Om 7 uur doe ik mijn oogjes open.  Na een verfrissende douche tippel ik op het hoge, zachte tapijt naar beneden waar de uitgebreide ontbijttafel op me wacht, de geur van verse koffie ontbreken niet. De zon is op, de sproeiers geven buiten een douche aan de bikkelharde gazon. Maar de douche spuit ook onze tuinstoelen, achter gebleven tijdschriften en handdoeken nat, dwars door het muskietennet (of is het om de alligators tegen te houden ) .. Maar ach, we leggen de natte spullen sewwens in de zon, en de machtige, warme stralen zullen deze wel doen drogen.  Om 9 uur vertrekt Griet, Davy, ons moeke en the Kids naar ’n Alligator Parc.  Rond 10u30 rijden Paul, Heidi, Koen, ik en ons gevolg naar het shopping-center.  Wat we onderweg allemaal zien, kan ik niet beschrijven… (veel te veel, te machtig…. To big !!) Achter in de auto is het een gejoel van jewelste… The Red Lobster (= restaurant) steekt onze ogen uit, voor 20 dollar kan je hier à volonté kreeft eten… (Morgen ???) want vanavond koken Koen en Paul

PS. voor ieder die op mijn hotmail iets schrijft : dank u, maar ik kan het (voorlopig ?) niet open krijgen .... sorry

05-04-2009 om 01:02 geschreven door floridann  

Onze vlieger landt mooi op tijd.  We schrijven idd 7 uur ’s avonds, het is 28°

We worden met een treintje naar onze bagage gereden.  Veerle en Rudy staan ons al op te wachten.  We zijn hen heel dankbaar om ons wegwijs te maken en al het voorafgaande werk.  Veerle neemt ons mee naar “Alamo”.  Het verhuurbedrijf van de auto’s.  We staan ruim één uur in de rij aan te schuiven om onze sleutel te ontvangen.  Ondertussen landen ook Paul en Heidi.  Ze zijn net op tijd om bij ons in de rij te komen staan.  Om half 10 rijden we achter Rudy aan op Highway 192 richting Clermont.  Het is spijtig genoeg pik donker.  Geen verlichtingspalen langs de weg.  Veerle gidst ons door alle straten en geeft formidabele uitleg over al hetgeen we toch nog zien… Iets over tienen worden we hartelijk ontvangen in onze “villa’s” door moeke Lief, Griet en C°.  Waaaaauw… wa’n huizen !!!  Spijtig dat ik nog geen foto’s kan doorsturen.  Ik heb er natuurlijk al ruim 200 genomen.  Ga alvast een kijkje nemen (zie linkerkolom link “de huisjes”) deze site geeft GEEN vertekend beeld !!

De tafels zijn prachtig gedekt en de handdoeken sieren als eenden onze bedden.

Veerle is zo lief geweest om onze voorraadkasten te vullen (waarvoor onze grootste dank)  En de eerste aankomers hebben de (Amerikaanse) koelkast gevuld met heerlijke drankjes.  Moeke Lief maakt nog spagetti voor de hongerige onder ons.

Heidi, Paul, Paulien, Jeroen en Louise samen met Jonas, Dylan en Kristof slapen in nr. 35.  De rest in de andere (nr. 31)  Koen en ik kregen een suite toebedeeld.  Een prachtig grote kamer met KINGSIZE bed.  We hebben thuis ook 1,8 meter breed, maar dit bed is vééél groter.  Een prachtige badkamer met douche en bad en een dressing-room (met strijkplank en ijzer)  : waaaauw

Er wordt nen Chablis gekraakt en onze vakantie kan beginnen.

Om middernacht teen ik naar boven, nadat de kinderen the wirlpool hebben geprobeerd.  We zijn ondertussen al 25 uur wakker.

05-04-2009 om 01:01 geschreven door floridann  

05-04-2009 om 00:00 geschreven door floridann  

Voor de deligatie van de spoorwegstraat is de vlucht goed verlopen ! T'is hier zo'n 30 graden, dus aannemelijke temperaturen.  De Jeroen had nog wel een Mac Giver mes bij dat we plichtsgetrouw aan de security gegeven hebben. Moe maar voldaan aangekomen en hartelijk ontvangen door de reeds aanwezige deligatie. Laat ons zeker ook de inspanningen van Veerle en Rudi niet vergeten.
Vandaag zullen Koen en ik ( Paul ! ) nog een uitgebreid bezoek brengen aan de ( eet winkel ) store en proberen een degelijke maaltijd op tafel te brengen.
Tot volgende dagen !

Goosjes ! en Dooms !

04-04-2009 om 16:27 geschreven door floridann  

Die meer dan 8 uur in de lucht, zijn voorbij “gevlogen”  J  Ik vond niet eens de tijd om mijn tijdschriften te lezen.  We brachten de uren al schrijven, slapend of dromend door.  Een paar leuke luchtzakjes aan het einde en Washington kwam na 20 minuten vroeger dan gepland, in zicht.

Maar toen…

We waren absoluut niet goed geïnformeerd wat de verplichte Amerikaanse formulieren-molen betreft.  Ik was in de veronderstelling dat, wanneer we thuis de ESTA-formulieren hadden aangevraagd, we met alles in orde zouden zijn.  Koen had me al gevraagd : “Wat zijn die blauwe, witten en groene formulieren die de mensen aan boord invullen ?”  Ik kon daar geen antwoord op geven.  Koen is dit gaan vragen en we vulden (voor alle veiligheid) van elke kleur ééntje in.  Ondertussen kwam Washington in zicht. Dit landschap verschilt van niets met Duitsland of Nederland vanuit de lucht.  Sorry USA, maar dat viel tegen.  Na 8 uur vliegen hadden we iets anders dan een Europees uitzicht verwacht. Het regende en het was 19°.

