1. Zulte-Waregem 2. Chelsea FC 3. Olympique Lyonnais 4. Green Valling Helderbeek 5. FC Barcelona
FOeRT
Formatie Objectieve en Regelrechte Tegenstrevers!
23-08-2006
Verslag Satriano 2006
De Apennijnen als trigger voor zware jongens!
Satriano ligt net ten Zuiden van Potenza, in de Zuid-Italiaanse landstreek Basilicata. Het dorp ligt zoals altijd op 650m hoogte, en kent een gematigd Mediterraan (berg)klimaat. De hoogteligging zorgt voor een meer getemperde warmte in de zomer. De gemiddelde julitemperatuur bedraagt in Potenza bijgevolg+-22°.
Kreunend (van de hitte) vertrok ik tijdens deze recordhete julimaand op zondag de 23ste. De dodenrug lag toen al dagenlang met haar as van de Noordzee tot Sardinië. De dag voordien was een thermisch laagje gepasseerd met een actieve onweerspluk (met shelfcloud) dat helaas net voor de deur uitdoofde met als resultaat een schamele 1mm in Houthalen.
Restanten van laatstgenoemde thermisch laag zorgden in de ochtend van mijn vertrekdag tot ongeveer Karslruhe voor bewolking met 3 buitjes. Daarna droogde en warmde het op. Bij het buitenrijden van de Gotthardtunnel in de vroege namiddag wees de thermometer van de auto al 34° aan. In de buurt van Milaan in de latere namiddag was dat 38°. De CBs (op afstand) nabij Como zorgden helaas enkel voor bijkomende frustratie. De rest van de reis verliep vlot, mede dankzij het ondergaan van de zon
Aangekomen in Satriano, merkte ik dat we aan de oostzijde van de hogedrukrug zaten, met een licht noordelijk briesje. De lucht was sowieso warm van oorsprong zodat we van 24 t/m 26 juli te maken kregen met maxima rond 30-32°. Boven de Apennijnen was de lucht in de namiddag onstabiel, wat in de voormiddag telkens duidelijk werd aan de ontwikkeling van stevige cumuli congestus.
Op de 24ste waren om 13u al felle ontladingen zichtbaar, met harde dreunen uit een stevige onweerswolk. Vanaf 14u waren er 7-10 felle ontladingen per minuut onder een zwaarbewolkte hemel volgesmeerd met CBs, maar de neerslag was slechts af en toe licht tot matig van aard. Ten N van ons dorp was tijdelijk een fel regengordijn zichtbaar, maar dat haalde ons helaas niet. Ik moest me tevreden stellen met 1mm neerslag. Na 15u droogde het op en namen het aantal donders af. Tegen de avond klaarde het op.
Op de 25ste begon het proces van voor af aan, met rond 13u ook weer CBs en ontladingen, en voor 14u wat gespetter. Ik ben toen in N-lijke richting gaan rijden richting Potenza, en reed daar door een heftig onweer met zeer zware stortregens. In Satriano bleef het onweerachtig maar droog, met enkel wat lichte tot matige regen voor 19u wat 1mm opleverde.
De 26ste was weer rijk aan CBs in de namiddag, met vanaf 17u een matig onweertje in Satriano. Vanaf 19u viel er enige tijd matige regen met geregeld geflits en gerommel. Dagtotaal: 4mm.
Op 27 juli bleef het zonnig en droog, met maxima rond 30°, en op de 28ste was het in N-lijke richting wat onweerachtig met boven ons dorp slechts enkele druppels, maar een hogedrukwig zorgde voor meest stabiele condities bij nipt tropische maxima. Op de 29ste draaide de wind op nadering van een koufront (met bijhorend laag) naar het ZZW, met de aanvoer van hete en vochtige lucht. Het werd die dag heiig bij 30°, en door de luchtvochtigheid voelde het zwoel aan.
In de nacht van 29 op 30juli passeerde tussen 2 en 4u het koufront met boven Satriano slechts felle ontladingen met felle dreunen. De neerslag trok W-lijk langs. De bliksemfrequentie was hoog, met op een bepaald moment elke seconde een flits. Overdag was het wisselend bewolkt maar droog.
Op 31 juli en 1 augustus kregen we te maken met een hogedrukwig, wat resulteerde in stabiel weer met enkele cumuli in de namiddag bij maxima van 29-30°.
Dan kwam er een kentering in de algemene circulatie. Boven de Laars ontstond een lagedrukconfiguratie die voor een langere periode in grote delen van het land (onweers)buien zou doen genereren. Van 2 t/m 6 augustus lag een lagedrukkern boven Italië, met van 2 tot 4 augustus al een straffe NW-wind, meer wolken (ook hoge) en maxima van rond 25-26°. Het bleef die dagen nog droog.
Op 5 en 6 augustus werd het echt onstabiel. Op de 5de bolden de cumuli torenhoog op, met van 2u tot 2u 35 een heel zware onweersbui, met 1à2 zeer zware ontladingen per minuut. Er viel 19,5mm, en het regende erna nog wat (0;5mm). Het was daarna nog lang zeer onweerachtig met meerdere ontladingen per minuut (het onweer was boven ons dorp geactiveerd en in zeer actieve status weggetrokken), maar de zon liet zich geregeld zien. Op de 6de begon het om 13u al te onweren maar zowel de neerslag als bliksemintensiteit waren minder heftig (5mm). Na een kwartier klaarde het al op, en begon de convectie opnieuw zijn werk te leveren. Om 18u schampte een enorm heftig onweerscomplex ons dorp, met om de 3 seconden een ontlading van jewelste en dreunen die de huizen lieten trillen. Er viel slechts 6,5mm, maar ten Z van Satriano zal het lelijk gespookt hebben. Zowel op de 5de als op de 6de klaarde het in de avond uit.
Op 7 augustus was het wisselend bewolkt en net niet zomers warm door toedoen van een hogedrukwigje.
Op 8 augustus ontstond een laag boven Sardinië, met met bij ons toenemende onstabiliteit en 2 onweders, een dat ten Z en een ander dat ten N langstrok. Bij ons vielen slechts spetters. De wind kromp in de avond naar het Z op de nadering van het onweerslaag, wat bij mij de spanning enorm deed stijgen. Het werd die dag 23°.
Op de 9de zou het zeer onweerachtig moeten geweest zijn, maar afgezien van veel stratiforme bewolking en wat regen kort na de middag (1mm), bleef het opvallend rustig en koel bij 21°. De lagedrukkern trok noordelijk langs met boven heel Centraal Italië onweer, en slechts over een deel van de zuidelijke landsgedeeltes.
Op de 10de passeerde een trogvormige storing, gekoppeld aan een koud putje. Het werd een meest betrokken dag en frisse dag (21°) met weinig opklarinkjesen een matige ZW-wind. Om 15u vielen er enkele spetters. Om 17u viel een pittige bui. Van 19u30 tot 20u regende het pittig uit een betrokken hemel met opvallend dreigende lage wolkenbasis. In de late avond viel nog een bui, voor een cumulatief dagtotaal van 10,5mm.
Op de 11de en 12de werd het 22-23° en wisselend bewolkt, met op de 11de een bui om 18u die 1mm opleverde. De stroming was volledig naar het N gedraaid, en het zou nog niet gedaan zijn met de buien.
Op 13 augustus zou de temperatuur niet hoger komen dan 20°. De zon liet zich in de ochtend nog soms zien, maar een koufront trok om 11u over ons dorp met van 11u15 t/m 12u25 betrokken weer met eerst hevige tot zeer hevige, maar snel matige regen en af en toe een stevige ontlading (9,5mm). Hierna bleef het nog onweerachtig, met vanaf 13u terug af en toe regen, soms matig (2,5mm). In de loop van de namiddag werd het droger met opklaringen.
Van 14 tot 17augustus vestigde een hogedrukgebied zich boven Z-Italië, met veel zon en enkele cirrusvelden (in het begin nog hardnekkig) en temperaturen die opliepen richting 30°.
Samengevat: Het was een heel gevarieerde vakantie op meteovlak, met weinig onaangename/saaie hitte. Integendeel: het weer was vaak heel wisselend met soms het nodige spektakel! In totaal viel een behoorlijke 62mm, wat een nieuw record is sinds mijn metingen in 2003 telkens over een periode van 3,5weken). In 1999 is er volgens mij meer gevallen.
Nog niet zo lang geleden gaven de thermometers in de Hasseltse Banneuxwijk 47 graden aan, verschuilden onze oudjes zich als tijdens de wereldoorlogen in de koele kelders, stonden beken kurkdroog - kortom: toen keizer Zomer de scepter zwaaide, zagen wij allen hallucinante beelden voor onze duizelende ogen!
Edoch, de dagen van de verzengende despoot waren spoedig geteld... Op woensdag 26 juli zag ik ter hoogte van Loncin een potige wolk! Manhaftig bewoog zij zich voort richting Oostkantons, en beetje bij beetje groeide zij meer en meer uit tot een te duchten kamikazeonweerswolk! Deze dappere wolk, geëerde lezers, was de voorhoede van het leger dat ons bevrijdde van het juk van de horrorzomer!
Een eerste bom - als een Hizbollahkatjoesja - werd gedropt boven de Oostkantons, en meerdere donderende en bliksemende offensieven volgden! De Horrorzomer verliet zijn Versailles, koos het hazenpad, trok zich als een Idi Amin Dada terug in de woestijnen van Saoedi-Arabië. De hologige onderdanen juichten de koelte toe, maar zijn niet allen tevreden met de nieuwe heerser...
Waar men een aangenaam lenteweertje verwachtte, heeft de Herfst de macht gegrepen, en lijkt de nieuwe Kaiser niet zinnens zijn troon af te staan. Weerom klinkt er geweeklaag uit de Belgische monden, hoewel de regen en de wind voor een weldadige verkoeling zorgen - ja, ik beken: ik ben een collaborateur van Kaiser Herfst! Maar eentje met realiteitsbesef: deze Herfstse heerschappij is maar een voorbode: spoedig staat keizer Horrorzomer weer aan de Belgische poorten, en zullen de onderdanen deze despoot met genoegen weer binnen laten! De Herfst, die bij deze temperaturen eigenlijk zichzelf niet is, zal de wijk nemen naar haar Heimat (dat is de Fär Ör of zo), maar eind september wederkeren, om dan stevig in het zadel te zitten, tot na Kerstmis!
Dus wat Eddy De Mey en Frank Deboosere ook mogen beweren: de horrorzomer zal terugkomen - zo wanneer het studentencorps aan zijn tweede zittijd begint...
Herman
Idi Amin Dada, de bloeddorstige horrorzomer in mensengedaante!
Eergisteren was opnieuw zo'n dag waarin de hittegolf ongenadig hard toesloeg... Waarheen kan de kleine mens dan vluchten? Naar Spitsbergen? Te ver... Naar een mortuarium? Te luguber... (Al doen die in Libanon wel gouden zaken - jaja, waar de joden komen, vloeit het geld! (En het bloed...)) Ter zake: naar Uranus? Zeer efficiënt, maar veel te ver! Eigenlijk was er maar één verlossend toevluchtsoord: een vochtige grot...
