Ik ben Vanya, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Van.
Ik ben een vrouw en woon in Rotterdam (Nederland) en mijn beroep is Hbo Verpleegkundige.
Ik ben geboren op 10/06/1984 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Make-up, fashion, shopping.
-Take a look in my life by reading my blogs- Blogs over make-up, beauty, eten en vooral dingen die ik dagelijks meemaak.
20-09-2008
James Bond actie!
Nadat we ge-escaped waren van de freaky german zwein, met een very bad breath, besloten we om een gok te wagen om naar de town houses te gaan.
Okay, voor ik verder ga, ongeveer 2 weken geleden waren we dus naar een gezelligheid gegaan in de townhouses.
Het was redelijk gezellig, dronken een biertje en probeerden leuke jongens te spotten (wat eerlijk gezegd best wel moeilijk gaat als er geen leuke te spotten zijn!) Afen, dus toen kwamen we bij nummer 10, daar zou er die avond een feestje zijn.
Even voor de duidelijkheid, op de campus hebben ze geen feestjes, het zijn gewoon van die partijtjes waar iedereen staat en bier drinkt, dronken wordt, geneukt word ergens in een donker hoekje en dan naar huis.
Zoiets dus. Maar dus bij nummer 10 was er van die leuke bachata, reggeaton en salsa muziek. We kregen shots en natuurlijk ging ik dansen, kan namelijk moeilijk stilzitten als er een leuke reggeaton speelt.
Tot we ineens geschreeuw hoorden buiten, ze begonnen te vechten buiten! Uiteindelijk werd het feestje opgebroken en iedereen moest naar huis. Wij stonden buiten en het geschreeuw werd erger. Ik ben toen naar mijn ingeving naar een veilige plek gelopen tot in een keer die hele horde vechtende en schreeuwde jongens mijn richting uit kwamen.
Dit dus tot mijn grootste schrik want ik dacht veilig te staan. Even voor jullie duidelijkheid, ik had mijn slippers aan, hoe hard kan je op die dingen rennen? Nou ik heb bewezen dat je heel hard kan rennen zonder je slippers te verliezen of te breken. Ik wist niet hoe snel ik me vandaar moest weghalen!!!!
Toen ik ver genoeg was keek ik achteruit en besloot dat we nu wel echt weg moesten. Toen riep iemand everybody inside nowwwwww!!!!
Dus ik rende naar binnen.
Mijn hart bonkte tot in mijn keel, ik zeg het je! Muziek ging weer aan en we gingen weer dansen. Toen kwam iemand naar binnen schreeuwend en vloekend tegen een andere ras. En toen was in een keer een scheldpartij in dat kleine huis.
Een jongen kwam bloedend binnen, iets aan zijn oog enz. Ik vond het toen basta en heb me spullen gepakt, het groepje bij elkaar getrommeld en bevolen op dat ogenblik weg te vlieden!
We konden niet iedereen in een keer vinden, die wilde niet mee enz, dus besloot ik mijn eigen hachje te redden en ben ik met degene weggegaan die weg wilden.
Politie auto's bestormden de plek des onheils en ik hoorde dat er iemand was neergestoken..
De amubulance kwam ook aangereden, dus het was menens.
Uiteindelijk kwamen we met de taxi thuis en was ik veilig in mijn kamertje.
Later hoorden we dat er werkelijk iemand was gestoken, maar tot de dag van vandaag heb ik niet gehoord dat het super serieus was.. maar door die situatie zijn de townhouses afgesloten voor parties tot drie weken. Er is overal segurity en je naam moet op een guestlist staan wil je naar boven.
Dat was dus even om te vertellen waarom er zoveel bewaking was.
Dus om terug te komen op het verhaal van gisteravond, we wilden naar the townhouses en moesten dus een James Bond actie uitvoeren. Ik had mijn laarzen aan, een kort broekje en een open shirtje. Meike had dr pumps aan en Indira haar nieuwe laarzen.
We moesten door het bos heen kruipen en klimmen en zorgen dat we niet gepakt werden! Muisstil slopen we tot we in een keer lichtbundels in onze richting zagen schijnen en roepend of er iemand daar rondliep. Yeah! I can see you! Stop it and come back! (hij zag nix die engeneel!) Wij dokken en nog verder naar boven richting de bushes.
