1. Zulte-Waregem 2. Chelsea FC 3. Olympique Lyonnais 4. Green Valling Helderbeek 5. FC Barcelona
FOeRT
Formatie Objectieve en Regelrechte Tegenstrevers!
28-07-2006
Dolen in een vochtige grot!
Eergisteren was opnieuw zo'n dag waarin de hittegolf ongenadig hard toesloeg... Waarheen kan de kleine mens dan vluchten? Naar Spitsbergen? Te ver... Naar een mortuarium? Te luguber... (Al doen die in Libanon wel gouden zaken - jaja, waar de joden komen, vloeit het geld! (En het bloed...)) Ter zake: naar Uranus? Zeer efficiënt, maar veel te ver! Eigenlijk was er maar één verlossend toevluchtsoord: een vochtige grot...
Ik hoor oude vunzigaards zoals Hugo Claus en Jos Vandeloo al grinniken, maar ik heb het over een geologische grot, meer bepaald die van het Waalse Rémouchamps. Nou ja, Waals... Ardens klinkt beter, aangezien het wel een Hollandse kolonie leek! Het zat er vergeven van blonde mensen in oranje T-shirts! En als je denkt dat de Waalse horeca daarop inspeelt door tweetalig personeel aan te nemen... Forget it!
Doch het dient gezegd: de gids in de grotten sprak prima verstaanbaar Nederlands! Dat moest ook wel, want de hele groep was Nederlandstalig, en de gids zelf was ook wel nodig: 12 hectometer bamisch dolen in grotten, dat doe je best niet op je dooie eentje, want voor je het weet lig je in een hoek te sterven in je dooie eentje... Ook met gids was het overigens uitkijken voor laaghangende rotsen boven je en spekgladde onder je, maar anderzijds waren er kleine kinderen en bomma's in de groep: mits wat voorzichtigheid kom je dus moeiteloos uit de door water doorboorde Ardennenbult.
Al ben je natuurlijk nog steeds in Wallonië, en word je onvermijdelijk geconfronteerd met verouderde dingen. Er zijn al sinds 1912 rondleidingen in die onderaardse gangen en spelonken, en de enige metalen wenteltrap in die grotten leek wel effectief uit 1912 te dateren. Anderzijds is mijn Waalse heimat berucht voor zijn dwaze prestigeprojecten (lijkt Turkmenistan wel), een twijfelachtige eer die ook deze grotten hoog hielden: de terugtocht per boot is met haar 700 meter de langste ondergrondse boottocht van Europa! Een boottocht die overigens niet door natuurlijke gangen gaat: enfin, de gangen zelf zijn wel natuurlijk, maar in 1912 hebben ze kilo's dynamiet de grot in gesleurd om het plafond te verhogen, en zo hun langste ondergrondse boottocht van Europa mogelijk gemaakt.
Edoch, we moeten niet beginnen reclameren als mijn Waalse volksgenoten eens een keertje ambitieus zijn. Per slot van rekening zorgde die boottocht voor een formidabele afkoeling: in de galerijen (voor de wandeltocht) is het permanent 12° en op het water zorgt het riviertje voor een frisse 10 graden!
De ontnuchtering volgde echter snel: eenmaal de grot verlaten, traden we weer binnen in het keizerrijk van de hittegolf, waar potentaat Zon met haar verschroeiende scepter zwaaide. Daar zag ik zowaar een typisch Waalse: de bomma had een oude chichihoed op met plastieken bloemen, en de jongedame zelf zag er zuiders uit. Ongetwijfeld heette ze Laurette Pocognoli of zo, enfin: was zij dus une vraie Wallonne!
Later die dag aten we in restaurant Les Touristes, waar het personeel dus anticommercieel eentalig Frans was. Ik kan de lezer dat restaurant ook afraden omdat de eettafels erg dicht bij een tamelijk drukke weg zijn: spaghetti die naar benzine smaakt is geen aanrader.