Ik hoor oude vunzigaards zoals Hugo Claus en Jos Vandeloo al grinniken, maar ik heb het over een geologische grot, meer bepaald die van het Waalse Rémouchamps. Nou ja, Waals... Ardens klinkt beter, aangezien het wel een Hollandse kolonie leek! Het zat er vergeven van blonde mensen in oranje T-shirts! En als je denkt dat de Waalse horeca daarop inspeelt door tweetalig personeel aan te nemen... Forget it!
Doch het dient gezegd: de gids in de grotten sprak prima verstaanbaar Nederlands! Dat moest ook wel, want de hele groep was Nederlandstalig, en de gids zelf was ook wel nodig: 12 hectometer bamisch dolen in grotten, dat doe je best niet op je dooie eentje, want voor je het weet lig je in een hoek te sterven in je dooie eentje... Ook met gids was het overigens uitkijken voor laaghangende rotsen boven je en spekgladde onder je, maar anderzijds waren er kleine kinderen en bomma's in de groep: mits wat voorzichtigheid kom je dus moeiteloos uit de door water doorboorde Ardennenbult.
Al ben je natuurlijk nog steeds in Wallonië, en word je onvermijdelijk geconfronteerd met verouderde dingen. Er zijn al sinds 1912 rondleidingen in die onderaardse gangen en spelonken, en de enige metalen wenteltrap in die grotten leek wel effectief uit 1912 te dateren. Anderzijds is mijn Waalse heimat berucht voor zijn dwaze prestigeprojecten (lijkt Turkmenistan wel), een twijfelachtige eer die ook deze grotten hoog hielden: de terugtocht per boot is met haar 700 meter de langste ondergrondse boottocht van Europa! Een boottocht die overigens niet door natuurlijke gangen gaat: enfin, de gangen zelf zijn wel natuurlijk, maar in 1912 hebben ze kilo's dynamiet de grot in gesleurd om het plafond te verhogen, en zo hun langste ondergrondse boottocht van Europa mogelijk gemaakt.
Edoch, we moeten niet beginnen reclameren als mijn Waalse volksgenoten eens een keertje ambitieus zijn. Per slot van rekening zorgde die boottocht voor een formidabele afkoeling: in de galerijen (voor de wandeltocht) is het permanent 12° en op het water zorgt het riviertje voor een frisse 10 graden!
De ontnuchtering volgde echter snel: eenmaal de grot verlaten, traden we weer binnen in het keizerrijk van de hittegolf, waar potentaat Zon met haar verschroeiende scepter zwaaide. Daar zag ik zowaar een typisch Waalse: de bomma had een oude chichihoed op met plastieken bloemen, en de jongedame zelf zag er zuiders uit. Ongetwijfeld heette ze Laurette Pocognoli of zo, enfin: was zij dus une vraie Wallonne!
Later die dag aten we in restaurant Les Touristes, waar het personeel dus anticommercieel eentalig Frans was. Ik kan de lezer dat restaurant ook afraden omdat de eettafels erg dicht bij een tamelijk drukke weg zijn: spaghetti die naar benzine smaakt is geen aanrader.
De slotconclusie luidt dat de bewuste grotten sans doute een aanrader zijn! Vooral als ge als armzalige sterveling al vele dagen lang kreunt onder de messcherpe zonneschijn!
Sinds 2001 kende elke zomer in Houthalen een hittegolf. Alsof dat al niet schokkend genoeg was, kregen we er deze zomer al 2, terwijl statistisch gezien de warmte periode van het jaar nog moet aanbreken.
Van 8 tot en met 18 juni registreerde ik in Houthalen een eerste hittegolf:
25°
27°
28°
30°
32°
33°
27°
20°
28°
30°
als maximumtemperatuur. Tijdens deze maand viel slechts 17,5mm.
Van 29 juni tot en met 8 juli (opnieuw 10 dagen!) tekende ik volgende maxima op:
28
24°
29
26°
30
29°
1
30°
2
30°
3
30°
4
33°
5
29°
6
29°
7
27°
8
25°
Een tweede hittegolf dus. In juli viel tot nu toe slechts 9mm. En de zomer duurt nog meer dan 6 weken ... Ik geloof dat we afstevenen op een zeer warme, droge en zonnige zomer, precies zoals ik aan de vooravond van dit seizoen voorspelde.
Frankrijk verslagen na penalties (1-1; 6-4 na strafschoppen)
Op Hiddink werd al op de meest masochistische manier wraak genomen in de achtste finales - geen Italiaan die ooit nog vergeet hoe partijdig de scheidsrechter floot in de achtste finale tegen Z-Korea in 2002. Ook de Fransen hadden een lesje nodig na de verloren strafschoppenreeks in 1998 en de verloren dramatische EK-finale in 2000. De Italianen slaagden erin.
Het was geen groots WK als op technisch vlak de hoogstandjes op één hand te tellen waren. Maar dat hadden we wel verwacht, in deze tijden dat voetballers 2 matchen per week spelen en dus vaak totaal uitgeblust aan het begin van een internationaal voetbaltoernooi starten. In de finale werd de fysieke slijtageslag van afgelopen seizoen en WK overduidelijk: sommigen konden nauwelijks nog lopen (Henry) en moesten eraf; sommige anderen zorgden er zélf voor dat ze het veld konden verlaten (Zidane, met een afschuwelijke aanslag op Materazzi in de laatste verlenging van de laatste wedstrijd van zijn leven, voor de ogen van miljoenen voetbalfans). Na de schouderblessure eerder in de wedstrijd had Zinedine meermaals gevraagd om een wissel maar die kreeg hij niet. Lijdend van de pijn, moegetergd heeft hij een daad verricht die een smet zal vormen op het einde van zijn briljante carrière.
Het werd het WK van de werkers: Cannavaro (niet Zizou maar Fabio had de gouden bal moeten krijgen), Pirlo, Buffon, Grosso, Materazzi, Zambrotta en Gattuso waren ook gisteren de helden. Na 7' kreeg Frankrijk al een onterechte penalty, maar het waren voorgenoemde helden die de ploeg alweer op sleeptouw namen. Het was Materazzi die zijn 2de treffer van het toernooi na een corner staalhard binnenkopte. Tot de rust was de squadra de betere ploeg. Na rust begon Frankrijk te drukken, en zo kregen ze ook enkele kansen. De Italianen hielden stevig stand. Ook in de verlenging hield het Italiaans fort stand, terwijl de Fransen stilaan uitgeput raakten. Henry moest bijna kruipend van het veld, en Zidane liet zich op het einde van de 2de verlenging nog verleiden om Materazzi een buffelstoot te verkopen. Adieu Zizou met zijn onverdiende gouden bal.
De strafschoppen werden een thriller. De Italianen scoorden ze allemaal, maar Trezeguet raakte de lat. Na de laatste penalty van Grosso begon een groot Italiaans volksfeest. Toeval of niet: trainer Domenech stelde zelden spelers op van het sterrenbeeld Schorpioen omdat hij bijgelovig is. Raad eens van welk sterrenbeeld Trezeguet is ...
Al bij al is het een verdiende wereldtitel voor Italië. Ze hadden weliswaar niet zo'n moeilijke loting, maar de halve finale tegen Duitsland was er één om U tegen te zeggen. De Azzurri versloegen het gastland pas in de laatste 2 minuten van de 2de verlenging, met een krullende bal van Grosso en een prachtig counterdoelpunt van Del Piero.
Na deze 4de wereldtitel zal bondscoach Lippi waarschijnlijk de nationale ploeg als winnaar verlaten. Maar mischien - hopelijk! - komt hij morgen na een gesprek met de Italiaanse Bond, op zijn plannen terug.
O ja, ik schat dat Italië nu toch wel op de 5de plaats van de Fifa-ranking staat achter de Verenigde Staten en Mexico.
"Wij zullen winnen, want wij zijn de sterkste," sprak de Romeinse centurion overmoedig toen hij Asterix en de andere Galliërs aanviel. Niet veel later murmelde een uitgetelde Romeinse legionnair: "Wat een geluk dat wij de sterksten zijn. Stel je voor wat voor een pak rammel we anders zouden gekregen hebben."
Het is de lezer wellicht al opgevallen: dit blog wordt onderhouden door twee mensen: Paart en Herman. Mijn blogvennoot Paart supportert vurig voor de Italianen, maar ik supporter als Waalse Limburg minstens zo vurig voor de Fransen! De finale van het Weltmeisterschaft van deze avond verdient dus een propagandistisch voorwoordje!
OK, eerlijk is eerlijk: Italië heeft de meeste kansen om te winnen. "Tsestich - tfeertich," zoals Aimé Anthuenis zou zeggen. Maar als Aiméke bondscoach was van Frankrijk, zou hij Olivier Deschacht naturaliseren tot Fransman en hem op de rechtsbuiten zetten. Met Domenech heeft Frankrijk gelukkig wat meer kansen.
Ach, het zal gewoon geschieden zoals les bleus vol vuur zullen zingen: "Allons enfants de la patrie, le jour de gloire est arrivé!" Het duizendjarig rijk van Hugo Capet zal de degens kruisen met een schiereiland dat volgens de grote Klemens von Metternich niet meer is dan een geografisch begrip... In de Italiaanse vakken zal geween en tandengeknars zijn - lookscheten niet ten na gesproken!
Natuurlijk, als we de beide ploegen vergelijken, dan heeft Frankrijk recht en reden om slachtoffer te worden van la grande peur: Buffon is onklopbaar, terwijl Barthez regelmatig gekke dingen doet. Cannavaro is een betonnen muur op zich, geflankeerd door dito ploegmaats, terwijl Thuram ook wel een onverzettelijke rots in de branding is, maar Gallas is toch al wat minder. De Franse vleugelverdedigers vergelijken met Grosso en vooral Zambrotta is al helemaal geen lolletje voor de Fransozen. Op het middenveld heeft de douce France wel de grote Zidane, de oerdegelijke Vieira en Makelele en de attractieve Ribéry. Edoch, Ribéry speelt soms als een kip zonder kop, en over de Italiaanse klasbakken op het middenveld zal ik maar zwijgen... Voorin staat Henry eigenlijk nogal geïsoleerd (eenzaam en alleen off side), terwijl de Squadra vlijmscherpe speerpunten bezit met Gilardino en Iaquinta, en met Luca Toni een vreeswekkende stormram in de strijd kan gooien. Italië heeft de beste kansen, maar toch, maar toch...
Om de oude rakkers van Dad's Army te citeren: "Who do you think you're kidding mister Lippi, if you think we're on the run? We are the boys that will stop your little game!" Enfin, hoewel er geen argumenten voor te vinden zijn, lijdt het geen twijfel: le jour de gloire est arrivé!
