reisverslag bezoek Florida van 03/04 tot 17/04/09 We maken deze reis met 16 personen. Dit is een dagboek voor de thuisblijvers, bijgehouden door Ann
11-04-2009
Miami, the keys en the everglades
Zowel Heidi als ik vinden Miami Beach (Miami hebben we niet gezien, heel spijtig, maar er was geen tijd meer over) the Keys and the Everglades: the best of Florida. Spijtig voor Orlando, maar dat is ons veel te druk... Hier sta je constant in de file, de parken zeggen ons ook niet zo veel. Maar het Zuiden van het land is gewoonweg : super.... Wij komen zeker ooit terug, maar vliegen dan naar Miami en komen die streek niet uit. We hebben spijtig genoeg geen tijd gehad om Miami te bezoeken, maar Miami Beach sprak al boekdelen. De Keys zijn ook ongelooflijk schoon. Je vindt daar echt van die paradijslijke strandjes, duizenden palmbomen, hagelwitte stranden... (echt zoals in de boekjes)... En de Everglades komen dan ook nog wel aan bod. Eén dag is echt te weinig om alles gedaan te krijgen. De cypressen in het water, een orchideën park... hebben we allemaal niet gedaan... Jaja.... Florida is echt wel een paradijslijk oord.... Aan allen die niet weten waar op vakantie te gaan (en een dikke geldbeugel hebben) : kom hiernaartoe.... het paradijs wacht op u.....
Nog even een nota van Heidi over hun trip van gisteren.
Bij het nemen van de alligator foto's met de kinderen, zette de gids plots een kleintje op Louise haar schoot. Ze kon niet achteruit, want ze was gezeten op een bank. De gids loste het beestje en daar zat Louise : op de bank met een alligator op haar schoot... Ze vond dit maar vies, maar kreste toch niet de hele boel bij mekaar. Paul, Heidi en de kinderen reden niet rechtstreeks van Naples naar Orlando, maar hebben nog een tussenstop in Venice gehad. Daar konden ze genieten van een super mooie zonsondergang. Ze zagen de dolfijntjes zwemmen in de Golf van Mexico. Heidi meldt ook even dat ze de groetjes doet aan iedereen. Haar gsm doet het niet meer : ze kan niet bellen, geen smsjes sturen en ook niets ontvangen.
We houden het voor bekeken. We keren terug naar Orlando. Koen, ik en the kids. Ik ben stikkapot. Weinig slaap, veel kilometers in de auto en nog een vijf uur durende autorit voor de boeg.. doet ons nu reeds vertrekken uit de Everglades. Wij zijn moe : maar voldaan. Vanmorgen om 10 uur kon je ons in de Mangrove van de Everglades vinden, tussen de alligators op een airboat. Een geweldige, onbeschrijfelijke ervaring. Alligators bij de vleet. Ik heb er minstens 50 op foto vastgelegd. Jonas mocht met een kleintje in de hand op de foto. Daarna zijn we te voet langs een wandelpad + over een houten bruggetje de Mangrove in getrokken. De alligators (zeg NOOIT krokodil tegen dit beest !) kropen gewoon langs de weg op 1,5 meter van ons vandaag (zonder draad er tussen hoor !!) Na een verbluffende lunch (ik nam eens een "slaatje" om gezond te doen.. maar ik heb in al die dagen hier niet zo'n berg eten gekregen, ben er nog niet goed van) zijn we even op Indianen bezoek geweest. In het restauant namen de jongens "alligator" als lunch !!! Smaakte te erg naar smoutebollen omdat het in fritvet was gebakken. In het Indianen reservaat kregen we een alligatorshow te zien. Angstaanjagend. Nadien : opnieuw op de foto met de kleintjes in de arm. En wie hadden we daar ? Voor de tweede keer liepen we ons Griet tegen het lijf. Haar twee bengels vol leven en wild enthousiast. En nu maar rijden, rijden tot in Orlando. We hebben een mooie tussendoor baan genomen (niet de autostrade) en het was super.... Nu hebben we een prachtig zicht gehad, fragmenten uit Amerikaanse films, zoals de huizen, de bomen... Maar ze duurde wel 5 uur... 20uur = 77° (=25°), bij ons in Orlando was het zelfs om 9 uur nog warmer.