Ik kreeg zo een spanning dat ik bijna begon te hyperventileren! Ik liep dwars door alle stekels heen, een halve tak meeslepend in mijn haar. ik leek wel een bosjesvrouw, maar ze hebben ons gelukkig niet gepakt, drie van de groep wel denk ik want die waren in geen velden te bekennen.
maar missie volbracht, we waren boven en konden gaan feesten!
Uiteindelijk bleek het nix waard te zijn en was gingen we weer naar beneden, dit keer via de normale manier!
Het leukste van die hele avond was het sluipen naar boven via de bosjes. Ik heb me volgens mij nog nooit zo stout gevoeld!
Dit is het meest illegaalste wat ik tot nu toe in me leven heb gedaan! En ik zal eerlijk zijn it was a fantastic feeling to be doing sumthing bad!!
Amerika is dus echt wel adventurous! Ik leek wel in een Hollywood moviescene gestapt te zijn. hahah Maar niet heus.
Tot snel. xoxo, V
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:A Life In New York
18-09-2008
Wat ben ik tof!
Ik heb een actie uitgevoerd waarop ik echt heel trots ben.
Is misschien voor de meeste helemaal niets, maar het betekent voor mij heeeeeeeeeeel erg veel!!
Deze blog is meer voor de mensen die me echt goed kennen en weten hoe ik in mekaar zit!
Dus geen gezeik, gewoon bekhouden!
We hadden class vandaag over Leadership en Managment en na de les zouden we samen gaan fitnessen, maar wat is er aan de hand, ik heb ipv mijn keys en mijn pass iets anders in mijn tas gegooid. Dus ik kon niet mee.
Ik besloot om helemaal in mijn eentje de bus te nemen naar het postkantoor in wat wij een dorp noemen.
Ik zat daar in die bus en volgens mij kon iedereen me hart wel horen bonken, tenminste dat dacht ik! OMIGOD!!!
Ik was bloednerveus!
Anyways, eindelijk aangekomen op de plek van bestemming, ik stap als enigste uit de bus en loop over straat naar het postkantoor. PFFFFFF!!!! Er gebeurde niets Waarom was ik zo nerveus? Waar ben ik bang voor geweest, wat was het ergste wat er had kunnen gebeuren??
Niets dus, okay misschien had ik op mijn pumps kunnen struikelen ofzo, maar dat was het.
Ik kocht mijn postzegels en deed mijn kaart op de post en liep weer uit het kantoor.
Jaja!
Toen kreeg ik meer moed, ik dacht nou dan gah ik ook nog een koffie drinken in de diner ernaast, maar dat was een beetje teveel van het goede dacht ik toen snel! Don't get over your head dacht ik toen en ging in een soort sprintje naar de bushalte, wachtend tot mijn busje me weer kwam ophalen.
Pff, ik zat daar met de allergrootste smile op mijn gezicht.
Ik voelde me zo blij.
Jah dus mensen die mij kennen, ik voel me apetrots, ik heb mijn grenzen zeker verlegd! Maar je moet niet te gek doen zeg ik maar.
Ze hadden me kunnen kidnappen ofzo, ja iedereen wil zo een mooi meisje zoals ik.
Hahaha.
Anyway dus elke dag ga ik een klein stapje verder. Oww wacht even misschien moet ik niet zo hard van stapel gaan.
Maar ik heb besloten morgen naar The City te gaan, dus ik gah met de bus naar het treinstation en daar koop ik mijn kaartje en stap ik op de trein naar Grand Central en wandel ik naar Time Square om mijn liefste vriendin Olivia te ontmoeten.
Wat een sprong he?
Nou jah ik doe het niet helemaal alleen, de bus en trein reis maak ik met Marloes en naar Time Square is mijn pakkie an!
Dus morgen horen jullie meer,... of juist niet.. We zullen zien.
Misschien denk je wel wat is dat een bange scheiterd!! kom op zeg. Maar jah tis eenmaal zo.
Kus mensen tot een andere blog!
