Avaliação, teste, apresentação, frequência, evento… zijn zowat de kernwoorden van de laatste twee weken. Er kwam eindelijk wat druk op de ketel te staan. Tijd om wat te studeren, lesvoorbereidingen te maken, observatieverslagen te schrijven, portfolio van tennis te maken,… Dit alles met mate uiteraard, we zijn nog steeds in Portugal.;-)  

Begin december werd ingeluid met een feestdag – herstel van de onafhankelijkheid – en wat gaat er beter vooraf aan een feestdag dan een feestje? Inderdaad, een Belgisch feestje. Zo ontstond het idee voor the Belgian Party. Ik heb dan een evenement gemaakt en de uitnodigingen verstuurd (uiteraard via facebook). De Belgische vlag aan de muur, de frietjes met mayonaise en 2Fabiola-deuntjes maakten het duidelijk compleet. Bigorna was voor één avond een miniatuur van België !

Al gauw kwam Sinterklaas in zicht, alleen 1 probleem: Sinterklaas bestaat hier niet. Enkel de kerstman verdient het hier om in chocolade gegoten te worden blijkbaar. Sinterklaas was nochtans eerst, jammer! Gelukkig had Anneleen aan mij gedacht en kreeg ik toch nog chocolade(koekjes).

8 december was het nog eens feestdag, geen les dus. Deze keer ging er een Polish Party aan vooraf. Het is me opgevallen dat op dagen voor een feestdag, Coimbra overvol zit van de studenten. Het lijkt wel of er niet genoeg bars zijn om het aantal studenten te kunnen ‘opvangen’, op zo’n moment besef ik echt dat Coimbra leeft van studenten.

Na een weekend thuis te zitten, was het tijd om er nog eens op uit te trekken, geen roadtrip deze keer. Porto was – voor de derde keer – de uitverkoren stad ! Alex – big fan – had ons overtuigd om (voor zijn verjaardag) mee te gaan naar het concert van Ratatat in Casa da Musica! Eerlijkheidshalve had ik nog nooit van dat duo gehoord, maar ik heb toch maar toegezegd. Even de avond/nacht/ochtend op een rijtje:

-          Trage trein richting Porto

-          Aankomst in Porto – Casa da musica, tickets halen

-          Terug richting centrum om iets tee ten

-          Wandelen in Porto, mensen tegengekomen uit Coimbra, alsof dat normaal is op 100km afstand.

-          Aperitief

-          Tijd voor Casa da Musica ! Cibelle was de eerste act, maar na de slingers en het moppengetap was het tijd voor RATATAT. We stonden klaar op de eerste rij! En van de eerste tot de laatste minuut zat de sfeer in mijn hoofd en rondom mij erin ! Echt een zalige gig, waarvan ik op het einde de playlist heb kunnen bemachtigen!

-          Na het concert, was er in de zaal beneden nog een of andere dj aan het draaien en dat was genoeg voor Cibelle en Ratatat om ook mee te komen feesten. Vooral Cibelle blijkt een feestbeest te zijn, de mannen van Ratatat zijn eerder observeerders.

-          Ondertussen was het al bijna 5uur geworden. Geen muziek meer in het huis van de muziek was het teken om te vertrekken richting kot van een vriend van Alex. Die was nog zo vriendelijk om een ei te bakken voor mij en dan konden Jasper en ik stilletjesaan vertrekken richting busstation.

-          Bus om kwart na 7, mooie zonsopgang, maar om 9uur was ik toch echt wel blij dat ik kon gaan slapen.

Alex e& Jane turned 21, that is in the UK and Ireland apparantly a big deal ! Nadat we op cadeautjesjacht geweest waren in de Chinese shop, waren we allemaal klaar voor het big dinner in salão Brazil. Het was echt gezellig en leuk om met een stuk of 50 erasmussers eens samen te eten en drinken. De sfeer zat er wederom in. Na de wortelsoep, het hoofdgerecht en de chocomousse stond Tapas bar nog op het menu. Helaas maar voor even, want de volgende ochtend volgde de presentatie voor analise de ensino.
Om 9uur waren we present in de les, klaar om de presentatie rond classroom observation te geven. Dat was wel buiten de duust andere groepen gerekend. Het werd 10 – 11 – 12 en uiteindelijk konden we onze presentatie pas geven om half 1. De prof suste ons met de woorden “ In Portugal, we don’t know how to manage time…” zucht. Bon, hij bedankte ons toch voor de presentatie en vooral voor ons geduld.

