De 34 matchen van Anderlecht

Serhat scoorde twee keer in de topper tegen Club Brugge (2-2).

1. Anderlecht - La Louviere       6-0
2. Cercle Brugge - Anderlecht   0-2
3. Anderlecht - G. Beerschot     3-1
4. Racing Genk - Anderlecht      3-3
5. Anderlecht - Moeskroen       3-1
6. FC Brussels - Anderlecht      1-1
7. Anderlecht - Roeselare         5-1
8. Lierse - Anderlecht               0-0
9. Anderlecht - Sint-Truiden     3-0
10. Beveren - Anderlecht          0-1
11. Anderlecht - Club Brugge     2-2
12. Lokeren - Anderlecht          2-2
13. Anderlecht - Charleroi         3-1
14. Westerlo - Anderlecht        2-1
15. Standard - Anderlecht        2-0
16. Anderlecht - AA Gent          3-0
17. Zulte-Waregem - Anderlecht 1-2
18. La Louviere - Anderlecht      0-0
19. Anderlecht - Cercle Brugge 2-2
20. G. Beerschot - Anderlecht   2-0
21. Anderlecht - Racing Genk    4-1
22. Moeskroen - Anderlecht     0-1
23. Anderlecht - FC Brussels   2-0
24. Roeselare - Anderlecht       0-2
25. Anderlecht - Lierse            3-0
26. Sint-Truiden - Anderlecht     3-0
27. Anderlecht - Beveren            4-0
28. Club Brugge - Anderlecht      0-2
29. Anderlecht - Lokeren            1-1
30. Charleroi - Anderlecht         1-1
31. Anderlecht - Westerlo           5-0
32. Anderlecht - Standard          2-0
33. AA Gent - Anderlecht            0-0
34. Anderlecht - Zulte-Waregem 3-0

De 28ste landstitel voor Anderlecht zal niet meteen te boek staan als de meest glorieuze in de geschiedenis van paars-wit. Maar ongetwijfeld wel als één van de allerbelangrijkste, met voor het eerst rechtstreekse kwalificatie voor de Champions League. In tijden dat Standard herleeft en Club Brugge onder Degryse een koerswijziging plant, kan paars-wit de vetpotten van het Europese kampioenenbal maar al te goed aanwenden. Ook al stond die Champions League het afgelopen seizoen, net als het jaar daarvoor met 0 op 18, garant voor de nodige frustraties in het Astridpark. Alleen in zijn laatste poulematch, op het veld van Betis Sevilla, wist Anderlecht zijn Europese eer hoog te houden.

Vlotte start
De zomermaanden kondigden zich nochtans als veelbelovend aan voor paars-wit. In Slavia Praag kon Anderlecht overtuigend de Champions League afdwingen en de competitie werd gestart met een 9 op 9, waarbij de teruggekeerde Bart Goor en co meteen hoge ogen gooiden in een 6-0 zege tegen La Louvière op de openingsspeeldag. Het eerste puntenverlies leed Vercauteren in Genk, na een weliswaar wervelende topper (3-3) en met Mpenza in topvorm. De uitwedstrijden bij Brussels (1-1) en Lierse (0-0) waren de eerste voortekenen van het zwakke Anderlecht op verplaatsing. Terwijl Anderlecht hoongelach bleef zaaien in Europa, wist het in de Jupiler League de schade en achterstand op het vormzwangere Standard te beperken. Met twee goals van Akin eindigde de eerste echte topper, thuis tegen Club Brugge, op een draw (2-2).

Zwarte novembermaand
Maar naar het jaareinde toe, sleepte Anderlecht zich richting winterstop. Net in het voor Anderlecht vervloekte Westelse Kuipje kreeg het zijn eerste mentale opdoffer te verwerken (2-1). Tegen Gent (3-0) en met het nodige geluk in Zulte-Waregem (1-2) kwam Anderlecht nog met de schrik vrij, maar op Sclessin mocht paars-wit zich voor het eerst echt zorgen beginnen maken over de titel. Anderlecht werd in Luik door een ontketend Standard van de mat gespeeld (2-0), waarna Vercauteren de nodige kritiek over zich heen kreeg en de crisis in het Astridpark lonkte. Helemaal crisis was het toen paars-wit met een draw tegen Cercle (2-2) en verlies bij Germinal Beerschot (2-0) zijn start in 2006 miste. Vanden Borre was nergens meer en als klap op de vuurpijl viel de vertrekkende Kompany uit voor de rest van het seizoen.

