|
Ik ben het persoonlijk fundamenteel oneens met Astrid. Volgens mij is alle wereldlijke onrechtvaardigheid te verklaren door een verkeerde invulling van het begrip rechtvaardigheid. Individuen kunnen soms verdwaald geraken op hun pad dat hen moet leiden naar een geschikte definitie van rechtvaardigheid. De ingang van dit pad kan men inderdaad vinden in onze opvoeding en wordt door praktisch iedereen ontdekt, maar zeker niet iedereen bereikt de eindbestemming ervan. Onderweg wordt men vaak in verleiding gebracht door verschillende factoren van buitenaf, die ons willen lokken met schijnbeloftes, ons een makkelijkere snellere weg proberen te tonen of die gewoonweg slechte bedoelingen koesteren en ons willen 'ontvoeren'. Corruptie, lust, hebzucht, wrok, luiheid... Nu ik het zo zie, kunnen al deze factoren grosso modo gebundeld worden in de term 'de zeven hoofdzonden' (mijn communiezieltje is blijkbaar nog niet helemaal gestorven). De zwakken onder ons laten zich hierdoor snel veroveren, maar ook de mensen die nog geen enkele glimp hebben opgevangen van de eindbestemming. Zij die nog nooit in hun leven hebben kennisgemaakt met de objectieve rechtvaardigheid, kunnen dus ook op een bepaalde manier worden gezien als makkelijke prooien. Zij weten immers niet dat hun visie verkeerd is; ze hebben nog nooit iets anders gezien, maar handelen en oordelen met hun eigen verwarde visie. Ik wil dit standpunt meer kracht bijzetten aan de hand van een voorbeeld: onder het bewind van de Rode Khmer in Cambodja tijdens de jaren zeventig, werd het de kinderen letterlijk aangeleerd om onrechtvaardig te zijn. Ze werden ingezet als opzichters in de toenmalige straf- en heropvoedingskampen en moesten zelfs de kleinste vormen van verzet tegen het regime kunnen opmerken en daarna verklikken. Ze werden hiervoor 'opgevoed' (eerder gebrainwasht) als meedogenloze ongevoelige 'ettertjes' zonder enig greintje respect voor het menselijke leven. Ze werden in getuigenissen omschreven als "de ergste monstertjes van allemaal"... Vooral kinderen zijn dus het meest vatbaar voor slechte invloeden, wat alweer een bewijs vormt dat een degelijke waarachtige opvoeding van cruciaal belang is, maar spijtig genoeg niet altijd even hoog in het vaandel wordt gedragen door onze maatschappij. Alleen de sterksten onder ons weten al deze beproevingen te doorstaan, zonder of met kleerscheuren. Ik denk wel dat op een of andere wijze het al vastligt wie ooit het einddoel wel degelijk zal bereiken en wie niet. De drang, de wil om te slagen moet aanwezig zijn en die kan men naar mijn mening al terugvinden in het 'spontane' karakter van de persoon zelf. De overwinnaars worden dan wel beloond met het authentieke gevoel van rechtvaardigheid, dat ze kunnen uitstralen naar de buitenwereld en dat uiteindelijk meerdere vruchten voor hen zal afwerpen.
Wat waarden en normen betreft: ik zie deze als de essentie, de hoeksteen van elke gestructureerde, moderne samenleving. Een gebrek aan waarden en de daaruitvolgende normen staat voor mij gelijk aan complete chaos en zou ontegensprekelijk tot anarchie leiden. Er moeten nu eenmaal waarden aanwezig zijn in deze wereld, en deze zijn zeker broodnodig bij het vormen van een adequaat rechtvaardigheidsgevoel. De ene aanvaardt deze 'regeltjes' al sneller dan de andere, maar als het er op aankomt zijn ze niet te omzeilen. Wie dit al op jonge leeftijd inziet, krijgt meer tijd om deze in te passen in zijn persoonlijke definitie en ze in te sluiten in hun karakter.
"Als wij de rechtvaardigheid niet handhaven, zal de rechtvaardigheid dit ook niet doen voor ons" - F. Bacon
19-05-2010 om 07:59
geschreven door Olivier
|