Good morning Homestead. Bijna 9 uur. We sliepen onze tweede nacht in het motel, deze keer stukken beter... (door de vermoeidheid ?) We aten een tweede keer ontbijt buiten de deur. In hetzelfde restaurantje. We zijn nu op weg naar de alligators in The Everglades. Moeke Lief en vake Jan zijn gisteren helemaal tot in Key West gereden om de zonsondergang te zien, tussen een massa volk. De rest is niet verder geraakt dan Islamorada, maar dat was ook zo gepland. De jongens wilden duiken naar wrakken, snorkelen en jetskieën. De meiden nestelden zich in een zetel op een mini privé strandje onder de palmbomen. (je moet nu mijn rode oortjes , gezicht en borst zien, een gekookte kreeft is er niets tegen) Kristof en Jeroen kregen een blad met vragen en antwoorden. (uiteraard in het Engels) Ze moesten een test afleggen vooraleer ze met de jetski mochten varen. Ze slaagden allebei met 23/25. Ze zijn ook nog gaan snorkelen en hebben prachtige schelpen boven gehaald. Het krioelt hier van de kreeften. Eéntje schoot vooruit en knipte bijna Paul zijn pietje af. En op het land kropen de varanen bijna langs onze zeteltjes. Pas tegen half 6 kwamen we in het John Pennekamp Coral Reef State Park aan. Alle "doe-dingen" waren al gesloten. Geen boottochtjes meer, niet duiken. Maar ze zijn nog wel het water ingegaan om te snorkelen. Er lagen kanonnen op de bodem. Moe, voldaan en verbrand zijn we om 8 uur in een Mc Donalds beland. Niet erg anders dan bij ons. Alleen het drinken. Je krijgt een lege beker als je afrekent. Die mag je à volonté bijvullen aan allerhande frisdrank kraantjes. Wat ook hel anders is hier : het "tanken" Je moet eerst uw benzine betalen en dan mag je tanken. De eerste beurt was dat wel heel lastig, omdat je geen flauw idee hebt hoeveel er in uw tank gaat. Voor 20 dollar tanken wij en volle bak. Prijzen zijn uitgedrukt in "gallon" (dus niet in liters) 1 liter benzine kost in Miami 50 eurocent !!!
We zagen langs de weg een bordje : "State Prisonners at work"... Iets verderop liepen de gevangenen in hun streepjesplunje naast de weg... ze stonden te werken... (zonder opzichter, dat was wel raar)...
Leentje, een gelukkige verjaardag. Heb je mijn kaartje (veel te vroeg ?) ontvangen ? Bij ons loopt voor het eerst tijdens deze vakantie de wekker af. 't Is 7 uur. Na een ontbijtje zitten we om 8 uur in de auto. Klaar voor de rit naar Miami. Griet, Davy en the kids reizen niet samen met ons. Ze zijn ook later vertrokken. We zullen ze vrijdagavond terug zien. Het is een trip van 240 miles. We hebben er ongelooflijk veel uren over gereden, langs het prachtige Floridaanse landschap. Door een klein misverstandje gingen we in Fort Lauderdale van de autostrade en verloren we kostbare tijd. Maar daardoor zijn we wel alweer een lekkere eetervaring rijker. We lunchten voortreffelijk in het sjieke Biminiboatyard tegen de schappelijke prijs van 76 dollar voor ons viertjes. (je moet 18 % tip betalen als je buiten wil eten !!??) De kust is prachtig, mooi strand omzoomt door hoge palmbomen. Rond half 4 kwamen we een bord tegen "Welcome to Miami Beach" Tijd voor en strandpauze. We parkeerden de auto's en liepen naar het strand. Prachtig. Miami Beach, here we are !! We stonden wat te staren, komt er plots een blonde Belgische op ons afgestormd : onze zus. Zij waren twee uur na ons vertrokken en vertoefden al twee uur op het strand. Wat is de wereld toch klein. Jonas, Louise en Jeroen doken met hun duikbrillen de Atlantische Oceaan in. Een prachtig wit strand met blauwe zee. Heidi en ik gingen terug naar de auto om handdoeken en het strandmatje. We liepen de verkeerde kant uit en maakten kennis met het uitgangsleven (in t midden van de dag !!), de terrasjes, de sjieke hotels van Miami Beach waaaauw....!! DE mannen hebben iets gemist. Rond half 7 hielden we het voor bekeken. Het werd echt te fris, we kregen allemaal kou. Ja het was vandaag een koude Floridadag 68° (=20°), naar Belgische normen een mooie lentedag, hiet in Miami waarschijnlijk één van de koudste dagen van het seizoen. Het werd ook hoog tijd om achter een slaapplaats te gaan zoeken. We reden richting Homestead. (Florida City) aan de rand van de Everglades en bijna aan het begin van de Keys, waar we morgen naar toe gaan.