PS: Wish me luck!
xoxo,V
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:A Life In New York
11-09-2008
Next
Dag mensen, hier ben ik weer. Ik Loop echt een paar dagen achter met die blog, maar dat geeft niks. Ik ga gewoon vertellen wat ik de laatste dagen heb meegemaakt, heb ervaren en dergelijke.
Marloes is mijn maatje van het project waarvoor we naar NY zijn gekomen, de laatste dagen hebben we heel leuke gesprekken gehad, en al zeg ik het zelf, dit is zeker goed voor de samenwerking. Ik vind het wel een grappige leuke meid, die af en toe best wel vage acties heeft. Maar dat maakt haar Marloes.
We hebben dus de fitness ruimte ontdekt sinds een paar dagen geleden. En we gaan nu trouw elke dag, behalve op donderdag want dan zijn we vrij en dan is het de dag van de leuke dingen en daar hoort fitnessen niet bij.
Maar dus afgelopen maandag zijn we voor het eerst naar de fitnessruimte gegaan. We kwamen daar aan leveren onze pasjes in en gaan naar onze lockers en kleden ons om. Aangekomen in de fitnessruimte staan we eerst een halve minuut te apegapen en net als een stel verloren schapen staan we daar bij elkaar.
Uiteindelijk gaan we maar op de loop en stepband. Mijn god, ik hou het gewoon een half uur bijna vol op dat ding!
En als ik gewoon op straat moet joggen hou ik het gewoon niet uit!
Wat is dit nou?
Afen, we hebben nu een verkiezing voor de precident van ons gebouw. Ik moet er ff naar toe, tis al 1000 keer omgeroepen dat we moeten gaan. Dus laat mij maar als een brave hollander na toe gaan.
Tot zo
xoxo,V
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:A Life In New York
09-09-2008
Eindelijk weer internet, maar vergeten blog up te loaden.
Dag mensen van het goede leven, hoe gaat het aan de andere kant van de wereld?
Hihi. Ik heb me sinds een aantal dagen geleden voorgenomen niet meer zoveel te zeiken over het weer in Nederland als ik strax weer terug ben. Naar mijn persoonlijk mening is het hier wel echt snikheet geweest. Zo vreselijk dat je tijdens het baden aan het zweten ben, Wel dan kan je je een beetje voorstellen.
En met dat haar van mij! De hitte blijft in die bos krullen circuleren, van de ene krul na de andere, dus mijn hersens of wat ervan over is gebleven zijn gewoon aan het frituren!
Vandaar dat me oogjes ook een beetje scheel beginnen te staan hahaha.
Okay thats a joke.
Anyways,
Er is dus de afgelopen tijd weer heel wat gebeurd en ik ben gewoon te lui geweest om achter de pc te kruipen en het op te schrijven, maar sinds dat ik een soort dagboek moet bijhouden, om die later in te leveren bij onze professor, ben ik gedwongen het bij te houden. Dus bij deze ga ik wat vaker bloggen.
Nou ik zal ff proberen te beginnen bij het begin, (gaat wel een beetje moeilijk zijn sinds ik gebakken hersentjes heb) uhm we hebben onze coaches hier ontmoet, Dr. K. Haghenbeck en alle andere dames waarmee ik de afgelopen maanden bijna dag in dag uit heb gemailed. Je weet toch dat als je contact met iemand hebt en die persoon nog nooit hebt gezien dat je zelf een bepaald imago voor die persoon gaat bedenken aan de hand van een stem, schrijfmanier of iets dergelijks. Nou dat had ik ook, sommige had ik ouder, dikker, dunner of jonger geschat. Maar werkelijk, wat zijn de mensen hier aardig zeg! Of juist niet?
Ik vind het een beetje verdacht, die vriendelijkheid, dat kan niet goed zijn!
We mochten dus eerder slapen op de campus, dus wij vanuit NY met de koffers en zware plujebaal sjouwen. Wacht even!
