Ik heb vandaag terug mijn intrede gedaan in de groep. Spijtig van de kleine opkomst (Yves, Ivan, Koen en Ronny). De Ronny nam het heft in handen en besloot de rit te leiden. Heultje-verloren rijden-Heultje. Een mooie rit van 85 km met plaatselijke ronden in Vorst-Laakdal en bevoorrading ook in Laakdal (tijdens het terugkomen) . Al snel bleek hij geen medelijden te hebben met de rest van de groep. Zo nam hij elk landelijk weggetje (lees: zandweggetje)dat hij maar kon. Dus beste fietsvrienden, zorg dat ge volgend jaar ook een crossfiets aanschaft. Hij reed met ons richting Deurne-Diest. Blijkbaar met zijn verstand op nul en alles geven, want op een gegeven moment bleef hij achter met een opgepikte mountainbiker. Zou hij zich vergaloppeerd hebben? Neen, hij moest alleen de weg vragen. Na 60 km kreeg ik mijn dikte en na 75km was bevoorading noodzakelijk om veilig thuis te geraken. (Zelfs aanhangen aan de Beul van Libellestraat werd lastig). Alles wat ik voorgeschoteld kreeg, moest eraan geloven. De laatste kilometers verliepen daarna stukken beter, maar toch blij dat ik thuis was. Toegegeven, dit was de lastigste rit van mijn carrière. Het is zo dat ge sterker wordt zeker. Sportieve groeten Yves