PS. Dirk s'J. : het rijdt hier vol Mustangs !! eentje kopen is super goedkoop. Ne Mustang GT kost hier amper 30.000 dollar of een klein miljoentje oude Belgische franken. PS 2 : 70 miles = 120 km/uur : dit is de max snelheid op de autoweg
en nug ga ik efkes buiten, en kom zo dadelijk terug om het verslag van donderdag te typen,
Ik heb zes kantjes vol geschreven onderweg. Later vandaag typ ik ze over, zodat jullie kunnen meelezen. Aan iedereen die een reactie instuurde : hartelijk bedankt, ik zal de boodschappen doorgeven. Er zijn geen krokodillen gevangen, noch geroosterd... Vele foto's genomen, maar die krijgen we niet op de PC, jullie zullen dus vol spanning moeten wachten tot we weer thuis zijn om foto's te zien... Paul heeft gigantisch veel uren op de video, dus dat wordt rijkhalzend uitkijken naar zijn reportage !!! Vandaag lassen we een verdiende rustpauze in. Het wordt 88°, of te wel in Belgische taal : over de 30°. Ook de komende dagen voorspellen ze zulke temperaturen, wel altijd met regen en onweer bij, maar dat zal niet voor hier zijn (hopen wij). Het weer de afgelopen dagen : het begon vrij koud, Miami was zeer koud (ongewoon) rond de 22° (en dat aan de kust met een fris briesje) donderdag was al beter en gisteren was het terug zoals het moest, je stond op in je topje en om 9 uur was het nog over de 25°....
Zo, ik zal eens beginnen overtypen. Veel leesgenot allemaal en de groetjes uit Orlando (het is nu voor ons 10uur in de ochtend)
Nog heel even vermelden, voor de mensen die geen flauw benul hebben van de dollarkoers : Toen we vertrokken kreeg ik 125 dollar voor 100 euro. Alles is hier in andere maten en gewichten, je hebt andere betaalmiddelen, de lengtematen zijn in miles, de inhoudsmaten in cans (of zoiets, je tankt hier niet per liter...)
Jullie liggen thuis lekker allemaal onder de wol. Wij (ikke en moeke Lief) gaan sewwens aan het eten beginnen. Het is bijna half 7. Veerle en Rudy zijn nog even langs geweest. Is wel tof, dan kunnen zij ons nog wat tips geven ivm onze trip naar het Zuiden van morgen. Het is echt de hele dag ijskoud gebleven. De thermometer ging niet boven de 17° en dat is enorm fris voor de tijd van het jaar én hier in Florida. We bibberen uit ons vel (door de ijskoude wind er ook nog bij..) Het weerbericht voor de komende dagen ziet er iets beter uit, toch heb ik het niet kunnen laten om "warme" kledy in te pakken voor ons korte vakantie naar Miami. Het wordt morgen 22°, donderdag 26 en vrijdag 28°. Vanaf volgende week dinsdag staan er alweer buien en koude temperaturen op het programma, maar dat kan nog 100 keren veranderen. (hoop ik) Ik doe jullie allemaal de groetjes, Vind het enorm fijn dat jullie af en toe eens komen lezen en vooral ook de leuke reacties : bedankt...
Tis hier kei goe !!! Alles is hier kei big en warm. Mijn (Louise) rapport was wel goed !! Ik had een buis van Geschiedenis en in totaal 65 % Dus da is wel goe hé.
We zijn gisteren naar Sea World geweest. Daar zijn we naar een Dolfijnenshow en Orkashow gaan zien. Da was kei mooi !
Ik hoop ook da alles OK is me ons Aida, maar daar twijfel ik niet aan.. Geeft ons Aida maar veel kusjes van ons allemaal ! We gaan vandaag naar Universals. Da is zo'n park me zo Shrek in 4D en roller Coasters !! Jan welle vervelen ons hier niet zenne !
Hoi allemaal, Vandaag even de tijd gehad om mijn BLOG aan te vullen. Ik moet alweer snel zijn, want ik neem mijn studerende zoon zijn PC af, en dat is geen voorbeeld hé... Het is héél winderig vandaag. En vanmorgen om 9 uur slechts 15° !!! amai... misschien is het bij jullie wel warmer... Ons Griet en haar gezinnetje zijn naar een Disney Park voor kleine kindertjes. Heidi, Paul, the kids, Koen, Jonas en Dylan zijn naar Universal Studios. Ikke, Kristof, moeke Lief en Vake Jan bleven thuis. Wij gaan straks voor het eten zorgen.