Toen we uitstapten kwamen we een balie tegen met opnieuw de gekleurde formulieren.  Ook in het Nederlands.  Om geen fouten te maken, begonnen we opnieuw in te vullen, dit keer niet alleen op Koen zijn naam, maar ook op de mijne.  Daarna aanschuiven… Wat bleek : elk familielid moest drie formulieren invullen.  Opnieuw aan de kant.  Invullen…. Opnieuw aanschuiven.  Ik kreeg het behoorlijk warm, zeg maar goed benauwd.  “Overal de achterkant vergeten !” zei de Chinese negerin.  Shit… Even aan de kant… Invullen, … opnieuw aanschuiven.  Dan nog van elk twee vingerafdrukken laten nemen en een fotootje voor hun archief.  De witte formulieren werden gewoonweg tegen de grond gesmeten : die hadden wij niet van doen !! Na meer dan één uur kwamen we eindelijk aan onze drie valiezen, die daar ocharme moederziel alleen op ons stonden te wachten onder een bordje “Welcome to the USA”…  amai mijn voeten.. “Welcome” ????????Als dit hun manier van begroeten is, wat staat ons dan nog allemaal te wachten ?  We hadden maar twee uur om over te stappen, dus we moesten ons bijna haasten om onze aansluiting niet te missen.  Schoenen uit, riemen af, gsm, sleutels in een doosje.. Kortom om 17 uur zaten we terug in de lucht, richting Orlando.  De vermoeidheid begon te wegen.  Ons hoofdje zat al midden in de nacht (23 uur in Herentals) mar onze ogen zagen de stralende zon aan de horizon.

04-04-2009 om 16:05 geschreven door floridann  

Ik schrijf dit vanuit het vliegtuig.

Sinds we zijn opgestegen, hebben we nog niets anders gedaan dan gegeten en gedronken : koffie, sprite, pasta, taart, opnieuw koffie…

We vliegen terug in de tijd, een rare gewaarwording.  Voor jullie is het nu 3 uur in de nmd, voor ons begint deze dag voor de tweede keer, het is 9 uur.

Toen we gisteren goe en wel in slaap waren stond Jonas plots naast mijn bed.  Er zat zand of een takje in zijn oog.  Hij kon niet slapen.  Ik stuurde hem mopperend terug naar bed, daar kan ik midden in de nacht ook niets aan veranderen.  Gelukkig sliepen we de rest van de nacht mooi door.  10 minuten voor de wekker zou aflopen (4u50) werd ik wakker.  Tante Riet was mooi op tijd om ons aan ’t station van Herentals af te zetten.  De trein had onderweg vertraging.  Normaal hadden we in Antwerpen ruim de tijd om over te stappen op den Amsterdammer.  Maar door de vertraging hebben we serieus moeten “snellen” van de bovenste verdieping in het prachtig heropgebouwde Centraal Station naar de diepste verdieping, spoor 22.  We sprongen de trein op en de deuren sloten achter ons.  Twee jongeren, die iets trager waren, zagen de trein voor hun neus vertrekken.  Ze stonden er wat beteuterend bij.  We hadden opnieuw vertraging en kwamen om 9 uur te Shiphol aan.  Ruim de tijd, onze vlucht was om 12u20.  Dus toch maar eerst langs de EHBO om even naar Jonas’ oog te laten kijken.  Dit oponthoud kostte ons bijna één uur, zodat we de “date” met Paul en Heidi (= nichtje met haar echtgenoot, twee dochters en vriend, die ook vandaag vanaf Shiphol naar Florida vertrekken, maar over Chicago vliegen ipv Washington, zoals wij) in de taxfree shop misliepen.  Maar het “oog-verhaal” eindigt wel goed : niets te zien aan dat mooie (gekwetste ?) oog van Jonas.  Na een duur ontbijtje en wat window-shopping zaten we klokslag 12 uur op onze Seats.  Yoepi ieder had zijn eigen (TV-) schermpje !  Toeval wil dat er tijdens deze vlucht niets te zien was op de monitor door een technisch mankement… Pech…. Geen films… we kregen wel een tegoedbonneke… Ben ’s curieus wat hier aan vast hangt.  Andere pech…. We zaten niet aan het raampje.. Ik was nochtans vooraf onze seats gaan nakijken op ’t internet.  We zaten op rij 34/35, stoelen H en J.  Toen we goed en wel gezeteld waren, moest Jonas zijn plaatske aan het raam afgeven aan een jonge Duitse. We zaten wel naast mekaar, maar wel met het gangpad tussen ons in.  Ik had me blijkbaar vergist van zetel.  Shit… die verdomde “oortjes” blijven niet zitten en de muziek is wel goed.  (bij gebrek aan een goeie film)

Jonas en Kristof brengen de vlucht al slapend door, Koen vult sudoku’s in en ik lees of schrijf.

04-04-2009 om 16:04 geschreven door floridann  

01-04-2009 om 09:12 geschreven door floridann  

31-03-2009 om 00:00 geschreven door floridann  

31-03-2009 om 00:00 geschreven door floridann