was dat ze op zich zo mainstream was dat je als het ware van twee partijen kon spreken : pro of contra de evolutie van '68.
De contra's lustten het langharig tuig rauw, want het zorgde voor overlast, het droeg jeans, kende geen normen en waarden, het luisterde naar lawaaierige muziek - dat wàs zelfs geen muziek meer, het gehoorzaamde niet en het wou niet werken. De pro's gingen er in op, leefden zich uit en beleefden een fantastische tijd.En ik kwam tot de vaststelling dat ik 5 jaar te laat geboren was om er helemaal in mee te kunnen gaan. De mentaliteit en de overtuiging waren er echter wel. Dit was het gedroomde leven : vrijheid, blijheid, creativiteit, niet gebonden aan gevestigde structuren. Ik was tien toen ik - door bedlegerige omstandigheden - de beste radiozender aller tijden ontdekte : Radio London. Daar was het te doen! Niet op de "gewestelijke zenders" waar vader en moeder een vaste stek hadden. Naast Radio Londen was 23:00 ook een vaste stek : LP-muziek bij Tineke de Nooij op Veronica. Omdat toen de andere tracks van LP's te horen waren en niet het locomotiefnummer. Niet alleen andere tracks, maar ook andere LP's...
Toen ik - in tempore non suspecto - "Chelsea Girls" in de fantastische Studio Skoop in Gent ben gaan bekijken kwam ik tot het besef dat dit nieuwe genre ver op zijn tijd vooruit was. Wie komt er in godsnaam op het sublieme idee om een film te maken volgens de principes die nu worden gebruikt voor (eerlijke) docusoaps? Eenheid van tijd en van plaats, fly on the wall, het verhaal zelf laten evolueren. De mix van zwart-wit en kleur, een soundtrack die door de filmoperator zelf moest worden gekozen. Enfin, kijken was ondergedompeld worden tot je zelf mee in het Chelsea Hotel zat. En dat was maar één aspect van Warhol. Warhol was een kunstrichting, zoveel is ondertussen duidelijk.
Missen trendwatchers soms de expertise om over één trend voldoende te weten?
Eén van de volgende aanstormende evoluties op het vlak van e-commerce (en heel waarschijnlijk straks nog ruimer binnen de grotere contentaanbieders) is "clickless browsing".
Moet een trendwatcher dan op de hoogte zijn van Web 2.0, Ajax, (asynchroon JavaScript en XML)? Ik vermoed van niet. Het volstaat dat hij op een site terechtkomt waar die technologie gebruikt wordt, vervolgens gegarandeerd een Aha-Erlebniss krijgt en kan inschatten of dat systeem al dan niet in ruimere mate zal gebruikt worden. Meer toelichting : http://blogs.websidestory.com/nl/2006/10/
Probeer http://www.kayak.com eens... Op het eerste gezicht een belachelijk simpel introscherm. Geen overdadige plaatjes of shockwaves waardoor het inladen slechts één flitsje tijd in beslag neemt. Voer dan eens een vertrekplaats en bestemming in en be amazed.
Ander nootje : schoolbank.nl heeft een Vlaamse tegenhanger die http://www.schoolbord.be heet en op drie weken tijd 36.000 inschrijvingen kon genereren. Als dat geen trend is. Genealogie blijft sluimerend aanwezig en steekt af en toe de kop op, maar de reünieneigingen nemen steeds meer toe. Logisch. De leeftijd van de internetgebruikers gaat er ook aardig op vooruit en daar zit zeker een categorie bij die al eens graag in de achteruitkijkspiegel gluurt.
Er zitten er twee bij die de aandacht trekken : Trysumers (wie al eens op de site van kieskeurig.nl is beland, weet wat dit inhoudt) en The Global Brain. Dat laatste wil zoveel zeggen als de intensieve zoektocht naar talent met ervaring.
Ondertussen kijk ik reikhalzend uit naar de volgende editie van het Carrefour-reclameblad. Sinds ik de gewaagde (sic) humor erin heb ontdekt, ben ik een vaste lezer geworden.