Ik ga jullie enkele dagen verlaten (dus ook niets schrijven noch lezen) want héél vroeg morgen ochtend vertrekken we naar Miami. We toeren drie dagen, dwz dat we vrijdagavond laat gaan terugkomen. De bedoeling is rond de middag aan te komen in Miami (Beach ?) en een motel te zoeken. We blijven daar die dag wat rondhangen. 's Anderendaags gaan we met de wagen naar The Keys. Deze rit duurt vier uur tot aan Key West. Dan nog 's vier uur terug, dus weer 's avonds laat eer we terug in ons Motel aankomen. De laatste dag komen we via The Everglades terug naar huis. Onderweg passeren we Venice. Deze rit is langs de Westkust, we vertrekken langs de oostkust.
En nu nog snel een berichtje typen dat de fam. Goos in mijn handen heeft gestoken.
We wilden graag op tijd vertrekken richting Sea World.Maar eerst moesten we langs de bandencentrale.Alweer aanschuiven.(waar moet je dat hier niet doen ?)Lekke banden zijn hier alledaagse kost.100 dollar armer.Opweg naar Sea World stonden we in de file.Daar aangekomen moesten we aanschuiven om een plekje op de parking te bemachtigen tegen 12 dollar per dag.Aan de ingang van het park achteraan de rij gaan staan om vervolgens (ruim een half uur) 320 dollar neer te tellen om met zn viertjes een ticketje te krijgen.Nogs aanschuiven aan de inkom om uw ticketje en rugzak te laten zien.En toen begon het aanschuiven maar pas.Heel Florida was vandaag in Sea World, zo lek het wel.Als eerste kozen we KRAKEN een gigantische Roller Coaster uit.Ann, meiske toch, waarom begin je dar toch altijd aan ? Je kan er niet tegen !Na een klein uurtje was het onzen toer.Ik wilde nog net wegvluchten, maar Kristof heeft me toch overhaalt om te blijven.Met mijn ogen dicht (had ik dit maar nooit gedaan) doorstond ik gillend en krijsend doodsangsten.(zie foto van Paul) Na twee minuten was de doodsstrijd gestreden en stopte dat ding.Ik zat lijkbleek (ah ja, ik was bijna dood) en kokhalzend te wachten tot de riemen af mochten en ik mocht uitstappen.Meer dan twee uur ben ik mottig geweest.Ondertussen begon het nog te regenen op de koop toe.Vanmorgen was het al zwaar bewolkt maar wel warm.Terwijl we (ruim 1 uur op voorhand, om zeker plaats te hebben) op de tribunes zaten te wachten op de Orka Show, trok de hemel dicht en zette de hel zijn sluizen open.Meer dan twee uur heeft het gegoten.Heel af en toe was er een adempauze.Ook de wind deed zijn best en het koelde flink af.Pas rond vijf uur was het terug rustig, helder blauwe lucht en de zon die scheen.Maar het bleef koud.We stonden daar te bibberen in ons topje en T-shirt.We gingen ook nog langs bij de dolfijnen en hun show.Zoals die van de Orkas was ook deze show ongelooflijk prachtig.Ongeveer rond 8 uur reden we naar huis. Lap, in de file.Gelukkig had ons Griet een heerlijke maaltijd voor ons bereid.We konden met onze voeten onder de tafel schuiven.
We zitten in de auto, terug richting Clermont.Het was een prachtige hete, stranddag.We zwommen in de Golf van Mexico.Het parelwitte, zachte zandstrand waar we kampeerden, werd in 2002 uitgeroepen tot het mooiste strand van de USA.
Nu we in de auto zitten op de autostrade kunnen we het prachtige Floridaanse landschap bewonderen.Het kan vergeleken worden met Spanje, maar vééél groener en zonder bergen (het is hier PLAT)Er groeien palmbomen tussen de naald- en loofbomen.Er zitten prachtig groene, klein boompjes tussen met van die kleine oranje bollekes aan (appelsienen !) Het gras is overal aanwezig en mooi groen.Florida heeft veel waterkes.Overal plassen, meertjes en vijvertjes.Wat de dierenbevolking betreft hebben we vooral al rare vogels gezien.Oa. De Canadeese kraanvogel, die woont in onze tuin. En op de radio spelen ze geweldige muziek à la jaren 80.Daarstraks hoorden we een toontje van de Kreuners (dans wel met mezelf) maar het was een Amerikaanse song met dezelfde tekst, precies the Ramones.
Na een verfrissende douche gaan we sewwens uit eten naar de Red Lobster.
PS. We passeerden in Tampa vandaag er was een hotel dat de naam FLORIDAN droeg.
