Vandaag ging ik naar Surgical 2, dit is een afdeling waar patiënten met geïnfecteerde wonden verblijven.
Ik begon er om 7u, bij mij aankomst vond ik zuster Tekla (of hoe schrijf je zon naam ;-)) verstopt achter een schort, handschoenen en een masker achter een grote stenen wastafel. Ze was er windels aant uitspoelen, deze worden nadat ze bij een patiënt gebruikt zijn in een emmer met water en wat bleekwater gelegd, na de ochtendronde worden deze uitgewassen met koud water, een blok bruine zeep en een schuurborstel. Daarna worden afgekookt, opnieuw gespoeld en op een wasrekje te drogen gehangen. Heb haar hiermee geholpen, maar wat een werk wat dat Er zaten windels bij die al 20 keer gebruikt waren denk ik, van de witte elastische die helemaal uit elkaar vielen. Gelukkig had ik bij aankomst een ganse zak windels door de studenten verpleegkunde die vertrokken laten afgeven, deze werden al meteen gebruikt tijdens de ochtendronde.
Toen de andere verpleegkundigen tegen 8u aankwamen vanuit de misviering konden we beginnen met de ronde, met een kar met verschillende ijzeren trommels en onderaan verschillende emmers begonnen we in de eerste ward. In deze ward lagen 8 mannen, hiervan hebben we 1 man een bedbad gegeven omdat hij zo zwak was, hij was aangereden door een auto. Vervolgens was er een lokale student de parameters aant nemen en begon een andere verpleegkundige met de wondzorg. Wat me opviel was dat de wondzorg naar de normen van hier erg goed en best wel steriel gebeurde, enkel het verwijderen van het vuile verbandmateriaal deed soms nog wel wat pijn doordat ze ingedroogde kompressen niet losweekte vooraleer te verwijderen. Wat me natuurlijk het meest interesseerde was het gebruik van honingzalf, deze werd toch bij 5 personen gebruikt (heb wel niet alle wondzorg kunnen meedoen). Daarnaast gebruikte men isobetadine, NaCl 0,9%, vetverband (op een grote schaafwonde) en gel die rechtstreeks uit enkele stukken van de Aloë vera plant gehaald werd.
Na de ochtendronde, die toch tot 10u45 duurde vlogen we weer achter de wastafel, vuil linnen en een ganse emmer windel lonken weer naar ons, de blok bruine zeep en de schuurborstel. Wat was ik blij dat ik om 11u30 kon gaan eten en mijn schouder wat kon laten rusten.
Om wat te ontspannen na een best wel vermoeiende dag reden we met de taxi naar een lokale markt, allemaal kleine houten kraampjes met daartussen smalle steegjes. Hier kochten we wat fruit, dat smaakt hier zoveel beter dan in België. Als slot van onze uitstap werden we op straat nog getrakteerd door een ganse groep die een dansje opvoerde.
Nog even langs de supermarkt (wat missen we de Belgische ontbijtproducten toch) en dan weer met 6 in de taxi richting het ziekenhuis.
Vandaag was een dag vol rondleiding en voorstelling. Eerst gingen we langs bij zuster . Om onze doelstellingen te bespreken, nadien kregen we een rondleiding door het ganse ziekenhuis door Mr Roger. Tijdens die rondleiding werden we overal hartelijk verwelkomd en werd er overal uitgelegd wat er op de verschillende afdelingen werd gedaan. In de namiddag gingen we naar de naastgelegen school en hadden daar een kort gesprek met de directeur, Mr Donatius over de stagebegeleiding van de studenten. Hiervoor hebben we op vrijdag een vergadering gevraagd met lectoren en hemzelf.
Nadien hebben we de lokale winkeltjes verkend en ons tegoed gedaan aan heerlijke ananas en poppofs of gateau (een soort smoutebollen).
De eerste dag ter plaatse sloten we om 19u30 af met een verfrissende douche en een welgekomen start van de nacht.
29 april 2014
Vandaag ben ik dan samen met Veerle een kijkje gaan nemen in de operatiezaal, onze shift begon om 7u en eindigde omstreeks 14u30. Er stonden 10 operaties op het programma maar toen we er aankwamen om 7u hadden ze er al 2 gedaan, ze waren al om 5u begonnen omdat er een sectio was geweest tijdens de nacht en ze daarna maar meteen aan het programma begonnen waren.