TIP 1: Ga nooit met een plujebaal als koffer! Neem potverdorie gewoon een koffer mee. Sjees wat is dat ding zwaar en er zit niets in! Ik heb bijna mijn linkerarm eraf gedragen! Trouwens,
TIP 2: Maak een lijstje met wat je allemaal wilt meenemen of pak niet zoals ik je spullen een uur van te voren in. Want ik beloof je, je vergeet alles wat nuttig is mee te nemen en als je op plaats van bestemming komt en je je plujebaal opent heb je gewoon geen malle moer aan alles wat erin zit.
Ik heb dus maar 5 onderbroekjes mee. Wie doet nou zoiets he? Ik dus. Maar ik heb wel voldoende schoenen meegenomen, en de helft van ze daar kan ik maar een paar uur op lopen, dan beginnen die malle pootjes van me te zeuren; we hebben auw, we hebben auw! Afen.
En oja,
TIP 3: Als je in Nederland gewend bent aan een spuitdeodorant? Neem die mee in een soort voorraad, want dat kennen ze blijkbaar niet in Amerika! Alleen maar van dei smerige sticks!, Je kleren komen onder de vlekken en je blijft zweten als een weet ik veel!
Nou dus we hebben vreselijk gesjouwd en gezweet en misschien wel gevloekt op sommige momenten dat we per ongeluk de verkeerde trap naar beneden namen en weer de trap op moesten om weer een andere naar beneden te gaan. Daar wordt je dus echt niet vrolijk van!
En oja! Dit moment was zo erg, we waren dus verkeerd gelopen en moesten weer uit het metro station om naar een andere te gaan. Ik loop eens een keer voorop, kijk niet naar alle warningsigns en trek die deur open. Zodra ik die beweging heb gemaakt gaat er een oorverdovend geluid af. Ik schrik me daadwerkelijk de pleuris! En trek lijkbleek. Er gebeurd niets, er komt geen team van politieagenten of homeland segurity op me afgerend, maar andere mensen lopen haast over ons heen en gaan door diezelfde deur naar buiten. Waarom ging dat kutalarm dan af en liet het mij zo schrikken!! Nou wij dus ook maar door die deur en weg wezen! Hup naar de juiste kant van het station. Na veel getrek en gesjouw kwamen we aan op Grand Central. Daar moesten we de trein nemen om naar Pleasantville te gaan. Pfff, we made it! Indira en Meike gingen de treinkaartjes halen en zo konden na ff te hebben gewacht op de trein stappen. Maar wat is dat een mooie plaats. Ik heb deze plek in vele filmen wel gezien, maar in het echt is het toch wel apart.
We hebben ongeveer een uur ofzo in de trein gezeten, begraafplaats na begraafplaats gezien. Volgens mij moet je rust hebben als je dood bent, maar deze mensen hebben geen rust met een trein die wel 100 keer per dag langs je kop rijdt. Hey! je ligt er nog wel een poosje hoor!
Na de lange reis kwamen we dus aan op de plaats van bestemming: Briarcliff Manor, Valley house 219.
Oww wat viel die kamer mee joh! Het is een zeer luchtige kamer, met een scheiding, 2 hier en 2 daar. Iedereen heeft zijn eigen hoekje in de kamer, eigen bureau, kledingkast, nachtkastje, bed en weet ik het nog meer. Heel fijn. De badkamer en toiletten worden gedeeld met nog 20 andere meiden. Die kwamen een aantal dagen na ons.
Maar wat zijn die meiden ranzig joH! In de putjes zitten bossen zwarte krul haren, aan de muren zitten haren geplakt, en je wil niet weten wat nog meer! Echt smerig!
Ze gooien hun troep gewoon zo in de prullebak, niet eens in een stuk papier. Ulg, en dan wil ik niet spreken over de !
Die zijn van zowel de onderkant als de bovenkant open. Er zit een partij water erin, dus als je niet uitkijkt zal het water wel tegen je kont aan plonzen! Getverderrie! Ik durf hier gewoon niet naar de te gaan.
Afen. Ik gah later op de dag weer verder.
Zo mensen het is dus zover gekomen de dag van het vetrek naar NY.
Pff wat was het voor mij een lange reis. overstappen in London en dar drie uur wachten om eindelijk naar Ny te vliegen. Was wel gzellig. Alleen zat er achter mij een joch met van die crocs, dus wat denk je?
Van die vieze stinkvoeten!!!!!