Anderlecht wint toppers
Maar een week later pakte Anderlecht in waarschijnlijk zijn belangrijkste match van het seizoen wraak. Thuis tegen Genk werd het 4-1 en kreeg paars-wit stilaan de beste Frutos te zien. Na Genk pakte Anderlecht 12 op 12, met telkens de Argentijnse targetspits aan het kanon. In Sint-Truiden (3-0) en thuis tegen Lokeren (1-1) werden nog valse noten genoteerd, waardoor de titelstrijd met het ook weifelende Standard uiterst spannend bleef. Met 0-2 winst, dankzij weer twee keer Frutos, kegelde Anderlecht de eeuwige rivaal Club Brugge wel uit de titelstrijd. De laatste rechte lijn richting titel stond helemaal in het teken van de absolute clash tegen Standard. Op die bewuste vrijdag 21 april kregen we nooit het echte Standard te zien, wel beslissende goals van Akin en een juweeltje van de afscheidnemende Zetterberg (2-0).

Zuid-Amerikaanse koers
Omdat Standard het ook op Roeselare liet afweten, kon Anderlecht zich nog een laatste makke prestatie in het Ottenstadion (0-0) veroorloven. Na de galamatch vanavond tegen Zulte-Waregem mag en moet Anderlecht feesten, maar kan het maar beter snel aan zijn toekomst denken. Met het afscheid van de Scandinavische connectie lijken de Brusselse trots en manager Van Holsbeeck de Zuid-Amerikaanse koers met Frutos en Leiva in te slagen. Of dat garant staat voor de nodige (Europese) successen valt nog af te wachten, maar grondige wijzigingen in de kern moeten sowieso doorgevoerd worden. Een kwaliteitsarme kern als de deze moet ene Raymond Goethals zich doen omkeren in zijn graf. Dat dit nog volstaat om de Belgische titel binnen te halen, zegt veel over het niveau van de Jupiler League. Al moet vooral Standard zich voor het hoofd stoten om deze gemiste kans. Arme Rouches. (ODBS)

De Gouden 11 van Anderlecht

Frutos bezorgde Anderlecht met zijn doelpunten zijn 28ste landstitel.

Proto (6):
Wisselde degelijk keeperswerk af met minder fraaie momenten. Zijn naam werd genoemd in het omkoopschandaal, wat zijn zelfvertrouwen geen deugd deed. Seizoenseinde in mineur door zware blessure aan de kruisbanden.

Deschacht (7):
Presteerde heel seizoen op constant niveau. Ontsnapte als enige aan de rotatiedrang van Vercauteren omdat er voor hem op de linksachter geen waardig alternatief voor handen was.

Tihinen (8):
Rots in de branding achterin. Zette met zijn ervaring veel foutjes in de defensie recht en nam de jonge gasten in zijn omgeving op sleeptouw. Pas volgend seizoen, als hij er niet meer is, zal zijn waarde voor Anderlecht duidelijk worden.

Deman (7):
Kreeg de haast onmogelijke opdracht om de geest van Kompany uit het Vanden Stock-stadion te verdrijven, maar slaagde daar wonderwel in. Vaak onopvallend, een goed teken voor een centrale verdediger.

Zewlakow (7):
Groeide stelselmatig uit van pineut tot betrouwbare pion. Beste seizoen ooit bij paars-wit, maar zoekt volgend jaar toch andere oorden op. Met Vanden Borre heeft Anderlecht de ideale opvolger in huis.

Vanderhaeghe (7):
Kreeg in de loop van het seizoen te horen dat zijn contract enkel verlengd zou worden als de titel gehaald werd. Bizarre handelswijze, maar het werkte. Met de oude krijger terug in de basis werd nog amper een match verloren.

