Hotel Du Fort verlaten na een goed ontbijt, geen luxe maar een goeie boterham en een croisentje meer moet dat niet zijn. Zonnige dag met toch af en toe een paar druppels. Momenteel een (21.00uur) fel onweer. Maar de rit was wel mooi, nog wat industrie rond Namen. In Namen zelf zijn heel wat nutswerken aan de gang en was het er niet zo aangenaam . Rond de middag koffiestop, en een broodje uit het vuistje. Eens voorbij Namen volgt er een mooi stuk langs de Maas, de Ravel, meestal goed, maar hier en daar een stuk kassei, niet gerenoveerd, maar als een aandenken uit de goeie oude tijd. Indrukwekkend ontginningen, verladen van steenslag, stukken arduin klaar voor het verschepen. Het verloop van de Maas, met zijn vele sassen, rotsen in een versmalde vallei en dan weer een weids en brede vallei. Plaatsen waar de gegoede burgerij en de industriëlen hun prachtige statige villa' konden bouwen, een fel contrast met Luik. In Marche Les Dames waren de commando's aan het werk, het Belgisch leger wil duidelijk hogerop, wij zagen onderweg ook nog amateurs aan het werk. Altijd is dit een momentje voor een stop om vol bewondering te kijken hoe die mannen en vrouwen er in slagen naar de top te klauteren. Wij houden ons ondertussen wel recht op de fiets. In Wepion, de bakermat van de Waalse aardbei de remmen dicht. Als je daar ooit voorbij komt dan stop je aan het restaurantje Fleur de Lait, lekkere ijsjes ,wij kunnen u de coupe fraize zeker aanbevelen, zelf zonder chantillie! Wat afkoeling was welkom, naarmate wij Dinant in het vizier kregen werd het precies wat warmer, werden wij ook wat lomer en blij dat wij ons hotelletje konden opzoeken. "Panama".... bleek dit toch wel een bruine kroeg te zijn, met alles erop en eraan, vriendelijke klanten, met ongelofelijke dorst. Fietsen berging, door de kroeg via een buitentrapje 1en half verdiep omhoog, maar de fietsen staan wel droog. Kamer valt wel mee, ook de badkamer aan de overzijde van de gang ok. Voor het slapen gaan en het schrijven van de blog drinken wij nog een glaasje wijn, wij geraken aan de praat met een vaste klant. Voor hij wist dat wij Vlamingen waren dacht hij dat ik een muzelman was, voorop met de elektrische fiets en enkele meters achter mij mijn vrouw.......grapje zoals hij het zelf zij. Maar eens ze weten dat je Vlaming bent dan gaat het steevast over de politiek, het leeft wel bij de Walen, de tweede avond op een rij werden wij daarover wel aangesproken. Wij hebben samen nog wat gepraat over Oostende maar het werd meer en meer duidelijk dat de pastisch meer dan boven water begon te zwemmen. Groetjes vanuit Dinant. Friet en Hubert
Reacties op bericht (1)
06-06-2019
Je moet e boek schrieven
hei friet en Hubert
merci voor die mooie omschrijvingen, we kunnen ons levendig voorstellen waar jullie zijn , wat jullie zien en horen; heel mooi verteld Hubert je moe gie schrieven joeng echt woar