Na een zeer warme eerste helft van mei, een koele en zeer natte (+100mm) tweede helft, duiken we vanaf nu in de onvervalste junihitte.
Een krachtig Midden-Europees hoog zorgt vanaf morgen voor de aanvoer van stelselmatig warmere lucht, tot in de hogere etages van de atmosfeer waardoor onweders voorlopig onmogelijk zijn.
Vanaf zaterdag kan het kwik in de buurt van 30° komen, en de dagen erna blijf het gewoon zeer warm met in Limburg gemakkelijk kwikstanden tegen de 30° en wie weet iets meer. Een hittegolf (periode van 5 dagen met >25°, waarvan 3 dagen 30° of meer) maakt kans in Limburg. Sinds '02 hebben we elke zomer wel eens een hittegolf gehad in Houthalen.
Mijn zomerverwachting luidt als volgt: in toto wordt het te warm (+1,5°) te droog en te zonnig.
Thor laat Houthalen niet altijd links liggen. Gisteren was het weer zo ver. Tussen een Scandinavisch hoog en een ZW-lijk laag trok een convergentielijn tot over Limburg, om zich in de avond weer terug te trekken richting ZW.
Op die lijn ontwikkelde zich een multicellige onweerspluk:
Iets voor 17u arriveerde in Houthalen een blauwpaarse luchtmassa, met soms hevige regen. Elke minuut flitste en donderde het wel 3 tot 5x. Na 18u regende het meest licht tot matig, en later soms weer hevig. In totaal viel er 26mm. Voor begin mei was dit al een vrij pittig onweer. Geen zeer spectaculair onweer, maar toch een behoorlijke onweersbui. En toch maar mooi het hoogste dagtotaal van heel de Benelux!
Consternatie alom aan de start van de Amstel Gold Race, als blijkt dat de volledige teams van Liquigas, AG2R, Bouygues, Cofidis, Credit Agricole, la Française des Jeux, Lampre, Milram en Barloworld niet aan de start verschijnen! Al hun renners, 72 in totaal, liggen immers met hevige krampen te woelen in hun bed - het bed van hun Nederlandse hotelkamer, waar zij de avond tevoren typisch Nederlandse kost gegeten hadden. "Het is verschrikkelijk," getuigt Rik Verbrugghe tussen twee koortsaanvallen door, "toen we gisteren die uiensoep met perzik voorgeschoteld kregen, zeiden we: "dit geven we thuis nog niet aan de hond." Maar toen we dat walgelijke, hamburgerachtige vlees zagen, wisten we het zeker: dit eten ís hond!" Nou zijn wel niet letterlijk alle coureurs van de 9 genoemde teams geveld: hun Nederlandse renners, zoals Stef Clement van Bouygues, zijn nog zo fris als een hoentje.
Dat de Nederlandse formaties nog gezond en wel zijn, zal niemand verbazen. Ook de Belgische en Duitse teams zijn ontsnapt, door eenvoudigweg in België of Duitsland te overnachten. Sibneft~ACPAN~Elle bijvoorbeeld, logeerde in het Mettotel te Mettekoven. Ook teams met Belgische leiding, zoals Phonak en Discovery Channel, sliepen veilig in Belgische bedden, net als de Spaanse ploegen, die met het oog op de Ardense klassiekers hun tenten in Luik opgeslagen hebben. De CSC'ers overnachtten wel in Nederland, maar dan letterlijk in tenten: "Hotelkamers zijn voor jeannetten," also sprach Bjarne Riis.
Maar welk verhaal vertellen de geviseerde Nederlandse hotels? In de hotels zelf klemt men de lippen op elkaar (net als de renners, die het kotsen ondertussen wel een beetje beu zijn), maar we vinden wel gehoor bij de directeur-generaal van TUI, de overkoepelende hotelketen, die de toeristische sector meer en meer in zijn greep krijgt. Herr Heinz-Helmut-Heinrich Sturmlaufer deelt ons het volgende mee: "Blijkbaar heeft het Nederlandse personeel de renners ongewild vergiftigd door hen een Drentse schotel op te dienen. Dat zijn fouten. We zullen daar krachtdadig tegen optreden. Onze Nederlandse hotels zullen onmiddellijk verkocht worden."
Ondanks alle inhumane commotie, brengt Sibneft~ACPAN~Elle, het team van FOeRT, de volgende 8 renners aan de start: 201) Karsten Kroon (Ned) 202) Serge Baguet (Bel) 203) Philippe Gilbert (Bel) 204) Andrei Kasjetsjkin (Kaz) 205) Axel Merckx (Bel) 206) Emanuele Sella (Ita) 207) Georg Totschnig (Oos) 208) Jens Voigt (Dui)
Al na 5 kilometer voert Voigt voorbeeldig zijn opdracht uit, door ten aanval te trekken. Hij krijgt snel het gezelschap van 7 andere aanvalslustige vermetele dwazen: Johan Vansummeren (Bel), Addy Engels (Ned), Christian Vande Velde (VSt), Stefan Schumacher (Dui), Bram De Groot (Ned), Philip Meirhaeghe (Bel) en Erwin Thijs (Bel). De 8 zouden een vijftal minuten krijgen.
Al in Ubachsberg trekken enkele achtervolgers ten aanval, maar hen (Portal (Fra), Jäksche (Dui) en de Italiaan Mazzoleni) kunnen we snel vergeten, wanneer zij plotseling verdwenen zijn! Volledig verward door het warrige parcours hebben ze in Schin op Geul de weg naar links genomen, richting Keutenberg... Bijgevolg moeten T-mobile en Phonak de achtervolging blijven leiden. Op de Sibbergrubbe en de Cauberg worden zij plots bijgestaan door Baguet en Gilbert, die stevig op kop gaan sleuren. Voor het eerst roepen de renners om hun moeder...
De situatie blijft onveranderd, tot aan de Eyserweg. De kopgroep breekt in twee: Thijs, De Groot, Vande Velde en de zware Voigt moeten de rol lossen. Vansummeren, Engels, Schumacher en mountainbiker Meirhaeghe gaan alleen verder op avontuur. 3 minuten later zou men de renners van Sibneft aan de kop verwachten, maar niets is minder waar. Iedereen zit immers in het wiel van... Michael Boogerd, die op de Eyserweg zijn eerste aanval plaatst. Zonder succes.
We rijden weer richting Cauberg, maar al op de Sibbergrubbe gaan enkele renners in de tegenaanval: Schmitz (Ned), Sella (Ita) en Erik Dekker (Ned). Op de Cauberg zelf moet Meirhaeghe zijn drie medevluchters laten gaan. In het peloton demarreert Boogerd, maar hij krijgt meteen een rist favorieten en semi-kanshebbers in zijn wiel.
Ook op de Wolfsberg, de Loorberg en de Eyserbosweg sleurt een moedige Boogerd aan de kop, maar de favorieten, waaronder een attente Bettini, geven hem geen meter. Al heeft Boogerd het peloton wel uitgedund tot een groep van pakweg dertig man. De belangrijkste geloste is Rebellin, die last heeft van zijn ribben.
De Keutenberg is het aambeeld waarop de renners aan stukken geslagen worden. Voorin laten Vansummeren en Engels hun kompaan Schumacher achter, die alras opgeraapt wordt een ontketende Sella, die enkel Schmitz nog in zijn wiel heeft. Wat later dient Erik Dekker als mikpunt voor zijn kopman: Boogerd rijdt erop en erover, maar net wanneer die stilvalt, zet Bettini aan! Enkel Kroon kan de ijzersterke Italiaan volgen, de rest kijkt naar een puffende Boogerd...
Kroon en Bettini komen al snel bij Sella, Schmitz en Schumacher. Met zijn vijven gaan ze op zoek naar Vansummeren en Engels, die nog een half minuutje hebben. Wanneer ze met een rotvaart Sibbe verlaten, en het dal van de Geul in duiken, benen zij de twee vroege vluchters bij. Met zeven man gaan ze naar de Cauberg. Nog voor de voet van de laatste helling doet Schumacher een wanhoopsaanval, onmiddellijk op de huid gezeten door Sella. De Duitser en de Italiaan nemen enkele decameters, terwijl Kroon zich in het wiel van Bettini nestelt. Bettini leidt de achtervolging op Sella en Schumacher, tot Schmitz demarreert. Kroon snelt naar zijn landgenoot, maar heeft nu Bettini in zijn wiel. Schmitz houdt in, Kroon laat Sella nog wat verder wegrijden, en ook Bettini, op wie alle ogen nu rusten, vertraagt. Vansummeren en Engels komen terug... Uiteindelijk zet Bettini toch aan, gevolgd door Kroon en Schmitz. Vansummeren en Engels moeten definitief lossen, terwijl ook Schumacher opgeraapt, en achtergelaten wordt. Het is nu man tegen man: Sella tegen Bettini, want Kroon stopt af voor Sella, en Schmitz is niet bij machte om de ontketende Bettini bij te halen. In de laatste hectometer bereikt Bettini het wiel van Sella, maar net dan valt Kroon aan. Er knapt iets bij Bettini, die zelfs Schmitz nog voorbij ziet zoeven. Maar ook Schmitz kan Kroon niet meer voorbij: Karsten Kroon zegeviert in de Amstel Gold Race!
1) Kroon (Ned) 2) Schmitz (Ned) 3) Bettini (Ita) op 0'02" 4) Sella (Ita) op 0'02" 5) Vansummeren (Bel) op 0'24" 6) Engels (Ned) op 0'24" 7) Schumacher (Dui) op 0'32" 8) Valverde (Spa) op 1'20" 9) Freire (Spa) op 1'20" 10) Leukemans (Bel) op 1'20"
Pieri mag nog wat kilos afvallen, de vadsigaard
Die vervloekte goederentrein uit Bohemen! Alsof Bohemer Farazijn dat georkestreerd had. Helaas leerde de sterkste renner van het amateurpeloton - Kees Hagen een belangrijke les: de sterkste zijn is niet alles; je moet ook geluk hebben. Maar niemand die eraan twijfelt dat Hagen revanche zal nemen in Moersbos.
Ermelo is een mooie groene Nederlandse gemeente in de provincie Gelderland. Een ideale kweekvijver voor een Nederlands beuktalent. Kees Hagen is er zo een. Mondig, knap en vooral beresterk. Volgend jaar zal hij bij de profs van zich laten horen! Wij bezochten hem na een zware trainingsdag om te zien of hij de teleurstelling van afgelopen weekeinde te boven is gekomen. We klopten aan zijn ouderlijk huis aan, en mochten in de lederen zetel plaatsnemen in een simpel Ermeloos salon.
Dag Kees, hoe gaat het?
-Zeer goed, dank u.
Heb je de diskwalificatie al verwerkt?
-Tuurlijk. Het reglement moet altijd gerespecteerd worden. Ik had moeten stoppen, maar had zoveel adrenaline in mij dat ik toch doorreed. De trein was nog ver van mij verwijderd, maar dat pleit me nog niet vrij. Hoe dan ook: mijn conditie is super. Dàt telt.