Zetterberg (7):
Mister Anderlecht mag met trots terugblikken op zijn laatste voetbalkunstjes. Had het lastig met korte mandekking, maar de vista en het spelvernuft waren nog steeds in ruime mate aanwezig. Zette de kroon op zijn carrière door met een heerlijke vrije trap tegen Standard de titel in het voordeel van paars-wit te beslechten.

Wilhelmsson (6):
De enige die met een flits het stadion in lichterlaaie kon zetten. Viel echter vooral op met ergerlijke schwalbes en had bij momenten te weinig oog voor het ploegbelang. Al bij al te weinig voor iemand met zijn potentieel.

Goor (7):
Nam als stand-in kapitein zijn ploeg tijdens de moeilijke momenten te weinig op sleeptouw. Verbeterde naarmate het seizoen vorderde en had met enkele knappe assists uiteindelijk nog een belangrijk aandeel in de kampioenenviering.

Frutos (8):
Werd als nobele onbekende tijdens de winterstop naar het Vanden Stock-stadion gehaald. Scepticisme maakte al snel plaats voor bewondering en voor de Argentijn het besefte, liep hij met de labels 'steunpilaar' en 'onmisbaar' rond. Met negen doelpunten in elf wedstrijden is daar geen woord van overdreven.

Mpenza (7):
Vond de eerste zeven matchen blindelings de weg naar de netten. Daarna sputterde zijn kanon en verzeilde hij meer dan hem lief was op de bank. Zijn plaats werd ingenomen door Serhat (6), die wel af en toe zijn goaltje meepikte maar de ploeg weinig extras bijbracht.

22-03-2006 om 00:00 geschreven door Brecht&Gertjan

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (20 Stemmen)

Juventus verlengt zijn titel in de Serie A

Juventus is zichzelf opgevolgd als kampioen van Italië dankzij een 0-2 zege op de slotdag op het veld van Reggina. De club uit Turijn verlengde zijn landstitel en telt er nu al 29. Juventus beëindigde het kampioenschap met drie punten voorsprong op AC Milan, dat thuis met 2-1 won van AS Roma. Juve en Milan komen volgend seizoen rechtstreeks in de Champions League uit. Inter Milaan en Fiorentina spelen in de derde voorronde van het kampioenenbal.

Juventus ligt momenteel in het oog van de storm na onthullingen over mogelijke corruptie door de bestuurstop tijdens het vorige seizoen. Toch won het team van coach Fabio Capello zonder problemen tegen Reggina. De Fransman David Trézéguet opende de score na 23 minuten. In de laatste minuut zorgde kapitein Alessandro Del Piero voor het orgelpunt.

LEES OOK: "Juventus manipuleerde vorig seizoen 29 wedstrijden"

Topschutter:

1. Toni (Fiorentina): 31 goals
2. Trezeguet (Juventus): 23 goals
3. Suazo (Cagliari): 22 goals
4. Cristiano Lucarelli (Livorno): 19 goals
5. Sjevtsjenko (AC Milan): 19 goals
6. Tavano (Empoli): 19 goals

Zulte-Waregem wint Beker van België

Tim Matthys viert de bekeroverwinning van Zulte

De spelers van Zulte met de beker in de lucht

In een halfvol Koning Boudewijnstadion (17 000 supporters van Zulte-Waregem en een 7000-tal supporters van Moeskroen) komt Zulte-Waregem, lichtjes favoriet voor de aftrap, al vrij snel op voorsprong na een doelpunt van Leleu in de elfde minuut, op vrije trap van Matthys. Die kwam er na een fout van Besengez op Ibrahim Salou, die zijn wederoptreden maakt en met een masker speelt.

Een snelle voorsprong dus voor de neofiet in eerste klasse, met een afwerking aan honderd procent. Hierna kent Zulte-Waregem niet veel problemen met Moeskroen, dat enkel in de 20ste minuut gevaarlijk is met een kopbal van Custovic die nipt overvliegt.

Op het half uur krijgt Besengez geel na alweer een stevige tackle op Salou, Zulte-Waregem heeft de match in handen en geeft niet veel kansen weg. Integendeel, de 2-0 hangt in de lucht, maar Salou plaatst de bal over.