Wat we hier gezien hebben staat toch wel een beetje in schil contrast met wat we in België gewoon zijn.
Na onze eerste werkdag hebben we eindelijk de verantwoordelijke voor de WIFI toegang en zuster wisselkoers gevonden waardoor we vanavond op restaurant zijn kunnen gaan ;-) Dat klinkt erg chique en duur maar was gewoon buiten, gezellig op een houten bankje genieten van eten klaargemaakt op een vuurtje op de grond, en kostte ons minder dan 15 voor 7 personen inclusief drank!
Zaterdagnamiddag in Brussel vertrokken en zondagavond na een lange en vermoeiende reis aangekomen in Shisong.
Reeds op het vliegtuig van Brussel naar Douala mochten we kennis maken met de Afrikaanse geuren en werd me al snel duidelijk dat deodorant waarschijnlijk een luxeproduct is.
In Douala werden we ontvangen door een stevige zuster, zo eentje vanuit sister act, parelend in het zweet. Het was daar dan ook broeiend warm en de zone waar we de bagage moesten ophalen was tot aan de nok gevuld met volk.
Nu een sappige verwelkoming van de zuster en een gevecht om alle koffers te bemachtigen kregen we ons vervoermiddel naar het hotel te zien, een wit minibusje.
Hier moesten we dan alle 8 in samen met 16 koffer, 8 rugzakken, de stevige zuster, een man die zich over de bagage ontfermde en de chauffeur. Dat was een hele onderneming, koffers tot tegen het dak gestapeld, achteraan 2 rijen van 4 en vooraan met 3. Lekker gezellig bij elkaar en iedereen maar zweten
Op weg naar het hotel kregen we van de zuster nog een uitgebreid diner in buffetvorm. De eerste nacht verbleven we in een hotel in Douala, kamertje met douche en toilet en op de gang de geur van een vismijn die de openingsuren niet respecteerde. Na het bevestigen van het muskietennet en het nemen van een douche kropen we doodmoe in bed.
De volgende ochtend gingen we in stijl beginnen met een misviering. Deze startte reeds om 6u30 waardoor de wekker al om 5u30 afliep. De misviering zou 1u duren maar zoals ik nu al ondervonden heb loopt hier in Afrika alles een beetje uit waardoor we om 8u uit de kerk moesten rennen want de zuster riep dat we ons moesten haasten want we hadden nog een lange rit voor de boog. Na een snel ontbijt begonnen we aan de rit, omdat de rit van Douala naar Bamenda ongeveer 6u in beslag zou nemen en ze toch wat medelijden met ons hadden werden er 6 koffers achtergelaten die later naar de bestemming gebracht zouden worden en de man van de bagage werd vervangen door een andere zuster. Dit gaf ons toch wat meer ruimte in het busje maar dat stond niet gelijk aan comfortabel. Onderweg stopten we om the famous ananassen te eten en een middagmaal te nuttigen, met dank aan de zuster, ook een echte bourgondiër ;-)
Aangekomen in Douala en hopend dat we het ergste van de rit nu achter de rug zouden hebben begon het avontuur pas helemaal, door een misverstand over hoeveel personen en nu naar Shisong gingen moesten we met 7 personen, 8 koffers en 4 rugzakken de tocht verderzetten in een ander voertuig, en tot onze grote verbazing stond er daar voor ons een 3 deurs Toyota Corola voor ons klaar. Maar Kameroen zou Afrika niet zijn moest dat nu een probleem vormen, de koffer werden in en achter de kofferruimte vastgebonden, we werden met 3 achterin geduwd en kregen een ganse lading rugzakken over ons heen en deelde Veerle de auto vooraan met een zuster en de chaffeur. We reden over zandwegen met enorme putten in gedurende 3u, door stortregen en onweer om zo uiteindelijk omstreeks 20u in Shisong aan te komen.
Doodmoe en met pijn in de benen en de billen strompelde we naar onze kamer waar we na een diner en nog een korte ontmoeting met de Belgische studenten als een blok in slaap vielen.