En dan zat hij de hele tijdmet die kaaspoten in mijn stoel te stampen en om de armleuningen.
Dus draaide me om om te kijke wat dat was, weet je wat ik zag???
Van die vieze zwarte randjes onder zijn teennagels!!!!
EN die geur, nou ik wist niet snel ik in het frans tegen dat onderkruipsel moest vertellen om zijn stampers weg te halen!!! Potverdorie!
Afijn de geur en het gedram in mijn rug was na een uur of 8 achter de rug. EN we konden eindelijk opstaan en uit het vliegtuig vertrekken.
Aangekomen op de JFK airport staan we netjes in de rij om door de segurity te gaan.
Dat verloopt allemaal vlot en ik mag lachen naar het vogeltje en kan naar mijn koffers oftewel plunjebaal gaan. (ik heb dus geen koffer meegenomen, omdat die zwaar weergt, daarover meer!! want dat is dus een heel ander verhaal!!)
Beetje bij beetje druppelen mijn maatjes bij de koffers, alleen 1 van ons, had niet alle documenten bij zich en werd uit de rij "gesleurd" neej hoor grapje! Er moest op zn amerikaans even een notitie van gemaakt worden. En dat duurde dus ook wat.
Na op mijn beste Amerikaans met de officers of the Law gesproken te hebben en dat mijn lieve maatje het voor mekaar had om weg te kunnen, hoefden we nze koffers gelukkig niet op te maken en konden we eindelijk maar dan echt eindelijk naar ons hostel in hartje NY.
Een meneer kwam naar ons toe en vroeg of wij een taxi wilde, jaah naattuurrlliijk!
Dus wij erachter aan hobbelen. En toen ineens dachten wij heeey! Deze meneer heeft niets wat bewijst dat hij echt een taxi chaffeur is! Wij helemaal nerveus, ik zag mezelf al ergens in the gutter liggen met mijn buik opengesneden en al me ingewanden eruit, in zo een CIA scene! Je weet wel, we have a problem! Ala Horatio! Hahahah.
Nou wij vragen of hij zich wel direct wil identificeren! En jah hoor pff, toen kregen wij zijn licence te zien. Hij was het echt, trouwens alle arabieren lijken op elkaar dus!
Na een lange rit van ongeveer 3 kwartier uit het raam kijken als hongerige kindjes in een snoep of speelgoedzaak, kwamen we aan bij ons hostel.
We hadden dus al begrepen dat we het hostel verkeerd hadden geboekt. Maar we kwamen verdeeld te liggen gelukkig wel in groepjs van twee. Marloes en ik samen en Meike en Indira samen.
Wij dus de kamerdeur openmaken en wat zien we daar?
Is de kamer al bezet, damn it we delen de kamer met twee andere vrouwelijke gasten. Ze hadden spleetogen dus dacht meteen chinees of jappen.
We waren beide zo moe, en jah het rook echt bah daar in die kamer.
Ik met mijn geurtjes, oww echt ik kan zo niet tegen stinkluchtjes! Ik kan die lucht nu voor je gaan beschrijven, maar daar maak ik je denk ik ook niet blij mee! Ik zal het toch doen aha, mogen jullie die dit zo graag willen lezen mee griezelen:
een mix van oude huidcellen met oud zweet op je rug, en tenenkaas, al een beetje half opgedroogd, samen met ongewassen vettig haar en oude scheetjes en nog ene shceutje stinkmonden erbij.
Nou ruik je het al? Echt dat is dus geen prettig welkom nee. Je snapt me dus. Totally disguisting!
Anyway ik wilde gaan baden, maar ik werd clausterfobisch van die kleine badkamer en ben er dus meteen weer uitgerend. Daar lag ik dan in het bedje. Ik vetrouwde die chinezen (bleken in de ochten koreanen te zijn) voor geen meter, dus heb alle waardevolle spullen bij mijn hoofd gelegd en hield me sleutel van me kofferslot tussen me vingers voor als ik midden in me slaap misschien wel aangevallen zou kunnen worden, dan kon ik mezelf tenminste een beetje verdedigen. Ja toch?