Zoutloze eerste helft
In een zoutloze eerste helft brengt Leleu Zulte-Waregem al vroeg op voorsprong. Moeskroen is ook dichtbij een goal, maar de kopbal van Custovic gaat naast. Zulte-Waregem houdt de match onder controle, en dreigt nog met schoten van Meert en Salou, terwijl Moeskroen geen enkele uitgespeelde kans meer bij elkaar kan voetballen.

Na de koffie komen beide ploegen weer met dezelfde ploegopstelling uit de kleedkamers. Het eerste kwartier verandert er dan ook weinig aan het spelbeeld: Zulte controleert en Moeskroen is niet bij machte om Merlier in verlegenheid te brengen.

Gelijkmaker
Na 15 in de tweede helft grijpt coach Gil Vandenbrouck van Moeskroen dan in, hij brengt Dimbala en Hatchi in de ploeg voor Besengez en Charlet. Na twee minuten lonen deze wissels reeds: Zewlakow knalt op de vuisten van Merlier, in de rebound zet de Pool voor tot bij Custovic die deze kans niet laat liggen: 1-1.

Na deze opdoffer krijgt Zulte-Waregem het even moeilijk en probeert Moeskroen het tempo in de wedstrijd te houden. Zulte herpakt zich echter na een kleine 10 minuten en bedreigt Luzi via Sergeant, wiens schot van de lijn gehaald wordt.

Een kwartier voor tijd probeert Zulte-Waregem de match weer in handen te krijgen: de nieuwelingen in eerste klasse ruiken hun kans. Tien minuten voor tijd komt Zulte-Waregem goed weg wanneer ref Allaerts geen penalty ziet in de fout van Dupré op Custovic.
In de laatste minuten begaat De Brul een overtreding op Custovic. Geel voor De Brul en een vrije trap vanop 20 meter voor Moeskroen. Custovic plaatst zich achter de bal, maar kegelt de bal hoog over.

Dure misser voor Moeskroen, want vlak hierna scoort Tim Matthys de 2-1 voor Zulte-Waregem na een fout van Toyes op Meert op de rand van de zestien. Heerlijke krul van Matthys!
Allaerts fluit af, Zulte-Waregem is winnaar van de Beker van België en speelt volgend seizoen in de UEFA-Cup.

Barcelona wint Champions League

Sleutelmoment in de partij: geen goal voor Giuly, wel rood voor Lehmann.

Sol Campbell kopt vlak voor de pauze raak.

De verdediger door het dolle heen.

Eto'o treft via de hand van Almunia de paal.

Tranen van geluk voor Henrik Larsson, die met twee assists de partij deed kantelen.

Eto'o klopt Almunia in de korte hoek: 1-1.

Belletti door de benen van Almunia: 2-1.

Geen grootse match voor Ronaldinho, wel de felbegeerde beker met de Grote Oren.

Veertien jaar na de kanonskogel van Ronald Koeman op Wembley heeft Barcelona in het Stade de France zijn tweede beker met de Grote Oren beet. Het zag er nochtans lang slecht uit voor Barça, dat zich gedurende drie vierde van de finale stuk liep op de verbeten defensie van Arsenal. De Catalanen kregen ook weinig hulp van de vervelende Noorse ref Hauge, die de beruchte voordeelregel aan zijn laars lapte en een rode kaart voor Lehmann prefereerde boven de openingsgoal van Giuly. Toen net Sol Campbell, de verdediger die de voorbije winter enkele dagen vermist was en zijn prive-problemen in Brussel verbeet, een vrije trap inkopte, bevonden de Gunners zich helemaal in de zevende hemel. Tot het laatste kwartier. Eindelijk kon Eto'o zijn snelheid eens uitspelen, de gelijkmaker was meteen een feit. Via de ingevallen rechtsachter Belletti, die zijn landgenoot Almunia -de vervanger van Lehmann- door de benen verschalkte, ging Barça in enkele minuten op en over een moegetergd Arsenal. Na de Uefa Cup-winst van Sevilla vorige week tegen Middlesbrough, gaat nu ook de Europacup I naar Spanje. Viva España.