We zouden om 10 uur naar zee vertrekken.Veerle had haar vrije dag en ging mee.Rudy had afgesproken met een vriend. 9u55 iedereen zit in de auto te wachten, moest Kristof nog efkes naar binnen om zijn oortjes te nemen.Oei.. alles afgesloten, we kunnen niet meer binnenMoeke Lief heeft de voordeur aan de binnenkant met 2 slotjes vergrendeld.De achterdeur naar het zwembad is ook vergrendeld.Iedereen ging door de garagepoort naar buiten (= de speelkamer)En de poort werd aan de buitenkant dicht geslagen, klets in het slot.De enige sleutel was deze van de voordeur en die kon niet gebruikt worden, vanwege de slotjes aan de binnenkant.Oh my God.Alle mannen zijn ruim 3 kwartier bezig geweest om via de garagepoort in te breken.Maar hierdoor trokken ze de poort uit zijn hengsels.Ja, we zijn weer een belevenis rijker.Ondertussen was de zon verdwenen, maar het bleef wel warm.Met de koelbox (in BIG) in de koffer, ijsblokken en cola bij de vleet trokken we richting Floridaanse kust.
Nog efkes over gisteren :
We gingen dus shoppen.Wijnegem is pienuts in vergelijking met dit shoppingcenter.Gewoonweg niet te vergelijken.Deze is ook niet overdekt.En t was lekker warm, konden we gelijk genieten van de Floridaanse warmte.s Middags zochten we een eettentje. Mannen, dit hebben jullie nog nooit gezien.In een gigantisch gebouw, waren minstens 10 eetgelegenheden ondergebracht;Je kon kiezen : Italiaans / Chinees / en hamburgers op zn Amerikaans.En zoals we hadden horen zeggen : je mag met uw beker cola terug gaan en hem eindeloos blijven vullen. Na ruim vijf uur hielden we het voor bekeken. We bolden het af, moe maar voldaan met handen vol tassen met goedkope merkkledij.Vooral onze Krikke is in zijn nopjes Onderweg passeerden we de WAL MARKTIk zou zeggen nen GB, maar zelfs de Makro is er niets tegen.Hier liepen we nog s twee uur rond;De mannen op zoek naar ingrediënten voor het avondmaal. Buiten wijn kon je geen alcoholisch dranken kopen, die moet je buiten in de Liquor Store halen.We kochten een fles porto (die is hier vrij duur en schaars) martini, Baileys en Malibu.Ik moest mijn identiteitskaart laten zien !!!Geen alcohol onder de 21 en tussen de 21 en de 40 moet je uw leeftijd aantonen.Dank u, verkoopster.Ze geloofde niet dat ik 43 word.
Koen en Paul toverden een verrukkelijke maaltijd op tafel.Deze aten we bij Paul en Heidi in huis;Bij ons staat 1 eettafel voor vier personen.We ontbijten wel bij ons, maar met 16 man dineren gaat onmogelijk.
Warre en Tiebe vielen omver van de slaap.Na een dagje Alligator Parc waren ze moe, maar voldaan.Warre vertelde over krokodillen, slangen en grote vogels die hij had gezien.Toen de grote mensen gingen slapen, zat de jeugd nog altijd in het brubbelbad.Slaapwel Orlando.
Ik ben zoals altijd dat ik hier op 't BLOG zit, erg gehaast. Op de PC zitten, is niet evident op vakantie.... Je hebt wel betere dingen te doen Ik heb van de afgelopen dagen nog wel meters papier volgeschreven, dit verslag volgt één van de dagen. Koen en Paul zijn nu naar de garage. We hadden gisteren een lekke band op de terugweg van de zee.... En die moet natuurlijk hersteld worden. Vandaag staat Sea World op het programma. Maar het gezinnetje van ons Griet moet forfait geven. Tiebe heeft een oorontsteking. Het weer ziet er niet goed uit de komende dagen. Men voorspelt zulke lage temperaturen dat men van een record spreekt... Moet dat nu just zijn als wij Florida bezoeken ??... hopelijk heb ik vanavond tijd om de verslagen "bij te typen"..