Pieri juichte uitbundig op het podium.
-Pieri is een vadsigaard. Hij mag nog wat kilos afvallen. Ik heb de beste benen van het hele peloton. Ik viel 3 keer aan en dan nog maakte ik het af. Dat Dario zo uitbundig was begrijp ik niet. Hij en Wijnands konden met zijn tweeën mijn tempo niet volgen.
De concurrentie stelde niets voor
-Inderdaad.
Heb je al gehoord dat Pieri aan het bijtrainen is, en dat Uros Murn scherper dan ooit staat?
-Pieri moét bijtrainen. De man heeft geen discipline. Bij de profs bleek dat hij talent had je wordt niet zomaar 2de in Roubaix maar jezelf verzorgen is ook belangrijk. Wat Murn betreft: ik weet dat hij in de Kaukasus getraind heeft. Wie 3x per dag de Elbroes met de fiets kan beklimmen is met zijn vak bezig.
Hoe zien je dagen eruit nu Moersbos nadert?
-Ik ga nog enkele dagen doorbrengen op de Andes. Daar ga ik het klimwerk onder handen nemen en dan zak ik af naar de Belgische Kust om met de wind op kop tempo te fietsen.
Heb je nog een privé-leven tijdens dit voorjaar?
-Neen. Ik sta elke ochtend om 5u op. Ik fiets een uurtje op de hometrainer en ontbijt dan uitgebreid. Dan fiets ik nog een uur of 5-6. Als ik hierna goed gegeten heb, loop ik 15km of ga ik nog 5km zwemmen. Om 21u lig ik alweer te slapen. Avondeten doe ik nooit. Tijd voor een film of een avondje stappen is er niet.
Je staat bekend om je Spartaanse trainingsmethoden. Ga je ook dit jaar weer deelnemen aan enkele triatlons?
-Ja, als mijn wielerjaar erop zit leg ik me weer toe op die discipline. Vorig jaar heb ik enkele podiumplaatsen behaald, en ik hoop dit jaar stiekem een wedstrijd te winnen. Maar mijn wielercarrière gaat voor: vanaf volgend jaar zie je me enkel nog deelnemen aan wielerwedstrijden.
Sinds wanneer ben je bezeten van je fiets?
- Sinds mijn 12de. Na de basisschool wilde ik absoluut naar Amsterdam naar school. Dat was 80km ver. Omdat we het thuis niet zo breed hadden, moest ik met de fiets gaan. In het begin deed ik daar soms 4 uur over heen en 4uur terug. Dat betekende vaak dat ik om 4u s ochtends moest vertrekken. In de winter van 97 was dat afzien: bij 12° in het donker fietsen. Maar naarmate de jaren vorderden, ging dat steeds vlotter. Op den duur deed ik er slechts 2 uur over.
Waarom denk je dat je in het peloton zo weinig vrienden hebt?
-Ik leef alleen, train alleen, en rij mijn wedstrijden alleen. Ik werk nooit samen met andere wielrenners. Ik word betaald om te winnen en spektakel te geven. Aanvallen en het dan afmaken, daar gaat het om. Ik heb niemand nodig die me aan de meet moet afzetten. Ik zal mijn ploegmakkers nooit onrecht aandoen, maar rij wél altijd mijn eigen koers.
Er staan een aantal grote ploegen te popelen om je volgend jaar in te lijven.
-Ja, dat schrijven ze toch. Ach, misschien fiets ik volgend jaar beter bij een kleine ploeg. Teamorders en dat soort bullshit, dat is allemaal niks voor mij. Net voor een wedstrijd moeten ze bij mij niet afkomen: Daar en daar doe je dit. Dan haak ik af. Geef mij maar een provincieploegje waar ik carte blanche krijg.
Kees, bedankt voor dit gesprek
-Graag gedaan, ik ga nog een halfuurtje hardlopen in het donker.
De eerste amateurwedstrijd waar ons B team aan meedoet, is meteen een klassieker in het circuit. De ambities van de Foert wielerploeg waren vanaf de stichting zeer duidelijk: minstens een keer winstofwel in Houthalen Stokrooie Houthalen ofwel in de GP Moersbos.
De ruggegraat van ons veredeld B-team bestaat vandaag uit de ervaren renners Pieri, Vandenbroucke en Farazijn en uit beloftevolle veulen Wijnands. De ploeg heeft nog niet zoveel middelen en daardoor is B-ploegleider Paart reserverenner in geval van nood. Muscat en Murn bleven thuis met problemen aan het zitvlak.
De Limburgse klassieker ging vanmiddag om 14u van start. Het parcours was 51km lang en kende 4 Capi: de Steenberg, de E314-Brug, de Bolderberg (8ste cat.) en de Kasseibrug waar de renners 2x over moesten. In Houthalen lag op 2km voor de streep nog een korte helling van 100m met 50m vals plat. De rest van het parcours was vlak.
Ons B-team ging aan de start met volgende renners:
41) Dario Pieri (Ita)
42) Frank Vandenbroucke (Bel)
43) Peter Farazijn (Boh)
44) Stefan Wijnands (Bel)
Voor deze eerste wedstrijd gaf Paart geen teamorders. Iedereen mocht doen waar hij zijn in had, zolang dit niemand anders van de ploeg benadeelde.
Om 14u gaat het startschot af onder een onheilspellende hemel bij 4 Beaufort westenwind. Na 2km, aan de afdaling in industrieterrein Centrum-Zuid in Houthalen, ontsnappen 2 renners uit het peloton: Rafael Macaronn (Spa) en Kees Hagen (Ned) versnellen en nemen een handvol seconden voor een goed georganiseerd peloton.
Op de Stationsstraat richting Zolder rijden de renners pal met de wind op kop, en de twee vluchters worden weer gegrepen. Het peloton stelt een grote waaier op, maar helaas vallen achteraan zon 40 renners weg door de wind. Frank Vandenbroucke hoort bij deze passers. Hij geeft even later zelfs op.
Het 81 renners tellende peloton waaiert zich tegen 45km/u een weg richting Zolder, om dan via de toeristische weg Boekt te bereiken. Aanvallen blijven uit, aangezien de Capi in zicht zijn. Volgens de wedstrijdradio zouden felle voorjaarsbuien vanaf de Steenberg een groot gevaar vormen. Van op grote afstand zijn bliksems te zien en donders hoorbaar in die richting.
Op 1km voor de Steenberg versnelt Dario Pieri. Zijn demarrage is verwoestend. Hij neemt 30 meter, 40 meter, 50meter. Aan de voet van de Steenberg heeft hij al snel 8 seconden voorsprong. Intussen is het hard beginnen regenen en waaien, met rukwinden tot 80 km/u. De donders zijn ondanks het gejouw van het publiek duidelijk hoorbaar. Op de Steenberg verliest Pieri weer enkele seconden, maar door het uiteenvallen van het peloton op de onweerachtige col, behoudt hij nog zon 5 seconden voorsprong. Dan voltrekt zich een waar fiasco. In de afzink van de Steenberg verliest Pieri de controle over zijn fiets en dondert door een garagepoort. Gelukkig zonder veel erg. Terwijl het peloton voorbijraast kan Pieri in de garage een oude herenfiets stelen en kan hij terug aanpikken bij het peloton. De B-ploegleiding biedt hem een reservefiets aan, maar dat weigert Pieri. Deze herenfiets kan zijn gewicht beter dragen en bezit tevens lichten die van pas kunnen komen in de felle onweders.
Als Pieri aanpikt, bevindt het peloton zich op 500m van de Brug over de E314. Niemand durft versnellen, temeer omdat de regen er nu nog steeds met bakken uitkomt. De top van de Brug is zichtbaar wit van de hagel. Aan de voet van de klim vertrekken weer 2 gelukszoekers. Alweer Macaronn en Domenico Quagliarella (Ita) nemen een mooie voorsprong. Op de top van de Brug hebben ze snel 9 seconden voorsprong. Het peloton stokt helemaal. De fut lijkt er helemaal uit. In de afdaling nemen de koplopers meer en meer seconden voorsprong, waarop Pieri en Wijnands in de afdaling van de Brug in de tegenaanval gaan. Helaas valt Peter Farazijn op enkele hagelrestjes, waardoor de helft van het peloton ook met een smak tegen de vlakte gaat. Het stokt daar volledig. Farazijn geeft even later op met een gebroken sleutelbeen. Kees Hagen ontsnapt nipt aan de val en blijft stevig doorrammen door de regen, met als doel Pieri en Wijnands te grijpen. En dat lukt nog aan de voet van de Bolderberg.
Aan de voet van de Bolderberg is de situatie als volgt:
Kopgroep met Macaronn (Spa) en Quagliarella (Ita)
Achtervolgende groep met Pieri (Ita), Kees Hagen (Ned) en Wijnands (Bel) op 17 seconden
Peloton 1 op 55 seconden
Op de Bolderberg is een ware zondvloed aan de gang, en Macaronn (Spa) stapt van de fiets af. Zijn koers zit erop. Zijn Italiaanse medevluchter gaat en dansant verder en bouwt zijn voorsprong verder uit tot 33 seconden op het groepje Pieri. De herenfiets van Pieri is voor het klimwerk toch niet zo geschikt
In de afdaling en op het vlakke stuk tot Stokrooie regent het nog maar lichtjes, maar is het de wind die de renners vooral parten speelt. Wijnands zet zich op kop in dienst van Pieri en zet de achtervolging in. Kees Hagen draait mee rond en aan het rond punt van Stokrooie is de achterstand op Quagliarella geslonken tot 22 seconden. Intussen gaan de hemelsluizen terug helemaal open. Het stortregent in Stokrooie zoals ze dat van 1995 niet meer meegemaakt hebben. De straten staan in een mum van tijd blank, onder een hels decor van flitsen en donders. Het peloton wordt al op 7 minuten gemeld.
Op de kasseien van de Stokrooise brug valt Quagliarella helemaal stil. In de afdaling wordt hij gegrepen door het achtervolgend groepje waardoor de kopgroep 4 renners telt die waarschijnlijk zullen uitmaken wie deze klassieker wint: Hagen, Pieri, Quagliarella of Wijnands. Foert telt gelukkig twee mannetjes vooraan waardoor de eerste Foert-overwinning geen utopie meer is. Onderaan de Stokrooibrug draaien de renners terug gesmeerd. Pieri moet met zijn herenfiets een aantal lengtes toegeven. Van ploegleider Paart moet Wijnands bij de kopgroep blijven en voor zijn eigen succes gaan. Hagen, Wijnands en Quagliarella die halfdood achteraan de groep bengelt gaan met een rotvaart richting kanaal, waar Pieri slechts 11 seconden achterstand telt.