De slotconclusie luidt dat de bewuste grotten sans doute een aanrader zijn! Vooral als ge als armzalige sterveling al vele dagen lang kreunt onder de messcherpe zonneschijn!
Sinds 2001 kende elke zomer in Houthalen een hittegolf. Alsof dat al niet schokkend genoeg was, kregen we er deze zomer al 2, terwijl statistisch gezien de warmte periode van het jaar nog moet aanbreken.
Van 8 tot en met 18 juni registreerde ik in Houthalen een eerste hittegolf:
25°
27°
28°
30°
32°
33°
27°
20°
28°
30°
als maximumtemperatuur. Tijdens deze maand viel slechts 17,5mm.
Van 29 juni tot en met 8 juli (opnieuw 10 dagen!) tekende ik volgende maxima op:
28
24°
29
26°
30
29°
1
30°
2
30°
3
30°
4
33°
5
29°
6
29°
7
27°
8
25°
Een tweede hittegolf dus. In juli viel tot nu toe slechts 9mm. En de zomer duurt nog meer dan 6 weken ... Ik geloof dat we afstevenen op een zeer warme, droge en zonnige zomer, precies zoals ik aan de vooravond van dit seizoen voorspelde.
Frankrijk verslagen na penalties (1-1; 6-4 na strafschoppen)
Op Hiddink werd al op de meest masochistische manier wraak genomen in de achtste finales - geen Italiaan die ooit nog vergeet hoe partijdig de scheidsrechter floot in de achtste finale tegen Z-Korea in 2002. Ook de Fransen hadden een lesje nodig na de verloren strafschoppenreeks in 1998 en de verloren dramatische EK-finale in 2000. De Italianen slaagden erin.
Het was geen groots WK als op technisch vlak de hoogstandjes op één hand te tellen waren. Maar dat hadden we wel verwacht, in deze tijden dat voetballers 2 matchen per week spelen en dus vaak totaal uitgeblust aan het begin van een internationaal voetbaltoernooi starten. In de finale werd de fysieke slijtageslag van afgelopen seizoen en WK overduidelijk: sommigen konden nauwelijks nog lopen (Henry) en moesten eraf; sommige anderen zorgden er zélf voor dat ze het veld konden verlaten (Zidane, met een afschuwelijke aanslag op Materazzi in de laatste verlenging van de laatste wedstrijd van zijn leven, voor de ogen van miljoenen voetbalfans). Na de schouderblessure eerder in de wedstrijd had Zinedine meermaals gevraagd om een wissel maar die kreeg hij niet. Lijdend van de pijn, moegetergd heeft hij een daad verricht die een smet zal vormen op het einde van zijn briljante carrière.
Het werd het WK van de werkers: Cannavaro (niet Zizou maar Fabio had de gouden bal moeten krijgen), Pirlo, Buffon, Grosso, Materazzi, Zambrotta en Gattuso waren ook gisteren de helden. Na 7' kreeg Frankrijk al een onterechte penalty, maar het waren voorgenoemde helden die de ploeg alweer op sleeptouw namen. Het was Materazzi die zijn 2de treffer van het toernooi na een corner staalhard binnenkopte. Tot de rust was de squadra de betere ploeg. Na rust begon Frankrijk te drukken, en zo kregen ze ook enkele kansen. De Italianen hielden stevig stand. Ook in de verlenging hield het Italiaans fort stand, terwijl de Fransen stilaan uitgeput raakten. Henry moest bijna kruipend van het veld, en Zidane liet zich op het einde van de 2de verlenging nog verleiden om Materazzi een buffelstoot te verkopen. Adieu Zizou met zijn onverdiende gouden bal.
De strafschoppen werden een thriller. De Italianen scoorden ze allemaal, maar Trezeguet raakte de lat. Na de laatste penalty van Grosso begon een groot Italiaans volksfeest. Toeval of niet: trainer Domenech stelde zelden spelers op van het sterrenbeeld Schorpioen omdat hij bijgelovig is. Raad eens van welk sterrenbeeld Trezeguet is ...
