Ik ben een 20- jarige vrouw en ik zou graag mijn verhaal mee willen delen voor de mensen die het zouden willen lezen.
Ik hou van weggaan met mijn vrienden, lezen en series zien. Ik heb een jongere broer en gescheiden ouders, waar ik het soms over ga hebben. Mijn moeder is 5 jaar geleden hertrouwt en mijn vader had ook een 2de vrouw, maar hij is dan terug gescheiden. Mijn vader heeft uit dat huwelijk 2 kinderen gekregen, waarmee ik soms nog spreek via sociale media.
Mijn broer en ik hebben autisme spectrum stoornis, maar deze "stoornis" kan heel ruim genomen worden. Ik ga het nu niet uitleggen, want anders ben ik eeuwig bezig met het te schrijven en verveel ik iedereen nog die dit leest.
Mijn bedoeling van deze blog is om mezelf uit te kunnen drukken,. Deze blog (/visie) kan anderen helpen en/of entertainen, maar dat is niet direct mijn grootste prioriteit. :)
Deze morgen voordat ik moest werken in huis, zat ik te denken aan een filosofische vraag: 'Wanneer ben ik eigenlijk een vrouw?' Want ik voel me nog altijd maar een meisje. Ben ik een vrouw vanaf een bepaalde leeftijd zoals in de wetten wordt omschreven? Of zou dit persoonlijk gebeuren en ben ik pas een vrouw vanaf een bepaalde gebeurtenis? Bvb: Vruchtbaar zijn (maandstonden), alleen/samen wonen, trouwen of kinderen krijgen? Ik zou het echt niet weten.
Vandaag moesten we ook naar een familiefeest en toen ik in de auto zat met mijn moeder, stiefvader en broer, heb ik een heel raar moment opgemerkt bij mijn broer. Als hij zich verveelt dan begint hij over van alles te praten. Vandaag ging het over zijn sigaretten, zijn bureaustoel, zijn games, zatte mensen, rosse centjes en nog veel andere verscheidene onderwerpen dit voor een kwartier lang, non-stop. Toen dat hij uiteindelijk geen subjecten meer wist om over te praten, begon hij zijn manier van doen te verklaren zoals waarom hij geeuwt of waarom hij zijn arm krabt: 'Ik geeuw nu niet omdat ik moe ben, maar omdat ik me verveel." Niemand vroeg iets erover, hij zei dat ineens.
Natuurlijk kwam op dat familiefeest verschillende onderwerpen aan bod; dus ook scheiding en mijn vader...
Mijn moeder had weeral het geniaal idee (sarcasme) om via mij mijn vader te contacteren. Mijn vader moet nog geld aan mijn moeder, dit geld is de helft van schoolrekeningen en nog meer belangrijke dingen. Ik heb dat al eerder gezegd tegen mijn vader en hij kan dit niet direct betalen wegens een achterstallige betaling van zijn loon van de vorige werkgever (ik weet zeker dat hij dat geld nooit gaat zien). Dit is niet het enige probleem waarvoor 'ik' hem moet contacteren, want mijn moeder (en ik) wilt de Disney film Duimelijntje terug hebben die gegeven is aan mijn vader als deel van zijn helft van alle bezittingen. Maar omdat mijn vader al zoveel keer verhuisd is geweest is die film ofwel kwijt geraakt, ofwel ligt die nog ergens in één van de huizen (waarschijnlijk het huis van mijn eerste stiefmoeder). Als die film bij mijn ex-stiefmoeder ligt, weet ik zeker dat we die film nooit meer gaan terug zien. Dit samen met alle andere spullen dat ik daar had liggen zoveel jaar geleden, die volgens mijn vader waarschijnlijk zijn weggegeven of zijn doorverkocht aan andere ouders en kinderen. Ik heb haar hiervoor nog steeds niet vergeven! Dus ik heb naar mijn vader gestuurd via de sociale media, met vraag naar de film en het geld dat hij nog verschuldigd is aan mijn moeder.