Langs het kanaal begint het stilaan op te drogen. Pieri vraagt een nieuwe fiets aan ploegleider Paart en krijgt die. Dit kost hem helaas 20 seconden waardoor zijn achterstand nu 31 seconden telt. Langs het kanaal vlammen de 3 koplopers aan een rotvaart: 47km/u wordt opgetekend langs het circuit van Terlaemen. Quagliarella moet daar de rol helemaal lossen zodat Hagen en Wijnands de kopgroep vormen. Ondanks de grote inspanningen blijft Hagen gezwind overnemen, want met Pieri wil niemand naar de streep. Wijnands aflosbeurten worden wel steeds korter en korter. Hoopt Stefan dat Pieri nog terugkeert?
Bij het opdraaien in Lummen op de toeristische weg naar Zolder, bedraagt de achterstand van Pieri nog maar 5 seconden. De Italiaan beschikt ondanks zijn lichaamsgewicht (93kg) over een grote actieradius, waaop ploegleider Paart Wijnands beveelt niet meer rond te draaien met Hagen. Hagen heeft dit in de mot en plaatst een verschroeiende demarrage. De Nederlander slaat onmiddellijk een aanzienlijke kloof. Pieri arriveert bij Wijnands en vraagt hem tempo te maken. Hagen ondanks de inspanningen net voor de Stationsstraat en richting Bolderberg draait nog soepel rond. Het achtervolgend Foert-duo heeft in Zolder 17 seconden achterstand. Quagliarella is intussen opgeslokt door een peloton dat 7minuten achterstand heeft.
Kees Hagen is ontketend. Er staat geen maat op wat het Hollandse corpus presteert in Zolder: aan het rondpunt schakelt de Nederlander nog een tandje bij. De achtervolgers sukkelen nu al op 23seconden achterstand. Wijnands moegestreden als knecht moet de rol lossen, waarop Pieri zich tegen beter weten in een weg beukt richting Houthalen.
Op de Stationsstraat gebeurt vervolgens iets onwaarschijnlijks. Net als Hagen met een riante 25 seconden voorsprong op Pieri de spoorweg wil oversteken, gaan de slagbomen naar beneden. Hagen laat zich niet van zijn stuk brengen door de trein die nog 200m ver is, en fietst dapper door de slagbomen heen richting eindmeet.
Pieri arriveert aan de spoorweg en moet stoppen. Als Wijnands hem bijbeent gaan de slagbomen terug de hoogte in. Pieri herpakt zich snel en gaat als een stoomtrein naar de Koolmijnlaan, waar de streep ligt. Wijnands fietst op eigen tempo naar de 4km verderop liggende finish. De helling in de industriezone overleeft Hagen zonder al te veel problemen. Pieri moet daar alweer enkele seconden prijsgeven. Op de top krijgt hij zelfs een vlag tussen zijn achterwiel! Pieri moet even stoppen, maar gelukkig komt hij hier zonder kleerscheuren uit. Enkele ogenblikken later zoeft Hagen als eerste over de streep. 52 seconden later strompelt Pieri halfdood over de aankomstlijn. Wijnands komt op een minuut binnen.
Het peloton arriveert pas 9 minuten later. Quagliarella is daar nog de sterkste in de sprint.
Bij de huldiging van de winnaar, ontstaat er enige commotie. Hagen wordt gediskwalificeerd omdat hij de spoorwegovergang passeerde toen de slagbomen beneden waren. Het Foert-team slaat dus een dubbelslag:
Pieri
Wijnandsop 8 seconden
Quagliarella op 8min. 08sec.
Het wielerjaar kan al niet meer stuk! De GP Moersbos nadert wel, en daar zullen Muscat en Murn bij zijn. Farazijn zal zich wellicht niet meer herpakken voor Limburgs mooiste. Met Wijnands en Muscat als helpers, zullen Pieri en Murn wellicht kunnen dingen naar winst. Vandenbroucke wordt eerstdaags op het matje geroepen bij de ploegleider.
Er zijn weergoden, en er zijn wielergoden... Als die allemaal onder één hoedje spelen om de armzalige renners te beduvelen, dan moogt gij bidden tot God, Allah, Kylie en andere goden en godinnen, maar het zal niet baten: gij zijt hopeloos verdoemd!
Een krachtige noordenwind slaat de renners in het vertwijfelde gelaat, meteorologen meten in Compiègne zes Beaufort. Zes Beaufort, dat betekent volgens weerkundigen dat het moeilijk wordt om paraplu's vast te houden, en net die bescherming zullen de toeschouwers langs de kant nodig hebben: over het hele parcours regent het, en dat zal er niet beter op worden. In de vlakke velden, waar de gruwzame kasseistroken liggen, raast de wind overigens al tegen 7 Beaufort. Het KNMI vertelt hierover: "Het is lastig tegen de wind in te lopen of te fietsen." Maar de doorwinterde renners zullen dat wel kunnen overwinnen, zeker?
Veel bekende gezichten aan de start van deze Helleklassieker: niet alleen de renners, maar ook allerlei prominenten. Chirac en de Villepin blijven veiligheidshalve even in Parijs, maar tussen de Italiaanse renners verschijnt plots ene signore Buttiglione: Rocco Buttiglione, minister van cultureel erfgoed en notoir homohater, komt zijn superieure landgenoten even een hart onder de riem steken. Hij zou zelfs de koers meerijden op de motor, om de renners te begeleiden wanner "zij in de roemrijke voetsporen van Julius Caesar treden". Het zal hem niet echt bevallen: le Nord, dat is Puglia niet!
FOeRT brengt overigens 8 onvervaarde mannen van staal aan de start: 201) Thor Hushovd (Nor) 202) Magnus Backstedt (Zwe) 203) Vjatsjeslav Ekimov (Rus) 204) Philippe Gilbert (Bel) 205) Joeri Krivtsov (Oek) 206) Danilo Napolitano (Ita) 207) Jens Voigt (Dui) 208) Marc Wauters (Bel) Aangezien er grote tijdsverschillen kunnen ontstaan, heeft FOeRT drie volgwagens ingezet.
Danig tegengewerkt door de wind, vertrekt het peloton. De eerste problemen doen zich niet voor op de eerste kasseistroken, maar al na 17 kilometer (we zijn een half uur onderweg), vlak voor Noyon, op de brug over het Canal du Nord. Deze brug wordt immers bezet door woedende studenten - er is geen doorkomen aan. De renners wachten rustig af, terwijl Jean-Marie Leblanc met de actievoerders overlegt. Er is geen doorkomen aan. Rocco Buttiglione stapt af van zijn motor, en komt de werkschuwe Fransozen de huid vol schelden, maar krijgt kilo's rotte eieren naar zijn hoofd. Het peloton beslist af te wachten, tot de studenten vanzelf zullen vertrekken. De wind blaast stevig op de flank van de barricade, wakkert zelfs aan tot 8 Beaufort, met verwoestende rukwinden, maar er is geen doorkomen aan. Tot de druilerige buien plots de krachten bundelen, en een ratelend regensalvo afvuren, waarna de studenten en het peloton er een afschuwelijke hagelbui bij krijgen! De scherpe hagelkorrels jagen de studenten van de brug af, terwijl de renners vertwijfeld om zich heen kijken.
3 renners van Sibneft-ACPAN-Elle aarzelen echter niet: zij grijpen hun fiets, klauteren over de doorweekte balen stro van de studenten, en trekken ten aanval. Op een brug over het Canal du Nord, gebukt onder een geselende hagelbui, geteisterd door windkracht 8... Het zijn Thor Hushovd, Jens Voigt en Marc Wauters.
Wanneer de ordediensten de balen stro van de studenten aan de kant geschoven hebben, wagen ook de renners zich aarzelend over de burg. De zijwind kan hen ei zo na in het Canal du Nord kieperen, maar ze geraken er allemaal over. In de volgende kilometers regent het niet alleen scherpe hagelstenen, maar ook opgaves. Wanneer blijkt dat de 3 vluchters tegen een snelheid van 28,3 kilometer per uur alsmaar verder uitlopen, gaan Hulsmans en Boonen alleen in de achtervolging.
De Hel is haar naam meer dan ooit waardig. Op de 3de kasseistrook, de Quiévy à Saint-Python, slaat het noodlot nogmaals toe: de volgwagen van Wilfried Peeters, die reeds achter Hulsmans en Boonen reed, geraakt niet meer verder over de kasseien! De schots en scheve stenen, de modder, de diepe plassen, de hoge waterstand tout court: het eist een ongenadig zware tol! Het peloton, alreeds bestaande uit wanhopige sukkelaars, moet te voet voorbij de wagen, terwijl al de andere wagens eveneens vastraken op de kasseien. Dit zou prachtige helicopterbeelden opleveren, ware het niet dat de helicopters door het slechte weer niet uitvliegen. Enkel de volgwagens van Sibneft-ACPAN-Elle, terreinwagens die geconstrueerd zijn voor tochten door de Noord-Oost-Siberische toendra, kunnen verder. De volgwagen van Andrei Tsjmile bevindt zich overigens al een kwartier voor het peloton, achter Hushovd, Voigt en Wauters.
De drie vermetele vluchters beuken krachtig in op de gruwelijk sterke wind, net als Hulsmans en Boonen. Op de kasseistrook van Hornaing à Wandignies - Hamage moet een moegestreden Wauters de rol lossen, en op die van het Carrefour de l'Arbre ondergaat Voigt hetzelfde lot. Ver daar achter is ook Hulsmans' pijp uit, maar Boonen beslist dat ze samen doorheen dit pluviale inferno moeten ploeteren. Verder naar achteren hebben de elementen wanhoop en ellende gezaaid. Langs de kanten van de weg zitten renners te jammeren, armzalige Italianen schreeuwen om la mama, schamele Spanjaarden schuilen in koeienstallen, her en der dolen renners verdwaasd rond, overal klinkt geween ende tandengeknars! Ergens weerklinkt bars gebulder, waar Bjarne Riis zijn renners uitscheldt voor jeanetten... De Belgen pakken het slimmer aan: zij ploeteren te voet langs de kasseistroken, rijden doorheen dorpen waar de straten werkelijk blank staan, en stoppen met zijn allen voor een café... Ook het bordeel "Hélène et les filles" heeft veel succes, blijkbaar ook bij de Italianen, want voor de poort staat een zekere Rocco Buttiglione luid "klootzakken" te roepen. Ook de derde volgwagen van Sibneft-ACPAN-Elle, bestuurd door Paart, zou daar gesignaleerd zijn...
Ondertussen is het nog steeds koers - al probeert Leblanc wel om de koers stil te leggen. Maar dat is hopeloos: men slaagt er niet eens in om al de renners terug te vinden! Hushovd bijvoorbeeld is spoorloos, al zullen beelden vanuit Tsjmile's volgwagen later wel bevestigen dat hij nergens afgeweken is van het parcours. De machtige Leblanc mag proberen wat hij wil: de elementen zijn de baas. Af en toe worden de renners wel gesignaleerd door de brandweer, die zandzakjes uitdeelt en kelders probeert leeg te pompen.
