Dit was de laatste zin die mijn vriend boos tegen me zei, vlak voor hij het telefoongesprek beëindigde. *zucht* En opnieuw zal ik diegene zijn die zich 'excuseert' om de gemoederen te bedaren. Het begon allemaal op donderdagavond, opnieuw een telefoongesprek tussen ons Ik kwan net terug van 2 uur spinning en dans. Belde even om te horen hoe het was ... kreeg het verwijt 'doe niet onnozel' naar mijn 'oor' geslingerd. Toen was ik diegene die ophing, 'bellen en rijden is strafbaar'.
Ik ben iemand die veel kan verdragen, veel verwijten kan slikken. Want soms zijn ze terecht. Soms moet ik eens flink op mijn plaats gezet worden. Maar wat echt kwetst ... dat zijn onterechte verwijten. Onterecht 'onnozel' genoemd worden. Onterecht de schuld krijgen.
Ik heb veel fouten. Net zoals iedereen wel eens fouten maakt en de situatie verkeerd inschat. Maar mij verwijten omdat ik 1 avond geen tijd voor je maak ... dat is erover. Mag ik dan ook elke keer reageren zoals jij deed als je alweer een avond weg bent met je vrienden? Alweer een paar dagen weg bent voor je werk? Alweer een avond weg bent naar de voetbal? Alweer een avond te moe bent ... Ik haal het maximum uit mijn vrije tijd. De mijn uiterste best om zo vaak mogelijk bij jou te zijn. Iedereen ziet dat ... behalve jij