Om 7 uur doe ik mijn oogjes open.Na een verfrissende douche tippel ik op het hoge, zachte tapijt naar beneden waar de uitgebreide ontbijttafel op me wacht, de geur van verse koffie ontbreken niet. De zon is op, de sproeiers geven buiten een douche aan de bikkelharde gazon. Maar de douche spuit ook onze tuinstoelen, achter gebleven tijdschriften en handdoeken nat, dwars door het muskietennet (of is het om de alligators tegen te houden ) .. Maar ach, we leggen de natte spullen sewwens in de zon, en de machtige, warme stralen zullen deze wel doen drogen.Om 9 uur vertrekt Griet, Davy, ons moeke en the Kids naar n Alligator Parc.Rond 10u30 rijden Paul, Heidi, Koen, ik en ons gevolg naar het shopping-center.Wat we onderweg allemaal zien, kan ik niet beschrijven (veel te veel, te machtig . To big !!) Achter in de auto is het een gejoel van jewelste The Red Lobster (= restaurant) steekt onze ogen uit, voor 20 dollar kan je hier à volonté kreeft eten (Morgen ???) want vanavond koken Koen en Paul
PS. voor ieder die op mijn hotmail iets schrijft : dank u, maar ik kan het (voorlopig ?) niet open krijgen .... sorry
Onze vlieger landt mooi op tijd.We schrijven idd 7 uur s avonds, het is 28°
We worden met een treintje naar onze bagage gereden.Veerle en Rudy staan ons al op te wachten.We zijn hen heel dankbaar om ons wegwijs te maken en al het voorafgaande werk.Veerle neemt ons mee naar Alamo.Het verhuurbedrijf van de autos.We staan ruim één uur in de rij aan te schuiven om onze sleutel te ontvangen.Ondertussen landen ook Paul en Heidi.Ze zijn net op tijd om bij ons in de rij te komen staan.Om half 10 rijden we achter Rudy aan op Highway 192 richting Clermont.Het is spijtig genoeg pik donker.Geen verlichtingspalen langs de weg.Veerle gidst ons door alle straten en geeft formidabele uitleg over al hetgeen we toch nog zien Iets over tienen worden we hartelijk ontvangen in onze villas door moeke Lief, Griet en C°.Waaaaauw wan huizen !!!Spijtig dat ik nog geen fotos kan doorsturen.Ik heb er natuurlijk al ruim 200 genomen.Ga alvast een kijkje nemen (zie linkerkolom link de huisjes) deze site geeft GEEN vertekend beeld !!
De tafels zijn prachtig gedekt en de handdoeken sieren als eenden onze bedden.
Veerle is zo lief geweest om onze voorraadkasten te vullen (waarvoor onze grootste dank)En de eerste aankomers hebben de (Amerikaanse) koelkast gevuld met heerlijke drankjes.Moeke Lief maakt nog spagetti voor de hongerige onder ons.
Heidi, Paul, Paulien, Jeroen en Louise samen met Jonas, Dylan en Kristof slapen in nr. 35.De rest in de andere (nr. 31)Koen en ik kregen een suite toebedeeld.Een prachtig grote kamer met KINGSIZE bed.We hebben thuis ook 1,8 meter breed, maar dit bed is vééél groter.Een prachtige badkamer met douche en bad en een dressing-room (met strijkplank en ijzer): waaaauw
Er wordt nen Chablis gekraakt en onze vakantie kan beginnen.
Om middernacht teen ik naar boven, nadat de kinderen the wirlpool hebben geprobeerd.We zijn ondertussen al 25 uur wakker.
Heel efkes, iedereen zit op me te wachten om te vertrekken naar het strand. Het zou (voorlopig) de laatste goeie dag worden. Men voorspelt 32° en daarom trekken we vandaag naar het strand. (dit stond niet in mijn planning, maar die wil ik maar al te graag wijzigen) Veerle koos een strandje aan de Westkust, niet ver van Venice. Het zou er niet te druk zijn, het is wel 1,5 uur rijden (maar ook dat hebben we er graag voor over)... Gisteren hebben we niet zo van het mooie geprofiteerd, omdat we de ganse dag hebben gewinkeld... waauw, wat is dat hier... én goedkoop ! En daarna in die super GB, nog ongelooflijker...
Morgen en overmorgen voorspelt men regenbuien en 20°, dus dat is ideaal pretpark weer... Dus ook daar gaat de planning enige wijziging vertonen... De trip naar Miami wordt uitgesteld tot de zon terug gaat schijnen (eind van de week, zegt de weerman) Kom, we zullen de zon de komende dagen ook niet missen, het wordt alleen wat frisser en er staat af en toe een bui op het programma.
Iedereen is hier ongelooflijk graag. Er wordt wat afgelachen... de kinderen amuseren zich te pletter in het zwembad / brubbelbad. En slapen doen we als we tijd hebben (tussen middernacht en 7 uur) Mijn klokje tikt nog zoals in Herentals, dus al ruim voor zeven uur gaan mijn piepers open, en 's avonds ... ja dat word je wat moe.. maar kruip je toch niet al te vroeg onder de wol..
Nu moet ik mij haasten, bye bye beach, here we come....