Laten we hopen dat dat goed komt.
Sorry dat mijn teksten zo abstract zijn, maar ik had de eerste poging per ongeluk verwijdert.
Het is weeral een slechte dag voor mij. Ik heb namelijk een klinische depressie, maar ik zie het niet zo. Ik zie het als hevige stemmingswisselingen: meestal normale saaie dagen en anders eens een goeie dag en dan weeral een super slechte dag.
Weinig mensen weten wat ik mee maak, maar ik moet het aan iemand vertellen. Een ex van mij (waar ik nog mee bevriend ben, zeer zeldzaam) heeft gezegd dat ik dit niet mag schrijven online, maar dat kan me op het moment niet schelen. Ik weet vandaag niet exact wat er is met mij, maar ik begon me vandaag al slecht te voelen toen ik opstond. Het werd erger met het uur en nu huil ik gewoon. Op het moment dat ik dan nadenk over waarom ik zou kunnen huilen, ga ik mijn hele lijstje af met alle rommel dat ik heb meegemaakt en alle angsten dat ik heb en nog zoveel andere dingen. Uiteindelijk huil ik nog meer, maar voel ik me op het einde wel opgelucht omdat ik dan zogezegd "mijn hart heb kunnen luchten". Ik hoop dat morgen alles beter is, want dan zie ik weeral mijn familie...
Nu moet je niet denken dat ik mijn familie niet graag zie, want ik zie ze heus wel graag. Maar soms is het te vermoeiend om altijd te lachen of alles positief te zien en perfect te zijn voor iedereen. Zij zien niet wie ik ben, niemand ziet dit, zelfs niet de mensen die dat denken. Ik hou altijd iets achter, niemand ziet de echte ik. De onderwerpen en problemen dat ik achterhoud, kan ik gewoon niet uitleggen aan anderen, want iedereen verwacht een logica achter alles dat men doet.
Dus kort samengevat: Mijn hoofd is een gestructureerde chaos.
Gisteren ging het veel beter op school: ik geraakte er goed en had direct iemand om mee naar school te gaan. We kregen les in rechten van een advocaat, wat super interessant was. We kregen casussen die hij al had meegemaakt in het echt, natuurlijk allemaal onder valse namen en een paar details meer gezegd dan hij in het begin kreeg. Maar het leek alsof ik in een Sherlock-achtige aflevering zat, natuurlijk ging het over handels/economisch recht en niet over moorden. Voor de rest had ik nog les in BTW, waar eigenlijk niets leuk over te vertellen is.
Toen ik op het einde van de dag terug naar mijn kot ging (bij mijn grootouders), moest ik vlug al mijn "rommel" van mijn boekentas in mijn handtas leggen (lees gooien) voor naar mijn minireünie te gaan. 3 vriendinnen van de lagere school en ik hadden afgesproken bij een vriendin thuis en we zouden wel zien wat de avond zou brengen. Uiteindelijk zijn we gaan eten in een goede pizzeria en daarna gaan snookeren. Dit was een fantastische avond en hebben afgesproken om de volgende keer een Disney-avond te doen, waar ik hoop heen te kunnen gaan, want ik was de enige van de 4 dat zo vroeg al begon met school. 2 anderen moesten pas naar school op 14-15 september en eentje moest de volgende ochtend werken.
Jullie moeten weten dat wij elkaar ongeveer 6 jaar niet meer hebben gezien en toch voelde het alsof we elkaar een paar dagen geleden al terug hadden gezien. We waren heel open met elkaar en er was direct terug vertrouwen tussen ons. Eerst hadden we herinneringen opgehaald, waarvan ik de meeste al niet meer kan herinneren, daarna waren we bezig over ons leven nu: liefde, school en werk. Het was gewoon een heel gezellige avond tussen vriendinnen en ik kan niet wachten op de volgende dag!