Na uren en uren beuken en beulen, arriveert Thor Hushovd op de piste van Roubaix. Trots ende fier rijdt hij een ererondje, luid toegejuicht door het publiek: Thor de grote, sterke Thor, Thor de onoverwinnelijke wint de meest helse Helleklassieker aller tijden! Het is half negen 's avonds, en deze Paris-Roubaix zit er alweer op.
Ten minste voor de winnaar! Want daarachter zitten nog meer renners amechtig te ploeteren, en wel in erbarmelijker omstandigheden! Daar waar Hushovds zicht al vertroebeld werd door regen en hagel, worden de achtervolgers nu ook geteisterd door de invallende duisternis! Het is nacht, en op de Noord-Franse wegen dolen nog steeds beklagenwaardige renners op de katastrofale kasseistroken!
Na lang wachten doet het beest zijn bijnaam alle eer aan: Jens Voigt rijdt de piste op! Wat later komt ook een verkleumde Marc Wauters de wielerbaan op gedraaid. En dan is het weer lang wachten... Wachten op twee renners, die broederlijk de verschrikkingen van deze Hel hebben doorstaan. De ene is een eenvoudige jongen uit Limburg, de andere komt uit de bescheiden Kempen, maar is één van de grootste renners van het moment. In hun lijden zijn zij echter gelijk: de weergoden maakten van het koningsvolk gepeupel, en verhief potige proletariërs tot halfgoden! Om half tien 's nachts worden zij gesignaleerd te Roubaix, waar de straten blank staan. Meer dan een uur na Hushovd rijden zij langzaam over de streep: Hulsmans wordt vierde, Boonen vijfde. Wat later houdt Kurt-Asle Arvesen de eer van CSC hoog, door als 6de over de meet te strompelen. Magnus Backstedt is de derde Skandinaviër die de koers kan uitrijden. Maar dan is het wachten... Wachten op wie? Er zijn al reddingsacties op het getouw gezet om de renners op te pikken van de kasseiwegen, om hen uit de weilanden te plukken, hen te zoeken in schamele stallen, hen te bevrijden uit prikkeldraad, hen uit de bomen te halen... Maar er zou nog één renner in koers zijn, beweert men. Wie? Geen idee: het zou iemand van Rabobank zijn, maar hij is onherkenbaar door de regen, de duisternis, en al de modder die aan zijn creperende karkas kleeft. Maar hij zou gesignaleerd zijn door Herman, die in op zoek was naar Backstedt, en de arme Rabo-renner niet alleen wilde achter laten in dit pluviale inferno. Om kwart voor elf, bijna drie uur nadat ijzeren Thor de elementen overwon, komt de armzalige rode lantaarn de pist opgeredend. Verkleumd, klappertandend, kapot rijdt hij zijn ererondje, luid toegejuichd door het Robeekse publiek. Pas na de meet herkent men hem, als hij zwakjes zijn naam fluistert: Thorward... Thorwald Veneberg... Tja, als je Thorwald heet, dan geef je niet op in deze omstandigheden!
Nadat men Thorwald Veneberg afgevoerd heeft naar een hulppost van het Rode Kruis, beslist de koersdirectie om niet alleen aan Hushovd een kassei te geven, maar om ook de zeven anderen een speciale "Enfer de 2006"-kassei te schenken.
Hier ziet u nog eens de volledige uitslag: 1) Thor Hushovd (Nor) 2) Jens Voigt (Dui) op 10'28" 3) Marc Wauters (Bel) op 16'33" 4) Kevin Hulsmans (Bel) op 1h03'23" 5) Tom Boonen (Bel) op 1h03'23" 6) Kurt-Asle Arvesen (Nor) op 1h35'01" 7) Magnus Backstedt (Zwe) op 2h02'17" 8) Thorwald Veneberg (Ned) op 2h48'53"
All eyes on Beans in Brugge, en als Sibneft-ACPAN-Elle toch wat aandacht krijgt van de camera's, dan is het wel omdat het Frank Vandenbroucke aan de start van de Ronde van Vlaanderen brengt. Tsjmile en Herman selecteerden Jens "het beest" Voigt wel, maar noch knechten als Kuyckx en Krivtsov, noch kopman Marc Wauters spreken tot de verbeelding voor deze zware wedstrijd. De selectie van superzwaargewichten als Hushovd en Backstedt wordt zelfs op vermetel hoongelach onthaald: 251) Mark Wauters (Bel) 252) Magnus Backstedt (Zwe) 253) Vjatsjeslav Ekimov (Rus) 254) Thor Hushovd (Nor) 255) Joeri Krivtsov (Oek) 256) Jan Kuyckx (Bel) 257) Jens Voigt (Dui) 258) Frank Vandenbroucke (Bel)
Het nog nagniffelende peloton wil gezapig starten, maar ziet al van in Zuienkerke (na 2 km) alle kleuren van de regenboog: Hushovd en Voigt zetten zich op kop, en beginnen een niets ontziende koppeltijdrit. Doordat de hele Sibneft-ACPAN-Elle ploeg in hun wiel zit, kunnen de concurrenten hen niet laten gaan. Waarom deze doldrieste start in een koers van 258 km, waar het kleine grut sowieso zal kraken op de Vlaamse Ardennentoppen? Vraag het eens aan trage starters zoals Van Petegem...
Het peloton, aangevoerd door een ontketend duo, rijdt vloekend westwaarts, tegen de wind in. Zelfs langs de kust versagen Hushovd en Voigt niet, en na een klein half uur zijn we al in Middelkerke, 26 km ver. Als de kreunende meute de weg naar Gistel opdraait, stappen de leeggereden Hushovd en Voigt uit koers, en haalt het peloton opgelucht adem. Maar nu begint het pas: in het zog van de enorme Backstedt trekken Wauters en Krivtsov ten aanval. De Boonenbrigade wil zich niet laten verrassen, en stuurt Pozzato (Ita) en Van Impe (Bel) in de tegenaanval. Kuyckx zit meteen in hun wiel. Ook Erwin Thijs (Bel) springt mee (tradities zijn tradities), gevolgd door Luke Roberts (Aus), Tomas Vaitkus (Lit), Devolder (Bel) en Perez Arango (Col).
De Lotto-renners waren waarschijnlijk Van Petegem aan het reanimeren, want zij hebben niemand mee. Om niet meteen een halve ploeg te moeten opofferen in de achtervolging op dit elitegroepje, sturen ze Bart Dockx (Bel) in de tegenaanval: als hij bij de elf komt, moet Lotto niet meer achtervolgen, en kan Van Petegem wat rustiger naar adem happen. Maar voorin worden de elf geïnspireerd door de rugwind, en vooral onder impuls van Backstedt rijden ze razend snel naar Zottegem, waar de heuvels wachten. Dockx komt er niet bij, en zit gevangen in de klauwen van een chasse-patat.
Vooraan in het kraken en braken, vooral voor het Colombiaantje Perez Arango, maar ook hij houdt stand in het elftal, al ziet hij sterretjes: Backstedt rijdt zich helemaal leeg, maar ook Krivtsov en de immer ontstuimige Devolder geven het volle pond. Na 107 kilometer beuken en beulen bereiken de vluchters Zottegem met een voorsprong van 22 minuten: zowel de rugwind sinds Gistel, als de zware start, deed het peloton belanden in de verleidelijke armen van dame gemakzucht.
Tussen Zottegem en de eerste helling worden de elf geconfronteerd met westelijke tegenwind, maar Backstedt haalt nog eens alles uit de kast. De eerste helling, de Molenberg, maakt maar één slachtoffer: kamikaze Magnus stapt uit koers. De tien overleven ook de Wolvenberg, maar hebben tot in Kluisbergen de wind in het grimmige gelaat, waardoor de voorsprong daalt. In het peloton hebben Lotto en T-mobile eindelijk het heft in handen genomen, al liggen ze nog een kwartier achter wanneer de vluchters in Kluisbergen arriveren.
Aldaar wacht hen de Oude Kwaremont, die haar tol eist. De Colombiaan Perez Arango kan verrassend vlot mee: Colombianen zijn het immers gewoon om bergop een eindje te vlammen, en dan stil te vallen. En aangezien de Vlaamse hellingen niet zo lang zijn... De Oude Kwaremont bestaat dan wel voor 1,6 kilometer uit kasseien, maar ook in Colombia kennen ze slechte wegen... Minder goed vergaat het Erwin Thijs en Luke Roberts, voor wie deze kuitenbijter al meteen het Waterloo wordt. Vaitkus moet eveneens de rol lossen, maar kan aan de voet van de Paterberg weer aansluiten.
Enkele kilometers verder, op de Koppenberg, is ook zijn liedje uitgezongen. Het steile monster is er teveel aan voor hem, en hij lost, samen met Van Impe en Kuyckx. De groep van elf is uitgedund tot een vijftal: Wauters, Krivtsov, Pozzato, Perez Arango en Devolder. De vijf rijden gezwind over de Steenbeekdries en de Taaienberg, al lijkt Krivtsov stilaan aan het eind van zijn Latijn te zijn. Op de Eikenberg, 1200 m kasseien, moet hij lossen, maar hij probeert terug te komen. 5 km verder wacht echter de Boigneberg, en daar gaat het licht uit voor de moedige Oekraïner.
In het peloton zit men niet stil: de voorsprong slinkt, de uitdunning vooraan is goed nieuws voor hen, maar ook de Lotto's en de T-mobile's leggen één na één het loodje. Op de Eikenberg, waar Krivtsov 10 minuten eerder om zijn moeder riep, trekken Nuyens, Michaelsen en Horrillo ten aanval. Zij moeten het pad effenen voor hun kopmannen, en hun eventueel een handje helpen voorbij Geraardsbergen.
De vier koplopers lijken allemaal tezamen naar de Muur te trekken, maar op de Berendries staat Devolder plots geparkeerd. Wauters, Perez Arango en Pozzato zetten de afvallingskoers verder, maar krijgen op de flanken van de Valkenberg plots terug het gezelschap van Devolder, die nog eens alles uit de kas haalt. In Brakel, op 27 km van de aankomst, heeft het kwartet nog drie minuten vijfenveertig seconden op het trio Nuyens, Michaelsen, Horrillo. Het peloton volgt een minuutje verder.
De Muur is zoals gewoonlijk het breekpunt: Devolder begint op kop, maar valt al snel onherroepelijk door de mand. Pozzato krijgt hierdoor de eerste plaats, en tuurt wantrouwig naar Mark Wauters, die in tweede positie zit. Maar halverwege de Muur demarreert de Perez Arango! Pozzato kijkt naar Wauters, Wauters naar Pozzato. In de laatste hectometers versnelt de Colombiaan nog, waardoor Pozzato en Wauters definitief uitgeteld lijken.