Noorse toeristen:

Een droomfinale, zou deze Barcelona-Arsenal worden. Maar zoals zo dikwijls in finales, bleef de echte voetballiefhebber op zijn honger zitten. Met dank aan Terje Hauge, want in Noorwegen lijken ze nog nooit van de wait and see-regel gehoord te hebben. Na een fout van Lehmann op Eto'o net buiten de zestien legde Giuly de opener binnen, maar Hauge verkoos de Duitse recordgoalie van het veld te sturen en een vrije trap toe te kennen. Niet alleen werd Barcelona daar van een doelpunt beroofd, een open wedstrijd zat er -met tien Gunners- ook meteen op. Vlak voor de pauze kende Hauge een vrije trap toe na een denkbeeldige fout op Eboué. Moment waarop NOS-commentator Frank Snoeks zei: "Alsof de UEFA vanmiddag in Parijs aan vier kerels uit een groep Noorse toeristen gezegd heeft: wij hebben een klusje voor jullie." Sol Campbell dacht er anders over. Hij profiteerde van zo veel vrijheid om de fijnzinnige vrije trap van Henry knap in te koppen.

Matige Dinho:

Op basis van de hele eerste helft was die voorsprong voor Arsenal niet eens onverdiend. Henry kwam al na enkele minuten oog in oog met Valdes en vlamde ook nog eens richting korte hoek. Twee keer toonde Valdes zich alert. Barcelona, met Eto'o weinig efficiënt op de linkerflank, creëerde weinig en moest het stellen met schoten van Giuly en Deco. Ronaldinho toverde enkele knappe assists uit de voeten, maar zag veel van zijn acties mislukken en speelde een ongelukkige match. Op één van die assists, draaide Eto'o zich knap rond Campbell. Via Almunia werd de paal het deel van de Kameroener. In de rust bracht Rijkaard al Iniesta voor Edmilson, maar toen Barça ook na de pauze nauwelijks iets kon afdwingen, trok de Nederlander -eindelijk- de kaart van Larsson en de veel aanvallendere Belletti als rechtsachter. Gelukkig voor Rijkaard wisselde hij niet te laat, al mocht hij daarvoor vooral Henry bedanken. Op counter waren Hleb en Ljungberg al gevaarlijk geweest, maar vooral de Franse superspits miste dé kans om Barça uit te tellen. Net als voor Ronaldinho (ex-PSG) werd het ook voor Henry niet meteen een prettig weerzien met Parijs, waar hij in een banlieue opgroeide.

Larsson viert afscheid:

Net Larsson, die zijn laatste match voor Barça speelde en terugkeert naar de Zweedse heimat in Helsingborg, had met twee assists een beslissend aandeel in de EC I-winst. Eerst tikte hij een diepe bal van de ook goed ingevallen Iniesta tot bij Eto'o, die als een sneltrein richting Almunia raasde. In de korte hoek klopte hij Almunia voor zijn zesde CL-goal dit seizoen. Niet veel later legde weer Larsson af voor Belletti. De Braziliaan trof vanuit een onmogelijke hoek door de benen van Almunia raak. De regen had zich toen al meester gemaakt van Parijs, voor Wenger stormde het nu. Met Lehmann in doel was deze goal nooit gevallen. Rijkaard daarentegen zag zich de sluizen naar de zevende hemel geopend. Na twee keer EC 1 met Milan en eentje met Ajax, mag hij de beker met de Grote Oren nu ook als trainer in de lucht steken. De Nederlander treedt zo in de voetsporen van Miguel Munoz, Johan Cruijff, Carlo Ancelotti en Giovanni Trappatoni, die zowel als speler en als trainer de EC I wonnen. Na een moeilijke periode heeft Rijkaard Barça alvast weer op de rails gekregen. Met swingend voetbal, maar na vanavond ook meer dan ooit met prijzen. Na de Spaanse titel twee weken geleden gaat Barcelona opnieuw een wilde feestnacht in. (ODBS)

HLN TV: De triomf van Barça