Al bij al is het een verdiende wereldtitel voor Italië. Ze hadden weliswaar niet zo'n moeilijke loting, maar de halve finale tegen Duitsland was er één om U tegen te zeggen. De Azzurri versloegen het gastland pas in de laatste 2 minuten van de 2de verlenging, met een krullende bal van Grosso en een prachtig counterdoelpunt van Del Piero.
Na deze 4de wereldtitel zal bondscoach Lippi waarschijnlijk de nationale ploeg als winnaar verlaten. Maar mischien - hopelijk! - komt hij morgen na een gesprek met de Italiaanse Bond, op zijn plannen terug.
O ja, ik schat dat Italië nu toch wel op de 5de plaats van de Fifa-ranking staat achter de Verenigde Staten en Mexico.
"Wij zullen winnen, want wij zijn de sterkste," sprak de Romeinse centurion overmoedig toen hij Asterix en de andere Galliërs aanviel. Niet veel later murmelde een uitgetelde Romeinse legionnair: "Wat een geluk dat wij de sterksten zijn. Stel je voor wat voor een pak rammel we anders zouden gekregen hebben."
Het is de lezer wellicht al opgevallen: dit blog wordt onderhouden door twee mensen: Paart en Herman. Mijn blogvennoot Paart supportert vurig voor de Italianen, maar ik supporter als Waalse Limburg minstens zo vurig voor de Fransen! De finale van het Weltmeisterschaft van deze avond verdient dus een propagandistisch voorwoordje!
OK, eerlijk is eerlijk: Italië heeft de meeste kansen om te winnen. "Tsestich - tfeertich," zoals Aimé Anthuenis zou zeggen. Maar als Aiméke bondscoach was van Frankrijk, zou hij Olivier Deschacht naturaliseren tot Fransman en hem op de rechtsbuiten zetten. Met Domenech heeft Frankrijk gelukkig wat meer kansen.
Ach, het zal gewoon geschieden zoals les bleus vol vuur zullen zingen: "Allons enfants de la patrie, le jour de gloire est arrivé!" Het duizendjarig rijk van Hugo Capet zal de degens kruisen met een schiereiland dat volgens de grote Klemens von Metternich niet meer is dan een geografisch begrip... In de Italiaanse vakken zal geween en tandengeknars zijn - lookscheten niet ten na gesproken!
Natuurlijk, als we de beide ploegen vergelijken, dan heeft Frankrijk recht en reden om slachtoffer te worden van la grande peur: Buffon is onklopbaar, terwijl Barthez regelmatig gekke dingen doet. Cannavaro is een betonnen muur op zich, geflankeerd door dito ploegmaats, terwijl Thuram ook wel een onverzettelijke rots in de branding is, maar Gallas is toch al wat minder. De Franse vleugelverdedigers vergelijken met Grosso en vooral Zambrotta is al helemaal geen lolletje voor de Fransozen. Op het middenveld heeft de douce France wel de grote Zidane, de oerdegelijke Vieira en Makelele en de attractieve Ribéry. Edoch, Ribéry speelt soms als een kip zonder kop, en over de Italiaanse klasbakken op het middenveld zal ik maar zwijgen... Voorin staat Henry eigenlijk nogal geïsoleerd (eenzaam en alleen off side), terwijl de Squadra vlijmscherpe speerpunten bezit met Gilardino en Iaquinta, en met Luca Toni een vreeswekkende stormram in de strijd kan gooien. Italië heeft de beste kansen, maar toch, maar toch...
Om de oude rakkers van Dad's Army te citeren: "Who do you think you're kidding mister Lippi, if you think we're on the run? We are the boys that will stop your little game!" Enfin, hoewel er geen argumenten voor te vinden zijn, lijdt het geen twijfel: le jour de gloire est arrivé!
Israël wil vrede en stabiliteit in het Midden-Oosten! Verhofstadt creëert 200.000ste job! Jean-Pierre Van Rossem wint Tour de France 2006, zonder doping!