Is de onbekende Perez Arango, een Colombiaan nota bene, op weg naar de zege in Vlaanderens mooiste? Evenaart hij hiermee de mythische Durand en Urs Zimmerman? De achtervolgers zien het liever niet gebeuren: enkele minuten hierna schudt Nuyens zijn mede-achtervolgers uit het wiel, een nog minuutje later ontbindt Boonen al zijn duivels: enkel Ballan kan volgen! Cancellara probeert naar hen toe te springen, maar kraakt, barst en breekt! In de afdaling kan hij echter weer bij Boonen en Ballan komen.
Nog voor de Bosberg krijgen we een hergroepering van de achtervolgers: Boonen, Nuyens, Michaelsen, Horrillo, Ballan en Cancellara gaan op zoek naar Wauters en Pozzato, waarbij ze heel wat lijken oprapen, en onherroepelijk achterlaten. Op de Bosberg trekt Cancellara zo hard door, dat Michaelsen en Horrillo amechtig naar adem happen, en de rol lossen. Onder impuls van Nuyens, die knecht voor Boonen, bereiken de achtervolgers Wauters en Pozzato in Nieuwenhove: er zijn nog 9 kilometer de fietsen, en Perez Arango heeft nog 25 seconden voorsprong.
2 kilometer verder, in Denderwindeke, krijgen ze de Colombiaan in zicht. Een onstuimige Boonen gaat hard aan de kop sleuren, met Nuyens in het wiel. Nuyens houdt de benen stil, en Boonen is weg! Een aandachtige Ballan sprint naar Boonens wiel, en haalt dat. Cancellara kijkt even om, maar ziet enkel de verbleekte gezichten der geslagenen, en waagt de sprong ook. Met een allerlaatste inspanning gaat vroege vluchter Pozzato de Zwitser halen. Fabian van Bern ziet dat hij een lijk meesleurt, maar dan één met een snelle sprint, die dan ook nog eens onder één hoedje speelt met Boonen, en staakt de achtervolging.
Het is ook maar de vraag of hij Boonen en Ballan ooit ingehaald zou hebben: in minder dan geen tijd bereiken ze het achterwiel van Perez Arango. Ballan, die aan het wiel van Boonen zat, aarzelt niet, en springt weg! Boonen, die niet van gisteren is, reageert alert, en raast naar Ballans achterwiel. Met zijn tweeën rijden ze verder, tot Ballan nogmaals aanzet. Opnieuw countert Boonen de Italiaanse aanval. Ze rijden doorheen Ninove, op 2 luttele kilometers van de aankomst, maar dan uiterst langzaam: ze kijken elkaar het wit uit de ogen... Tot er plots een schicht van Tenax passeert: Perez Arango ziet alsnog zijn kans schoon, en knalt alleen naar Meerbeke. Boonen zoeft er achteraan, met in zijn wiel Ballan. De geschiedenis herhaalt zich: Boonen bereikt het Colombiaanse wiel als eerste, en prompt valt Ballan aan. Weer gaat Boonen er achteraan...
De bom uit Balen haalt Ballan weer in; de aanvalslustige Italiaan wordt niet beloond voor zijn offensieven: hij moet de sprint van de kop af beginnen. Het is als een terdoodveroordeelde die na ettelijke ontsnappingspogingen toch voor het executiepeloton gebracht wordt: Boonen snelt uit Ballans wiel, en maakt het koelbloedig af.
Perez Arango komt, zo dood als een steen, als derde over streep, waarna Cancellara Wauters verslaat voor de 4de plaats. Daarna arriveert er nog een allegaartje van avonturiers en vermetele achtervolgers, bijna één voor één, en allen hopeloos aan het eind van hun Latijn. Het is kwart over drie in de namiddag, en de Ronde van Vlaanderen zit er alweer op.
1) Boonen (Bel) 2) Ballan (Ita) 3) Perez Arango (Col) op 14" 4) Cancellara (Zwi) op 34" 5) Wauters (Bel) op 34" 6) Nuyens (Bel) op 37" 7) Michaelsen (Den) op 1'15" 8) Horrillo (Spa) op 1'15" 9) Pozzato (Ita) op 1'32" 10) Devolder (Bel) op 1'57"
Voor de Primavera selecteerden Andrei Tsjmil en Herman (Paart houdt zich vooral bezig met koersen van tweede rang) de volgende renners: 201) Alexander Vinokoerov (Kaz) 202) Serge Baguet (Bel) 203) Philippe Gilbert (Bel) 204) Andrei Kasjetsjkin (Kaz) 205) Emanuele Sella (Ita) 206) Michele Maccanti (Ita) 207) Axel Merckx (Bel) 208) Jens Voigt (Dui)
Het is duidelijk dat Sibneft~ACPAN~Elle voor de aanval kiest: de snelle kanonnen Napolitano en Hushovd worden thuis gelaten. Vinokoerov, die alles op de Tour zet, krijgt zelfs verrassend de status van kopman.
Voor de start worden er geen renners gediskwalificeerd wegens dopinggebruik, al mag de Venetiaan Marco Battiston niet starten omdat hij een niet-opgehokte duif van het San Marco-plein op zijn hotelkamer verstopt had. "Om op te eten!" Jaja, dat zal wel...
De koers begint al problematisch op de Piazza del Duomo in Milaan, waar Herman zijn volgwagen niet gestart krijgt. Na veel vijven en zessen, en vooral veel duwen van schaterlachende Italianen, schiet de Lada toch in gang. Een Russische sponsor heeft zo zijn nadelen...
Nog voor Binasco trekken Maccanti en Baguet ten aanval, vergezeld van Auger (Fra), Baliani (Ita), Figueras (Ita), Pinotti (Ita), Muraglia (Ita) en Gerdemann (Dui). In Pavía hebben de acht 3 minuten voorsprong op het peloton en 7 minuten op de lada van Herman. Deze werd even voor Pavía immers tegen gehouden door woedende Hushovd-fans, die door Hermans Russische bodyguards echter weggejaagd werden. Een kilometer verderop werden ze zelfs tegen gehouden door een gewapende groep Napolitano-aanhangers, maar ook deze werden verdreven, ditmaal dank zij de kalasjnikovs van de lijfwachten. Een Russische sponsor heeft zo zijn voordelen...
Ondertussen hadden de acht een voorsprong van 3 minuten, en bleek dat het peloton zich niet inspande om de vroege vluchters in te halen: in de buurt van de Cipressa zou hun pijp toch uit zijn, en kon het peloton, aangevoerd door de renners van Petacchi, de acht rustig inhalen. Aangezien Maccanti en Baguet zijn gaan lopen om de Milrams van Petacchi uit te putten, en niet om hen een rustige namiddag te geven, werken zij niet meer mee. Het resultaat mag er zijn: aan de voet van de Turchino hebben de acht nog maar een minuutje voorsprong, waardoor het peloton weer wat woeliger wordt. Op de flanken van de Turchino rijdt Maccanti zich leeg, waarna Baguet het commando overneemt. Enkel Figueras kan volgen. Achterin trekken Flores (Spa) en Turpin (Fra) ten aanval. Op de top zijn Baguet, Figueras, Flores en Turpin verenigd. Na de afdaling, wanneer ze de Ligurische kust bereiken, sluit ook Pinotti weer aan. Met zijn vijven hebben ze anderhalve minuut gekregen van het peloton.
Maar Figueras en Pinotti willen niet meer meewerken met Baguet, en het peloton nadert weer. Wanneer er nog maar een hectometertje verschil tussen de vluchters en de Milramgarde, en de situatie dus hopeloos is, vlamt Voigt weg uit het peloton. Hij maakt aansluiting met de vijf, en springt weer weg, nu met Baguet bij zich. Enkel Pinotti volgt. De drie rijden stevig door langs de Ligurische kust, maar worden iets na de tweede bevoorrading, ter hoogte van Albenga ingehaald.
We zijn nu in de heuvelzone, en op de drie Capo's (Mele, Cervo en Berta) demarreren Merckx, Sella en Voigt slag om slinger. De speldeprikken zetten de Milrams aan het werk, maar lijken verder geen effect te hebben. In Imperia, de vlakke aanloop naar de Cipressa, trekt Voigt opnieuw ten aanval. Hij krijgt Moreni (Ita), Leukemans (Bel), Carrara (Ita), Pellizotti (Ita) en Pozzato (Ita) mee. Met hun zessen bereiken ze de voet van de Cipressa, waar de tandem Sella-Vinokoerov vertrekt. Cunego (Ita) en Arvesen (Nor) aarzelen niet, en springen mee. De rest blijft ter plaatse. Sella rijdt zich leeg om Vinokoerov voorin te brengen, waarna Voigt het allerlaatste uit de kan haalt. Vervolgens vinden Vinokoerov en Cunego elkaar: enkel Arvesen en Pellizotti kunnen in hun wiel blijven. In de afdaling kan Leukemans nog aansluiten, waardoor de Lotto's van McEwen niet meer moeten achtervolgen. Het is nu aan de Milrams van Petacchi om de vijf in te halen, in een doldrieste race naar de voet van de Poggio.
Dat lukt ook, maar net wanneer de vijf bij de lurven gevat worden, gaat Nuyens (Bel) aan de haal: hij moet duidelijk het pad effenen voor ploegmaat Bettini. De Milrams zien sterretjes, en dat verergert enkel op de Poggio: Gilbert, Kasjetsjkin en Bettini demarrerren slag om slinger. Op de top zijn de drie licht afgescheiden, maar met een laatste wanhoopsachtervolging krijgen de Milrams hen nog te pakken. Garzelli (Ita) ziet zijn kans schoon, maar Milramknecht Zabel (Dui) gaat hem ogenblikkelijk halen. Vervolgens springt Gilbert weg, op de huid gezeten door Milramrenner Den Bakker (Ned). De Nederlander haalt het achterwiel van Gilbert, maar zijn ploegmaats zijn achterop. Milram is verslagen: Den Bakker blijft dan maar in het wiel van een ontketende Gilbert hangen, terwijl het duo Tosatto (Ita) - Boonen (Bel) van de verwarring gebruik maakt om in de tegenaanval te gaan.
Gilbert aarzelt geen moment, en knalt vooruit, met Den Bakker in zijn wiel. In de eindsprint moet de dodelijk vermoeide Milramhollander passen: Gilbert wint Milaan-San Remo! Op enkele seconden gunt Boonen zijn offervaardige ploegmaat Tosatto de laatste podiumplaats, de lepe Freire wordt 5de.
Eindstand: 1) Gilbert (Bel) 2) Den Bakker (Ned) 3) Tosatto (Ita) op 3" 4) Boonen (Bel) op 3" 5) Freire (Spa) op 12" 6) Petacchi (Ita) op 12" 7) Arvesen (Nor) op 12" 8) Bettini (Ita) op 12" 9) Kasjetsjkin (Kaz) op 12" 10) Garzelli (Ita) op 12"
Beste lezer, we hebben doodernstig onze sterrenprono opgesteld, maar we mogen ook al eens onnozel doen. En aangezien mannen volgens vrouwen eeuwige kinderen zijn, moeten we ons zeker niet inhouden!
