Mijn 7e blog, maar niet mijn geluksblog... Ik voel me nog steeds verscheurd maar ik denk dat mijn verdriet afneemt en woede zijn plaats inneemt.
Vandaar een gedicht van Yehuda Amichai:
Nadat je me had verlaten heb ik een speurhond laten ruiken aan mijn borst en aan mijn buik. Hij zal zijn neusgaten vullen en eropuit gaan om je te vinden.
Ik hoop dat hij zal vinden en dat hij de ballen van je minnaar zal verscheuren en zijn pik afbijten, of tenminste dat hij mij tussen zijn tanden je kousen brengt.