Woensdag was het tijd om nog eens met de kindjes te zwemmen. Deze keer was het volledig aan ons om de les te geven. De dag ervoor had ik samen met Eduardo de lesvoorbereiding gemaakt. De eerste 45min. waren voor Eduardo, de tweede voor mij. Al bij al verliep alles wel vlot, jammer dat er maar 5 van de 10 kindjes aanwezig waren in mijn les. Nu, de taalbarrière bleek mij ook soms nog parten te spelen, leve demonstratie! Dat kon ik helaas niet toepassen op mijn test van oriëntatieloop. Open vragen in het Portugees, maar ik verkoos het toch om te antwoorden in het Engels. Al bij al viel dat ook wel mee.

Donderdag stond de evaluatie van basketbal op het programma, terug een uur wachten. Dat deerde me niet, want dan had ik de tijd om wat informatie te sprokkelen over de evaluatie Vlotjes verlopen.
Donderdagavond. Cheio de fome! Honger! Ideale timing, want het was kerstdiner. Met ons 10 erasmussers daalden we een verdieping af naar het restaurant om ons daar culinair te laten verwennen. Amai, nog nooit zo lekker en zo veel gegeten hier in Coimbra. Echt een aanrader! Ik begin al terug te watertanden als ik er aan denk!
iedereen samen, iedereen in een goede mood, tijd voor wat groepsfoto’s om in de keuken op te hangen.

Zei ik dat het kerstdiner de ideale timing had? Wel, dat had het in zeker zin ook niet, want vrijdagochtend moest ik om 6uur (lees: onmenselijk vroeg) opstaan. Om kwart voor 7 zou Nuno mij oppikken, zodat we om 7uur in Zouparria zouden zijn. Mooie planning, mooi uitgevoerd. Het was wel echt freezing koud die ochtend, opnieuw de zonsopgang gezien. Nu, we moesten daar allemaal zo vroeg zijn, omdat we zelf een oriëntatie-event moesten organiseren. Ik zat in het eerste hulp team, wat concreet het minste werk was (zie foto’s). ‘k Heb beseft dat Portugezen uiteindelijk wel echt van aanpakken weten Ik had een geslaagde ochtend, met als afsluiter leitão om te eten. Mmmm !

In de namiddag was het afdruktijd. Portfolio van tennis printen en mijn werk van zwemmen moest ook nog door de printer rollen.  Daarna de allerlaatste evaluatie van het semester: alweer basket. Ik moest nog een lesje geven rond pas en doorsnijden.  Na het gebruikelijke uurtje wachten, kon ik eraan beginnen. Na mijn eerste oefening onderbrak hij mij, stelde hij een paar vragen en dat was het,… ik kon gaan. “Very good, 16!” Tijd om naar huis te huppelen

Zaterdag. Eerste dag vakantie! Zoals dat hoort in een vakantie vulde ik mijn tijd op. Ik ging met Hélène en Pedro naar een rugbymatch van André kijken. Wijs om een keer te zien, vooral de line-out (om in vaktermen te praten). Uiteraard kon de gebruikelijke koffie niet ontbreken op deze zaterdag…
’s Avonds besloten we om een kroegentocht te doen rond Sé Velha (inclusief 5 bars).

Ziezo, alweer een update vanuit Coimbra. Ergens wel jammer dat het semester gedaan is, want dat wil zeggen dat ik al afscheid heb moeten nemen van een paar mensen. Zo is Tiger, mijn overbuur, al voorgoed vertrokken. Het zal raar zijn om niet elke ochtend “good morning” te horen, maar alles went wel op den duur zeker? Ook tot ziens.

x

Bijlagen:
163971_1649756482654_1199224787_31684118_7717223_n.jpg (87.2 KB)