Al sinds mijn 10de, toen ik voor de eerste keer nylons aandeed, doe ik enorm graag nylons aan. Het begon met pantys en later ook nog zelfophoudende nylons en ik deed ook al nylons met jartellen aan. Toch moet ik zeggen dat hoewel zelfophoudende praktisch misschien makkelijker zijn ik toch liever pantys aanheb. Voor speciale gelegenheden heb ik misschien eerder de voorkeur voor zelfophoudende of zelfs eerder nog met jartellen, die heb toch nog dat ietsje meer dan gewone pantys. Nu doe ik nylons zo graag aan dat ik soms een hele dag verlang naar het moment dat ik ze uit mijn schuif kan halen en ze langzaam over mijn benen voel schuiven als ik ze erover uitrol. Het gevoel van nylons over mijn benen en billen bezorgd mij een onbeschrijflijk gevoel van rust die over mij neerdaald. Een gevoel van eindelijk heb ik datgene aan waar ik zo naar verlangde. Soms doe ik ze dan ook aan onder mijn gewone kledij. Ja, soms zelfs onder mijn werkkledij. Maar soms is het onmogelijk om ze aan te doen zelfs wanneer ik er heel erg naar verlang. Dan kan dat verlangen enorm aan mijn gedachten knagen en zijn mijn gedachten de ganse tijd bezig met hoe en wanneer ik er kan aandoen. Zoals gisteren. Ik had geen mogelijkheid om ze overdag aan te doen maar toch verlangde ik ernaar. Normaal had ik er 's avonds aan kunnen doen maar door het werk was ik te moe om me nog om te kleden. De enige manier waarop ik nog een mogelijkheid zag om ze langer aan te kunnen hebben was om ze aan te doen en ermee te gaan slapen wat ik dan ook heb gedaan. Een hele nacht in pantys in mijn bed. Voor de een zal dit stom klinken en voor vrouwen al zeker maar voor mij toen de enige mogelijkheid om de rust in mijn hoofd en lichaam terug te brengen.