Bij deze richten wij onze eigen wielerploeg op, met onze favoriete renners. Charismatische sponsors, gecombineerd met koersende krijgers die knokken tot ze er bij neervallen! De eerste sponsor kan tellen: Sibneft, het petroleumbedrijf van Roman Abrahmovitsj! Om het allemaal wat milieuvriendelijker te maken, mag ook ACPAN onze truitjes tooien: ACPAN is een Canadese kerstboomproducent. Op de benen van onze renners prijkt ten slotte de naam "Elle", een Frans damesblad.
De vlijmscherpe speerpunt van Sibneft-ACPAN-Elle wordt Vinokoerov, de meest aanvalslustige ronderenner. Hij wordt geflankeerd door zijn landgenoot Kasjetsjkin, maar ook door klimmende knechten zoals Zubeldia, Totschnig, Sella, Axel Merckx, Botero en Victor Hugo Peña. Good-old Ekimov is van de partij als wegkapitein.
Om de sprints af te werken, engageren we THOR Hushovd! De bonkige Noor wordt geassisteerd door de beloftevolle Napolitano en door Uros (OEROS!) Murn.
Op het vlakke werven we meerdere flandriens en andere aanvallers aan: de ambitieuze Karsten Kroon, het beest Jens Voigt, Viverselnaar Jan Kuyckx, Maccanti, Krivtsov, Baguet, oude krijger Marc Wauters, zwaargewicht Magnus Backstedt en ten slotte Philippe "le vainqueur" Gilbert.
Op de 2de rij engageren we aanvalslustige renners zoals de stevig uit de kluiten gewassen Pieri, reclamekanon Frank Vandenbroucke, Peter "dijen als dijken" Farazijn, Stefan Wijnands en Roderick Muscat, de enige prof uit Malta!
Om dit alles in goede banen te leiden, geven we Andrei Tsjmil een contract als ploegleider. Niet alleen is hij een lepe vos, maar hij is ook de enige die al de talen van onze renners spreekt! Paart en Herman, uw dienaars, nemen graag vrede met de functie van adjunct-ploegleider.
Paart en Herman zijn gedreven wielerliefhebbers en - kenners. Ze hebben er samen vele wielerdiscussies opzitten en niet zelden grote tochten met alle daarbijhorende ontberingen. Fietstochten naar Scherpenheuvel - mét een bergprijssprint bergop! - en Borgloon - 130km in totaal, wat ongeveer 50km verkeerd gegokt was door Paart - pronken fier op het palmares van dit duo. Uiteraard ook de talrijke trainingsritten op de Steenberg, Bolderberg en al dan niet hellende Stokrooise kasseistroken.
De FOeRT - pronostiek voor Milaan - Sanremo komende zaterdag 18 maart volgens Paart en Herman:
*** Tom Boonen
** Alessandro Petacchi, Paolo Bettini, Oscar Freire
* Robbie McEwen, Erik Zabel, Thor Hushovd, Philippe Gilbert
Anne-Marie Lizin, PS-diva en voorzitster van de Senaat, ging op inspectie naar Guantánamo, en zag dat het goed was.
Incroyable, mais vrai. Volgens Anne-Marie zijn de levensomstandigheden gevoelig verbeterd, verlopen de ondervragingen humaan, wordt er niet meer gefolterd, worden hongerstakers enkel via de neus gevoed als ze dat willen, en mocht de EU-delegatie van Annemarieke zelfs vragen stellen aan cipiers naar keuze!
Annemarieke is als opgeblazen coryfee van de PS normaal gezien een voorvechtster der arbeidersrechten, en heeft dus ongetwijfeld de film Daens gezien. Is het ons Annemarieke dan niet opgevallen dat, toen de Aalstse fabrieken geïnspecteerd werden, de mensonterende praktijken en productiemethoden verborgen bleven? Heeft ons Annemarieke nog nooit gemerkt dat buschauffeurs altijd stipt volgens de regels rijden als ze controle krijgen? Heeft ons Annemarieke haar volgevreten vriendje André Flahaut nog nooit horen vertellen dat milicienkes vroeger steen en been kloegen over de legerkost, behalve wanneer de inspectie passeerde? Zou madame Lizin niet kunnen vermoeden dat ze door die lieve Amerikanen om de tuin geleid is?
Ons ontplofte boterbloempje mocht van de lieve Yanks wel vraagjes stellen aan hun medeplichtige cipiers, maar heeft geen enkele gevangene gesproken. Nochtans was dat mogelijk, aangezien er bij de huidige ondervragingen ogenschijnlijk een tolk aanwezig is. Ogenschijnlijk, want ze was slechts getuige van een ondervraging via een tv-kanaal en zonder klank! Jezus Christus, voor hetzelfde geld spelen die Amerikanen daar een stille film van Laurel en Hardy af, waarin de dunne stiekem vertelt dat hij zijn vrouw haat, en verliefd is op Mae West! Annemarieke beweerde ook dat er niet meer gefolterd wordt - op basis waarvan? Omdat ze er geen gezien heeft? Ik heb nog nooit een inwoner van het emiraat Fujayrah gezien, bestaan die dan ook niet? En wie wil er nu voedsel krijgen als hij in hongerstaking is - door de neus dan nog! De omstandigheden gevoelig verbeterd? Amnesty International beweert van niet, en ik heb de indruk dat ons Annemarieke bij de naïeve neus genomen is...
We mogen wel stellen dat dit opnieuw een slecht punt is voor Anne-Marie Lizin. Opnieuw, want vorig jaar kwam ons Annemarieke al in opspraak toen ze een rechter benaderde om een echtscheidingszaak in het voordeel van een vriendin van haar te laten beslissen. Hoe kan de PS zo haar besmeurde blazoen oppoetsen, als corrupte en incapabele figuren als Lizin keer op keer in fout blijven gaan? Na haar vorige fout wist ze haar vel te redden door zich zeven maal te verontschuldigen - dat is wel het minste wat ze nu kan doen!
Maar dan herhaalt de geschiedenis zich weer, en kan Anne-Marie Lizin verder dolen op het ingeslagen kronkelpad. Haar imitatie-British-Queen-Mother-hoofd moet rollen, maar dat lijkt niet te gaan gebeuren... It ain't over till the fat lady sings - zing, Annemarieke, zing!
De Turkse terroriste Erdal is maandagavond ontsnapt, onder het toeziend oog van 32 agenten.
Staatsveiligheid heeft geblunderd. Een zangeres van Urban Trad werd niet zo lang geleden geweigerd als Belgisch vertegenwoordiger van Eurovisie omdat ze "staatsgevaarlijk" was. Blijkbaar is politieke correctheid belangrijker dan het bestrijden van terrorisme. Het optreden van bepaalde regeringsleiders doet dit toch vermoeden.
Laten we het logischerwijze hebben over het uiterst frappante gedrag van minister Dewael. Maandag verdween Erdal. Dewael keerde niet onmiddellijk terug van zijn skivakantie om orde op zaken te stellen. Neen, het was pas woensdag dat de minister terug in het land was om zijn volk toe te spreken. En hoe! Met een reeks kant noch wal rakende argumenten schoof de minister van Binnenlandse Zaken de verantwoordelijkheid van zich af. Justitieminister Onkelinckx was blij dat een van de vertegenwoordigers van de open - debatcultuur zich zo helder kon uitdrukken. Helaas was de inhoud van het betoog een kleine VLD - pleister op een grote gapende wonde. Juristen hebben reeds gehakt gemaakt van de opgetreden procedures.
Het is ronduit zielig hoe Dewael en andere VLD'ers zich uitlieten over de zaak, alsof de lezers/kijkers idioten zijn. Net als bij de zovele vroegere loze beloftes sloegen de liberalen een kleuterjuftoon aan. Mooi en helder uitgelegd, maar inhoudelijk zeer mager.
En Patrick maakte het nog bonter. I.p.v. zich als een waardige crisismanager te gedragen, vond hij het noodzakelijker om op donderdag terug te keren naar zijn ski-oord "om zijn spullen terug te halen". Interpellaties in de Kamer zullen hierdoor pas maandag - een week na de feiten - plaatsvinden. Zelfs kamervoorzitter De Croo was hier niet over te spreken. En terecht.
Als na de ontsnapping van Dutroux De Clerq en Vande Lanotte zijn moeten opstappen, dan wordt de positie van Dewael moeilijk houdbaar. Niet alleen om de fouten die op gerechtelijk vlak zijn gemaakt, maar ook o.w.v. een onwaardig gedrag als verantwoordelijk minister.
De kiezer zal dit VLD - geklungel gegarandeerd afstraffen, maar ondertussen willen we de kop van Dewael als voorgerecht!
ook co-auteur Paart heet u welkom. Vandaag is zonder enige twijfel een hoogdag. De verkoop van scheenlappen is alweer de hoogte ingegaan! Onze mening over sport, politiek en de actualiteit in het algemeen zult u op onverbloemde wijze kunnen lezen op deze stek.
Onze visie op de opendebat - cultuur van de VLD, de zaak - Ye, het totaalvoetbal van Racing Genk, de zwembanden van Ronaldo, de toestand in het Midden - Oosten, Bush, De Gucht, Harry Potter, de linkerborst van Janet Jackson, ... en vele andere topics zullen vaak stof doen opwaaien.
U bent vrij om te reageren, hetzij op deze site, hetzij via e-mail.
In 2001 al werd er in Hasselt een partij opgericht die luisterde naar de naam FOeRT, wat stond voor Formatie Objectieve en Regelrechte Tegenstrevers. Onze slagzinnen luidden "Radicaal Ridicuul" en "Humoristisch Humanistisch", ons doel was foertstemmers weg te halen bij het racistische Vlaams Blok. Op ons hoogtepunt hadden we 8 leden, die we zelfs een keertje allemaal konden verzamelen op een vergadering, waarbij we elkaar al een beetje in de haren vlogen...
Het andere startschot weerklonk zowaar in de catacomben van seniorennet.be: Paart en Herman, uw dienaars, begonnen daar elk een blog, met elk een eigen doel: Paart wilde verslag geven van de strenge winter, Herman wilde berichten over zijn dagelijkse dooltochten in Limburg en het Hageland. Beide blogs stierven een even stille dood als de partij FOeRT...
Beide initiatieven gingen ten onder, maar het foertiaanse hart klopt nog, de ziel zindert nog! De drang om de politiek messcherp te analyseren, te vernietigen, te veroordelen, is nog niet verdwenen! En als Anthuenis nog bondscoach was, konden we dat met het voetbal doen ook! Daarom dit nieuwe initiatief: de infrastructuur van een blog en het scherpe oog op de politiek bundelen hun krachten, en zullen stevige stukjes commentaar schrijven met gebalde vuisten!
Kortom: FOeRT smijt zich bij een eerste de beste tegenslag niet in een vijver, FOeRT leeft!
Israël wil vrede en stabiliteit in het Midden-Oosten! Verhofstadt creëert 200.000ste job! Jean-Pierre Van Rossem wint Tour de France 2006, zonder doping!