Afen het was bloedheet in die kamer, en ik kon maar niet in slaap vallen. Het duurde en het duurde, ik wete dat k heel even in slaa ben gevallen en dat ik toen in het engels heb gedroomd, was een rare droom! Maar toen om 04:30 werd ik wakker en kon niet meer slapen, ik bleef liggen tot half 6 en toen hoorde ik boven mij (daar sliep Marloes dus)leven, dus sprong meteen uit bed en greep Marloes bij haar schouders om te vertellen dat ik niet meer kon slapen en zei dan ook maar wakker moest worden. okay dat is een beetje overdreven, typisch Amerikaans. Okay de waarheid, ik hoorde dus Marloes geluid maken en klom uit bed en zeg: ik kan niet meer slapen, en kijk haar aan. Volgens mij wilde ze me zeggen: rot op ik wel dus laat mij met rust!
Maar dat deed ze niet, ze keek me maar aan en viel weer in slaap.
Na een paar minuten had ik echt echt niet meer en ging toen maar baden.
En toen begon het verhaal van de plujebaal.
Dat is een soort grote tas/zak wat gebruikt word door de soldaten/mariniers als ze op oefening of uizending gaan om hun persoonlijke spullen in te doen.
Weegt nix, dus had bedacht om dat dan te gebruiken.
Nou als je dan spulen nodig hebt die helemaal onderaan zitten ben je de klos, wnat dan moet alles er eerst uit voordat je bij de ondrkant bent.
En daar lagen dus mijn badslippers en haddoek en zeepje.
Voor de mensen die mij kennen, die weten dat ik vies ben van alles wat andere mnsen ook gebruiken, of waarop hun lichaamsvocht op is gekomen. Dus je zal me nooit in een public bathroom vinden op me blote voeten! Nope never!
Dus ik had die dingen wel nodig!
Ik met die plujebaal de badkamer in, nog geen 1 bij 1 leek de ruimte wel. Maar goed nieuws mensen, het is me wel gelukt! Yess! Ik had me slippers en ik had wat tijd gedood door te vechten om mijn spullen eruit te krijgen, dus al die spullen weer erin mensen! ok weer een ramp. Maar ook dat lukte. Ik ging dus baden, ja ik zeg baden maar bedoel douchen.
Tss.
Uhm waar was ik? Oja, ik was dus gebaad, tandjes gepoetst, haren een beetje geordend en toen had ik nog tijd over en besloot een make-upje op te doen. Tuurlijk, ik ben in NY en in de Amerikaanse filmen gaan die vrouwen zelfs naar bed en staan weer op met make-up. Dus als ik de deur uit ga, dan zet ik natuurlijk wel wat make-up. Trouwens had niet veel nodig, want ik ben echt knap van mezelf. Een echte beauty. Hahaha erg he?
Neej dus. Tis gewoon zo, face it!
We konden in het hostel ook ontbijten, echte muffins en bagels. Was lekker maar wel zwaar! Dan weet ik het voor de volgende keer, no muffins for breakfeast!
We gingen dus op pad, allemaal een beetje gedressed of niet. We lopen dara met zn vieren door NY ineens roept iemand Wow It's the Spice Girls!!
Hahahaha, ik ging kapot, jaaahaa ze bedoelde ons! Een heerlijk weertje, de zon schijnt en er waait een lekker briesje. Waar ik echt wel en shock van heb gehad is het verkeer. Waneer mag je nou als voetganger oversteken? Bij ons is dat als het licht voor de voetgangers groen is. Al het rood is moet je stoppen.
Nou hier is het helemaal anders, een oranje hand als je moet stoppen en een wit lopend mannetje als je mag lopen. In Nederland mag je als voetganger bij een zebrapad feietlijk oversteken als je dat wilt, en de auto's die aangkomen moeten per direct voor je stoppen. Maar daar houd niemand zich aan hier in NY. De auto's rijden wanneer ze willen en iedereen loopt maar wat. Ik ben er nog steeds niet overheen, want ik wil dus echt niet overreden worden, dus we wachten heel keurig als 4 opgevoedde meisjes op het wit lopend mannetje in het verkeerslicht, maar dan nog rijden de auto's door, te erg. Ik moet trouwens ook uitkijken voor allerlei stoepranden en oneffenheden in de grond, zo kijk je naar mensen en zo kijk je naar de NYse grond, face down.