Op 1 september was mijn eerste schooldag in een nieuwe school en stad, een nieuwe opleiding en nieuwe vrienden maken. Toen ik vertrok van mijn kot om met de fiets naar het station te gaan, panikeerde ik een beetje, want alles ging veranderen. Uiteindelijk was alles nog goed verlopen hoor, ook al verliep niet alles zoals gehoopt. Het was ook de eerste keer met de tram, wat goed verliep op de heen reis, maar op de terug reis ging het iets minder vlot, omdat ik de deur niet open kreeg. :D
Ik heb me dus ingeschreven in een HBO5 dagopleiding om boekhouden te volgen. Dit is niet omdat ik een passie heb voor economie of financiën, maar dit is omdat ik een diploma/graduaat moest behalen voor "mijn toekomst veilig te stellen". Natuurlijk was dit ook voor mijn familie tevreden te houden en een back-up plan te hebben voor als ik geen werk zou vinden als bibliotheekmedewerkster (ik weet al wat jullie denken: wie wilt dat nu doen? Ik dus); of een informatiebeheerder. Ik zal waarschijnlijk ergens werken achter een onthaal, wat ik niet erg vind, zolang het maar dichtbij boeken zijn. Ik zou zelfs kunnen staan achter een onthaal van een school.
Wat me doet denken aan wat ik de eerste dag op school heb meegemaakt aan "het onthaal" van de school. Ze waren precies niet zo goed voorbereid op zoveel mensen tegelijkertijd te ontvangen met allemaal ongeveer dezelfde vragen. Dus toen ik iets wilde vragen over mijn klas, want ik wist niet waar ik moest zijn (samen met 10 andere studenten), moest ik een half uur wachten totdat ik aan de beurt zou zijn. Ik zou hierop kunnen zeggen dat het anderstaligen waren of mensen met grote vragen, voor het normaal te laten klinken, maar het waren Nederlandstaligen en met redelijk simpele vragen die ik natuurlijk ook kon beantwoorden. Wat ik natuurlijk ook heb gedaan. :)
Ik heb anderen hun vragen beantwoord met de info dat ik vergaard heb via de site, die ik meerdere keren heb bezocht toen ik angstaanvallen kreeg thuis.
Ik zou dus graag in een bibliotheek werken later, zodat ik informatie (meestal boeken) kan archiveren en omdat het me altijd een goed gevoel geeft om in een bibliotheek te zijn. Ik heb zelfs een favoriete bibliotheek in de regio, die dan boeken, cd's, strips, films en series uitleent en natuurlijk een gezellige uitstraling heeft. Ik ben zelfs opzoek naar een studentenjob voor in bibliotheken of eventueel videotheken te werken in de buurt, maar dat is niet snel te vinden. Ook al heb ik al een middelbaar diploma van secretariaat-talen, ik vind geen werk in de administratie voor het weekend of de paar dagen vrij dat ik heb in de week (3 dagen school per week).
Vroeger had ik dezelfde droom, maar dan internationaal. Ik zou dan naar Engeland trekken om daar in een bibliotheek, of iets in die aard, te werken. Ik ben namelijk licht geobsedeerd door de Engelse cultuur, zeker die van het Verenigd Koninkrijk. Ik ben sowieso van plan om te reizen naar bepaalde Engelstalige landen en heel misschien nog andere landen met een zeer rijke cultuur. Ik dacht zelfs een vlog (video blog) te starten en uit leggen waar ik heen zou gaan, wat ik doe en eventuele tips geven die ik heb gekregen van de plaatselijke bevolking. Mijn vlog zou deels ook leuke uitdagingen zijn met mijn nichtje, deze uitdagingen zou ze dan via andere vloggers hebben gevonden (zij Nederlandse en ik Engelse). Vanaf ik de vlog heb, zal ik er een melding over zetten op de blog en een link erbij zetten voor te zien.