Natuurlijk blijft Kim Clijsters van zichzelf, maar zoveel natuurlijkheid, zoveel emotie, zoveel gevoel is niet meteen eigen aan topsporters. Sommigen beschouwen het uiten van emoties als een zwakte. Dat doe je niet vanaf een "bepaald" niveau. Klopt, ik herinner me als de dag van gisteren dat ene Louis Schweitzer, topmanager van Renault, als een koele, berekende kikker de sluiting van Renault Vilvoorde aankondigde. Hij vond het niet eens jammer, want zijn boekhouders hadden berekend dat Vilvoorde te duur was. Ik vraag me af hoe Kim dat in de plaats van Louis had meegedeeld. Helemaal anders. Zeker weten. Ze zou op zijn minst heel veel empathie hebben getoond, het over de gezinnen gehad hebben, over outplacement, over initiatieven in overleg met het beleid... In ieder geval meer dan één koel zinnetje.
En ja, ze had zelfs een leuke boodschap voor haar geliefde : ze denkt aan kindjes. Veel huisje, boompje, beestje zal ze de laatste jaren niet gehad hebben. Het is haar verdorie gegund. Ik betwijfel dat we op de tenniscourts na Kim een speelster zullen ontdekken met minstens half zoveel uiting van gevoelens en oprechtheid. De balans helt bij de meesten in één richting over : winnen. Bij Kim was/is er plaats voor spelen. Spelen in de ruimste zin van het woord : humor, ambiance, optimisme - zelfs met zoveel blessures - levenskracht, drive, evenwicht.
Als je Roland Garros links laat liggen, dan zullen we dat jammer vinden. Maar als dit impliceert dat je daardoor Wimbledon zal winnen, dan gaan al onze duimen omhoog. We proberen de planeten in de gunstigste stand te wringen
Recent ontdekten Californische wetenschappers dat mensen met een beschadiging van de insula (eiland), een klein pruimvormig stukje in de hersenen, meteen konden stoppen met roken. Stel je nu eens voor dat wetenschappers die insula zouden kunnen manipuleren en daardoor ons gedrag zouden kunnen sturen, dan zou dit een revolutie teweegbrengen. Dit is geen science fiction meer, dit is dichterbij dan we denken.
De insula is het deel van de hersenen waardoor we ons "menselijk" gaan gedragen. Neurologen geven nu toe dat dit hersenonderdeel te lang is verwaarloosd omdat stilaan blijkt dat het precies dit onderdeel is dat inzicht kan geven in hoe het voelt om een mens te zijn. De insula is de bron van sociale emoties, zoals verlange en afschuw, trots en vernedering, schuld en boete. Het bepaalt onze morele waarden, empathie en levert het vermogen om emotioneel op bijvoorbeeld muziek te reageren.
De insula is een soort sensor die (mee?) verantwoordelijk is voor het hongergevoel, voor trek in een braadworst, voor de zin in een sigaret of de volgende heroïnshot. Op het vlak van verslaving aan drugs, alcohol, angst of eetstoornissen blijkt de insula het sturende element.
Uiteraard moet er nog veel ontdekt worden over de werking van de hersenen, maar dat bij een hersenscan de insula oplicht als we pijn voelen, meevoelen met anderen, naar grappen luisteren, ons sociaal uitgesloten voelen, we een beslissing nemen om iets te kopen of niet te kopen, een keuze maken uit diverse soorten chocolade is heel belangrijk.
De insula is een soort stuurmechanisme dat naast levensnoodzakelijke impulsen (honger, dorst) om het metabolisme in stand te houden ook subjectieve impulsen oplevert.
Het risico is dus niet denkbeeldig dat "Big Brother" zich hier enorm voor interesseert. Als je koopgedrag met 100% zekerheid kunt bepalen, dan is dat wel de ultieme droom die waarheid wordt...
Je vraagt je af of je wel voldoende te vertellen hebt, je gaat aan introspectie doen en dan merk je dat een aantal onooglijk kleine feitjes na verloop van tijd toch belangrijker blijken te zijn dan op het eerste gezicht leek. Zeker als je vast moet stellen dat de crossmediale maatschappij je in een ijltempo vooruit duwt, dan heb je wel eens zin om de handrem wat aan te trekken, om sommige kortetermijnvisies vanuit een ruimer perspectief te bekijken. Door ze vanuit een andere richting te benaderen. Of om het met een Audi-boutade te zeggen : Rückschritt durch Technik komt vaker voor dan je denkt.
Aan allen die dit lezen : van harte welkom. Aan allen die dit niet willen lezen : ook van harte welkom. Want in één ding ben ik heel fundamentalistisch : open mind, geen beperkingen, blijven lachen en blijven beminnen ! De opstartdatum is niet voor niets 14 februari.