En allerlei ongeduldige moeders MET kinderwagens en andere voetgangers die je voor je enkels schoppen.
We hebben het wel overleeft, het is nu net drie uur geweest, dat is dus op zn Amerikaans 3PM. Denk aan die serie 24 met Jack Bauer.
Huh? Waar heb ik het nou over? Weet het zelf ook niet? Never mind.
We hebben net gelunched samen met de beroemde David Ekstrom, een van onze contactpersonen van Pace.
Heerlijk gamba's met penne pasta met een saur van vodka en tomaten en natuurlijk heel veel garlic. Ik stink nu jah, trouwens ik vind het niet stinken. Ruikt heerlijk.
Smaakt ook heerlijk.
We zijn weer terug in the office op Pace en wachten op David om onze housing te regelen voor na de 27ste, zodat we op de campus kunnen slapen. Hij doet zijn best en zegt dat het wel geregeld kan worden.
Dus daar gaan we voor. Anders jah, dan moeten we als de wiedeweerga een ander hostel gaan zoeken.
En dat is niet tof.
We wachten op dit ogenblik op antwoord van die David of dat mogelijk is en dan hebben we morgen 27 aug dus lekker vrij!
WHoe hoe! 2 sept hebben een intro op Pace.
Ik heb er zin in.
Ik stop nou ff, volgende blog komt zodra ik weer achter de computer kan of zelf internet heb.
Kussie aan mijn geliefden, Evert-Jan, Maximiliano, Cavalli, Puk en Pablo. en mijn familie!
PS: WIE DIT LEEST IS EEN BEEST. Hahahah NNNNDAAAAAAAAAAAAAAAG
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:A Life In New York Tags:New York
10-05-2008
Kinderwagens
Misschien ben ik de enigste persoon op aarde die zich doodergerd aan al die moeders (en soms ook vaders)die met die kinderwagens overal door en over heen razen.
Of er nou een kind in zit of niet. Ik merk van dat mensen die kinderen hebben, dat zij denken dat ze voorrang hebben op alles en iedereen. Immers ze hebben een kleintje bij zich toch? Nee dus! PVD! Je wacht net als iedereen netjes op je beurt en gaat ook niet express met die kloje wagen tegen de enkels en over de mooi gelakte tenen van andere mensen heen rijden.
Ik was dus vandaag op de markt in Rotterdam en ik kreeg ontelbaar keer een kinderwagen tegen me enkel en zelfs werd er over mijn voeten gereden. Je zou het niet denken, maar zo een wagen weegt wat hoor! Het wordt blijkbaar niet alleen gebruikt om die koters erin te sjouwen maar ook als winkelwagentje. Dr zit van alles in.
Geen wonder dat die soms kinderloos zijn, het is volgestouwd met troep. Ik zal geen onderscheid maken in rassen en dergelijke want ik wil niet dat deze blog daardoor verwijderd word. Maar sommige rassen zijn daar meester in!
Afen. Er kan dus ook geen pardon of een excuus vanaf als ze over je voeten zijn gesjeesd! Stelletje ellendelingen! Ik heb bedacht om gewoon tegen die kutkinderwagens te schoppen als dat weer zou gebeuren, maar ik heb me weten inhouden. Ik zou voor de gein ook gewoon een kinderwagen willen aanschaffen en dan over hun poten heen rijden. Wat denk je daarvan!
Haha Ik zeg je eerlijk! Als ik een moeder in de trein zie sjouwen om die kinderwagen of naar binnen of naar buiten te krijgen help ik niet mee. Ik heb ze niet gestuurd om kinderen te krijgen..
Stelletje mensen met koters, please denk aan een ander en niet alleen aan dat kind van je. Als je naar de markt gaat laat dat huilerige, krijsende stukje mens thuis. De markt is nix voor kinderen! Begrijp dat! geen wonder dat ze dan lastig gaan doen!
Wees respectvol naar andere mensen en dring niet voor door met die wagens te douwen en te sjorren.
Bedankt.