Voor de deligatie van de spoorwegstraat is de vlucht goed verlopen ! T'is hier zo'n 30 graden, dus aannemelijke temperaturen. De Jeroen had nog wel een Mac Giver mes bij dat we plichtsgetrouw aan de security gegeven hebben. Moe maar voldaan aangekomen en hartelijk ontvangen door de reeds aanwezige deligatie. Laat ons zeker ook de inspanningen van Veerle en Rudi niet vergeten. Vandaag zullen Koen en ik ( Paul ! ) nog een uitgebreid bezoek brengen aan de ( eet winkel ) store en proberen een degelijke maaltijd op tafel te brengen. Tot volgende dagen !
Die meer dan 8 uur in de lucht, zijn voorbij gevlogenJIk vond niet eens de tijd om mijn tijdschriften te lezen.We brachten de uren al schrijven, slapend of dromend door.Een paar leuke luchtzakjes aan het einde en Washington kwam na 20 minuten vroeger dan gepland, in zicht.
Maar toen
We waren absoluut niet goed geïnformeerd wat de verplichte Amerikaanse formulieren-molen betreft.Ik was in de veronderstelling dat, wanneer we thuis de ESTA-formulieren hadden aangevraagd, we met alles in orde zouden zijn.Koen had me al gevraagd : Wat zijn die blauwe, witten en groene formulieren die de mensen aan boord invullen ?Ik kon daar geen antwoord op geven.Koen is dit gaan vragen en we vulden (voor alle veiligheid) van elke kleur ééntje in.Ondertussen kwam Washington in zicht. Dit landschap verschilt van niets met Duitsland of Nederland vanuit de lucht.Sorry USA, maar dat viel tegen.Na 8 uur vliegen hadden we iets anders dan een Europees uitzicht verwacht. Het regende en het was 19°.
Toen we uitstapten kwamen we een balie tegen met opnieuw de gekleurde formulieren.Ook in het Nederlands.Om geen fouten te maken, begonnen we opnieuw in te vullen, dit keer niet alleen op Koen zijn naam, maar ook op de mijne.Daarna aanschuiven Wat bleek : elk familielid moest drie formulieren invullen.Opnieuw aan de kant.Invullen . Opnieuw aanschuiven.Ik kreeg het behoorlijk warm, zeg maar goed benauwd.Overal de achterkant vergeten ! zei de Chinese negerin.Shit Even aan de kant Invullen, opnieuw aanschuiven.Dan nog van elk twee vingerafdrukken laten nemen en een fotootje voor hun archief.De witte formulieren werden gewoonweg tegen de grond gesmeten : die hadden wij niet van doen !! Na meer dan één uur kwamen we eindelijk aan onze drie valiezen, die daar ocharme moederziel alleen op ons stonden te wachten onder een bordje Welcome to the USA amai mijn voeten.. Welcome ????????Als dit hun manier van begroeten is, wat staat ons dan nog allemaal te wachten ?We hadden maar twee uur om over te stappen, dus we moesten ons bijna haasten om onze aansluiting niet te missen.Schoenen uit, riemen af, gsm, sleutels in een doosje.. Kortom om 17 uur zaten we terug in de lucht, richting Orlando.De vermoeidheid begon te wegen.Ons hoofdje zat al midden in de nacht (23 uur in Herentals) mar onze ogen zagen de stralende zon aan de horizon.
Sinds we zijn opgestegen, hebben we nog niets anders gedaan dan gegeten en gedronken : koffie, sprite, pasta, taart, opnieuw koffie
We vliegen terug in de tijd, een rare gewaarwording.Voor jullie is het nu 3 uur in de nmd, voor ons begint deze dag voor de tweede keer, het is 9 uur.
Toen we gisteren goe en wel in slaap waren stond Jonas plots naast mijn bed.Er zat zand of een takje in zijn oog.Hij kon niet slapen.Ik stuurde hem mopperend terug naar bed, daar kan ik midden in de nacht ook niets aan veranderen.Gelukkig sliepen we de rest van de nacht mooi door.10 minuten voor de wekker zou aflopen (4u50) werd ik wakker.Tante Riet was mooi op tijd om ons aan t station van Herentals af te zetten.De trein had onderweg vertraging.Normaal hadden we in Antwerpen ruim de tijd om over te stappen op den Amsterdammer.Maar door de vertraging hebben we serieus moeten snellen van de bovenste verdieping in het prachtig heropgebouwde Centraal Station naar de diepste verdieping, spoor 22.We sprongen de trein op en de deuren sloten achter ons.Twee jongeren, die iets trager waren, zagen de trein voor hun neus vertrekken.Ze stonden er wat beteuterend bij.We hadden opnieuw vertraging en kwamen om 9 uur te Shiphol aan.Ruim de tijd, onze vlucht was om 12u20.Dus toch maar eerst langs de EHBO om even naar Jonas oog te laten kijken.Dit oponthoud kostte ons bijna één uur, zodat we de date met Paul en Heidi (= nichtje met haar echtgenoot, twee dochters en vriend, die ook vandaag vanaf Shiphol naar Florida vertrekken, maar over Chicago vliegen ipv Washington, zoals wij) in de taxfree shop misliepen. Maar het oog-verhaal eindigt wel goed : niets te zien aan dat mooie (gekwetste ?) oog van Jonas.Na een duur ontbijtje en wat window-shopping zaten we klokslag 12 uur op onze Seats.Yoepi ieder had zijn eigen (TV-) schermpje !Toeval wil dat er tijdens deze vlucht niets te zien was op de monitor door een technisch mankement Pech . Geen films we kregen wel een tegoedbonneke Ben s curieus wat hier aan vast hangt.Andere pech . We zaten niet aan het raampje.. Ik was nochtans vooraf onze seats gaan nakijken op t internet.We zaten op rij 34/35, stoelen H en J.Toen we goed en wel gezeteld waren, moest Jonas zijn plaatske aan het raam afgeven aan een jonge Duitse. We zaten wel naast mekaar, maar wel met het gangpad tussen ons in.Ik had me blijkbaar vergist van zetel.Shit die verdomde oortjes blijven niet zitten en de muziek is wel goed.(bij gebrek aan een goeie film)
Jonas en Kristof brengen de vlucht al slapend door, Koen vult sudokus in en ik lees of schrijf.
MAANDEN hebben we er naar uit gekeken. WEKEN heeft de voorbereiding in beslag genomen. NACHTEN heb ik er van wakker gelegen en nu nog TWEE DAGEN en onze trip naar Florida is een feit....
Ik heb vandaag nog een super drukke dag voor de boeg, wassen / strijken / inpakken / ditjes / datjes en morgen nog een korte werkdag ... ik zal om half drie stoppen, fiets langs het reisbureau om online de tickets al te boeken en daarna .... ga ik op een terraske in het zonneke genieten met een glaske wijn.... om de vakantiesfeer te proeven... me voor te bereiden op dat lekkere warme weer in Orlando...
America here we come...... very soon......
Liefste lezers, dit was waarschijnlijk mijn laatste berichtje voor de vlucht een feit is.... Ik hoop jullie heel binnenkort te berichten vanuit Clermont. Dus hou vooral mijn BLOG in het oog... En reageer massaal, zou ik zeggen.
Fijne paasdagen en genieten jullie ook maar van 't zonneke, Grtjs Ann en C°
Zowel Heidi als ik vinden Miami Beach (Miami hebben we niet gezien, heel spijtig, maar er was geen tijd meer over) the Keys and the Everglades: the best of Florida. Spijtig voor Orlando, maar dat is ons veel te druk... Hier sta je constant in de file, de parken zeggen ons ook niet zo veel. Maar het Zuiden van het land is gewoonweg : super.... Wij komen zeker ooit terug, maar vliegen dan naar Miami en komen die streek niet uit. We hebben spijtig genoeg geen tijd gehad om Miami te bezoeken, maar Miami Beach sprak al boekdelen. De Keys zijn ook ongelooflijk schoon. Je vindt daar echt van die paradijslijke strandjes, duizenden palmbomen, hagelwitte stranden... (echt zoals in de boekjes)... En de Everglades komen dan ook nog wel aan bod. Eén dag is echt te weinig om alles gedaan te krijgen. De cypressen in het water, een orchideën park... hebben we allemaal niet gedaan...
We houden het voor bekeken. 
Good morning Homestead.
, gezicht en borst zien, een gekookte kreeft is er niets tegen) Kristof en Jeroen kregen een blad met vragen en antwoorden. (uiteraard in het Engels) Ze moesten een test afleggen vooraleer ze met de jetski mochten varen. Ze slaagden allebei met 23/25. Ze zijn ook nog gaan snorkelen en hebben prachtige schelpen boven gehaald. Het krioelt hier van de kreeften. Eéntje schoot vooruit en knipte bijna Paul zijn pietje af. 
En op het land kropen de varanen bijna langs onze zeteltjes.
Ik heb zes kantjes vol geschreven onderweg.
Ik ben zoals altijd dat ik hier op 't BLOG zit, erg gehaast.
Heel efkes, iedereen zit op me te wachten om te vertrekken naar het strand.
